Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Άρης, ένας ανεύθυνος άντρας, και η Ελπίδα, μια ανώριμη γυναίκα, έγιναν γονείς τριών παιδιών, που για κακή τους τύχη ήταν και τα τρία κορίτσια. Το φύλο τους ήταν αυτό που καθόρισε το μέλλον τους.
Τρεις οικογένειες, έχοντας περίσσευμα αγάπης, αγκάλιασαν αυτά τα παιδιά, καθεμία χωριστά, και τα μεγάλωσαν όσο πιο καλά μπορούσαν. Τα άδεια μέχρι τότε σπίτια τους γέμισαν παιδικές φωνές και χαμόγελα.
Όσο τα χρόνια περνούσαν χαρούμενα και ευτυχισμένα τόσο ο φόβος της αποκάλυψης του μυστικού της υιοθεσίας μεγάλωνε. Τίποτα όμως δεν μένει κρυφό.
Η Μαρίνα, το τρίτο παιδί, ξεκινά να ενώσει τα χαμένα κομμάτια του παζλ της ζωής της. Πολλά τα κομμάτια, όμως το πιο σημαντικό δεν το έχει ακουμπήσει ακόμη, κι ας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Θα της επιτραπεί να το ολοκληρώσει ή θα μείνει το παζλ μισοτελειωμένο;
Είναι κακό να πεις σε ένα παιδί «δεν σε γέννησα εγώ»; Θα σε απορρίψει; Ποιος λέει πως όταν μεγαλώνεις με αγάπη εγκαταλείπεις τους θετούς σου γονείς; Ποιος λέει πως η γυναίκα που σε μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια σταματάει να είναι η μητέρα σου αν γνωρίσεις την αλήθεια;
Θα σου το πω εγώ, ένα υιοθετημένο παιδί: ποτέ! Η αλήθεια λυτρώνει…
Προσωπική άποψη:
Είναι πάντα λεπτή η θέση μου όταν καλούμαι να μιλήσω για την πρώτη συγγραφική απόπειρα ενός ανθρώπου. Από τη μία βρίσκεται η επαγγελματική μου ιδιότητα, η οποία μου επιβάλλει να είμαι πιο αυστηρή με ορισμένους παράγοντες και συγκεκριμένα δεδομένα. Από την άλλη, βρίσκεται ο ομότεχνος εαυτός μου που αναγνωρίζει στο "πρωτάκι" κάθε συγγραφέα το δικό του έργο, αφού και ο ίδιος πέρασε από την εναρκτήρια αυτή γραμμή με ένα έργο που μπορεί να μην ήταν αψεγάδιαστο, αποτελεί όμως κατάθεση ψυχής. Μια τέτοια περίπτωση είναι το "Ολόκληρα ψέματα, μισές αλήθειες" της Σούλας Παπαλάμπρου, που μπορεί λογοτεχνικά να υστερεί άλλων μυθιστορημάτων του είδους του, συναισθηματικά, όμως, έχει να προσφέρει -ίσως- πολύ περισσότερα.
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ ιδιαίτερα όσον αφορά την υπόθεση του βιβλίου, καθότι θεωρώ πως η περίληψή του είναι αρκετή για να σας προδιαθέσει γι' αυτό που επρόκειτο να διαβάσετε. Επιπλέον, δεδομένου ότι πρόκειται για μια ιστορία που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελεί εξιστόρηση πραγματικών γεγονότων της ζωής της συγγραφέως, το να τα περιγράψω εγώ με δικά μου λόγια, ίσως ν' αποδυνάμωνε το συναίσθημα που αυτά κρύβουν μέσα τους. Γεγονότα βουτηγμένα στα ψέματα, με δεκάδες αλήθειες καλά κρυμμένες στα σωθικά τους, που για χρόνια ολάκερα έτρεφαν φίδια στον κόρφο αυτών που ενώ ήταν πρόθυμοι να τ' αγκαλιάσουν με αγάπη, απλά υπέμειναν τα δαγκώματα και τον πόνο των πληγών που αυτά άφησαν.
Η ιστορία αυτή των τριών κοριτσιών που η μοίρα τους έμελε να είναι ο χωρισμός από τα γεννοφάσκια τους, θα σας προβληματίσει και θα σας προκαλέσει να ταυτιστείτε μαζί τους και να σκεφτείτε τα γεγονότα από διάφορες οπτικές. Από εκείνη της γυναίκας, της μάνας, της αδερφής, του ανθρώπου που βλέπει και παρατηρεί τι συμβαίνει γύρω του και που δεν έχει πάντα τη δύναμη να επέμβει ακόμα κι αν θα το ήθελε. Και κάθε οπτική απ' αυτές θα γεννήσει μέσα σας και από ένα διαφορετικό συναίσθημα. Θλίψη, οργή, τρυφερότητα, κατανόηση, λύπη, θυμό, την ανάγκη ν' απλώσεις το χέρι σου και ν' αγκαλιάσεις εκείνον που το έχει περισσότερο ανάγκη και να του ψιθυρίσεις: "Μην φοβάσαι! Είμαι εγώ εδώ για σένα, σε καταλαβαίνω και σε πονάω!"
Είναι ξεκάθαρο πως η κυρία Παπαλάμπρου δεν στόχευε στο να δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα, αλλά στο να εξομολογηθεί τις προσωπικές της αλήθειες σε μια προσπάθεια να λυτρωθεί απ' όσα αυτές γεννούσαν βαθιά στην ψυχή της, όσο εξακολουθούσε να τις κρατάει εκεί φυλαγμένες. Και θέλω να ελπίζω πως η φωνή της ακούστηκε εκεί που έπρεπε και πως άγγιξε τις καρδιές για τις οποίες προοριζόταν το "τραγούδι της ψυχής" της, έστω και στο μισό απ' όσο κατάφερε ν' αγγίξει εμάς που επιλέξαμε να την διαβάσουμε. Μα πάνω απ' όλα, εύχομαι να βρήκε την προσωπική της λύτρωση, εκείνη που θα την βοηθήσει ν' αποτινάξει από πάνω της τα δεσμά του πόνου που μονάχα ένα παιδί που μαθαίνει μια αλήθεια σκληρή και δύσκολη μπορεί να εξιστορήσει, αλλά και ν' αντιμετωπίσει με τόση δύναμη και θάρρος.
Βαθμολογία 8/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Ο Άρης, ένας ανεύθυνος άντρας, και η Ελπίδα, μια ανώριμη γυναίκα, έγιναν γονείς τριών παιδιών, που για κακή τους τύχη ήταν και τα τρία κορίτσια. Το φύλο τους ήταν αυτό που καθόρισε το μέλλον τους.
Τρεις οικογένειες, έχοντας περίσσευμα αγάπης, αγκάλιασαν αυτά τα παιδιά, καθεμία χωριστά, και τα μεγάλωσαν όσο πιο καλά μπορούσαν. Τα άδεια μέχρι τότε σπίτια τους γέμισαν παιδικές φωνές και χαμόγελα.
Όσο τα χρόνια περνούσαν χαρούμενα και ευτυχισμένα τόσο ο φόβος της αποκάλυψης του μυστικού της υιοθεσίας μεγάλωνε. Τίποτα όμως δεν μένει κρυφό.
Η Μαρίνα, το τρίτο παιδί, ξεκινά να ενώσει τα χαμένα κομμάτια του παζλ της ζωής της. Πολλά τα κομμάτια, όμως το πιο σημαντικό δεν το έχει ακουμπήσει ακόμη, κι ας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Θα της επιτραπεί να το ολοκληρώσει ή θα μείνει το παζλ μισοτελειωμένο;
Είναι κακό να πεις σε ένα παιδί «δεν σε γέννησα εγώ»; Θα σε απορρίψει; Ποιος λέει πως όταν μεγαλώνεις με αγάπη εγκαταλείπεις τους θετούς σου γονείς; Ποιος λέει πως η γυναίκα που σε μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια σταματάει να είναι η μητέρα σου αν γνωρίσεις την αλήθεια;
Θα σου το πω εγώ, ένα υιοθετημένο παιδί: ποτέ! Η αλήθεια λυτρώνει…
Προσωπική άποψη:
Είναι πάντα λεπτή η θέση μου όταν καλούμαι να μιλήσω για την πρώτη συγγραφική απόπειρα ενός ανθρώπου. Από τη μία βρίσκεται η επαγγελματική μου ιδιότητα, η οποία μου επιβάλλει να είμαι πιο αυστηρή με ορισμένους παράγοντες και συγκεκριμένα δεδομένα. Από την άλλη, βρίσκεται ο ομότεχνος εαυτός μου που αναγνωρίζει στο "πρωτάκι" κάθε συγγραφέα το δικό του έργο, αφού και ο ίδιος πέρασε από την εναρκτήρια αυτή γραμμή με ένα έργο που μπορεί να μην ήταν αψεγάδιαστο, αποτελεί όμως κατάθεση ψυχής. Μια τέτοια περίπτωση είναι το "Ολόκληρα ψέματα, μισές αλήθειες" της Σούλας Παπαλάμπρου, που μπορεί λογοτεχνικά να υστερεί άλλων μυθιστορημάτων του είδους του, συναισθηματικά, όμως, έχει να προσφέρει -ίσως- πολύ περισσότερα.
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ ιδιαίτερα όσον αφορά την υπόθεση του βιβλίου, καθότι θεωρώ πως η περίληψή του είναι αρκετή για να σας προδιαθέσει γι' αυτό που επρόκειτο να διαβάσετε. Επιπλέον, δεδομένου ότι πρόκειται για μια ιστορία που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελεί εξιστόρηση πραγματικών γεγονότων της ζωής της συγγραφέως, το να τα περιγράψω εγώ με δικά μου λόγια, ίσως ν' αποδυνάμωνε το συναίσθημα που αυτά κρύβουν μέσα τους. Γεγονότα βουτηγμένα στα ψέματα, με δεκάδες αλήθειες καλά κρυμμένες στα σωθικά τους, που για χρόνια ολάκερα έτρεφαν φίδια στον κόρφο αυτών που ενώ ήταν πρόθυμοι να τ' αγκαλιάσουν με αγάπη, απλά υπέμειναν τα δαγκώματα και τον πόνο των πληγών που αυτά άφησαν.
Η ιστορία αυτή των τριών κοριτσιών που η μοίρα τους έμελε να είναι ο χωρισμός από τα γεννοφάσκια τους, θα σας προβληματίσει και θα σας προκαλέσει να ταυτιστείτε μαζί τους και να σκεφτείτε τα γεγονότα από διάφορες οπτικές. Από εκείνη της γυναίκας, της μάνας, της αδερφής, του ανθρώπου που βλέπει και παρατηρεί τι συμβαίνει γύρω του και που δεν έχει πάντα τη δύναμη να επέμβει ακόμα κι αν θα το ήθελε. Και κάθε οπτική απ' αυτές θα γεννήσει μέσα σας και από ένα διαφορετικό συναίσθημα. Θλίψη, οργή, τρυφερότητα, κατανόηση, λύπη, θυμό, την ανάγκη ν' απλώσεις το χέρι σου και ν' αγκαλιάσεις εκείνον που το έχει περισσότερο ανάγκη και να του ψιθυρίσεις: "Μην φοβάσαι! Είμαι εγώ εδώ για σένα, σε καταλαβαίνω και σε πονάω!"
Είναι ξεκάθαρο πως η κυρία Παπαλάμπρου δεν στόχευε στο να δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα, αλλά στο να εξομολογηθεί τις προσωπικές της αλήθειες σε μια προσπάθεια να λυτρωθεί απ' όσα αυτές γεννούσαν βαθιά στην ψυχή της, όσο εξακολουθούσε να τις κρατάει εκεί φυλαγμένες. Και θέλω να ελπίζω πως η φωνή της ακούστηκε εκεί που έπρεπε και πως άγγιξε τις καρδιές για τις οποίες προοριζόταν το "τραγούδι της ψυχής" της, έστω και στο μισό απ' όσο κατάφερε ν' αγγίξει εμάς που επιλέξαμε να την διαβάσουμε. Μα πάνω απ' όλα, εύχομαι να βρήκε την προσωπική της λύτρωση, εκείνη που θα την βοηθήσει ν' αποτινάξει από πάνω της τα δεσμά του πόνου που μονάχα ένα παιδί που μαθαίνει μια αλήθεια σκληρή και δύσκολη μπορεί να εξιστορήσει, αλλά και ν' αντιμετωπίσει με τόση δύναμη και θάρρος.
Βαθμολογία 8/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Παπαλάμπρου Σούλα
Εκδόσεις: Άνεμος εκδοτική
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 360
ISBN: 978-960-9585-57-6
1 Σχόλια:
ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ 10ΜΕΛΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ,7 ΚΟΡΙΤΣΙΑ, 1 ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ. ΟΤΑΝ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟ ΤΕΛΑΙΥΤΑΙΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΔΙΩΞΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ , ΕΠΕΙΔΗ ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΟ 6 ΧΡΟΝΩΝ, ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟΕΜΕΝΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΧΥΡΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΖΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΗ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ 22 ΧΡΟΝΩΝ , ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΓΑΖΑ ΛΟΥΚΟΥΜΙ ΚΑΙ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ, ΤΟ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΝΑ ΤΟ ΘΥΛΑΣΕΙ Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΑΘΕ ΚΑΤΑΘΛΗΨΗΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΗΣ ΚΟΠΗΚΕ ΤΟ ΓΑΛΑ....ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΓΙΝΕ 3 ΕΤΩΝ, ΠΑΛΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΕΙ ΓΙΑ ΥΙΟΘΕΣΙΑ.......ΠΕΣΑΜΕ ΟΛΑ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ.ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ , ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 95 ΕΤΩΝ, ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ, ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΟ.....ΟΛΑ ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ, Ο ΠΟΝΟΣ ΟΜΩΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑΝ 60 ΧΡΟΝΙΑ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ.....
Δημοσίευση σχολίου