Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Είναι ο καλύτερος χειρουργός-οφθαλμίατρος στον κόσμο.
Μια αυθεντία στο χειρουργείο.
Κι ένας εφιάλτης εκτός χειρουργείου…
Ο δόκτωρ Ζούκερ είναι ένας ψυχοπαθής με διπλή ζωή. Το πρωί πραγματοποιεί τις πιο σύνθετες οφθαλμολογικές επεμβάσεις. Τη νύχτα, όμως, στρέφεται σε πιο ξεχωριστούς ασθενείς: γυναίκες, που τους ανοίγει τα μάτια, στην κυριολεξία.
Τους αφαιρεί τα βλέφαρα, τις βιάζει και τις αφήνει να δραπετεύσουν.
Μέχρι στιγμής όλα τα θύματα έχουν αυτοκτονήσει.
Καθώς η αστυνομία δεν έχει αυτόπτες μάρτυρες ή άλλα στοιχεία, ζητάει τη βοήθεια της Αλίνα Γκρεγκόριεφ.
Η τυφλή φυσιοθεραπεύτρια, που θεωρείται μέντιουμ μετά τη συνεργασία της στην υπόθεση του Συλλέκτη Ματιών, καλείται να τους δώσει στοιχεία για την επόμενη «ασθενή» του Ζούκερ.
Παρά τους ενδοιασμούς της, δέχεται να βοηθήσει, χωρίς να ξέρει ότι θα βρεθεί σε μια δίνη παράνοιας και βίας.
Ο φίλος της Αλεξάντερ Τσόρμπαχ είναι ο μόνος που θα μπορούσε να την απελευθερώσει, αλλά έχει πέσει σε απόλυτη απάθεια μετά την απαγωγή του γιου του από τον Συλλέκτη Ματιών.
Και οι δύο δεν θα αργήσουν να καταλάβουν τη μοιραία σύνδεση ανάμεσα στον Συλλέκτη Ματιών και τον Κυνηγό Ματιών – Δόκτωρ Ζούκερ…

Προσωπική άποψη:
Όπως ίσως θα το περιμένατε, μετά την ανάγνωση του "Ο Συλλέκτης", του πρώτου βιβλίου της σειράς "Μάτια" του Sebastian Fitzek, δεν υπήρχε καμία άλλη επιλογή για μένα παρά να ξεκινήσω να διαβάζω αμέσως το δεύτερο βιβλίο με τίτλο "Ο Κυνηγός", που όχι μόνο κατάφερε να ξεπεράσει τις προσδοκίες μου, αλλά μου χάρισε ακόμα μεγαλύτερες στιγμές ανατριχίλας απ' τον προκάτοχό του, ενώ ο τρόπος με τον οποίο συνδέθηκαν αυτές οι δύο ιστορίες, απλά... δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω: Μου τίναξε το μυαλό στον αέρα! Πραγματικά, ήμουν σίγουρη πως ο Fitzek δεν θα με απογοητεύσει, αλλά θεωρώ πως το πήγε ένα επίπεδο πιο πάνω απ' όσο θα μπορούσα να περιμένω, ίσως και κάτι περισσότερο.

Ο δόκτωρ Τσάριν Ζούκερ δεν είναι απλά ένας διακεκριμένος οφθαλμοχειρούργος με εξαιρετική ευφυΐα, ικανός να φέρει εις πέρας τις πιο ακραίες, δύσκολες κι επικίνδυνες επεμβάσεις στο είδος του, αλλά κάτι περισσότερο από αυτό. Γιατί ο Ζούκερ έχει και μια πολύ σκοτεινή πλευρά και η οποία σκορπάει τον τρόμο, τον πόνο και την απελπισία στις άτυχες γυναίκες που θα μπουν στο στόχαστρό του. Το πρωί διαπρέπει στα χειρουργεία, τα βράδια απαγάγει γυναίκες, τις βιάζει και στο τέλος τούς αφαιρεί τα βλέφαρα. Και μπορεί τα θύματά του να μην χάνουν τη ζωή τους, όμως τα έχει τραυματίσει ανεπανόρθωτα, τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή τους, ώστε όλα έχουν οδηγηθεί στην ίδια απόφαση. Να τερματίσουν τη ζωή τους! Και κάπως έτσι, ο συγγραφέας μάς θυμίζει πόσο εύκολο είναι να διασχίσει κανείς τη λεπτή διαχωριστική γραμμή, όταν του έχεις τσακίσει την ψυχή, και αυτό είναι μόνο το πρώτο σφίξιμο που νιώθεις στο στήθος σου.

Η αστυνομία έχει συλλάβει τον Ζούκερ, όμως η κράτησή του δεν είναι παρά προσωρινή αφού δεν έχει στοιχεία στη διάθεσή της που θα τον οδηγήσουν για πάντα πίσω από τα κάγκελα, ενώ η μοναδική μάρτυρας είναι εξαφανισμένη. Έτσι, καταφεύγει στη βοήθεια της τυφλής φυσικοθεραπεύτριας-μέντιουμ Αλίνα Αλίνα Γκρεγκόριεφ, η οποία τους είχε βοηθήσει και στην υπόθεση του Συλλέκτη. Και μπορεί αρχικά να έχει αρκετούς ενδοιασμούς, όμως τελικά δέχεται να προσφέρει τη βοήθειά της, χωρίς να μπορεί καν να φανταστεί που πραγματικά μπλέκει. Την ίδια στιγμή, ο Αλεξάντερ έχει χάσει κάθε διάθεση για τη ζωή μετά την απαγωγή του γιου του απ' τον Συλλέκτη, χωρίς να έχει καταφέρει να μάθει ακόμα τι του συνέβη τελικά, με το ερώτημα αυτό να τον βασανίζει. Ίσως, όμως, τώρα, να έχει φτάσει η ώρα να πάρει τις απαντήσεις που τόσο απελπισμένα χρειάζεται, αρκεί να ανακαλύψει τι συνδέει τον Συλλέκτη και τον Κυνηγό. Κι όταν το κάνει, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.

Ο Fitzek έχει καταφέρει να "δέσει" τις δύο αυτές ιστορίες με μαεστρικό τρόπο, με τη μία να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την άλλη, από τις μικρότερες μέχρι και τις μεγαλύτερες λεπτομέρειες αυτών, κι αν υπήρξαν κάποια σημεία στον "Συλλέκτη" όπου νιώσατε πως δεν έβγαζαν ξεκάθαρο νόημα, διαβάζοντας τον "Κυνηγό" θα καταλάβετε τον λόγο που συνέβη αυτό. Κι όταν αυτό συμβεί, πολύ πιθανόν να σηκωθείτε από τη θέση σας και να χειροκροτήσετε τον συγγραφέα, έστω κι αν δεν μπορεί να σας δει. Ειλικρινά, ο Fitzek δεν είναι απλά μετρ στο να χτίζει τις αφηγήσεις του με τέτοιον τρόπο όπου το σασπένς όλο και κορυφώνεται μέχρι που φτάνει στο απόλυτο κρεσέντο του, αλλά και μάστορας των ανατροπών. Κι αν ψάχνετε ένα βιβλίο που να μπορεί να ορίσει τη λέξη ανατροπές, "Ο Κυνηγός" είναι σίγουρα ένα απ' αυτά που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ως παράδειγμα, με τη μία να διαδέχεται την άλλη και να καταρρίπτει όλα όσα γνωρίζαμε κι όλα όσα πιστεύαμε έως τώρα.

Η αφήγηση, για μια ακόμα φορά, είναι μοιρασμένη ανάμεσα στην τριτοπρόσωπη και στην πρωτοπρόσωπη, κάτι που μας επιτρέπει να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της όλης υπόθεσης, να μπορούμε να διεισδύσουμε σε λεπτομέρειες που αποδεικνύονται εξαιρετικά σημαντικές στη λύση του γρίφου που θα δώσει τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε. Παράλληλα, όχι απλά διατηρεί την γραφική απεικόνιση της βίας, με την περιγραφικότητα του συγγραφέα να δοκιμάζει αρκετές στιγμές τα όρια και τις αντοχές του αναγνώστη, στέλνοντας ρίγη ανατριχίλας στη ραχοκοκαλιά του και κάνοντάς τον να αναρωτιέται πόση διαστροφή μπορεί να υπάρχει μέσα σε ένα ανθρώπινο μυαλό και μέχρι που είναι ικανός να φτάσει κάποιος προκειμένου να την εξωτερικεύσει και να κάνει τις άρρωστες εμμονές του πράξεις, αλλά την μεταφέρει στο χαρτί ακόμα πιο έντονη, σκληρή και άγρια διάθεση.

Εκεί, όμως, που ο Fitzek θεωρώ πως έχει ξεπεράσει τον εαυτό του, είναι η ανάλυση των χαρακτήρων του, η εμβάθυνση στα ψυχογραφήματά τους και το πως αυτά αποτυπώνονται με ρεαλισμό και αντικειμενικότητα -που δεν είναι πάντοτε εύκολο να τη διατηρήσει ένας δημιουργός-, σαν εξωτερικός παρατηρητής όπου καλείται να δει, να παρατηρήσει, να συλλέξει στοιχεία, να τα μελετήσει και να τα αναλύσει, μέχρι που να μπορέσει να φτάσει σε ασφαλή συμπεράσματα, όπως ακριβώς θα έκανε ένας ψυχαναλυτής που θα παρατηρούσε την εικόνα που είχε μπροστά του, αλλά θα τη μελετούσε με τέτοιον τρόπο όπου θα έφτανε στην κρυμμένη εικόνα πίσω από την προφανή, αλλά και στο πίσω κείμενο πίσω από τα λόγια που μπορεί να ειπωθούν, αλλά στην πραγματικότητα οι λέξεις τους έχουν βαθύτερο νόημα απ' όσο φαίνεται με μια πρώτη ματιά. Και όταν έννοιες όπως μετατραυματικό στρες, διαφυγή από την πραγματικότητα και διαχωρισμός νους και σώματος, διαταραχή και διχασμός προσωπικότητας, μπαίνουν στο μικροσκόπιο, το "ταξίδι" που σου προσφέρουν δεν είναι απλά γοητευτικό και παράξενο, μα κι

Πολλά τα ερωτήματα που άφησε αναπάντητα "Ο Συλλέκτης", πολλά τα ερωτήματα που δημιουργεί "Ο Κυνηγός", με μεγαλύτερο όλων: Ποια είναι η σύνδεση ανάμεσα στις δύο αυτές ιστορίες και ποια η πραγματική σχέση του Αλεξάντερ μαζί τους, και έφτασε η ώρα ν' απαντηθούν όλα. Κι αν νομίζατε πως είχατε καταλήξει σε ορισμένα ασφαλή συμπεράσματα, η δραματουργική κορύφωση αυτού του εκπληκτικού θρίλερ θα έρθει για να σας αποδείξει πως όσα είχατε σκεφτεί δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα τεράστιο λάθος. Ο συγγραφέας έχει παίξει ξεκάθαρα με το μυαλό μας, καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης των δύο αυτών βιβλίων, ενώ την ίδια στιγμή έχει καταφέρει να παίξει και με την ψυχή μας, που έχει δεχτεί περισσότερα "χτυπήματα" και σοκ απ' όσα μπορεί ν' αντέξει. Το σίγουρο είναι πως τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο βιβλίο της σειράς αυτής έχουν να σας προσφέρουν συγκλονιστικές στιγμές ευφυίας αλλά και βίας, έντονη δράση που θα σας κόψει την ανάσα, ανατριχιαστικές στιγμές βουτηγμένος στον τρόμο και στην αγωνία, μα και τεράστιες ανατροπές που θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sebastian Fitzek
Μεταφραστής: Λαγουδάκου Γιώτα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 456
ISBN: 978-960-653-446-1