"Η λιτανεία ενός μάγκα" του Αντώνιου Αναστασόπουλου

Το παρόν πόνηµα δε διεκδικεί καµία διάκριση. Είναι σκόρπιες σκέψεις, σκόρπιες εµπειρίες, σκόρπια βιώµατα, σκόρπιες απόψεις, σκόρπιοι µύθοι και κάµποσο σκόρπιο παραµύθι.
Δεν είναι βιογραφία, αν και πολλά στοιχεία του είναι. Δεν είναι απόψεις γενικά προσωπικές, αν και πολλές από αυτές είναι. Δεν είναι προσωπικά βιώµατα, αλλά κάποια από αυτά µπορεί και να είναι.
Τελικά, µ’ αυτό που θα διαβάσετε μπορεί να συµφωνήσετε ή και να διαφωνήσετε εν πολλοίς ή και στα επιµέρους.
Εσείς έχετε την άποψή σας. Εγώ τη δική µου. Η σωστή µάλλον δεν υπάρχει.

"Ου τόπος παράδεισος, πρόσωπον" του Πέτρου Κασιμάτη

Και το ποτάμι πράσινο, μακρύ, είχε τα μάτια φιδιού.
Και οι θεοί-τοξότες έριχναν τα βέλη στις ραφές τ’ ουρανού.
Και σιγά-σιγά τα άστρα χρυσά καρφιά αποκοιμώνται.
Και τρυφερές καμινάδες στέλνουν νέφη μπαχαρικών ακαταπαύστως.
Και φτερωτοί καλόγεροι θυμιάζουν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Και ξαναψέλνω Μεγάλη Τρίτη το άγνωστό μου απολυτίκιον.
Και ακούω τον αντίλαλο να με φωνάζει Αδάμ! Αδάμ!
Και στα πολύ παλιά χρόνια βλέπω την πρώτη-πρώτη αυγή.
Και αναγνωρίζω το αρχαίο ποδοβολητό.
Και έρχεσαι σε αυτό που θα πουν Παράδεισο οι φίλοι
–αιώνες μετά– με μια χρυσή μπίρα στο χέρι.
Και σε συναγωνίζομαι σε κείνο το πρωτόπλαστο αδέξιο φιλί.
Και ο Θεός μαγειρεύει το πρώτο μου λάθος.
Και από τότε σου δίνει την αρχηγία.
Και αστραπιαία, το ρόδινό σου δάχτυλο χαϊδεύει τη σκανδάλη.
Και προσεύχομαι, με συντριβή βαθιά, να σε έχω για πάντα.
Και ο Θεός με ακούει, γιατί πραγματοποιεί πάντα τις επιθυμίες όσων πιστεύουν βαθιά.
Ειδικά όταν θέλει να τους τιμωρήσει.

"Ομήρου Οδύσσεια Το τραγούδι των αιώνων" της Βασιλικής Νευροκοπλή

Η Οδύσσεια προσφέρεται σε µια γλώσσα σύγχρονη, απλή και ζωντανή, που κάνει το έπος προσιτό ακόµα και στις µικρές ηλικίες. Με πρόσθετο µορφολογικό στοιχείο τη ζευγαρωτή οµοιοκαταληξία, αναδύονται ανάγλυφα, µε λυρισµό, ρεαλισµό και συνάµα συναίσθηµα, εικόνες του έπους που µαγνητίζουν τον αναγνώστη. Πρόκειται για µια αληθινά πρωτότυπη διασκευή, η οποία, σεβόµενη το πρωτότυπο, στην ουσία το αναδηµιουργεί.
Γιάννης Σ. Παπαδάτος
αν. καθηγητής, Τ.Ε.Π.Α.Ε.Σ. Παν/µίου Αιγαίου,
κριτικός παιδικού και εφηβικού βιβλίου
 
"Ο τοξοβόλος" του Paulo Coelho

Ο δρόµος του τόξου είναι ο δρόµος της χαράς και του ενθουσιασµού, της τελειότητας και του λάθους, της τεχνικής και του ενστίκτου. Από τον συγγραφέα που γράφει σε µια παγκόσµια γλώσσα και τα βιβλία του έχουν αντίκτυπο σε εκατοµµύρια ζωές, µια εµπνευσµένη ιστορία.
Ο καλύτερος τοξοβόλος της χώρας, ο Τετσούγια, που τώρα ζει ως ταπεινός ξυλουργός σε ένα χωριό, αποδέχεται την πρόκληση ενός άλλου τοξοβόλου που έρχεται από µακριά… Ο Τετσούγια διδάσκει τον ξένο καθώς και ένα ντόπιο αγόρι τη φιλοσοφία της τοξοβολίας. Στον Τοξοβόλο, ο Paulo Coelho σκιαγραφεί τον δρόµο του τόξου, που αντιστοιχεί όχι µόνο στην τοξοβολία, αλλά σε όλες τις πτυχές της ζωής, και φανερώνει τις αρετές που πρέπει να τη διακρίνουν.

"Στα σαράντα κύματα" του Αριστείδη Δάγλα

Στη Σµύρνη των αρχών του 20ού αιώνα η παρουσία των Ελλήνων είναι κυρίαρχη. Η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα των εµπόρων αλλά και της υψηλής κοινωνίας. Εκτός από την εµπορική δραστηριότητα, το ελληνικό στοιχείο διακρίνεται στις τέχνες και στα γράµµατα. Η οικονοµική και πολιτιστική άνθηση της πόλης βρίσκεται στο ζενίθ, όταν απειλητικά σύννεφα µαζεύονται στον ορίζοντα. Και τότε ξεσπά η καταιγίδα που φέρνει την ολοκληρωτική καταστροφή.
Η οικογένεια Μελισσουργού, µετά τον εµπρησµό της Σµύρνης τον Αύγουστο του 1922, ξεριζώνεται και σκορπίζει κυνηγηµένη στα τέσσερα σηµεία του ορίζοντα.Ο Μάξιµος, η Αυγή, ο πιστός τους σκύλος Ασλάν, οι γονείς τους Ζαχαρίας και Πολύµνια αλλά και η γιαγιά Αρετώ βολοδέρνουν καβάλα στα σαράντα κύµατα, προσπαθώντας να ξανασµίξουν. Θα τα καταφέρουν;