"Νύχτα με πέντε φεγγάρια" του Μίμη Ανδρουλάκη

Είναι μια ματαιόδοξη μικροαστή που κολακεύεται να αποπλανά διασημότητες; Ποιο είναι το κίνητρο της Λίνας που παίζει σε μια ζαριά τη ζωή της, χωρίζει και συγκροτεί -εν μέσω κρίσης- με έμπιστες συμμαθήτριες έναν επιχειρηματικό και ερωτικό κύκλο με επίλεκτους αλλά μακρινούς εραστές; Όταν οι μεγάλες τους πόζες ξεφτίζουν σε ασήμαντους ρόλους, εκείνη θα ξεσπάσει: "Δεν υπάρχει, λοιπόν, ούτε ένας άνδρας με κάποια γενναιότητα και λίγη ποίηση μέσα του;". Ο φίλος της Μάνος, ή "Γκοντάρ", δηλώνει: "Δεν μ’ άγγιξε η χρεοκοπία· τη Χαμένη Δεκαετία έκανα έρωτα". Τη Λίνα στοιχειώνει η άγνωστη οδύσσεια της τουρκόφωνης Πόντιας προγιαγιάς, της χαρισματικής Παναγίας των ξεριζωμένων, της καλλονής που περιπλανήθηκε με το πλοίο του θανάτου στη Μαύρη Θάλασσα, ρίζωσε στη Μακεδονία, δημιούργησε τον μοναδικό γυναικείο οικισμό-συνεταιρισμό κι αγωνίστηκε περιμένοντας... ένα τίποτα.
Γυναίκες, γυναίκες που αγρυπνούν όταν οι άλλοι κοιμούνται, κι άνδρες ξεχωριστοί: ο Σπύρος με την ουτοπία της Γόβας· ο Μεγάλος Πιανίστας· ο Εβραίος Ααρών· ο "καινοτόμος"· ο πρεσβύτερος Στυλιανός· ο "αστέρας"· ο... Ιστορίες, ιστορίες μάς κυριεύουν με μυστική νοσταλγία, συγχρονίζονται απροσδόκητα και θέτουν στον καθένα το καίριο ερώτημα: Μπορεί να είναι μάταιη μια ζωή φιλτραρισμένη από τόσες διαψεύσεις, ματαιωμένες ελπίδες και προδοσίες;
Μικρά δράματα στον καμβά της Μεγάλης Ιστορίας ρίχνουν -εκατό χρόνια μετά την Ποντιακή Γενοκτονία- ένα διαφορετικό φως στα αινίγματα της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας και της Θράκης.

"Γιατί πρόδωσα την πατρίδα μου" του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Από το Παγγαίο, την Καβάλα, τον Έβρο µέχρι την Αθήνα, αλλά και τη Σαµψούντα, την Τυνησία, τη Συρία, το Βερολίνο και τη Στοκχόλµη, οι άνθρωποι διασχίζουν σύνορα, πολιτισµούς και προσωπικά όρια, βιώνουν ιστορικές αλλαγές, διεκδικούν διαφορετικές ταυτότητες, αναζητούν µια καινούργια αρχή ή και το άδοξο τέλος τους, ακροβατούν ανάµεσα στο πάθος για τη ζωή και στο βάρος µιας απώλειας.
Οικογενειακές ιστορίες, αδιέξοδες σχέσεις και παθιασµένοι έρωτες, µοναχικοί και αινιγµατικοί άνθρωποι, αποτραβηγµένοι και περιθωριακοί χαρακτήρες, µετανάστες και πρόσφυγες, πόρνες και τραβεστί, µικροαστοί και αγρότες, άνθρωποι της γειτονιάς αλλά και φερµένοι από τα όνειρα.
Είκοσι έξι ανθρώπινες ιστορίες, δοσµένες µε χιούµορ και συγκίνηση, γραµµένες την τελευταία εικοσιπενταετία, καταγράφουν τις συµπεριφορές και τις αλλαγές σε σχέση µε την κοινωνία και την Ιστορία, συνθέτοντας µία πολύχρωµη τοιχογραφία µέσα στην οποία κάθε αναγνώστης µπορεί να αναγνωρίσει και τη δική του φωνή.

"Τα γράμματα στην Πάολα: Τι μας λένε για τον Κωνσταντίνο Α'" του Γιώργου Θ. Μαυρογορδάτου

Γιατί να ασχοληθεί κανείς με τα γράμματα του βασιλέα Κωνσταντίνου Α΄ προς την Ιταλίδα ερωμένη του Πάολα; Υπάρχουν ερωτικές επιστολές που περιέχουν πολύτιμες πληροφορίες γενικότερης σημασίας, πέρα από τα ερωτόλογα, τις αναπολήσεις, τις φαντασιώσεις ή άλλες «γαργαλιστικές» αλλά ριζικά ιδιωτικές λεπτομέρειες. Τέτοιες είναι και οι επιστολές του Κωνσταντίνου προς την Πάολα. Μας λένε πολλά για την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου, από το ίδιο του το χέρι. Καμία άλλη πηγή δεν έχει τέτοια αμεσότητα, ούτε τόση αξιοπιστία. Γι’ αυτό άλλωστε τις έχουν χρησιμοποιήσει ως τεκμήρια (χωρίς να παραπέμπουν όπως όφειλαν) ένας ακραιφνής μοναρχικός σαν τον Παναγιώτη Πιπινέλη και ένας αφοσιωμένος αυλικός σαν τον Κωνσταντίνο Λούρο. Έτσι βρέθηκαν αποσπάσματά τους ακόμη και στην επίσημη ιστοσελίδα της πρώην βασιλικής οικογένειας…
Ο σκοπός αυτού του βιβλίου είναι περιορισμένος και εστιασμένος: να αναδείξει κρίσιμα στοιχεία της προσωπικότητας του Κωνσταντίνου, όπως προκύπτουν από τα δικά του γράμματα. Ίσως έτσι φανεί και η αναντιστοιχία μεταξύ του πραγματικού προσώπου και του ειδώλου που λάτρεψε η μισή Ελλάδα.
Το βιβλίο αυτό συμπληρώνει τα προηγούμενα δύο βιβλία μου για τον Εθνικό Διχασμό (1915 και Μετά το 1922).
Το ζητούμενο εξακολουθεί να είναι η κατανόηση, η εξήγηση, η ερμηνεία – όχι η καταγγελία. Το ζητούμενο αυτό υπηρετεί και η εικονογράφηση με πολλές φωτογραφίες που είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό.

"Μεταξύ τους" του Richard Ford

Η «Χώρα», όπως είναι λαµβάνει χώρα στην Αµερική το φθινόπωρο του 2000, όταν η επαγγελµατική επιτυχία του Φρανκ Μπάσκοµπ ως µεσίτη ακινήτων στην ακτή του Τζέρσεϋ τού επιτρέπει να χαρεί και να αποδεχτεί τη «Μόνιµη Περίοδο», όπως ονοµάζει, εύθυµα, τη µέση ηλικία. Καθώς όµως το αποτέλεσµα των προεδρικών εκλογών εµφανίζεται αµφίρροπο και η (σχεδόν) οικογενειακή συγκέντρωση για την Ηµέρα των Ευχαριστιών διαγράφεται απειλητική µπροστά του, µαζί µε την κρίση τόσο στον γάµο του όσο και στην υγεία του, ο Φρανκ ανακαλύπτει πως η «Μόνιµη Περίοδος» είναι γεµάτη απρόβλεπτους κινδύνους.
Ένα µυθιστόρηµα συναρπαστικό, σπαρακτικό κι αστείο ταυτόχρονα, µε έντονα τα στοιχεία της έκπληξης και του στοχασµού. Το 1986, µε τον "Αθλητικογράφο" ο Ρίτσαρντ Φορντ εγκαινίασε έναν κύκλο µυθιστορηµάτων που γνώρισαν διεθνή απήχηση. Η Ηµέρα Ανεξαρτησίας τιµήθηκε µε το βραβείο Πούλιτζερ και µε το βραβείο της Διεθνούς Εταιρείας Συγγραφέων / Ίδρυµα Φόκνερ και χαιρετίστηκε από τους Times του Λονδίνου ως ένα «εξαιρετικό έπος, µια εξιστόρηση, χωρίς υπερβολή, του ίδιου του εικοστού αιώνα». Τώρα, χρόνια αργότερα, ο Φρανκ Μπάσκοµπ επιστρέφει, δέσµιος περισσότερο από ποτέ των ατέρµονων περιπλοκών της ζωής.

"Ο πόλεμος του Έρνεστ Χέμινγουεϋ" του Terry Mort

Από τις ακτές της Νορμανδίας μέχρι την απελευθέρωση του Παρισιού και την τραγωδία στο Χούρτγκενβαλντ, αυτή είναι η ιστορία των δημοσιογραφικών περιπετειών του Έρνεστ Χέμινγουεϋ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Την άνοιξη του 1944 ο Χέμινγουεϋ ταξίδεψε στο Λονδίνο και μετά στη Γαλλία για να καλύψει τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για το περιοδικό Collier’s. Είχε προφανώς αργήσει να φτάσει. Γιατί πήγε; Είχε αντισταθεί σε αυτό το είδος δημοσιογραφίας κατά το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης περιόδου του πολέμου, αλλά, όταν αποφάσισε να πάει, βρέθηκε στο επίκεντρο των γεγονότων κι έτσι συνέβαλε στο να κατανοήσουμε κάποια από τα μείζονα συμβάντα του πολέμου. Πέταξε σε αποστολές με τη RAF (εν μέρει για να μαζέψει υλικό για ένα μυθιστόρημα)· ήταν μέλος ενός αποβατικού σκάφους στην ακτή Ομάχα την D-Day· στη συνέχεια ενεπλάκη με τις δυνάμεις της γαλλικής αντίστασης και κυκλοφορούσε στους ακόμα επικίνδυνους δρόμους του απελευθερωμένου Παρισιού. Αργότερα ήταν παρών στη γερμανική Γραμμή Ζίγκφριντ και στο τρομερό πεδίο μάχης του Χούρτγκενβαλντ, όπου το αγαπημένο του 22ο σύνταγμα έχασε σχεδόν όλους τους άνδρες του. Ύστερα από αυτή την τραγωδία, λέγεται πως δεν ήταν πια ο ίδιος άνθρωπος.
Αυτή η συναρπαστική αφήγηση διερευνά παράλληλα το μεταγενέστερο έργο του Χέμινγουεϋ –μεγάλο μέρος του οποίου πηγάζει από τις πολεμικές εμπειρίες του–, που διαμόρφωσε με δραματικό τρόπο τα όψιμα στάδια της καριέρας του.