Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα anime προέρχονται από κάποιο manga ή visual novel. Δοκιμασμένες συνταγές, που έχουν ήδη το κοινό τους, φαντάζουν ως η καλύτερη επιλογή για κάποιο studio παραγωγής που θέλει να επενδύσει λεφτά μεν, να έχει σίγουρα κέρδη δε. Ε, λοιπόν, μία από τις δύο μεγαλύτερες εκπλήξεις της season που πέρασε, ήταν το "Zankyou no Terror", μια ολότελα πρωτότυπη σεναριακά σειρά η οποία αν και δεν στηρίχτηκε σε εμπορικές πλάτες, κατάφερε να κάνει την διαφορά, να κερδίσει το κοινό και να αγαπηθεί τρελά.
Θρίλερ μυστηρίου γνωστό και με τον τίτλο "Terror in Tokyo" στην Ιαπωνία, αλλά και με τους τίτλους "Terror in Resonance" και "Terror of the Echo", σε παραγωγή της MAPPA, σκηνοθετημένο από τον Shinichirō Watanabe και με τους χαρακτήρες σχεδιασμένους από τον Kazuto Nakazawa που έκανε την διαφορά και ξεχώρισε για την πρωτοτυπία του. Το anime ξεκίνησε να προβάλεται μέσω του Fuji TV's (Noitamina) στις 10 Ιουλίου 2014 και ολοκλήρωσε τον κύκλο του στις 25 Σεπτεμβρίου 2014, έπειτα από 11 επεισόδια. Η Funimation απέκτησε τα δικαιώματα για την Βόρειο Αμερική -κάνοντας πρεμιέρα μέσω του Anime Expo στις 05 Ιουλίου 2014, την ίδια ώρα που η Anime Limited τα απέκτησε για το Ηνωμένο Βασίλειο και η Madman Entertainment για την Αυστραλία.
Σε μια εναλλακτική οπτική του παρόντος, το Τόκιο δέχεται μια σειρά τρομοκρατικών χτυπημάτων, στην καρδιά της πόλης. Το μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο που έχουν οι Αρχές στα χέρια τους, είναι ορισμένα κρυπτογραφημένα βίντεο που ανεβάζουν οι τρομοκράτες στο διαδίκτυο, τα οποία καταφέρνουν να σπείρουν τον πανικό σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Στην πραγματικότητα, οι τρομοκράτες -οι οποίοι αποκαλούν τους εαυτούς τους ως "Sphinx", είναι δύο έφηβα αγόρια τα ονόματα των οποίων είναι Nine και Twelve. Παρά που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, δεν έχουν τίποτα να χάσουν και έτσι, έχουν αποφασίσει να "ξυπνήσουν" τον κόσμο με τον δικό τους τρόπο, μέσω ενός σχεδίου καταστροφής το οποίο, ωστόσο, κρύβει από πίσω του μια αλήθεια μεγαλύτερη απ' αυτήν που μπορεί κανείς να φανταστεί.
- Αν κάτι παρατηρείς πρώτο και καλύτερο στο anime αυτό, είναι η αισθητική του σχεδίου του που είναι αρκετά έξω από τα συνηθισμένα. Μπορεί να μην είναι ιδανική, σύμφωνα πάντα με τα καθολικά πρότυπα, είναι ωστόσο τόσο ξεχωριστή και ιδιαίτερη που καταφέρνει να σε αιχμαλωτίσει από το πρώτο λεπτό. Δεν υπάρχει τίποτα έντονο στο anime αυτό, ούτε στα χρώματα, ούτε στην απεικόνιση τόπων, την ίδια όμως στιγμή δεν υπάρχει τίποτα το εντελώς υποτονικό ή απόλυτα σκοτεινό. Ουσιαστικά, τα πάντα διακρίνονται από μια άνευρη ουδετερότητα που με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, κερδίζει τις εντυπώσεις.
- Ως Έλληνες, σίγουρα μας γοητεύει το γεγονός πως πίσω από την όλη στρατηγική των τρομοκρατών
υπάρχει μια δικιά μας ιστορία. Αυτή του Οιδίποδα, μια ιστορία που οι παραγωγοί της σειράς φαίνεται να έχουν μελετήσει εις βάθος, αφού καταφέρνουν μέσα στην πλοκή της δικής τους ιστορίας να εντάξουν λεπτομέρειες αλλά και παραλλαγές, που μονάχα κάποιος που έχει κάνει σχολαστική μελέτη θα μπορούσε να αξιοποιήσει σε τέτοιο βαθμό. Αναμφίβολα, λοιπόν, αυτό προσθέτει έναν επιπλέον αέρα μυστηρίου αφού καλούμαστε να λύσουμε γρίφους που σταδιακά μας οδηγούν σε λύσεις.
υπάρχει μια δικιά μας ιστορία. Αυτή του Οιδίποδα, μια ιστορία που οι παραγωγοί της σειράς φαίνεται να έχουν μελετήσει εις βάθος, αφού καταφέρνουν μέσα στην πλοκή της δικής τους ιστορίας να εντάξουν λεπτομέρειες αλλά και παραλλαγές, που μονάχα κάποιος που έχει κάνει σχολαστική μελέτη θα μπορούσε να αξιοποιήσει σε τέτοιο βαθμό. Αναμφίβολα, λοιπόν, αυτό προσθέτει έναν επιπλέον αέρα μυστηρίου αφού καλούμαστε να λύσουμε γρίφους που σταδιακά μας οδηγούν σε λύσεις.
- Υπάρχει πάρα πολύ έντονη δράση και συνεχής ανατροπές που δεν τις περιμένεις. Το σενάριο δεν κωλυσιεργεί, ούτε τραβάει καταστάσεις από τα μαλλιά προκειμένου να κερδίσει σε επεισόδια. Δεν το έχει ανάγκη και το ξέρει. Είναι μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, τα γεγονότα της οποίας ακολουθούν μια σταθερά ανοδική εξελικτική πορεία, χωρίς να κάνει την παραμικρή κοιλιά και χωρίς να σου επιτρέψει να βαρεθείς ούτε για μια στιγμή. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό κάθε επεισοδίου βρίσκεσαι σε εγρήγορση και η καρδιά σου δεν σταματά να χτυπά δυνατά και έντονα.
- Η σειρά έχει τρεις καταπληκτικούς πρωταγωνιστές. Και λέω τρεις γιατί εκτός από τους δύο νεαρούς
τρομοκράτες, που σε εντυπωσιάζουν με το θάρρος και την ευφυΐα τους, υπάρχει ένας εξίσου εξαιρετικά ευφυής ντετέκτιβ που δεν περνάει απαρατήρητος. Και ναι, μπορεί να είναι κατεστραμμένος, αλλά όχι τελειωμένος και εκεί βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στο κλισέ και σε αυτό που ξεχωρίζει. Βασικά, κάθε χαρακτήρας σε αυτή τη σειρά, έχει ένα τρομακτικό παρελθόν και παρά τις αποφάσεις τους και τις πράξεις τους, δεν υπάρχει απόλυτα καλός ή κακός. Ακόμα κι αν θυμώσεις με κάποιον δεν τον αντιπαθείς κι αυτό δεν το πετυχαίνεις εύκολα.
τρομοκράτες, που σε εντυπωσιάζουν με το θάρρος και την ευφυΐα τους, υπάρχει ένας εξίσου εξαιρετικά ευφυής ντετέκτιβ που δεν περνάει απαρατήρητος. Και ναι, μπορεί να είναι κατεστραμμένος, αλλά όχι τελειωμένος και εκεί βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στο κλισέ και σε αυτό που ξεχωρίζει. Βασικά, κάθε χαρακτήρας σε αυτή τη σειρά, έχει ένα τρομακτικό παρελθόν και παρά τις αποφάσεις τους και τις πράξεις τους, δεν υπάρχει απόλυτα καλός ή κακός. Ακόμα κι αν θυμώσεις με κάποιον δεν τον αντιπαθείς κι αυτό δεν το πετυχαίνεις εύκολα.
- Η ιστορία που υπάρχει πίσω από τα τρομοκρατικά χτυπήματα και στο που αποσκοπούν αυτά, είναι τόσο καλά δουλεμένη και χτισμένη με τέτοιο τρόπο, που δεν ανακαλύπτεις την απόλυτη αλήθεια παρά μονάχα όταν έχεις φτάσει στην άκρη του νήματος. Και η ιστορία αυτή είναι τραγική και όσο τρομακτικό κι αν είναι, πολύ κοντά στην σύγχρονη πραγματικότητα. Δύο παιδιά που καταστράφηκαν από κάποιους άλλους χωρίς να το επιλέξουν και μια επιθυμία. Να μην ξεχαστούν. Γιατί παρά τις διαφορές τους, έχουν κάτι κοινό, που είναι πολύ βαθύτερο από αυτό που φαίνεται. Παρά τα όσα έχουν περάσει, δεν έπαψαν να είναι άνθρωποι και αυτό, είναι από μόνο του αρκετό για να σε συγκινήσει.
Η σειρά αυτή, μέσα σε όλα τα άλλα, έχει κι ένα εξαιρετικό ost σε μουσική σύνθεση της Yoko Kanno. Το opening είναι το "Trigger", ερμηνευμένο από τον τραγουδιστή του συγκροτήματος "Galileo Galilei", Yuuki Ozaki. Το ending είναι το "Dare ka, Umi o.", το οποίο χαρακτηρίστηκε ως το καλύτερο της season που έφυγε, ερμηνευμένο από την Aimer. Στις 09 Ιουλίου 2014 κυκλοφόρησε το πρώτο cd της σειράς, αποτελούμενο από 18 υπέροχα μουσικά κομμάτια που ενίοτε σε συγκινούν, άλλοτε πάλι σε αγριεύουν, όμως σίγουρα σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Στις 22 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε το δεύτεο cd με υπότιλο, -crystalized-, αποτελούμενο επίσης από 18 κομμάτια, ανάμεσα στα οποία τα opening και ending tmemes.
Zankyou no Terror - Opening
Zankyou no Terror - Opening Full Song
Zankyou no Terror - Ending
Zankyou no Terror - Ending Full Song
Μια σειρά που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη. Μια σειρά που ξεχωρίζει για πολλούς λόγους. Για το έξυπνο σενάριό της, την ιδιαίτερη αισθητική της, την απίστευτη σκηνοθεσία της, την ιστορία που κρύβεται πίσω από όλα αυτά, για τους χαρακτήρες της, είτε αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές, είτε παίζουν δεύτερους ρόλους. Ο καθένας τους, κάτι έχει να πει. Ο καθένας τους, κάτι συμβολίζει. Και μέσα στο μη ρεαλιστικό της πλαίσιο, είναι μια ιστορία που κρύβει πολλές αλήθειες για το σήμερα αλλά και για το μέλλον που βλέπουμε να πλησιάζει. Ένα μέλλον στο οποίο η κοινωνία δεν διστάζει να θυσιάσει κανέναν και τίποτα, ακόμα κι αν μιλάμε για παιδιά, ακόμα κι αν μιλάμε για υπάρξεις που δεν υπολογίζονται ως άνθρωποι αλλά που στην πραγματικότητα, έχουν συναισθήματα και ελεύθερη βούληση. Γιατί ακόμα κι αν σκλαβώσεις κάποιον, την ελευθερία της ψυχής του δεν μπορείς να την κλέψεις. Και ναι, θα συγκινηθείτε, θα κλάψετε και το σημαντικότερο, θα τους θυμάστε...
2 Σχόλια:
η lisa ομως με εκνευριζει
@ Καλά, πάντα υπάρχει κάποιος σταστικός στην παρέα! :p
Δημοσίευση σχολίου