Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο Μιχάλης, θύμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ζει στην Ελλάδα, με τις αναμνήσεις να τον τρελαίνουν. Οι εικόνες από όσα έζησε ξεδιπλώνονται μπροστά του και το μυαλό του καλπάζει και φεύγει στην Ανατολή, στα βασιλικά χώματα της πατρίδας του, για να βρεθεί ανάμεσα στην οικογένειά του, για να δει ξανά τη σφαγή των δικών του προσώπων, για να δει τον άνθρωπο να γίνεται αγρίμι και να καταφέρεται ενάντια σε αθώους.
Δεν μπορεί να ξεχάσει τη μέρα που κοίταζε ανήμπορος το φαράγγι του θανάτου και έβλεπε τους αγαπημένους του να κείτονται άψυχοι στο έδαφος. Θυμάται πώς πήρε τον δρόμο, με καμένη την ψυχή, για μια άλλη πολιτεία, στα νότια του Άλυ ποταμού, αναζητώντας μια αχτίδα νέας ζωής που θα γλύκαινε την ύπαρξή του. Και τη βρήκε στο πρόσωπο εκείνης. Ρωμιά, δασκάλα στον τόπο της, ζούσε σε περιβάλλον άκρως θρησκευτικό και σε σπίτι με πατριαρχικές συνήθειες.
Αντέδρασε όταν επιχείρησαν να βάλουν στο πλευρό της άνδρα διαφορετικής καταγωγής και πίστεως. Μα πόσο λάθος έκανε! Γιατί, παρόλο που η καρδιά του Μιχάλη ήταν ραγισμένη, εκείνος της χάρισε την άδολη αγάπη του και φύτρωσαν κυκλάμινα μέσα στα δυο τους χέρια. 
Προσωπική άποψη:
Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου της βιβλίου, "Ματωμένα τριαντάφυλλα", η Αναστασία Κιλαρόγλου επανέρχεται με ένα νέο ιστορικό μυθιστόρημα, αποδεικνύοντας πως καμιά φορά χρειάζεται χρόνος προκειμένου να ένα λογοτεχνικό έργο να φτάσει στην τελική του μορφή, μα και σε εκείνη που θα προσφέρει πραγματικά, όχι μόνο όσα επιθυμεί ο δημιουργός του, αλλά και όσα αξίζει η ίδια η ιστορία, ειδικά όταν αυτή έχει τις ρίζες της σε μνήμες τόπων και ανθρώπων βασανισμένων, που δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας κάποιου, αλλά θύματα της ίδιας της πραγματικότητας, που φορές-φορές γράφει τα πιο τραγικά κι επίπονα σενάρια.

Με κεντρικό σημείο αναφοράς τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, μια τραγική στιγμή της σύγχρονης Ιστορίας, όπου η Οθωμανική Αυτοκρατορία εξαφάνιζε από τον χάρτη ό,τι την ενοχλούσε ή της στεκόταν εμπόδιο -στην προκειμένη είχαμε 1,5 εκατομμύριο θανάτους άμαχων πολιτών-, στο βιβλίο αυτό γινόμαστε μάρτυρες της ζωής του Μιχάλη που μπορεί να κατάφερε να γλιτώσει της τρομερής αυτής σφαγής και να φτάσει σώος στην Ελλάδα -αλλά όχι αβλαβής-, δεν κατάφερε, ωστόσο, να ξεφύγει ποτέ από τους δαίμονες των φρικτών αναμνήσεων που έμελλαν να στοιχειώσουν τις μέρες και τα όνειρά του. Μια ζωή τους κουβαλούσε μαζί του και βασανιζόταν από αυτούς, με τα σωθικά του να ξεσκίζονται κάθε μέρα και λίγο περισσότερο.

Μια διαδρομή χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, χωρίς ελπίδα ή αντοχές, που τον οδήγησε σε μια νέα ζωή πολύ καλύτερη από εκείνη που θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Μια ζωή μέσα στην οποία γνώρισε μια σύντροφο που αν και δεν ήθελε αρχικά να σταθεί στο πλευρό του, μέσα από την κοινή τους πορεία ανακάλυψε έναν άνθρωπο που όσο πληγωμένος κι αν ήταν, διόλου δεν είχε σκληρύνει εξαιτίας της βιαιότητας που είδε κι έζησε αλλά που αντίθετα, μέσα στην καρδιά και στην ψυχή του, μπορούσαν ακόμα να ανθίζουν λουλούδια. Μια καρδιά που παρά τα χτυπήματα που είχε δεχθεί μπορούσε ακόμα να αγαπάει και την οποία, το δίχως άλλο, δεν μπορούσες παρά ν' αγαπήσεις κι εσύ αν βρισκόσουν κοντά της.

Η ιστορία του Μιχάλη είναι βαθιά ανθρώπινη κι εξαιρετικά συγκλονιστική, όχι μόνο γιατί γνωρίζουμε πως κατά βάθος είναι αληθινή, αλλά γιατί είναι αυτές οι στιγμές της συνειδητοποίησης που μας κάνουν να καταλαβαίνουμε τι είδους "ζώα" είμαστε εμείς οι άνθρωποι, πόσο κτηνώδεις μπορούμε να γίνουμε και σε τι ακρότητες είμαστε ικανοί να καταφύγουμε για να πετύχουμε τους στόχους μας, καταργώντας ηθικούς φραγμούς και όρια. Όμως, την ίδια στιγμή, υπάρχουν κι εκείνοι που στέκουν σαν φωτεινοί φάροι ανάμεσα στο σκοτεινό πλήθος για να μας δείχνουν με το φως τους τον σωστό δρόμο, εκείνον την αγάπης και τη αρετής, που σέβεται τη ζωή, τον άνθρωπο, τη διαφορετικότητα, το δικαίωμα στην ίδια μας την ύπαρξη, που κάνουν τον κόσμο τούτο να φαντάζει λιγότερο καταραμένος μέσα στη δυσοίωνη πορεία του.

Το ν' αναφέρω πως η συγγραφέας έχει προβεί σε ενδελεχή μελέτη των ιστορικών γεγονότων πίσω από την αφήγηση της δικιάς της ιστορίας, μάλλον είναι περιττό, αφού ο καθένας που θα πάρει στα χέρια του αυτό το βιβλίο θα το καταλάβει από τις πρώτες κιόλας σελίδες, όχι μόνο λόγω της χρήσης ντοπιολαλιάς ή λόγω της περιγραφικής παραστατικότητας με την οποία αποτυπώνονται στο χαρτί τόποι, άνθρωποι, συνήθειες, καθημερινή πραγματικότητα της τότε εποχής, αλλά γιατί κάθε της λέξη κρύβει μέσα της την συγκίνηση της αλήθειας οι ρίζες της οποίας μόνο στο παρελθόν μπορούν να βρίσκονται. Σκληρό και άγριο, με καθόλα ρεαλιστικό και ειλικρινές, "Το δάκρυ της Ανατολής" είναι ένα βιβλίο που ναι μεν μας ταξιδεύει σε βίαια και σκοτεινά χρόνια, αλλά που την ίδια στιγμή αναδεικνύει το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής και του ανθρώπου που δεν πρέπει να μένει δέσμιος του παρελθόντος του, αλλά ούτε και να το ξεχνάει.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Κιλαρόγλου Αναστασία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 400
ISBN: 978-618-01-3193-2