Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
«Με λένε Λάκρυμα Κρίστη Ρούγιου, όμως, παρά το πομπώδες όνομά μου, που θα έπρεπε να εμπνέει σεβασμό, κρυφά όλοι με αποκαλούν Maledetta, δηλαδή κακορίζικη. Γεννήθηκα στη Σαρδηνία, ένα νησί που έχει έναν περίεργο άγριο αέρα και κατοικείται από μια ράτσα ανθρώπων κοντών, δραστήριων και θαρραλέων, των οποίων οι μυστηριώδεις ρίζες είναι ανεξήγητες. Όταν κοιτάζω πίσω στη δική μου αρχή, βλέπω πως ήταν κάθε άλλο παρά συνηθισμένη…»
Μέσα από τις περιπέτειες μιας ασυνήθιστης γυναίκας, Ελληνίδας από τη Magna Grecia (Μεγάλη Ελλάδα) του 1850, θίγονται σπουδαία θέματα, όπως οι πρωταρχικές θεμελιώδεις σχέσεις μας με τους γονείς και τον Θεό, η υποκρισία της κοινωνίας και της Εκκλησίας, ο θυμός, το μίσος και η εκδίκηση, η αγάπη και ο έρωτας, οι πολύ προσωπικές μας σχέσεις και η συγχώρεση ως στάση ζωής και ανάγκη για ειρήνη.
Η ηρωίδα του μυθιστορήματος, ένας ορκισμένος εχθρός του εαυτού της, παντρεμένη με τον επιχειρηματία-οινοπαραγωγό Άγγελου Ρούγιου, έχει περάσει μια εφηβεία τραυματισμένη, μια νιότη σπαταλημένη και μια ωριμότητα πονεμένη. Τώρα, ανίκανη να ονειρευτεί, να νιώσει χαρά και να βρει ικανοποίηση, έρχεται, επιτέλους, αντιμέτωπη με τους δαίμονες που πενήντα χρόνια μεγαλώνει μέσα της, και ξεκινάει ένα οδυνηρό οδοιπορικό προς την αυτογνωσία.

Προσωπική άποψη:
Δύο από τις μεγαλύτερες ευλογίες που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος σε τούτη τη ζωή, είναι η αγάπη και η αποδοχή, τόσο της οικογένειάς του όσο και των οικείων του μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Και αν στην περίπτωση των δεύτερων πρέπει να τα κερδίσεις, θεωρητικά πάντα, όσον αφορά τους πρώτους, αυτά είναι δυο πράγματα που έρχονται από μόνα τους, την ίδια τη στιγμή κιόλας της γέννησής μας. Αυτό, βέβαια, είναι το ιδανικό σενάριο, αυτό όπου μας επιτρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας χωρίς να παλεύουμε να κατακτήσουμε τα αυτονόητα. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που όλα αυτά δεν ισχύουν και που οι άνθρωποι παλεύουν ολόκληρη τη ζωή τους να κατακτήσουν την αγάπη και την αποδοχή όσων βρεθούν στον δρόμο τους. Μια διαδικασία σκληρή, δύσκολη, επώδυνη, πολύ περισσότερο δε όταν στην κορυφή της λίστας του βρίσκονται οι ίδιοι σου οι γονείς.

Η Λάκρυμα Κρίστη, η ηρωίδα του δεύτερου βιβλίου της "Τριλογίας της Διασποράς" της Φιλομήλας Λαπατά, ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που η ζωή δεν τους τα έφερε έτσι όπως υπολόγιζε, ιδίως σε συναισθηματικό επίπεδο. Είχε την ατυχία να γεννηθεί μέσα σε μια οικογένεια που η αγάπη και η αποδοχή όχι μόνο δεν ήταν έννοιες αυτονόητες, αλλά υποβιβασμένες, σχεδόν ξένες, με την ίδια να παλεύει μια ζωή για να τις κατακτήσει, κάτι που της στοίχισε βαθιά, συναισθηματικά, ηθική, πνευματικά. Ένας αδιάκοπος αγώνας να κερδίσει αυτά που τόσο λαχταρούσε, αυτά για τα οποία πονούσε ολόκληρο το είναι της, φώναζε η ψυχή της, που αλήθεια, δεν ήταν πολλά, φάνηκαν, όμως, τόσο δυσεύρετα στην πορεία της ζωής της, που ακόμα κι αν άλλοι θα την ζήλευαν, εκείνη γνώριζε πως ήταν άδεια χωρίς τα συναισθήματα εκείνα που τρέφουν την καρδιά και την ψυχή.

Γεννημένη τον 19ο αιώνα, η Λάκρυμα έμελλε από τη γέννησή της κιόλας να είναι διαφορετική, τόσο πολύ που ξεχώριζε ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της και όχι με τρόπο θετικό, όχι μ' εκείνον που θα την έκανε μοναδική στην καρδιά και στο σπιτικό τους. Στιγματίστηκε από τη διαφορετικότητά της αυτή και πορεύτηκε μαζί της, αφού όσο μεγάλωνε, δεν ήταν διαφορετική μόνο στην εμφάνιση, αλλά στα συναισθήματά της, στον τρόπο σκέψης της, στην κοσμοθεωρία της απέναντι στη ζωή, στους ανθρώπους. Μια γυναικεία φιγούρα που δεν ταίριαζε με τα πρότυπα της εποχής της, αντισυμβατική και έξω από τα συνηθισμένα, τα επιτρεπτά, αυτά που μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά μέσα στον αριστοκρατικό κύκλο στον οποίο και μεγάλωσε και που την ίδια στιγμή ένιωθε να την πνίγει. Ένας κύκλος ανειλικρίνειας και ψευτιάς που η δική της ελεύθερη και δίκαιη ψυχή δεν άντεχε και που την απέρριπτε, με πάθος, μα και με θυμό συνάμα.

Εκείνη είναι που μας αφηγείται την ιστορία της, έτσι ακριβώς όπως την βίωσε, και η πένα της κυρίας Λαπατά αποτυπώνει με ρεαλιστική αληθοφάνεια τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής και το πως οι άνθρωποι αντιμετωπίζονταν μέσα σε αυτήν ανάλογα την θέση και τον χαρακτήρα τους. Πρότυπα εγκλωβισμένα μέσα σε στεγανά που δεν σου επέτρεπαν να αναπνέεις, πολύ περισσότερο αν ήσουνα γυναίκα. Όμως η Λάκρυμα δεν ήταν σαν όλες τις άλλες! Παρά τα κοινωνικά δεσμά της τάξης της, το πνεύμα της ήταν ελεύθερο, όσο λαβωμένη και αν ήταν η καρδιά της, και δεν είχε γεννηθεί για να παραδοθεί σε αυτά που ήθελαν οι άλλοι, ακόμα κι αν κάποιες φορές έχασε τον δρόμο της, αν περιπλανήθηκε σε μονοπάτια που δεν της ταίριαζαν. Εκείνη, τελικά, βρήκε την διέξοδο στο φως, σε αυτό που ζέστανε την καρδιά της και που την έκανε να καταλάβει.

Στην κορύφωση της ωριμότητάς της, η Λάκρυμα αποφασίζει ν' αφήσει πίσω το παρελθόν της, την τραυματική της εφηβεία, την προσπάθειά της να κάνει όλους εκείνους που αδιαφορούσαν για εκείνη έστω να την μισήσουν, γιατί ακόμα και το συναίσθημα αυτό ήταν κάτι περισσότερο από εκείνο της απόρριψης. Από τη Σαρδηνία στη Σικελία, πολλά τα ταξίδια της, μεταφορικά και κυριολεκτικά, με την κυρία Λαπατά να ταξιδεύει κι εμάς μαζί με την ηρωίδα της, σε μια εποχή που μπορεί να μην είναι γεμάτη ομορφιές, μάλλον το αντίθετο μέσα στην αποσύνθεση του πυρήνα της, αλλά η διαδρομή αυτή γίνεται με τρόπο γλαφυρό, παραστατικό και γεμάτο αλήθεια, αποτυπώνονται την εικόνα αλλά και την ουσία μιας ολόκληρης εποχής, αλλά και της φύσης των ανθρώπων της, που ακροβατούν ανάμεσα στο ανθρώπινο και στο θείο, στο εγώ και στο εμείς, στα δεσμά μιας δήθεν ασφάλειας και αποδοχής, και τελικά στην απελευθέρωση του είναι.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Λαπατά Φιλομήλα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 400
ISBN: 978-618-01-3324-0