Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μία ντετέκτιβ που δεν έχει κανέναν να εμπιστευτεί. Ένας δολοφόνος που δεν έχει τίποτα να χάσει.
Δεκαοκτώ μήνες μετά την πολύκροτη υπόθεση της Μαριονέτας, ένα πτώμα με τη λέξη ΔΟΛΩΜΑ χαραγμένη στο στήθος ανακαλύπτεται κρεμασμένο από τη γέφυρα του Μπρούκλιν. Λίγο αργότερα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο Λονδίνο, βρίσκεται ένα ακόμα πτώμα που έχει πάνω του χαραγμένη τη λέξη ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ.
Η ντετέκτιβ Έμιλι Μπάξτερ, συγκλονισμένη ακόμη από την εξαφάνιση του φίλου της Γουίλιαμ «Γουλφ» Φοκς, διστάζει να εμπλακεί στην υπόθεση, θα αναγκαστεί ωστόσο να λάβει μέρος σε μια νέα ερευνητική ομάδα στη Νέα Υόρκη, στην οποία συνεργάζονται το FBI, η CIA και η βρετανική αστυνομία.
Παρά τις προσπάθειές τους ωστόσο, όποτε εντοπίζουν έναν ύποπτο, ο δολοφόνος αποδεικνύεται ένα βήμα πιο μπροστά. Με τον αριθμό των θυμάτων να αυξάνεται και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, θα μπορέσουν να ανακαλύψουν ποιος κινεί τα νήματα πριν να είναι αργά;
Ο Φοκς και η Μπάξτερ επιστρέφουν με την καταιγιστική συνέχεια του παγκόσμιου μπεστ σέλερ "Η Μαριονέτα".

Προσωπική άποψη:
Πέρσι, περίπου τέτοια εποχή, συζητούσαμε για το πρώτο βιβλίο του Daniel Cole, τόσο στη συγγραφική του καριέρα όσο και σε ό,τι έχει να κάνει με τη σειρά του με γενικό τίτλο "Φοκς και Μπάξτερ", εμπνευσμένη από τα ονόματα των δύο, εν τέλει, πρωταγωνιστών του. Για το βιβλίο ενός νεαρού, πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα ο οποίος, κόντρα σε όλα τα στεγανά και τις συμβάσεις, φάνηκε αποφασισμένος να κάνει τη διαφορά και να τον διακατέχει μια βαθιά και ειλικρινής επιθυμία ν' αφήσει το στίγμα του. Και όχι μόνο έκανε μια πολύ δυναμική αρχή γι' αυτό, αλλά είμαι βέβαιη πως σε βάθος χρόνου θα βάλει και την ξεχωριστή του σφραγίδα στο σύνολο του έργου του και πως σε λίγα χρόνια θα μιλάμε για μία από τις πλέον ταλαντούχες κι ευρηματικές πένες στο είδος του. Και όχι, επειδή έχω φίλους με "κακές γλώσσες", το γεγονός πως είναι και αρκετά εμφανίσιμος, μέσα σε όλα τα άλλα, δεν έχει να κάνει με την αναγνώριση του ταλέντου του, κάτι που δεν μπορείς ν' αμφισβητήσεις ακόμα κι αν το θες.

Στο θέμα μας, λοιπόν, ο Cole επαναφέρει την Έμιλι Μπάξτερ σε δράση, δεκαοχτώ μήνες μετά το τέλος των γεγονότων της ιστορίας της "Μαριονέτας", τα οποία στιγμάτισαν την κοινή γνώμη, λόγω της μεγάλης έκτασης που πήρε η υπόθεση αυτή και της προβολής και ανάλυσής της σε όλα τα Μέσα, μα και την ίδια την Έμιλι, που είναι ακόμα σοκαρισμένη από την εξαφάνιση του φίλου της Γουίλιαμ Φοκς, γνωστού και ως «Γουλφ». Και μπορεί η Έμιλι να μην νιώθει έτοιμη, ή και σίγουρη πως μπορεί να χειριστεί μια νέα υπόθεση, όμως η εμφάνιση δύο πτωμάτων, ενός στη γέφυρα του Μπρούκλιν κι ενός στο Λονδίνο, με τα δύο θύματα να φέρουν παρόμοια σημάδια που οδήγησαν στον θάνατό τους μα και τις λέξεις "Δόλωμα" και "Μαριονέτα", αντίστοιχα, χαραγμένα πάνω τους, δεν της αφήνουν και πολλά περιθώρια να αρνηθεί. Το FBI, η CIA και η βρετανική αστυνομία ενώνουν τις δυνάμεις τους, προκειμένου να λύσουν το μυστήριο, όμως κάθε φορά που νιώθουν πως πλησιάζουν σε μιαν απάντηση, ο δράστης, σαν να τους κοροϊδεύει κατάμουτρα, αποδεικνύεται πως βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά από εκείνους, με τα θύματα να αυξάνονται, όπως και τα ερωτηματικά πίσω από τα κίνητρα του δολοφόνου.

Πιθανολογώ πως υπάρχουν αρκετοί αναγνώστες εκεί έξω που, όχι δεν θα εκτιμήσουν το βιβλίο, αλλά πως πιθανότατα θα το βρουν κάπως κουραστικό κατά το πρώτο μέρος του. Αυτό δικαιολογείται, εν μέρει, λόγω του ότι η αφήγηση των γεγονότων ακολουθεί έναν λίγο πιο αργό ρυθμό απ' αυτόν της "Μαριονέτας", μα και λιγότερο κινηματογραφικό σε σχέση με το δεύτερο μισό της ίδιας της "Κρεμάλας" που, πραγματικά, δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα, πόσο μάλλον να σκεφτείς καθαρά και με συνέπεια, με αποτέλεσμα να φτάνεις σε μια κορύφωση που δεν περίμενες και που ξεπερνά κατά πολύ τις προσδοκίες σου. Όσον αφορά εμένα, αυτή η ανισορροπία της αφηγηματικής έντασης, αν πρέπει να το θέσουμε κάπως συγκεκριμένα, δεν με ενόχλησε, αλλά αντίθετα μού έδειξε και μια άλλη, πιο διεισδυτική ματιά του συγγραφέα, μα και την ικανότητά του να αναπτύξει, να περιπλέξει, να συνθέσει, να συνδέσει και τελικά να αποδομήσει δύο ιστορίες που συνδέονται άρρητα μεταξύ τους με τρόπους που είχαμε, ίσως, φανταστεί, μα και με άλλους τόσους, ίσως και περισσότερους, που ούτε καν μας είχαν περάσει από το μυαλό.

Για μια ακόμα φορά, πέραν της ίδιας της ιστορίας που είναι ενδιαφέρουσα από μόνη της, τόσο στον πυρήνα της όσο και στην εξέλιξή της, ο Cole δίνει έμφαση και στους χαρακτήρες τους, λίγο περισσότερο στους πρωταγωνιστές του μεν -το ψυχογράφημα των οποίων το πηγαίνει σε άλλο επίπεδο, αναπτύσσοντας και αναλύοντάς το ακόμα περισσότερο και σε περισσότερο βάθος απ' ότι στη "Μαριονέτα", χωρίς αυτό, ωστόσο, να σημαίνει πως δεν αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικά κλειδιά μπορούν να αποδειχθούν και οι δεύτεροι χαρακτήρες του. Παράλληλα, αποφασίζοντας να παντρέψει τρεις διαφορετικές αστυνομικές Υπηρεσίες, αποφασίζει να παντρέψει και τις τρεις διαφορετικές ερευνητικές -και αναλυτικές- κουλτούρες, πεποιθήσεις, αντιλήψεις, τρεις κόσμους που αν και βρίσκονται πολύ κοντά στον άξονά τους, διαφέρουν πάρα πολύ στο πως αντιλαμβάνονται και χειρίζονται γεγονότα και καταστάσεις. Το να το βλέπεις αυτό, λοιπόν, να αναπτύσσεται και να δομείται μπροστά στα μάτια σου, με ρεαλισμό και έμφαση στη λεπτομέρεια, νομίζω πως προσδίδει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο σύνολο της ιστορίας, από μόνο του, ως στοιχείο.

Ο Cole ξέρει να δημιουργεί ενδιαφέρουσες ιστορίες, να χτίζει την ένταση αυτών βήμα προς βήμα, να φτιάχνει την ιδανική ατμόσφαιρα προκειμένου να καθηλώσει τον αναγνώστη, μα και προκειμένου να παίξει με τους φόβους του και με τις εσωτερικές του αγωνίες, αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές που ούτε εκείνος -ίσως- να μην γνώριζε πως διέθετε, μα πάνω απ' όλα, ο Cole ξέρει να γράφει και να υποστηρίζει κάθε του λέξη, τόσο λογοτεχνικά, όσο και αφηγηματικά. Είναι ξεκάθαρο πως έχει μελετήσει πολύ πριν να γράψει την κάθε του ιστορία, αφού κάθε κομμάτι αυτής είναι τοποθετημένο ακριβώς εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκεται, συγκαλυμμένο με τέτοιον τρόπο ώστε να βγει το σωστό νόημα τη σωστή στιγμή και, έτσι μαγικά, να απαντηθούν τα ερωτήματα και οι απορίες μας, με απαντήσεις που δεν στερούνται λογικής και που δεν περνάνε στη σφαίρα της φαντασίας προς διευκόλυνση ενός τέλους που θα οδηγούσε σε μια πλασματική κορύφωση που θα ξεφούσκωνε σύντομα μέσα μας. Κι αν αυτό δεν είναι αξιοθαύμαστο και δεν αποδεικνύει το λογοτεχνικό ταλέντο, μα και την γεμάτη ευφυΐα ευρηματικότητα ενός συγγραφέα, τότε δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Daniel Cole
Μεταφραστής: Σακκά Νάντη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 504
ISBN: 978-618-03-1312-3