"Πυρετός του Μπουένος Άιρες και άλλα νεανικά ποιήματα (1923-1929)" του Jorge Luis Borges

"ΣΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ... Αν οι σελίδες αυτού του βιβλίου περιλαµβάνουν κάποιον πετυχηµένο στίχο, ας συγχωρέσει προκαταβολικά όποιος το διαβάζει την αγένειά µου που τον σφετερίστηκα. Οι µηδαµινότητές µας ελάχιστα διαφέρουν.είναι τυχαίο και συµπτωµατικό ότι εσύ είσαι αυτός που διαβάζει αυτές τις ασκήσεις κι εγώ εκείνος που τις έγραψε".
Χ.Λ. ΜΠ.
Οι τρεις νεανικές ποιητικές συλλογές του Χ.Λ. Μπόρχες, η πρώτη φάση της δηµιουργικής του διαδροµής στη λογοτεχνία. Πενήντα οκτώ ποιήµατα, τα περισσότερα µεταφρασµένα στη γλώσσα µας για πρώτη φορά. Τα πρώτα βήµατα ενός νεαρού ποιητή που έµελλε να κατακτήσει µε τη γραφή του την οικουµένη. Το 1923 εκδίδεται η πρώτη ποιητική συλλογή του, Πυρετός του Μπουένος Άιρες, και σε αυτή εµφανίζονται ήδη καθαρά ορισµένα µοτίβα (καθρέφτες, ξίφη, κήποι, άστρα, ρόδα) που θα τον ακολουθήσουν σ’ ολόκληρο τον ποιητικό και πεζογραφικό του λαβύρινθο. Ακολουθεί, δύο χρόνια µετά, η δεύτερη συλλογή του, Αντικρινό φεγγάρι, και το 1929 η τρίτη, υπό τον τίτλο Τετράδιο Σαν Μαρτίν. «San Martín» ήταν µια µάρκα φθηνών σχολικών τετραδίων πολύ διαδεδοµένων στην Αργεντινή ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, µε χαρακτηριστικό βαθυκόκκινο εξώφυλλο, που όφειλαν το όνοµά τους στον εθνικό ήρωα της χώρας, τον στρατηγό Σαν Μαρτίν. Στη συλλογή αυτή ενδεχοµένως ο Μπόρχες ήθελε κατά κάποιον τρόπο να αποτίσει φόρο τιµής στους δασκάλους του.

"Τα σπίτια της ανησυχίας" του Sacha Naspini

«Έτσι είναι τα Σπίτια: Σε φέρνουν στον κόσμο και μετά σε αφανίζουν».
Υπάρχει ένα παλιό χωριό σκαμμένο στην πέτρα της ιταλικής ενδοχώρας, το όνομά του είναι Σπίτια. Από τις βουνοκορφές έως τα παλιά τείχη και τα λιθόστρωτα σοκάκια, φωλιάζει στην καρδιά της Μαρέμμα, χτισμένο πάνω σ’ έναν κοιμισμένο γίγαντα. Όταν εκείνος αρχίζει να βρυχάται και στο χωριό επιστρέφει ένας άσωτος εγγονός, τα στόματα ανοίγουν και ένας χείμαρρος από ιστορίες απειλεί να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Ένας άντρας σκοτώνει τον δίδυμο αδερφό του και παίρνει τη θέση του. Μια γεροντοκόρη αναπολεί τον χαμένο της έρωτα συντροφιά με τη σκυλίτσα της. Μια γυναίκα εξαφανισμένη πριν από σαράντα χρόνια ζει αλυσοδεμένη σε μια μυστική καταπακτή. Ο πότης εφημέριος κλέβει τις προσφορές των πιστών. Ο γιατρός σπρώχνει στον θάνατο τους απόκληρους του χωριού. Εργάτες, μεταλλωρύχοι, αγρότες, νοικοκυρές, χαμίνια και νάνοι σέρνονται σε μια δίνη ίδιων πάντα ημερών, ο καθένας και τα φαντάσματά του. Ο καθένας και το σκοτάδι του.
Ένας μικρόκοσμος με κρυμμένα μυστικά, χαμένες προσδοκίες, δεισιδαιμονίες και ανομολόγητα εγκλήματα· περιουσίες που χάνονται, σχέδια για εκδίκηση που εξυφαίνονται· κάποιοι είναι έτοιμοι να παραδώσουν το πνεύμα, άλλοι πουλάνε τα παιδιά τους, ενώ την ίδια ώρα κάποιοι επιστρέφουν για να σωθούν, αναζητούν μια καινούρια ζωή, και μερικές φορές, απρόσμενα, αγαπούν – κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Συνδυάζοντας στοιχεία από αστυνομικό μυθιστόρημα, ψυχολογικό θρίλερ, γοτθική λογοτεχνία και σκοτεινό παραμύθι, ο Σάσα Νασπίνι ξεδιπλώνει αριστοτεχνικά την εποποιία ενός περίκλειστου κόσμου, που καταποντίζεται στο απόλυτο κακό, στα έγκατα της ίδιας της γης που τον γέννησε.
«Γιατί τα Σπίτια αναπνέουν. Ασθμαίνουν. Είναι ένα λαβωμένο ζώο».

"Τρανζίστορ" του Lutz Seiler

Δυο μέρες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Βάλτερ και η Ίνγκε Μπίσοφ εγκαταλείπουν την παλιά τους ζωή –το σπίτι, τον κήπο, τη δουλειά τους και τη χώρα– και ξεκινούν ένα μακρύ ταξίδι. Μένουν σε κέντρα προσωρινής φιλοξενίας και σε ξενώνες κάθε είδους κυνηγώντας, τριάντα χρόνια μετά, το νεανικό τους όνειρο, το μεγάλο μυστικό. Ενώ ο γιος τους, ο Καρλ, ανυποψίαστος, δραπετεύει από το καθήκον να φροντίζει το σπίτι των γονιών του στη μικρή πόλη Γκέρα. Θα περιπλανηθεί στους δρόμους του Βερολίνου μέχρι να τον υποδεχτεί στους κόλπους του το «έξυπνο τσούρμο», μια ομάδα νέων γυναικών και ανδρών, που οργανώνει ένα αντάρτικο πόλης για να προστατέψει και να οικειοποιηθεί τα εγκαταλειμμένα σπίτια και διευθύνει το υπόγειο μπαρ Άσσελ.
Ο Καρλ θα περάσει μέσα από το χάος ενός νέου κόσμου, ελπίζοντας πάντα πως θα ξαναβρεί τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε. Ένα πανόραμα των πρώτων χρόνων μετά την πτώση του Τείχους, μιας εποχής γεμάτης ανατροπές, όπου όλα έμοιαζαν πως μπορούν να συμβούν. Ένα οδοιπορικό στη μισή υδρόγειο, μια ιστορία στην καρδιά του Βερολίνου, μια οικογένεια που το φθινόπωρο του ’89 σκορπίζει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και αγωνίζεται να επανασυνδεθεί, ένα φορητό ραδιόφωνο της δεκαετίας του ’60.

"Το σπίτι των φωνών" του Donato Carrisi

Οι ξένοι είναι κίνδυνος. Να εμπιστεύεσαι μόνο τη μαμά και τον μπαμπά. Ο Πιέτρο Τζέρμπερ δεν είναι ένας συνηθισμένος ψυχολόγος. Η ειδικότητά του είναι η ύπνωση και οι ασθενείς του είναι αποκλειστικά και μόνο παιδιά. Συχνά τραυματισμένα, σημαδεμένα από δραματικά γεγονότα ή έχοντας σημαντικές πληροφορίες θαμμένες στην εύθραυστη μνήμη τους, πληροφορίες που χρειάζονται η αστυνομία και οι δικαστές στις έρευνές τους. Ο Πιέτρο θεωρείται ο καλύτερος σε όλη τη Φλωρεντία, γνωστός και ως ο υπνωτιστής των παιδιών. Όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από την άλλη άκρη του κόσμου, από μια Αυστραλή συνάδελφο που του ζητά να αναλάβει μια ασθενή, ο Πιέτρο αντιδρά με αμηχανία και δυσπιστία. Γιατί η Χάννα Χολ είναι ενήλικη.
Η Χάννα βασανίζεται από μια έντονη ανάμνηση, που ίσως να μην είναι πραγματική: μια ανθρωποκτονία. Και για να καταλάβει αν αυτό το θραύσμα μνήμης ανταποκρίνεται στην αλήθεια ή είναι ψευδαίσθηση, χρειάζεται απελπισμένα τον Πιέτρο Τζέρμπερ. Η ανάμνηση ανάγεται στην παιδική της ηλικία. Και ο Πιέτρο θα πρέπει να βγάλει στην επιφάνεια το κοριτσάκι που ακόμη υπάρχει μέσα της. Ένα κοριτσάκι με πολλά ονόματα, που έμενε πάντα μακριά από τους ξένους και ζούσε ευτυχισμένο με την οικογένειά του σ’ ένα μαγεμένο μέρος: στο «Σπίτι των φωνών». Εκείνο το κοριτσάκι, στα δέκα του χρόνια, υπήρξε μάρτυρας μιας δολοφονίας. Ή ίσως υπήρξε κάτι περισσότερο από αυτό. Ίσως η δολοφόνος να είναι η ίδια...

"Ο Εθνικός διχασμός και η κορύφωσή του. Η Δίκη των «Έξι». Εξιλασμός ή δικαστικός φόνος;" του Θανάση Διαμαντόπουλου

Ένας Διχασμός χωρίς τέλος… Ανάμεσα σε δύο παρατάξεις προσδιοριζόμενες από την αντίπαλη πλευρά ως «προδοτικές»… Οι οποίες συνιστούσαν ωστόσο, έως το τραγικό 1922 τουλάχιστον, εκφράσεις διαφορετικών εκδοχών του ελληνικού «αναθεωρητικού/απελευθερωτικού» μεγαλοϊδεατισμού και εθνικισμού… Ένας Διχασμός με υπόβαθρο προσωποκεντρικό ασφαλώς (η σύγκρουση των «δύο Β»), αλλά και κοινωνικό και ιδεολογικό και οικονομικών στοχεύσεων και νοοτροπιών… Ένας παρατεταμένος οιονεί εμφύλιος πόλεμος, που κατέλιπε μίση αδιανόητα και ανεξίτηλα… Και που οδήγησε σε δικαστικούς φόνους «προδοτών», δηλαδή πολιτικών αντιπάλων. Ολοκληρώνοντας την έρευνά μου για το βιβλίο αυτό –το πιο κοπιώδες και, στα μάτια μου, το σημαντικότερο εξ όσων έχω γράψει–, έμεινα με την απορία που καταγράφει στα «πολεμικά» Aπομνημονεύματά του ο Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Με τόσα που τους έκαναν… Και τόσα που [οι ίδιοι] έκαναν στον εαυτό τους… Πώς επιβίωσαν οι Έλληνες;».
Θ.Δ.

"Έρως Πόλεμος: 24 εικόνες πάνω στην ποίηση του Τίτου Πατρίκιου, ποιήματα από τον ‟Λυσιμελή πόθο”. (34) πρόσωπα της ποίησης" του Γιάννη Ψυχοπαίδη

Ζωγραφική και ποίηση νοσταλγούν το µέλλον µέσα από µια ταραγµένη νηφαλιότητα, µέσα από µια τρυφερή σχέση ιδιοκτησίας µε τη ζωή, «ληστεύοντας ιδέες» η µία από την άλλη. Σε αυτή την κοινή ουτοπία της πραγµατικότητας, ο ζωγράφος και ο ποιητής, κλεισµένοι αλλά όχι αποκλεισµένοι στους τέσσερις τοίχους, στους τέσσερις στίχους, στα τέσσερα χρώµατα της παλέτας, συνεχίζουν να στέλνουν µπουκάλια απελπισµένης ελπίδας στο πέλαγος έξω, εκεί που «παφλάζουνε τα χρώµατα της µέρας, εκεί που χρώµατα και ποιήµατα ζητούν το τελικό τους καταφύγιο».
Γ. Ψ.