Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ρόζα και Μαργαρίτα: δύο αδερφές, δίδυμες, σε «δίσεκτα» χρόνια. Η άρρηκτη δυάδα, που δεν έπρεπε να σπάσει ποτέ, γίνεται άθελά τους χίλια κομμάτια, πριν ακόμα προλάβουν τα κορίτσια να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξή τους, αφού οι μνήμες τους δεν καταγράφονται στο μυαλό παρά μόνο στην ψυχή. Δυο κόρες, απόρροια ενός μεγάλου έρωτα που άνθισε δίπλα στη θάλασσα, μάτωσε στο βουνό, δοκιμάστηκε στον χρόνο και ρίζωσε εντέλει στην άλλη άκρη της Γης. Δύο ψυχές που, παρά τις αντιξοότητες, κατορθώνουν όχι απλώς να επιβιώσουν, αλλά να ανθίσουν και να εξελιχθούν, να αγαπήσουν και να ερωτευθούν, να πονέσουν και να προδοθούν, να ελπίσουν και να ονειρευτούν. Βίοι παράλληλοι και τόσο διαφορετικοί συγχρόνως, οι δύο όψεις στην ουσία του ίδιου νομίσματος, καθώς ό,τι σημαδεύει τη ζωή της μίας σωματοποιείται με κάποιον ανεξήγητο, μεταφυσικό τρόπο, σχεδόν ταυτόχρονα, από την άλλη. Στον πυρήνα της ύπαρξής τους εκείνη: η μάνα, η βασίλισσα, η Ελλάδα. Στα μύχια της ψυχής τους εκείνος: ο έρωτας, ο πόθος, ο θάνατος. Στο φόντο της ζωής τους τρεις χώρες: η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Αμερική, και όλα εκείνα που τις σημαδεύουν στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.
Μια ιστορία για τη δύναμη των δεσμών αίματος, τη δίψα για επιβίωση, τη διαχρονικότητα του έρωτα, την ανάγκη για «πατρίδα».

Προσωπική άποψη:
Έχει περάσει ένας χρόνος απ' όταν κυκλοφόρησαν οι "Άλικες σιωπές" της κυρίας Κλαίρης Θεοδώρου, μιας συγγραφέως που καταφέρνει χρόνο με τον χρόνο να εξελίσσει ακόμα περισσότερο, τόσο την προσωπική συγγραφική της ταυτότητα, όσο και την λογοτεχνικότητα της πένας της, προσφέροντάς μας απ' τα πλέον άρτια και ολοκληρωμένα σύγχρονα μυθιστορήματα που μπορεί να βρει κανείς στην ελληνική αγορά. Πρόκειται για μια συγγραφέα που δεν επαναπαύεται στη γνώση των ικανοτήτων της, αλλά που τις δουλεύει έτσι ώστε να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω, και με μαγικό θαρρείς τρόπο, το πετυχαίνει, κάθε φορά, κατακτώντας ένα ακόμα κομμάτι της καρδιάς μου.

Όταν έμαθα για το νέο της βιβλίο, τις "Κόρες της βασίλισσας", ο ενθουσιασμός μου ήταν πολύ μεγάλος, όπως ίσως μπορείτε να φανταστείτε. Την αμέσως επόμενη στιγμή, όμως, ανακάλυψα πως το βιβλίο της αυτό αποτελεί, έστω κι έμμεσα, συνέχεια του προηγούμενού της μυθιστορήματος, που μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευα πως είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του, όχι μόνο γιατί δεν γνώριζα πως θα συνεχιστεί, με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά και γιατί με άφησε τόσο γεμάτη από εικόνες, συναισθήματα, αφηγήσεις, εξελίξεις, που πίστευα πως δεν υπήρχε κάτι άλλο να ειπωθεί. Και όμως, με τρόπο πανηγυρικό, με διέψευσε, θυμίζοντάς μου πως οι ιστορίες μας, στην πραγματικότητα, δεν τελειώνουν ποτέ, όχι όταν ένα κομμάτι μας συνεχίζει να ζει χτίζοντας τις δικές του ιστορίες. Ιστορίες άρρηκτα συνδεδεμένες με το παρελθόν του, είτε αυτό το γνωρίζει είτε όχι, μα και ιστορίες με το δικό τους μέλλον να διαγράψουν.

Η Ρόζα και η Μαργαρίτα, πρωταγωνίστριες του βιβλίου αυτού, δεν είναι άλλες από τις δίδυμες κόρες της Ηλέκτρας και του Δημήτρη που γνωρίσαμε ως κεντρικό δίδυμο στις "Άλικες σιωπές". Παρά, όμως, τους ισχυρούς δεσμούς αίματος που συνδέουν τα δύο αυτά κορίτσια, με όλες τις ιδιαιτερότητες εκείνες που χαρακτηρίζουν τα δίδυμα παιδιά και την μεταξύ τους, σχεδόν μεταφυσική, σύνδεση, αναγκάζονται να μεγαλώσουν πολύ μακριά η μία από την άλλη. Οι πολιτικές συνθήκες της χώρας, στο "σβήσιμο" του Εμφυλίου Πολέμου, οδηγούν τα δύο κορίτσια, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά, να μεγαλώσουν σε Παιδουπόλεις, μακριά από τους γονείς τους και απ' αυτό που αποκαλεί κανείς οικογένεια. Η Ρόζα θα βρεθεί σε μια απ' τις Παιδουπόλεις που ίδρυσε η Φρειδερίκη, κάπου στη Θεσσαλονίκη, όπου βασικός σκοπός τους ήταν να διαφυλάξουν τα ελληνόπουλα από τα δεινά της εποχής, μα και να τα γαλουχήσουν με αξίες μακριά από τα ιδανικά των αριστερών.

Στον αντίποδα, η Μαργαρίτα θα βρεθεί μακριά από την Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα με μια Παιδούπολη στη Ρουμανία, εκεί οπού ζουν εκατοντάδες παιδιά αριστερών οικογενειών, όχι μόνο σε μια προσπάθεια να διασωθούν από τον καταστροφικό Εμφύλιο, αλλά και να καλλιεργήσουν μέσα τους τα αριστερά ιδεώδη ώστε να προσφέρουν, με τη σειρά τους, ό,τι χρειάζεται το κόμμα. Δύο κορίτσια, δύο παρόμοιες ζωές και, όμως, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους. Δυο ζωές που ενώνονται με μια αόρατη κλωστή και που την ίδια στιγμή συγκρούονται κάτω από το βάρος των αξιών δύο διαφορετικών αντιλήψεων, νοοτροπιών, πολιτικών πεποιθήσεων, από εκείνες που πολλές φορές καταπίνουν τα ίδια τους τα παιδιά, τις ζωές και τις συνειδήσεις τους.

Με τρόπο άκρως παραστατικό και δίνοντάς μας κάτι περισσότερο από επαρκείς πληροφορίες σε όλα τα επίπεδα, η κυρία Θεοδώρου μας παρουσιάζει με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή στις Παιδουπόλεις, τον τρόπο που αυτές λειτουργούσαν, τόσο ως Μονάδες όσο και σε ό,τι είχε να κάνει με τα άτομα που ήταν υπεύθυνα για την σωστή λειτουργία τους, αλλά και τις ευρύτερες συνθήκες που επικρατούσαν μέσα στα τείχη τους, με ό,τι επιπτώσεις μπορεί να είχε στις ευαίσθητες παιδικές ψυχούλες αυτός ο τρόπος ζωής που ήταν χιλιόμετρα μακριά απ' αυτόν που το οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να προσφέρει. Γιατί, όση ασφάλεια κι αν έχεις, η ασφάλεια της ψυχής δεν διασφαλίζεται μόνο με τέσσερις τοίχους κι ένα κρεβάτι για να κοιμηθείς. Πράγμα που γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν οι Παιδουπόλεις κλείνουν και τα παιδιά πρέπει να επιστρέψουν στις οικογενειακές τους εστίες, ενώ όσα δεν έχουν γονείς, στέλνονται σε νέες οικογένειες.

Κάπως έτσι, χωρίζονται για ακόμα μια φορά οι δρόμοι των δύο κοριτσιών, που μην έχοντας μνήμες από τα πολύ παιδικά τους χρόνια αγνοούν η μία την ύπαρξη της άλλης, με τη Ρόζα να ταξιδεύει μέχρι την Αστόρια της Αμερικής, την ίδια ώρα που η Μαργαρίτα καταλήγει στο Βουκουρέστι. Για πρώτη φορά, οι δυο τους, συνειδητοποιούν τι πάει να πει να είσαι μέλος μια οικογένειας, τι σημαίνει να ελπίζεις, να κάνεις όνειρα, να περιμένεις του μέλλον σου με χαμόγελο και αισιοδοξία, μα και με μια ειλικρινή πεποίθηση πως όλα θα πάνε καλύτερα. Όμως, είναι τόσο εύκολο; Αν μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολο ένα αίσιο τέλος μετά από τόσα χιλιάδες χιλιόμετρα και βάσανα. Τα δύο αυτά κορίτσια, άραγε, θα βρουν τον δρόμο τους η μία προς την άλλη; Θα μπορέσουν ποτέ να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να βρουν εκείνα τα κομμάτια που τις χωρίζουν από το παρελθόν τους που αν κι έχουν ξεχάσει, ζει βαθιά μέσα τους;

"Οι κόρες της βασίλισσας" είναι ένα μυθιστόρημα που παντρεύει το ιστορικό με το κοινωνικό στοιχείο και που αφηγείται μερικά απ' τα πιο σπουδαία κεφάλαια της Ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας, που αν και δεν είναι πολύ μακριά από το σήμερα, με θλίψη διαπιστώνω πως οι περισσότεροι από εμάς αγνοούμε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ευτυχώς, λοιπόν, που υπάρχουν συγγραφείς όπως η κυρία Θεοδώρου, που με εμπεριστατωμένες έρευνες μάς μιλάνε για τα χρόνια εκείνα, του Εμφυλίου και αυτών που ακολούθησαν στην προκειμένη περίπτωση, για την μεγάλες ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που σημάδεψαν ανθρώπινες ζωές και καθόρισαν ένα μέρος της πορείας του τόπου μας, ταξιδεύοντάς μας, παράλληλα, ακόμα και πέρα από τα σύνορα αυτού, ξεδιπλώνοντας με τρόπο μαγικό το κουβάρι μιας ιστορίας που μέσω της αφήγησής της μας αποκαλύπτει πως τα γεγονότα αυτά που συντάραξαν την Ελλάδα δεν επηρέασαν μόνο συμβάντα που έμειναν γραμμένα σε κιτάπια με σκοπό να διδαχθούν στις επόμενες γενιές, αλλά και ανθρώπινες ζωές σε ένα επίπεδο πολύ πιο προσωπικό και πολυδιάστατο απ' όσο αρχικά υποθέτει κανείς.

Η κυρία Θεοδώρου, λοιπόν, καταφέρνει να ισορροπήσει απόλυτα ανάμεσα στο ιστορικό και στο ανθρώπινο στοιχείο, και να αφηγηθεί με γλώσσα λυρική ορισμένες φορές, με στιβαρότητα κάποιες άλλες, με σκληρό ρεαλισμό, μα και με βαθύ και πηγαίο συναίσθημα, συνάμα, την ιστορία μιας οικογένειας που εξελίχθηκε με τρόπους τόσο περίπλοκους, που μόνο να παρασυρθείς στα βήματά τους μπορείς. Χαρακτήρες αληθινοί, βγαλμένοι μέσα από τη ζωή του τόπου μας μα και από τις δικές μας τις ζωές, άνθρωποι στα πρόσωπα των οποίων αντικρίζουμε συναισθήματα οικεία, γνώριμα, σκέψεις και προβληματισμούς που έχουμε μοιραστεί κι εμείς. Χαρακτήρες που κρύβουν μέσα τους τις προσωπικές τους αλήθειες, που κυριεύονται από τα πάθη τους κάποιες φορές, που έχουν όνειρα κρυφά, μα και μια ελπίδα άσβεστη βαθιά μεσ' την ψυχή τους. Μια ελπίδα που οδηγεί σε μια μορφή πίστης απ' την οποία θα έπρεπε να διδαχτούμε όλοι μας.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Θεοδώρου Κλαίρη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 480
ISBN: 978-618-01-2980-9