Η απαγωγή ενός βιομηχάνου στη Θεσσαλονίκη… Οι αλλεπάλληλες κλοπές σε εκκλησίες και μοναστήρια, που συντηρούν ένα ισχυρό κύκλωμα αρχαιοκαπηλίας… Μια ανύποπτη γυναίκα που παραθερίζει στον Πλαταμώνα και η ανεξήγητη απόπειρα δολοφονίας της, που στοιχίζει τη ζωή σε μια αθώα Ιταλίδα τουρίστρια και εμπλέκει την ίδια σε μια περιπέτεια δίχως αύριο… Ένας έρωτας ανάμεσα σε μια γυναίκα χωρίς μνήμη και έναν νεαρό ερημίτη που της προσφέρει καταφύγιο. Τι συνδέει αυτές τις σκοτεινές ιστορίες; Ποιο είναι το κλειδί που θα δώσει απαντήσεις και θα σώσει ζωές;
Μια περιπέτεια που κόβει την ανάσα, ένας έρωτας αγνός που επικρατεί μέσα στη σύγχυση του μυαλού, ένα ανελέητο κυνηγητό για δικαιοσύνη και τιμωρία και, ανάμεσά τους, η χαραμάδα με το αχνό φως της υπόσχεσης πως η ελπίδα θα γυρίσει ξανά…
Προσωπική άποψη:
Το 2005 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ωκεανίδα το πρώτο βιβλίο της κυρίας Μανιάτη με τίτλο, "Και η ελπίδα γύρισε ξανά", ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με νότες αστυνομικού μυστηρίου. Φέτος, δέκα χρόνια μετά και σχεδόν παράλληλα με την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός, που αποτελούν πλέον τη νέα, μόνιμη εκδοτική της στέγη, το πρώτο συγγραφικό της τέκνο επανεκδόθηκε με δόξα και τιμή, φτάνοντας και στα δικά μου χεράκια. Και η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα να το διαβάζω με μια κάποια προκατάληψη, έστω κι αν στην πορεία αποδείχτηκε άδικη και αβάσιμη. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από το ότι με το πέρασμα των χρόνων θεωρώ -σχεδόν- φυσική συνέπεια για έναν λογοτέχνη να βελτιώνεται, συγγραφικά και αφηγηματικά, και δεδομένου ότι το "Έκπτωτος άγγελος" της ίδιας δεν με είχε αγγίξει, δεν πίστευα πως είχα να περιμένω και πολλά.
Η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, η Ειρήνη, παραθερίζει μαζί με μια παρέα φίλων κάπου στον Πλαταμώνα. Αγαπημένο της χόμπι, η φωτογραφία, και αυτή είναι που θα την θέσει στο στόχαστρο μιας εγκληματικής ομάδας, η οποία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να την βγάλει από τη μέση. Βλέπετε, η Ειρήνη, άθελά της, έγινε μάρτυρας ενός συμβάντος που θα έπρεπε να έχει περάσει απαρατήρητο, έχοντας μάλιστα αποδείξεις αυτού στα χέρια της, αφού αποθανάτισε τη στιγμή με την φωτογραφική της μηχανή. Εκείνη, μπλεγμένη σε μια περιπέτεια στην οποία δεν καταλαβαίνει πως και γιατί αποτελεί μέρος της, προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια αλλά και να γλιτώσει τη ζωή της, την ίδια ώρα που το μυαλό και η καρδιά της τής παίζουν παράξενα παιχνίδια, εν μέσω ενός ανελέητου κυνηγητού δίχως έλεος.
Το βιβλίο, θεωρητικά, υπόσχεται μεγάλες και έντονες σκηνές δράσης και αγωνίας. Και πράγματι, στις πρώτες του σελίδες, καταφέρνει να σου δημιουργήσει αρκετά μεγάλες προσδοκίες, οι οποίες όμως σταδιακά μειώνονται μέχρι που χάνονται τελείως. Αυτό δεν οφείλεται στην έλλειψη δράσης ή περιπέτειας της αφήγησης, αφού έχουμε μπόλικη από δαύτη, αλλά στο ότι η δομή της δεν επιτρέπει στο σασπένς να καλλιεργηθεί. Κακά τα ψέματα, είναι άλλο να γνωρίζεις εξ' αρχής ποιος κυνηγάει την πρωταγωνίστριά σου, και άλλο να συλλέγεις στοιχεία κατά την εξέλιξη της δράσης για να σου αποκαλυφθεί η αλήθεια λίγο πριν να πέσουν οι τίτλοι του τέλους. Βέβαια, επειδή δεν έχουμε να κάνουμε με ένα καθαρόαιμο αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά με ένα που έχει στοιχεία αυτού, πιάνουμε τον εαυτό μας να στέκεται λιγάκι πιο ελαστικός απέναντι στο θέμα αυτό.
Και αφού αναφέρθηκε στο -θεωρητικά, πάντα- μειονέκτημα του βιβλίου, ας περάσω στα θετικά του στοιχεία. Πρώτο και κύριο, το γεγονός ότι η συγγραφέας παρουσιάζει μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, αλλά και με προεκτάσεις που δεν οδηγούν σε περιττές φλυαρίες ή σε καταστάσεις δίχως λογική, αλλά σε επί μέρους αποτέλεσμα που όλα μαζί συνθέτουν το σύνολο της ιστορίας, χωρίς να μένουν κενά ή να μας δημιουργούνται δυσάρεστες απορίες. Σε δεύτερη φάση, αυτό που αξίζει τον έπαινό μας είναι το γλωσσικό επίπεδο του κειμένου, με τη ροή του λόγου της κυρίας Μανιάτη να είναι μεστή και ώριμη. Παράλληλα, οι αφηγήσεις και οι περιγραφές της είναι άκρως ζωντανές και παραστατικές, χωρίς όμως να γίνονται υπερβολικές και κουραστικές, αφού δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με φτηνά κόλπα, δίνοντας ζωή στα πρόσωπα, τα μέρη και τις καταστάσεις στις οποίες αναφέρεται.
Μία ιστορία με σχεδόν κινηματογραφική πλοκή που δεν θα σε εντυπωσιάσει μεν, θα σε παρασύρει όμως δε. Σαφέστατα και θα προτιμούσα κάποια στοιχεία της αστυνομικής πλευράς του βιβλίου να ήταν κρυμμένα στην αρχή και να μας παρουσιάζονταν όσο το κουβάρι της ιστορίας θα ξετυλιγόταν, αλλά αυτή τη στιγμή θα αρκεστώ στα άρτια και ουσιώδη ψυχογραφήματα όλων των εμπλεκομένων που σε έναν βαθμό ήρθαν να καλύψουν τα όποια κενά μου. Ένα βιβλίο άρτια δομημένο, γραμμένο -εμφανώς- με σκέψη, μελέτη και περισυλλογή, το οποίο είναι δύσκολο να μην εκτιμήσεις, όσο απαιτητικός κι αν είσαι, και που αναμφίβολα σε παροτρύνει να διαβάσεις περισσότερα έργα της συγγραφέως. Και ναι, ίσως και να το κάνω στο προσεχές μέλλον.
Βαθμολογία 7,5/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Μανιάτη Νικόλ-Άννα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 440
ISBN: 978-618-01-1272-6
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου