"Ο απατεώνας" του Javier Cercas

Ο Ενρίκ Μάρκο είναι ένας ενενηντάχρονος Βαρκελoνέζος που παρίστανε τον επιζώντα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και ο οποίος, µέχρι τον Μάιο του 2005, που αποκαλύφθηκε η απάτη του, είχε διατελέσει τρία χρόνια πρόεδρος της ισπανικής ένωσης επιζώντων, είχε παραχωρήσει δεκάδες συνεντεύξεις στον τύπο και στην τηλεόραση, είχε δώσει εκατοντάδες διαλέξεις σε σχολεία, είχε τιµηθεί µε πολλές σηµαντικές διακρίσεις και είχε συγκινήσει µε την οµιλία του τους Ισπανούς βουλευτές (ορισµένους µέχρι δακρύων) που είχαν συγκεντρωθεί στο κοινοβούλιο για να αποτίσουν φόρο τιµής για πρώτη φορά στους Δηµοκρατικούς εκτοπισθέντες από το Γ΄ Ράιχ.
Η είδηση της απάτης του έκανε τον γύρο όλου του κόσµου, µετατρέποντας τον Μάρκο από ήρωα στον µέγα απατεώνα, στον τρισκατάρατο σφετεριστή του ηρωισµού και της ιστορίας των άλλων. Ποιος ήταν όµως στ’ αλήθεια ο Ενρίκ Μάρκο; Ο συγγραφέας εφορµά µε πάθος καµικάζι στην αλήθεια της απάτης του Μάρκο για να καταδυθεί µε συνταρακτική τιµιότητα στα βάθη της ίδιας µας της ύπαρξης – στην ανεξάντλητη ικανότητά µας να τρέφουµε αυταπάτες, στον καθηµερινόκοµφορµισµό και στα ηρωικά ψέµατά µας, στην ακόρεστη δίψα µας για στοργή και κοινωνική αναγνώριση, στις αντιτιθέµενες ανάγκες µας για µυθοπλασία και πραγµατικότητα, στις πιο οδυνηρές περιοχές του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος µας.
Το αποτέλεσµα είναι ένα βιβλίο που δε µιλάει για τον Ενρίκ Μάρκο αλλά για τον καθένα από µας. Είναι το πιο ανατρεπτικό και ριζοσπαστικό έργο του Χαβιέρ Θέρκας, ένα εκπληκτικό βιβλίο που διευρύνει µε πολύ µεγάλο θάρρος τα όρια του µυθοπλαστικού είδους και εξερευνά τα τελευταία σύνορα της σχέσης της ανθρωπότητας µε την εικόνα της.

"Ο χαμένος παράδεισος" του Faciolince, Héctor Abad

"Δεν έβλεπα τίποτα κάτω από το νερό, όσο κι αν άνοιγα τα µάτια: ένα φράγµα γλοιώδες, µαύρο, που από την αγωνία µου να το σκάσω µου φαινόταν σαν σούπα από λάδι όπου τα µέλη µου µ’ έκαναν να προχωράω πολύ αργά, κι ας τα κουνούσα µε όλη µου τη δύναµη".
Λα Οκούλτα: µια φάρµα κρυµµένη µέσα στα βουνά της Κολοµβίας. Τρία αδέρφια, δύο κορίτσια κι ένα αγόρι, είναι οι τελευταίοι κληρονόµοι αυτής της γης µέσα στις διαδροµές πολλών γενεών της οικογένειας. Εκεί πέρασαν τις πιο ευτυχισµένες στιγµές της ζωής τους, εκεί βρέθηκαν αντιµέτωποι µε την πολιορκία της βίας και του τρόµου, µε την αγωνία και το φευγιό. Η Πιλάρ, η Εύα και ο Αντόνιο µας µιλούν για τους έρωτες, τους φόβους, αλλά και τις ελπίδες τους. Με σκηνικό ένα τοπίο εκθαµβωτικό, ο κορυφαίος Κολοµβιανός συγγραφέας της εποχής µας γράφει ένα σπουδαίο µυθιστόρηµα για τις ατραπούς της ζωής µιας οικογένειας, αλλά κι ενός τόπου, που µοιάζει πια σαν χαµένος παράδεισος.