Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Σίριλ δεν είναι αληθινός Έιβερι – ή τουλάχιστον, έτσι του λένε οι θετοί γονείς του. Και δε θα γίνει ποτέ. Αλλά αν δεν είναι αληθινός Έιβερι, τότε ποιος είναι;
Παιδί μιας ανύπαντρης έφηβης που την έδιωξαν από το χωριό της και υιοθετημένος, χάρη στη μεσολάβηση μιας καμπούρας καλόγριας, από ένα ζευγάρι εύπορων αν και κάπως εκκεντρικών Δουβλινέζων, ο Σίριλ είναι φτερό στον άνεμο μέσα στον κόσμο, και μόνη του άγκυρα είναι η φιλία του με τον ασύλληπτα πιο λαμπερό και επικίνδυνο Τζούλιαν Γούντμπιντ. Στο έλεος της τύχης και της συγκυρίας, ο Σίριλ θα περάσει όλη του τη ζωή προσπαθώντας να βρει τον εαυτό του, μια ταυτότητα, ένα σπίτι, μια πατρίδα και πολλά ακόμη.
Σ’ αυτό το πιο δυνατό έργο του Μπόιν ως τώρα, βλέπουμε ολόκληρη την ιστορία της Ιρλανδίας από το 1940 μέχρι σήμερα μέσα από τα μάτια ενός συνηθισμένου άντρα. Ένα μυθιστόρημα που θα σας κάνει να γελάσετε και να κλάψετε, θυμίζοντας τη λυτρωτική δύναμη του πνεύματος. 

Προσωπική άποψη:
Λατρεύω τον John Boyne! Πώς θα μπορούσα, άλλωστε, να κάνω διαφορετικά, όταν κάθε νέο του βιβλίο αποτελεί μία συγκλονιστική αναγνωστική εμπειρία, είτε αυτό απευθύνεται σε παιδικό-εφηβικό κοινό -πέντε μέχρι σήμερα, με την υπογραφή του-, είτε σε ενήλικο -διπλάσια σε αριθμό, δηλαδή, δέκα. Αν και μεταξύ μας, οι ταυτότητες αυτές είναι πολύ σχετικές αφού, ούσα ενήλικας, έχω απολαύσει εξίσου και τα μεν και τα δε, χωρίς να τα διαχωρίζω στην καρδιά μου φορώντας τους ταμπέλες που κανένα νόημα δεν έχουν και κανέναν σκοπό δεν εξυπηρετούν. Και όλα αυτά δεν είναι πράγματα που τα λέω μόνο εγώ. Η εκδοτική του πορεία κι αναγνώριση μιλάει από μόνη της, με τα έργα του να έχουν κυκλοφορήσει σε ολόκληρο τον κόσμο και να έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 50 γλώσσες, ενώ έχουν βρεθεί υποψήφια για πληθώρα βραβείων, έχοντας κατακτήσει πολλά εξ αυτών.

Στις "Αόρατες Ερινύες της καρδιάς", ακολουθούμε την πορεία της ζωής του Σίριλ Έιβερι, από τη γέννησή του στο μεταπολεμικό Δουβλίνο του 1945 μέχρι και το 2015. Μια ζωή που μόνο εύκολη δεν ήταν για εκείνον και που στην διαδρομή αυτής, θα είχε ν' αντιμετωπίσει πολλές φορές την σκληρότητα του κόσμου και τον ρατσισμό απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό -με πρώτη φορά, μάλιστα, την ίδια την στιγμή της γέννησής του. Η μητέρα του, η δεκαεξάχρονη τότε Κάθριν Γκάγκιν, έμεινε έγκυος εκτός γάμου σε μία κλειστή κοινωνία όπου κάτι τέτοιο όχι μόνο ήταν κατακριτέο, αλλά έχαιρε και διαπόμπευσης. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσει τον εαυτό της και το παιδί της, έφυγε από το χωριό της με προορισμό το Δουβλίνο βρίσκοντας, εν τέλει, καταφύγιο στο σπίτι ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού, του Σον και του Τζακ, οι οποίο την αγκάλιασαν και την προσέφεραν εκτός από ένα σπίτι, τρυφερότητα και κατανόηση, μέσα σε μία κοινωνία που δεν ήταν έτοιμη, όχι να προσφέρει τα ανάλογα, αλλά ούτε να διαχειριστεί την προσφορά και την επιθυμία των άλλων, εκείνων που διέφεραν από τα δικά της στεγανά.

Εν μέσω, λοιπόν, μιας απίστευτα βίαιης έκρηξης, έρχεται στον κόσμο ο Σίριλ. Πολύ σύντομα, κι έπειτα από τον δημόσιο διασυρμό της μητέρας του από τον ιερέα του χωριού της, που δεν αντιμετωπίζει παρά σαν μια κοινή πόρνη, και τον εξοστρακισμό αυτής από την αυστηρά καθολική κοινωνία μέσα στην οποία μεγάλωσε και που ποτέ της δεν την άντεχε, το μικρό αγόρι δίνεται για υιοθεσία. Οι θετοί του γονείς, Τσαρλς και Μοντ Έιβερι, ευκατάστατοι και εκκεντρικοί Δοθβλινέζοι της υψηλής κοινωνίας, μεγαλώνουν τον Σίριλ χωρίς αν του λείπει κάτι, όσον αφορά τα υλικά αγαθά, ωστόσο, τον αντιμετωπίζουν περισσότερο ως ένα νέο απόκτημα στη συλλογή της τελειότητάς τους, παρά ως ένα πλάσμα που χρειάζεται αγάπη, συμβουλές, καθοδήγηση, όπως κάθε παιδί, άλλωστε. Και ο Σίριλ μεγαλώνει, γαλουχείται με τις απόψεις τους και την στάση του απέναντι στη ζωή, ωστόσο, διαπλάθει τον δικό του χαρακτήρα, την ίδια στιγμή που παλεύει με τον εαυτό του, ν' ανακαλύψει ποιος πραγματικά είναι, καθώς και να διεκδικήσει το δικαίωμά του στην επιλογή, στην όποια επιλογή, αρκεί να είναι ελεύθερος, αρκεί να μπορεί να είναι ο εαυτός του.

Παρακολουθούμε, λοιπόν, ένα νεαρό αγόρι, έναν έφηβο και τελικά έναν άντρα που δίνει τον δικό του καθημερινό αγώνα ενάντια στους εσωτερικούς του φόβους και στις αγωνίες που ταλανίζουν κάθε άνθρωπο που προσπαθεί να χαράξει τη δικιά του πορεία. Ένα πλάσμα που αυτό που επιθυμεί περισσότερο και πάνω απ' όλα, είναι το ν' απεγκλωβιστεί από τα στερεότυπα καλούπια και πρότυπα μιας κοινωνίας που δεν μπορεί να δεχτεί τίποτα το διαφορετικό απ' όσο η ίδια επιτάσσει, και που δεν διστάζει σταθεί σκληρή κι αμείλικτη έναντι σε ό,τι θεωρεί πως απειλεί την κυριαρχία της. Όπως αντιλαμβάνεστε, καθώς το κουβάρι της ζωής του Σίριλ ξετυλίγεται, μαζί μ' αυτό ξετυλίγεται και το κουβάρι της Ιστορίας της σύγχρονης Ιρλανδίας, τόσο σε πολιτικό όσο και -κυρίως- σε κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο, συνειδητοποιώντας για πολλοστή φορά πως ο άνθρωπος έζησε -και δυστυχώς συνεχίζει να ζει, κατά περιπτώσεις- με τον φόβο απέναντι στο διαφορετικό και στην άρνηση της αποδοχής οτιδήποτε εκτός των στεγανών που αυτός εγκλώβισε τον εαυτό του. Ο φόβος, όμως, αυτός είναι που γεννά τη βία και που την γαλουχεί έτσι ώστε να ξεσπά ακόλαστα και δίχως μέτρο ή όρια.

Πέραν, όμως, όσων προαναφέρθηκαν, ο φόβος αυτός γεννά κι άλλον φόβο, με τη σειρά του, εκείνον που ο κάθε άνθρωπος μπορεί να νιώσει μέσα του, σε οποιαδήποτε φάση της ζωής του, επειδή επιθυμεί, θέλει, ποθεί, ονειρεύεται, κάτι που βρίσκεται έξω από τα στενά επιτρεπτά όρια της λογικής που επιτάσσει ο περίγυρός του, ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωσε και έμαθε να σκέφτεται ή να κατατάσσει το σωστό και το λάθος, σε ασφαλή αλλά στενά κουτάκια που σου στερούν την ανάσα και την ελεύθερη βούληση. Γιατί το σωστό και το λάθος δεν είναι άσπρο και μαύρο, δεν είναι μονόδρομος, δεν είναι απόλυτα, όπως απόλυτη δεν είναι και η πορεία μας σε τούτη τη ζωή. Γιατί, πάνω και πέρα απ' όλα τα άλλα, το που θα κατευθυνθούμε, τελικά, είναι μονάχα δική μας επιλογή κι απόφαση. Κι αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Σίριλ, που πέρασε τη μισή ζωή του να φοβάται ν' ανακαλύψει την σεξουαλικότητά του, να εξερευνήσει το ίδιο του το φύλο, να νιώσει τι εστί οικειότητα, επηρεασμένος από εξωτερικούς παράγοντες που καμία σχέση δεν είχαν με το θέλω του. Πράγμα που αποδεικνύεται στο δεύτερο μισό της ζωής του που έχει συνειδητοποιήσει πια ποιος είναι, τι θέλει, πόσο μπορεί να παλέψει γι' αυτά και να τα διεκδικήσει, μα πάνω απ' όλα νιώθοντας περήφανος μ' αυτό που έγινε.

Με γλώσσα σκληρή και ωμή πολλές φορές, τόσο που κάνει το στομάχι μας να σφίγγεται, αλλά με μια συγκινητική ειλικρίνεια κι έναν ρεαλισμό που σε κάνει να ταυτιστείς με την ιστορία και τους ήρωές της, θέλεις δεν θέλεις, ο Boyne υπογράφει, ίσως, το καλύτερο βιβλίο της μέχρι τώρα καριέρας του. Μια ιστορία που εμπεριέχει όλα τα ανθρώπινα εκείνα συναισθήματα που χαρακτηρίζουν κάθε πλάσμα με ψυχή και που βιώνει τα καλά και τα άσχημα της ζωής με την ίδια ένταση και πάθος. Φόβος, χαρά, θλίψη, αγωνία, ελπίδα, είναι μερικά απ' αυτά, που είτε αποτυπώνονται σε πρόσωπα είτε σε σχέσεις μεταξύ αυτών, είτε μιλάμε για φιλία είτε για έρωτα, με την αγάπη πάντα να κυριαρχεί και να υπερισχύει. Δυνατοί διάλογοι, έντονες δόσεις κυνισμού και χιούμορ -γιατί χωρίς αυτό δεν αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες της ζωής-, άψογα σκιαγραφημένοι χαρακτήρες με τον καθένα να παίζει τον δικό του, μοναδικό, ιδιαίτερο ρόλο, μα πάνω απ' όλα, έναν πρωταγωνιστή τόσο οικείο, γεμάτο ευαισθησίες και τρυφερότητα, από εκείνους που σπάνια συναντάς στη ζωή σου, αν και θα ευχόσουν να σου συνέβαινε συχνότερα. Ένα βιβλίο ύμνος στη ζωή, στον άνθρωπο και, κυρίως, στην ελευθερία και στις επιλογές αυτού που δεν θα έπρεπε να κρίνονται, παρά να τις αγκαλιάζουμε με στοργικότητα.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: John Boyne
Μεταφραστής: Τσιρώνη Έφη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 696
ISBN: 978-618-01-2431-6