Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Στις λεπτομέρειες συναντιόμαστε, μέσα στους πέντε δρόμους ή στις πέντε γραμμές, στο πεντάγραμμο μιας μεθυσμένης τζαζ κατά το σούρουπο.
Στις ξεκούρδιστες νότες, τις ασύντακτες, βρισκόμαστε, στα μικροπράγματα ερωτευόμαστε, στα ασήμαντα πράγματα.
Κυλιόμενες σκάλες, μια ρωγμή στο μετρό, παντόφλες, πιτζάμες, ένα βάζο τουρσί στο ψυγείο, το σάντουιτς, ένα παλιό αγαπημένο βιβλίο, το μαχαίρι, το όπλο, η παιδική ηλικία, το σχήμα του στήθους σου, οι φωνές στο κεφάλι, χο-χο, μια παρέλαση, μια κραυγή, μια απορία, ξαπλωμένη στην ήβη μια ζεστή αγωνία.
Με κάτι τέτοια υλικά σκαρώνουν το χάρτη τους για να βρεθούν ο Τένγκο και η Αομάμε. Μα ώσπου να σμίξουν, σμίγει ο χρόνος με τον τόπο, το ημερολόγιο με το χάρτη, η κλεψύδρα με την πυξίδα, σμίγουν, τρελαίνονται, γίνονται ο αληθινός εαυτός τους και ανατινάζονται σε δυο χλωμά και πράσινα φεγγάρια από χαρτί.
Και δεν τελειώνουν, ποτέ.
Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως άργησα πάρα πολύ να διαβάσω το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της τριλογίας του Haruki Murakami, "1Q84", αλλά δεδομένου πως δεν ήθελα να το κάνω με μισά αισθήματα, επέλεξα να περιμένω. Γιατί καμιά φορά, ορισμένα πράγματα, χρειάζονται τον χρόνο τους προκειμένου να ωριμάσουν μέσα μας και να βρουν τον δρόμο τους για την καρδιά και το μυαλό μας. Ο Murakami, λοιπόν, παρά που δεν είναι από τους αγαπημένους μου λογοτέχνες, με την συγκεκριμένη τριλογία κατάφερε να με κερδίσει, προκαλώντας το νου και το συναίσθημά μου με τρόπους που ούτε καν μπορούσα να φανταστώ όταν ξεκίνησα την ανάγνωση της τριλογίας αυτής. Γιατί το ταξίδι αυτό ήταν τόσο μοναδικό, τόσο ιδιαίτερο, γεμάτο παράξενα και γοητευτικά ερεθίσματα που ακόμα κι αν γενικά δεν αγαπάς την πένα του συγγραφέα, δεν μπορεί να μην σε μαγέψει.
Η νομοτελειακή φύση των πραγμάτων, οι ανθρώπινες σχέσεις, το κάθε τι γύρω μας μπορεί να επηρεαστεί από έναν παράγοντα που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει ή να εμποδίσει. Την μοίρα! Ή μήπως, όχι; Μπορούμε να αλλάξουμε ή και να καθορίσουμε το μέλλον μας, ή αυτό μας οδηγεί στα μονοπάτια που κάποια ανώτερη δύναμη ελέγχει; Μπορεί η παιδική νοσταλγία να αποδειχθεί πιο δυνατή από το πεπρωμένο, ή μήπως οι δρόμοι μας καμιά φορά χωρίζουν γιατί πρέπει να οδηγηθούμε σε ένα συγκεκριμένο παρόν, επιτελώντας κάποιον σκοπό και έργο; Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες προσωπικότητες, παράλληλα πεπρωμένα, όλα συναντιούνται κάτω από έναν ουρανό με δύο φεγγάρια που περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ενωθεί σε μία ύπαρξη, μια ζωή, ένα μέλλον, από το οποίο κανείς δεν θα μπορεί να ξεφύγει γιατί η τελευταία πράξη του δράματος θα έχει παιχτεί.
Δεν θέλω να πω πολλά για το βιβλίο αυτό. Οι λόγοι είναι δύο. Ο πρώτος, έχει να κάνει με το ότι δεν θέλω να φλυαρήσω υπερβολικά, δεδομένου ότι το έκανα στα προηγούμενα κείμενά μου. Ο δεύτερος, έχει να κάνει με το ότι μπορεί άθελά μου να προδώσω πράγματα τα οποία δεν πρέπει να μάθετε, όχι μέσα από το κείμενο μιας ιστοσελίδας. Είναι κάποια πράγματα που πρέπει να τα ανακαλύψετε μόνοι σας, μέσα από τις σελίδες της ιστορίας αυτής. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της ιστορίας των Τένγκο και Αομάμε, εξηγούνται όλα κι ένας κύκλος κλείνει για ν' ανοίξει ένας καινούργιος που ακόμα κι αν κλείσει κάποτε με την σειρά του, θα δώσει τη θέση του σε έναν νέο. Κι αυτό γιατί τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν τελειώνει πραγματικά, όπως δεν τελειώνει ο κόσμος μας, το σύμπαν γύρω μας, τα συναισθήματά μας, ακόμα και οι πράξεις μας γιατί το αποτέλεσμά τους θα είναι για πάντα εδώ.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Στις λεπτομέρειες συναντιόμαστε, μέσα στους πέντε δρόμους ή στις πέντε γραμμές, στο πεντάγραμμο μιας μεθυσμένης τζαζ κατά το σούρουπο.
Στις ξεκούρδιστες νότες, τις ασύντακτες, βρισκόμαστε, στα μικροπράγματα ερωτευόμαστε, στα ασήμαντα πράγματα.
Κυλιόμενες σκάλες, μια ρωγμή στο μετρό, παντόφλες, πιτζάμες, ένα βάζο τουρσί στο ψυγείο, το σάντουιτς, ένα παλιό αγαπημένο βιβλίο, το μαχαίρι, το όπλο, η παιδική ηλικία, το σχήμα του στήθους σου, οι φωνές στο κεφάλι, χο-χο, μια παρέλαση, μια κραυγή, μια απορία, ξαπλωμένη στην ήβη μια ζεστή αγωνία.
Με κάτι τέτοια υλικά σκαρώνουν το χάρτη τους για να βρεθούν ο Τένγκο και η Αομάμε. Μα ώσπου να σμίξουν, σμίγει ο χρόνος με τον τόπο, το ημερολόγιο με το χάρτη, η κλεψύδρα με την πυξίδα, σμίγουν, τρελαίνονται, γίνονται ο αληθινός εαυτός τους και ανατινάζονται σε δυο χλωμά και πράσινα φεγγάρια από χαρτί.
Και δεν τελειώνουν, ποτέ.
Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως άργησα πάρα πολύ να διαβάσω το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της τριλογίας του Haruki Murakami, "1Q84", αλλά δεδομένου πως δεν ήθελα να το κάνω με μισά αισθήματα, επέλεξα να περιμένω. Γιατί καμιά φορά, ορισμένα πράγματα, χρειάζονται τον χρόνο τους προκειμένου να ωριμάσουν μέσα μας και να βρουν τον δρόμο τους για την καρδιά και το μυαλό μας. Ο Murakami, λοιπόν, παρά που δεν είναι από τους αγαπημένους μου λογοτέχνες, με την συγκεκριμένη τριλογία κατάφερε να με κερδίσει, προκαλώντας το νου και το συναίσθημά μου με τρόπους που ούτε καν μπορούσα να φανταστώ όταν ξεκίνησα την ανάγνωση της τριλογίας αυτής. Γιατί το ταξίδι αυτό ήταν τόσο μοναδικό, τόσο ιδιαίτερο, γεμάτο παράξενα και γοητευτικά ερεθίσματα που ακόμα κι αν γενικά δεν αγαπάς την πένα του συγγραφέα, δεν μπορεί να μην σε μαγέψει.
Η νομοτελειακή φύση των πραγμάτων, οι ανθρώπινες σχέσεις, το κάθε τι γύρω μας μπορεί να επηρεαστεί από έναν παράγοντα που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει ή να εμποδίσει. Την μοίρα! Ή μήπως, όχι; Μπορούμε να αλλάξουμε ή και να καθορίσουμε το μέλλον μας, ή αυτό μας οδηγεί στα μονοπάτια που κάποια ανώτερη δύναμη ελέγχει; Μπορεί η παιδική νοσταλγία να αποδειχθεί πιο δυνατή από το πεπρωμένο, ή μήπως οι δρόμοι μας καμιά φορά χωρίζουν γιατί πρέπει να οδηγηθούμε σε ένα συγκεκριμένο παρόν, επιτελώντας κάποιον σκοπό και έργο; Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες προσωπικότητες, παράλληλα πεπρωμένα, όλα συναντιούνται κάτω από έναν ουρανό με δύο φεγγάρια που περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ενωθεί σε μία ύπαρξη, μια ζωή, ένα μέλλον, από το οποίο κανείς δεν θα μπορεί να ξεφύγει γιατί η τελευταία πράξη του δράματος θα έχει παιχτεί.
Δεν θέλω να πω πολλά για το βιβλίο αυτό. Οι λόγοι είναι δύο. Ο πρώτος, έχει να κάνει με το ότι δεν θέλω να φλυαρήσω υπερβολικά, δεδομένου ότι το έκανα στα προηγούμενα κείμενά μου. Ο δεύτερος, έχει να κάνει με το ότι μπορεί άθελά μου να προδώσω πράγματα τα οποία δεν πρέπει να μάθετε, όχι μέσα από το κείμενο μιας ιστοσελίδας. Είναι κάποια πράγματα που πρέπει να τα ανακαλύψετε μόνοι σας, μέσα από τις σελίδες της ιστορίας αυτής. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της ιστορίας των Τένγκο και Αομάμε, εξηγούνται όλα κι ένας κύκλος κλείνει για ν' ανοίξει ένας καινούργιος που ακόμα κι αν κλείσει κάποτε με την σειρά του, θα δώσει τη θέση του σε έναν νέο. Κι αυτό γιατί τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν τελειώνει πραγματικά, όπως δεν τελειώνει ο κόσμος μας, το σύμπαν γύρω μας, τα συναισθήματά μας, ακόμα και οι πράξεις μας γιατί το αποτέλεσμά τους θα είναι για πάντα εδώ.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Haruki Murakami
Μεταφραστής: Αργυράκη Μαρία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 512
ISBN: 978-618-01-0101-0Το review ανέβηκε επίσης στο Culturenow.gr:
http://www.culturenow.gr/31175/vivlio-1q84-iii-haruki-murakami
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου