Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στο Μαρούσι. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για δέκα περίπου χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση ζωγραφικής στο Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης με θέμα Σύννεφα. Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 και το 2008. Με τη λογοτεχνία ασχολείται αρκετά χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο "Η πόλη φοβάται" με το διήγημα "…για ένα τσιγάρο!" (2013). Έχει γράψει τα μυθιστορήματα "Όταν στέρεψε η αντοχή" (2013), "Πέρα από τις κόκκινες γραμμές" (2014) και "Ακόμη θυμάμαι" (2015). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της "Όσα δεν έγιναν λέξεις" και "Μυστική Διαθήκη", το οποίο αποτελεί και το τελευταίο κατά σειρά πόνημά της, για το οποίο και μας μίλησε.

Το νέο σας βιβλίο, “Μυστική διαθήκη”, ναι μεν έχει μυθιστορηματική ροή, ωστόσο, στην πλοκή της ιστορίας σας, εμπλέκονται υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις. Σε τι ποσοστό, θα λέγατε, πως έχουμε να κάνουμε με μυθοπλασία και πραγματικά γεγονότα;

Σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Όσα περιγράφω για την Δούκισσας της Πλακεντίας είναι η πραγματική ζωή της. Το μόνο μυθιστορηματικό κομμάτι είναι το τμήμα του κεφαλαίου που αφήνει την Μυστική Διαθήκη και το κεφάλαιο που την δείχνει να μπαίνει στις στοές. Όλα τα άλλα, ακόμη και όσα αναφέρω ως επιστολές, η κόρη, η μάντισσα, η αλλόκοτη εμφάνιση, οι σκύλοι, τα κτίρια, ο θάνατος και η ταφή είναι η αληθινή ζωή της. Όμως και η Μυστική Διαθήκη που είναι το μυθιστορηματικό κομμάτι του βιβλίου, στηρίζεται σε δυο πολύ μεγάλους πόθους της κι αυτό αυτόματα σε κάνει να αναρτιέσαι μήπως ο μύθος δεν είναι ολότελα μύθος.
Επίσης, οι υπόγειες στοές, τα εκκλησάκια με τα περάσματα, τα μυστηριώδη κτήρια της Αθήνας και τα μεταλλικά καπάκια, που αναφέρω, είναι υπαρκτά. Εκτός απ’ τις στοές που δεν είναι εύκολο να μπει κάποιος, όλα τα άλλα, μπορεί να βγει ο αναγνώστη στον δρόμο και τα δει με τα μάτια του.

Υποθέτω πως για να μπορέσετε να προχωρήσετε στη συγγραφή -και στην ολοκλήρωση- του εν λόγω βιβλίου, χρειάστηκε να πραγματοποιήσετε μια κάποια σχετική έρευνα. Πήρε πολύ από το χρόνο σας; Πόσο εύκολο, ή δύσκολο, είναι το να συγκεντρώσεις το απαραίτητο υλικό σε μια περίπτωση όπως αυτή;

Μου πήρε εντονότατη έρευνα μηνών και δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ήταν όμως συναρπαστικό. Έψαξα στο ίντερνετ, διάβασα βιβλία με την βιογραφία της Δούκισσας, μελέτησα τις καταγραφές ερευνητών που έχουν μπει στις υπόγειες στοές, που έχουν κάνει έρευνες για τα μυστηριώδη μεταλλικά καπάκια, είδα εκπομπές στην τηλεόραση που είχαν ασχοληθεί με αντίστοιχα θέματα, και μετά σύγκρινα όλες τις πληροφορίες για να βρω τις πιο σωστές. Τέλος, βγήκα στο δρόμο η ίδια για να διαπιστώσω κάποια πράγματα που μου φαίνονταν απίθανο που δεν τα είχα προσέξει ως τότε. Δεν πίστευα πόσα πράγματα ήταν μπρος στα μάτια μου τόσα χρόνια και δεν τα είχα προσέξει. Απόρησα που δεν γνώριζα απλά πράγματα για ιστορικά κτήρια και εκκλησάκια αυτής της πόλης που γεννήθηκα και μεγάλωσα και μαγεύτηκα με τους θρύλους κουβαλούν πολλά αυτά.

Όταν ένα βιβλίο “παντρεύει” την πραγματικότητα με την μυθοπλασία, την Ιστορία με την φαντασία, δεν θεωρείτε πως, ως εγχείρημα, είναι αρκετά ριψοκίνδυνο, αφού υπάρχουν ορισμένες ισορροπίες που δε γίνεται να μην διατηρηθούν;

Είναι αρκετά ριψοκίνδυνο, όμως παράλληλα έχει πρόκληση και γοητεία. Νομίζω αν ξέρεις να το διαχειριστείς σωστά, μπορείς να δώσεις ένα πολύ ωραίο μύθο που να δένει με έξυπνο τρόπο τα γεγονότα και να μοιάζει παράλληλα με αλήθεια. Κι αυτή η μίξη, θεωρώ πως είναι δυνατό στοιχείο για ένα βιβλίο.
Όταν ξεκίνησα να γράφω την Μυστική Διαθήκη δεν ήμουν σίγουρη αν θα καταφέρω να δέσω με πειστικό τρόπο τη Δούκισσα με τις στοές. Όσο όμως βάθαινε η έρευνα και χωνόμουν σε περίεργες υπόνοιες για τη ζωή και τη δράση της, και μαζί, έβρισκα στοιχεία με σοβαρές ενδείξεις για όσα ισχυρίζομαι στον μύθο μου, τόσο πειθόμουν κι εγώ η ίδια πως η Δούκισσα είχε έντονο ενδιαφέρoν για τις στοές και πολλά ακόμη μυστήρια πράγματα.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια της συγγραφής της “Μυστικής διαθήκης”;

Γεμάτη προκλήσεις ήταν συγγραφή αυτού του βιβλίου. Η έρευνα ήταν πολύ εντυπωσιακή και δεν κατάφερε ποτέ να σταματήσει. Παρέδωσα το βιβλίο στον εκδότη μου και κάτι με τραβούσε να ψάξω κι άλλο. Και συνέχισα την έρευνα βλέποντας πολλά ακόμη συγκλονιστικά στοιχεία να έρχονται στο φως. Το θέμα είναι ανεξάντλητο, η ζωή της Δούκισσας της Πλακεντίας άκρως μυθιστορηματική, και η υπόνοια ότι αυτή η γυναίκα είχε σχέση με τις υπόγειες στοές, είναι πλέον περισσότερο από πιθανό. 


Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερα βιβλία που συνοδεύονται από ταμπέλες “βασισμένο σε αληθινή ιστορία” ή “σε αληθινά γεγονότα” κτλ. Πιστεύετε πως το να μιλήσει ένας δημιουργός για τη ζωή κάποιου άλλου, με τη δική του φωνή, τονίζοντας πως η αφήγησή του αυτή βασίζεται σε κάτι πραγματικό, εμπεριέχει μία διάθεση “εκμετάλλευσης” της περιέργειας του κοινού, του κοιτάγματος μέσω της “κλειδαρότρυπας”;

Προσωπικά δεν με προσελκύει σε ένα βιβλίο μια ταμπέλα που γράφει κάτι αντίστοιχο γιατί πολλές φορές η πραγματικότητα είναι ελάχιστη και δεν έχει σχέση με την συνολική εξέλιξη του βιβλίου. Μου αρέσει ωστόσο, μέσα από ένα μυθιστόρημα, να διαβάσω την ζωή ενός ιστορικού προσώπου προσαρμοσμένη στο μύθο, ή να πληροφορούμε για ένα ιστορικό γεγονός που περνάει με έντεχνο τρόπο μέσα απ’ το μυθιστόρημα. Το ζητούμενο είναι να μην χάσεις την ισορροπία. Τα πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα πρέπει να δένουν αρμονικά με τον μύθο δίχως να κουράζουν.

Υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό είδος με το οποίο δεν έχετε καταπιαστεί μέχρι σήμερα που, όμως, σας ιντριγκάρει η ιδέα να το επιχειρήσετε στο μέλλον;

Ναι, και θα σας πω ότι μου αρέσει να γράφω διαφορετικά πράγματα. Δεν μπορώ τα ίδια και τα ίδια. Μένω πιστή στον αναγνώστη μου όσον αφορά την ποιητική γραφή μου, και τον τρόπο διαχείρισης της ιστορίας μου με την έντονη δράση και τις ανατροπές, όμως θεματικά θέλω να έχω άπλετο χώρο δράσης. Συνήθως κινούμε γύρω από ένα κοινωνικό άξονα και κάπως έτσι θα συνεχίσω, όμως σκέφτομαι σε κάποια μυθιστορήματα μου να δώσω μια χροιά λίγο μεταφυσική ή αστυνομική ή ότι άλλο εμπνευστώ.

Έχετε ξεκινήσει την συγγραφή του επόμενού σας πονήματος ή, προς το παρόν, είστε αφοσιωμένη στην προώθηση του νέου σας βιβλίου;

Έχω πολλές παρουσιάσεις ακόμη για την Μυστική Διαθήκη που θα κρατήσουν όλο το καλοκαίρι, όμως συζητάμε με τον εκδότη μου και για το επόμενο. Είναι νωρίς να μιλήσω, όμως αν συγκεντρώσω τα στοιχεία που θέλω, ίσως υπάρξει συνέχεια…