"Τα Χρονικά της Τσακισμένης Θάλασσας (Βιβλίο 3): Μισός πόλεμος" του Joe Abercrombie

Τα λόγια είναι όπλα.
Η Πριγκίπισσα Σκάρα είδε όλα όσα αγαπούσε να γίνονται στάχτη και αίμα. Το μόνο που της απέμεινε είναι τα λόγια. Τα σωστά λόγια όμως μπορούν να είναι το ίδιο θανατηφόρα με οποιαδήποτε λεπίδα. Για να διεκδικήσει και πάλι την κληρονομιά της, πρέπει να καταπολεμήσει τους φόβους της και να ακονίσει το μυαλό της για να γίνει το πιο φονικό όπλο.
Μόνο ο μισός πόλεμος γίνεται με σπαθιά.
Ύστερα από μια μεγάλη και δύσκολη διαδρομή, ο Πατέρας Γιάρβι έχει καταφέρει από σακάτης σκλάβος να γίνει θεράπων ενός βασιλιά. Κατάφερε να κάνει τους παλιούς εχθρούς συμμάχους και να δρομολογήσει μια αβέβαιη ειρήνη. Τώρα όμως η Μεγάλη Μητέρα Γουέξεν συγκεντρώνει τον μεγαλύτερο στρατό που έχει δει ο κόσμος από τη Θραύση της Θεάς και βάζει επικεφαλής τον Λαμπρό Γίλινγκ – έναν άντρα που λατρεύει μονάχα τη Θανή.
Μερικές φορές πρέπει να πολεμήσεις το κακό με το κακό.
Κάποιοι –όπως η Θορν Μπάτου και ο σπαθοφόρος Ρέιθ– είναι γεννημένοι μονάχα για να πολεμούν και πιθανώς για να πεθάνουν. Άλλοι –όπως ο Μπραντ ο σιδεράς και ο Κολ ο ξυλογλύπτης– προτιμούν να στέκονται στο φως. Όταν όμως η Πολεμόχαρη Μητέρα απλώνει τα σιδερένια της φτερά, είναι ικανή να βυθίσει στο σκοτάδι ολόκληρη την Τσακισμένη Θάλασσα.

"Ο Πολιτικός φιλελευθερισμός (Νέα εμπλουτισμένη έκδοση)" του John Rawls

Στο βιβλίο αυτό ο John Rawls προεκτείνει και αναθεωρεί την ιδέα της δικαιοσύνης όπως την παρουσίασε στο βιβλίο του Θεωρία της δικαιοσύνης· παράλληλα, αναθεμελιώνει τη φιλοσοφική της ερμηνεία. Στη Θεωρία της δικαιοσύνης ο συγγραφέας θεωρούσε δεδομένη την «εύτακτη κοινωνία», όπως την ονόμασε ο ίδιος, δηλαδή μια κοινωνία σταθερή, σχετικά ομοιογενή στις βασικές ηθικές της πεποιθήσεις, η οποία χαρακτηρίζεται από ευρεία συναίνεση για το τι συνιστά την καλή ζωή. Ωστόσο, στη σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία βλέπουμε ότι συνυπάρχει μια πολλαπλότητα ασύμβατων μεταξύ τους δογμάτων – θρησκευτικών, φιλοσοφικών και ηθικών.
Αναγνωρίζοντας πως αυτή είναι μια πάγια κατάσταση της δημοκρατίας, ο Rawls θέτει το ζήτημα του πολιτικού φιλελευθερισμού ως εξής: Πώς μπορεί μια σταθερή και δίκαιη κοινωνία ελεύθερων και ίσων πολιτών να ζει σε ομόνοια, όταν διαιρείται βαθιά από όλα αυτά τα εύλογα αλλά και ασύμβατα μεταξύ τους δόγματα; Η απάντηση που μας δίνει στον Πολιτικό φιλελευθερισμό στηρίζεται σε έναν νέο ορισμό της εύτακτης κοινωνίας. Εύτακτη δεν είναι πλέον η κοινωνία που ενώνεται από τις βασικές ηθικές της αντιλήψεις, αλλά εκείνη που ενώνεται από την πολιτική της αντίληψη περί δικαιοσύνης, και στην οποία επιπλέον υπάρχει μια επάλληλη συναίνεση των εύλογων περιεκτικών δογμάτων που εστιάζεται σε τούτη την αντίληψη.
Η παρούσα εμπλουτισμένη μορφή του έργου συγκεντρώνει σε μία οριστική έκδοση το σύνολο της σκέψης του κορυφαίου πολιτικού φιλοσόφου για τον πολιτικό φιλελευθερισμό, προσθέτοντας τα εξής νέα κεφάλαια: Απάντηση στον Χάμπερμας, Η ιδέα του δημόσιου λόγου αναθεωρημένη, καθώς και την εισαγωγή του John Rawls στη χαρτόδετη έκδοση του Πολιτικού φιλελευθερισμού.

"Ομάδα Opcop 2: Μουσικές καρέκλες" του Arne Dahl

Στη διάρκεια μόλις λίγων ημερών τρεις ανησυχητικοί θάνατοι λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικά σημεία της Ευρώπης. Ένας πλαστικός χειρουργός που είχε την εποπτεία σε ένα μυστικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα βρίσκεται νεκρός στο σπίτι του στο Βέλγιο - δεν είναι ξεκάθαρο αν πρόκειται για δολοφονία ή αυτοκτονία. Ένας αλβανός έμπορος όπλων δέχεται πυροβολισμούς και σκοτώνεται σε ένα μπαρ στη Στοκχόλμη. Λίγο αργότερα το πτώμα ενός τσέχου ευρωβουλευτή ανακαλύπτεται σε ένα νησί-φυλακή κοντά στηνΤοσκάνη, τον έχουν μαχαιρώσει έως θανάτου.
Παρόλο που δεν υπάρχει καμιά προφανής σύνδεση μεταξύ αυτών των τριών θανάτων, ο Πολ Γελμ και οι συνάδελφοί του στην Opcop υποψιάζονται πως τα τρία περιστατικά έχουν σχέση μεταξύ τους.
Η ομάδα Opcop αν και αποσυντονισμένη λόγω της δολοφονίας δύο μελών της αναλαμβάνει να κυνηγήσει τους δολοφόνους.
Τα ίχνη οδηγούν στο διαβόητο νησί-φυλακή.

"Πόσο θα ζήσεις ακόμα, γιαγιά;" της Άλκης Ζέη

Η Άλκη Ζέη μόνο ενδιαφέρουσες, ανατρεπτικές, με χιούμορ και ζωντάνια ιστορίες μπορεί να μας αφηγηθεί και μεις να κρεμόμαστε από τα χείλη της ή μάλλον από το μολύβι της για να τις διαβάσουμε. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από μια ερώτηση της εγγονής της…













"Θα βοσκήσω το μαύρο" του Θωμά Ψύρρα

Σε τούτο τον τόπο η πραγματικότητα υπάρχει πάνω στις συμφορές μας. Κι ας μην τις πράξαμε κι ας μην ευθυνόμαστε εμείς γι’ αυτές. Όσο κι αν επιθυμούμε να τις αποφύγουμε, η ψυχή μας ξέρει από τους καιρούς της νεότητας —τι κι αν προσποιούμασταν τότε βεβαιότητες;— ότι είμαστε αρραβωνιασμένοι με την αγωνία. Δημόσιες αμαρτίες, ατομικά αδιέξοδα, ιδεολογικές ματαιώσεις, ακυρωμένες αγάπες, μνήμες που νηστεύουν από συγχώρεση, βλασταίνουν σαν το μαύρο χορτάρι στο λιβάδι της πραγματικότητας.
Στα δεκατρία αφηγήματα άνθρωποι κάθε ηλικίας με επείγουσα αίσθηση του επίκαιρου αφηγούνται τη δική τους ιστορία. Επιτελούν αμοιβαίες ανταλλαγές με το παρελθόν, διερευνούν προσωπικές δυνατότητες, δίνουν εξηγήσεις, επιχειρούν να ανατρέψουν με χιούμορ την κατάστασή τους, υποβάλλουν τους εαυτούς σε δοκιμασία έκφρασης. Οι αφηγήσεις τους δεν ολοκληρώνονται στην επίτευξη μιας πρόθεσης, αλλά επιζούν ως διαρκής προσδοκία, έστω πίνοντας παρέα καφέδες και χαζεύοντας απ’ τα τζάμια των καφενείων.

"Το βαμμένο πουλί" του Jerzy Kosinski

Μια συγκλονιστική αφήγηση με θέμα την οδύσσεια ενός εξάχρονου αγοριού στην Ανατολική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου πολέμου. Ένα κλασικό πλέον βιβλίο το οποίο όταν πρωτοεκδόθηκε, το 1965, δίχασε την κριτική, άλλοι το αποθέωσαν και άλλοι κατηγόρησαν το συγγραφέα του ότι περιγράφει υπερβολικά βίαιες σκηνές. Ο Κοζίνσκι υπέφερε για πολλά χρόνια λόγω αυτού του βιβλίου: η έκδοση απαγορεύτηκε στην Πολωνία, τη γενέτειρά του, και η οικογένειά του υπέστη προπηλακισμούς από Ανατολικοευρωπαίους οι οποίοι θεωρούσαν ότι το βιβλίο έθιγε τον πολιτισμό τους. Το έργο του όμως άντεξε στο χρόνο και σήμερα θεωρείται κλασικό, επειδή ακριβώς περιγράφει μοναδικά την ίδια τη φύση της βαναυσότητας αλλά και την πάλη για επιβίωση.



"Οκτώβρης: Η ιστορία της ρωσικής επανάστασης" του China Miéville

Η Ρωσική Επανάσταση του 1917 σημάδεψε με τρόπο ανεξίτηλο τον 20ό αιώνα και επηρέασε με καθοριστικό τρόπο την παγκόσμια ιστορία. Εκατό χρόνια μετά, εξακολουθεί να εμπνέει, να προβληματίζει και να διχάζει.
Τον Φεβρουάριο του 1917, εν μέσω αιματηρού πολέμου, η Ρωσία ήταν ακόμη μια αυταρχική μοναρχία. Εννέα μήνες αργότερα, ύστερα από όχι μία επανάσταση αλλά δύο, μετατράπηκε στο πρώτο σοσιαλιστικό κράτος της παγκόσμιας ιστορίας. Πώς συνέβη αυτή η απίστευτη μεταμόρφωση;
Αυτή εδώ είναι η ιστορία των εκπληκτικών μηνών από τον έναν ξεσηκωμό στον άλλο, από τον Φεβρουάριο ως τον Οκτώβριο· η ιστορία των δυνάμεων και των ανθρώπων που μετέτρεψαν το 1917 σε μια χρονιά τόσο καθοριστική. Από οικεία ονόματα, όπως τον Λένιν και τον Τρότσκι, στους αντιπάλους τους, Κορνίλοφ και Κερένσκι· από τους λαβυρινθώδεις καβγάδες των αγωνιστών των πόλεων στις ακριτικές περιοχές μιας απέραντης αυτοκρατορίας· από τις σαρωτικές αλλαγές στις μικρές ξεχασμένες λεπτομέρειες.
Ο China Miéville, πολυβραβευμένος συγγραφέας που ανέκαθεν εμπνεόταν από τα ιδανικά της Ρωσικής Επανάστασης, αφηγείται τα γεγονότα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Η επανάσταση αποκαλύπτεται έτσι όχι µόνο ως ένα πολιτικό γεγονός, µε τεράστια και διαρκή βαρύτητα, αλλά και ως μία συγκλονιστική, σχεδόν μυθιστορηματική, ιστορία. Ένα σημείο καμπής που αντηχεί δυνατά μέχρι τις μέρες μας.

"Αγνοούμενη μέχρι αποδείξεως του εναντίου" της Susie Steiner

ΜΙΑ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ
Μέσα Δεκεμβρίου και η περιοχή του Κέιμπριτζ έχει καλυφθεί από χιόνι. Η υπαστυνόμος Μανόν Μπράντσο προσπαθεί να αποκοιμηθεί ύστερα από ένα ακόμα καταστροφικό ραντεβού με μια online γνωριμία. Το σιγανό μουρμουρητό του ασύρματου της αστυνομίας είναι η μόνη της παρηγοριά.
ΜΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
Μέσω των ραδιοκυμάτων φτάνει στα αυτιά της η αναφορά για την εξαφάνιση μιας γυναίκας: η πόρτα του θύματος μισάνοιχτη, αίμα στο πάτωμα της κουζίνας. Μόλις η υπαστυνόμος βλέπει τη φωτογραφία της Ίντιθ Χιντ, μεταπτυχιακής φοιτήτριας στο Κέιμπριτζ από μια πολύ καλά δικτυωμένη οικογένεια, ξέρει πως αυτή η υπόθεση θα πάρει διαστάσεις.
ΜΙΑ ΚΟΥΡΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Η Μανόν ξέρει ότι οι πρώτες 72 ώρες είναι οι πιο κρίσιμες: είτε θα βρεις την αγνοούμενη είτε θα πρέπει ν’ αρχίσεις να ψάχνεις για το πτώμα της.

"Ο κλέφτης των ποδηλάτων" του Luigi Bartolini

Ένας καλλιτέχνης πέφτει θύμα κλοπής του ποδηλάτου του στη μεταπολεμική Ρώμη. Στην εναγώνια αναζήτησή του, σε μια διαρκή παλινδρόμηση μεταξύ χιούμορ και θυμού, έρχεται αντιμέτωπος με τη συνενοχή και την αλληλεγγύη, καθώς συναναστρέφεται με κάθε καρυδιάς καρύδι: ψεύτες, απατεώνες, φτωχοδιάβολους, αλλά και ευγενικούς, καλοπροαίρετους ανθρώπους. Αναμετριέται διαρκώς με ηθικά διλήμματα, μεγάλες προσδοκίες και, ασφαλώς, απογοητεύσεις. Κι ενώ μαθαίνει από τα λάθη του, προχωράει ολοένα και περισσότερο προς την εξιχνίαση του εγκλήματος.
Ο Μπαρτολίνι με ευφυή τρόπο χρησιμοποιεί το πρόσχημα της αναζήτησης του κλεμμένου ποδηλάτου για να χαρίσει τον αναγνώστη μια μαγευτική και απολαυστική περιδιάβαση στην Αιώνια Πόλη. Καθώς ο ήρωας περιπλανιέται στα στενοσόκακα και τις αγορές της Ρώμης, μπροστά στα μάτια μας ξετυλίγεται ένα μωσαϊκό από χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες, στιγμιότυπα και αλήθειες με μια εντυπωσιακά διαχρονική υφή.
Η κινηματογραφική γραφή του βιβλίου δικαιολογημένα ενέπνευσε τον Βιτόριο ντε Σίκα, ώστε να το χρησιμοποιήσει ως βάση για το σενάριο της ομώνυμης ταινίας του, που έμελλε να αποτελέσει σταθμό στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.