Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η μέρα ξεκινά όπως όλες οι άλλες. Η Ρέιτσελ αφήνει την κόρη της, Κάιλι, στη στάση του λεωφορείου και φεύγει για τη δουλειά της. To τηλεφώνημα από έναν άγνωστο αριθμό όμως θα ανατρέψει τα πάντα. Η γυναίκα από την άλλη άκρη της γραμμής πληροφορεί τη Ρέιτσελ ότι η Κάιλι βρίσκεται δεμένη και φιμωμένη στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της, και ότι ο μόνος τρόπος για να την ξαναδεί είναι να απαγάγει και η ίδια ένα άλλο παιδί. Η γυναίκα στο τηλέφωνο είναι μητέρα και ο γιος της έχει απαχθεί, και αν η Ρέιτσελ δεν κάνει αυτό που της ζητείται, τότε το αγόρι θα πεθάνει – το ίδιο και η Κάιλι.
Τώρα η Ρέιτσελ είναι μέρος της ΑΛΥΣΙΔΑΣ, μιας τρομακτικής οργάνωσης που μετατρέπει τους γονείς από θύματα σε θύτες και ταυτόχρονα επιτρέπει σε κάποιον να κερδίσει πολλά χρήματα. Η Ρέιτσελ είναι μια απλή, καθημερινή γυναίκα, ωστόσο τις επόμενες μέρες οι καταστάσεις θα την ωθήσουν πολύ πέρα από τα όριά της. Θα υποχρεωθεί σε απίστευτες ηθικές επιλογές και σε φρικτές, παράλογες πράξεις. Η ΑΛΥΣΙΔΑ είναι αδίστακτη, τρομακτική και ανώνυμη. Οι κανόνες είναι απλοί: βρες τα χρήματα, βρες το επόμενο θύμα, κάνε το ασύλληπτο έγκλημα που δεν είχες φανταστεί πως ήσουν ικανός να διαπράξεις μόλις είκοσι τέσσερις ώρες πριν.
Αυτό που οι εγκέφαλοι της ΑΛΥΣΙΔΑΣ γνωρίζουν καλά είναι ότι οι γονείς θα κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους. Αυτό που δεν ξέρουν όμως είναι ότι τελικά θα συναντήσουν έναν ικανό αντίπαλο. Η Ρέιτσελ είναι ευφυής και αποφασισμένη να βρεθεί στην πλευρά των νικητών.
Θα είναι τελικά αυτή που θα σπάσει την ΑΛΥΣΙΔΑ; 

Προσωπική άποψη:
Έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που διάβασα κάποιο βιβλίο με την υπογραφή του Adrian McKinty, και η αλήθεια είναι πως χάρηκα πολύ όταν οι εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του τελευταίου του βιβλίου με τίτλο "Η αλυσίδα", από τους ίδιους. Αρχικά, ο ίδιος ο McKinty δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ. Κατά δεύτερον, οι εκδόσεις έχουν αποδείξει πως ξέρουν να διαλέγουν αστυνομικά μυθιστορήματα και θρίλερ προσφέροντάς μας, κάθε φορά, νέες αναγνωστικές περιπέτειες που μας σημαδεύουν και συντροφεύουν τις σκέψεις μας για καιρό. "Η αλυσίδα", λοιπόν, είναι ένα ακόμα τέτοιο βιβλίο το οποίο μου προκάλεσε πολλά, ανάμεικτα και αντικρουόμενα συναισθήματα, τόσο ως αναγνώστρια όσο και ως μητέρα, και που το λάτρεψα.

Η Ρέιτσελ είναι μια τυπική τριανταπεντάχρονη γυναίκα που έχει χωρίσει με τον άντρα της και μεγαλώνει μόνη της τη δεκατριάχρονη κόρη της, Κάιλι. Η ζωή τους μπορεί να μην ήταν πάντα εύκολη, όμως σήμερα μοιάζει αρκετά συνηθισμένη, μέχρι την ημέρα που η Ρέιτσελ θα δεχτεί ένα τηλεφώνημα που θα αλλάξει τις ισορροπίες. Στην άλλη άκρη της γραμμής βρίσκεται μία γυναίκα που την ενημερώνει πως έχει απαγάγει την Κάιλι και πως, αν θέλει να την ξαναδεί, θα πρέπει κι εκείνη με τη σειρά της να απαγάγει ένα άλλο παιδί. Αν η Ρέιτσελ δεν κάνει αυτό που της λέει, τόσο η Κάιλι όσο και ο γιος της, που κι εκείνος έχει πέσει θύμα απαγωγής, θα πεθάνουν. Χωρίς να καταλάβει το πως και το γιατί, η Ρέιτσελ γίνεται μέρος της ΑΛΥΣΙΔΑΣ, μιας τρομακτικής οργάνωσης, από τα δίχτυα της οποίας φαίνεται πως δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεφύγεις, αλλά που η Ρέιτσελ είναι αποφασισμένη να ξεμπλέξει, ό,τι κι αν χρειαστεί να κάνει.

Ο McKinty παίζει ύπουλα παιχνίδια αποφασίζοντας να εκμεταλλευτεί τον μεγαλύτερο φόβο κάθε γονιού, που δεν είναι άλλος από το να κινδυνεύσει η ζωή του παιδιού του. Φανταστείτε, τώρα, όλο αυτό να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Ο γονιός -και το παιδί του- να βρίσκονται στη θέση του θύματος, αλλά την ίδια στιγμή, προκειμένου να σώσει τη ζωή του, να καλείται να παίξει και τον ρόλο του θύτη, φέρνοντας έναν ακόμα γονιό στην αντίστοιχη θέση, με την πιθανότητα όλη αυτή η διαστροφή να μην σταματήσει ποτέ. Επί της ουσίας, πρόκειται για έναν αρρωστημένο κύκλο δίχως αρχή και τέλος, όπου οι άνθρωποι καλούνται να δοκιμάσουν τα όριά τους και να αναθεωρήσουν το τι σημαίνει ηθική ή τουλάχιστον, το μέχρι που μπορεί αυτή να φτάσει και από ποιο σημείο κι έπειτα είναι αποδεκτό για κάποιον να ξεπεράσει τα αυστηρά όρια αυτής, δίνοντάς της νέα διάσταση. Πραγματικά, όμως, είναι η ηθική κάτι το τόσο ευμετάβλητο; Κανονικά, όχι, ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι, αλλά όταν το συναίσθημα μπαίνει στη μέση, πόσο μάλλον όταν αυτό αφορά το παιδί μας, η λογική βγαίνει απ' το παράθυρο.

Θέλοντας και μη, διαβάζοντας την ιστορία της ΑΛΥΣΙΔΑΣ, μπαίνεις στη θέση αυτών των γονιών που την ίδια στιγμή είναι θύτες και θύματα, εκμεταλλευόμενοι ένα παιδί και την αγωνία και τη λαχτάρα ενός άλλου γονιού προκειμένου να σώσουν το δικό τους. Κι εκεί είναι που έρχεσαι αντιμέτωπος με δύο οπτικές. Αυτή του γονιού που θα πανικοβληθεί και θα εστιάσει μόνο στο δικό του παιδί και στην ασφάλειά τους, και εκείνη του γονιού που θα κοιτάξει πρώτα να σώσει το παιδί του, αλλά σε ένα δεύτερο επίπεδο, να δώσει τέλος σε όλη αυτή την παράνοια. Γιατί δεν είναι αποδεκτό για κανέναν το να χρησιμοποιεί παιδιά για να δημιουργήσει μία κατάσταση, να περάσει ένα μήνυμα, να ικανοποιήσει τις διαστροφές του, ακόμα και για να αποδείξει κάτι -όχι όταν μιλάμε για πράγματα αυταπόδεικτα που δεν χρειάζονται να μπουν σε δοκιμασίες προκειμένου να επιβεβαιωθούν.

Ο συγγραφέας, λοιπόν, παίζει πολύ έξυπνα με τη λογική και το συναίσθημά μας, και ειδικά όσοι είμαστε γονείς δυσκολευόμαστε όλο και περισσότερο ν' αποφασίσουμε τι θα κάναμε σε μια ανάλογη περίσταση, και όσοι οι ώρες μετρούν αντίστροφα και τα περιθώρια για την Ρέιτσελ και την κόρη της στενεύουν, τόσο περισσότερο νιώθουμε μια αόρατη θηλιά να σφίγγεται όλο και περισσότερο γύρω από τον λαιμό μας. Μετρώντας αντίστροφα, ο McKinty δημιουργεί ένα ασφυκτικό κλίμα, μέσα στο οποίο η αφηγηματική ροή του τρέχει με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς, με τις ανατροπές και τις εκπλήξεις πολλές φορές να προλαβαίνουν ακόμα και τις ίδιες μας τις αποφάσεις, κάνοντας τους παλμούς της καρδιάς μας όλο και πιο γρήγορους, όλο και πιο ξέφρενους. Και κάθε φορά που η Ρέιτσελ δοκιμάζει και ξεπερνά τα όριά της, φτάνοντας να κάνει πράγματα που ξεπερνούν όχι μόνο την ίδια αλλά και τη λογική, ο κόμπος στο στομάχι μας σφίγγεται όλο και περισσότερο.

Ναι, είναι γεγονός πως η ιστορία, από μόνη της, είναι τόσο τρομακτική όσο και ενδιαφέρουσα, εξαιρετικά καλοδουλεμένη, τόσο όσον αφορά την αφήγηση όσο και το χτίσιμο της έντασης αυτής. Το που θα καταλήξει, δεν το γνωρίζεις, παρά μονάχα μπορείς να ελπίζεις, όχι τόσο για την ψυχική υγεία των γονιών, όσο για τις ζωές των ίδιων των παιδιών. Παράλληλα, έχουμε έναν "κακό" που είναι τόσο διεστραμμένος κι επικίνδυνος που εύχεσαι να είναι μόνο προϊόν μυθοπλασίας και να μην κυκλοφορεί ελεύθερος εκεί έξω. Ωστόσο, αν η ηρωίδα της ιστορίας αυτής δεν ήταν η Ρέιτσελ, τα πράγματα ίσως να ήταν λιγάκι πιο άνευρα. Γιατί στο πρόσωπο εκείνης δεν βλέπουμε απλά μια μάνα που είναι διατεθημένη να σώσει το παιδί της και να εξασφαλίσει πως κανείς άλλος δεν θα χρειαστεί να βιώσει τη βία της ΑΛΥΣΙΔΑΣ, αλλά γιατί πρόκειται για μια πραγματική μαχήτρια της ζωής που δεν το έβαλε ποτέ κάτω -ούτε όταν ο καρκίνος χτύπησε την πόρτα της- και που δεν σκοπεύει να το κάνει ούτε και τώρα. Χαρακτηριστικά που έχει περάσει και στην κόρη της με αποτέλεσμα να έχουμε έναν δυναμικό συναισθηματικό αντίποδα, και παρά την αγωνία μας μια κρυφή ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά. Αν το προτείνω; Φυσικά και το προτείνω και μάλιστα χωρίς δεύτερη σκέψη!
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Adrian McKinty
Μεταφραστής: Ξενίας Γιώργος
Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-960-19-0762-8