Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Όλοι έχουμε να πούμε κάτι σε αυτούς που δεν είναι πια εδώ... Στη βραχώδη πλαγιά του Όρους της Φάλαινας (Κουτζίρα-γιάμα), στην Ιαπωνία, υπάρχει ένας τεράστιος κήπος, με το όνομα Μπελ Γκάρντια. Στη μέση του κήπου είναι εγκατεστημένος ένας τηλεφωνικός θάλαμος και μέσα σ’ αυτόν ένα τηλέφωνο, χωρίς τηλεφωνική σύνδεση. Το τηλέφωνο αυτό μεταφέρει τις φωνές μέσω του ανέμου. Κάθε χρόνο συρρέουν εκεί χιλιάδες άνθρωποι για να σηκώσουν το ακουστικό και να συνομιλήσουν με τους δικούς τους ανθρώπους που δεν είναι πια στη γη...
Μια μέρα, μέσα σε μια τρομακτική καταιγίδα, καταφθάνει μια γυναίκα. Ονομάζεται Γιούι, είναι τριάντα χρονών και μία ημερομηνία χωρίζει αυτό που ήταν κάποτε από αυτό που είναι τώρα: η 11η Μαρτίου 2011. Εκείνη τη μέρα το τσουνάμι αφάνισε το χωριό της, κατάπιε τη μητέρα και την κόρη της, στερώντας της τη χαρά της ζωής.
Μαθαίνοντας τυχαία για την ύπαρξη αυτού του εξωπραγματικού τόπου, η Γιούι πηγαίνει να τον επισκεφθεί και στο Μπελ Γκάρντια γνωρίζει τον Τακέσι, έναν γιατρό που ζει στο Τόκιο και έχει μια τετράχρονη κόρη, βουβή από τη μέρα που πέθανε η μητέρα της. Το Όσα εμπιστευόμαστε στον άνεμο είναι ένα βιβλίο για έναν τόπο αληθινό, πηγή έμπνευσης για μια ιστορία που δύσκολα θα ξεχάσει κανείς, για όλα τα επίπεδα του πόνου, για τη γλυκιά ελαφρότητα της αγάπης, για την ανάγκη μας να κρατήσουμε μέσα στην καρδιά μας αυτούς που έφυγαν.

Προσωπική άποψη:
Η Ιαπωνία είναι μια υπέροχη χώρα, με απίστευτη ομορφιά, με μια κουλτούρα που δεν μπορεί να μην τραβήξει το ενδιαφέρον σου και με μια ευρύτερη φιλοσοφία ζωής που μπορεί να σε εμπνεύσει με τρόπους που δεν είχες φανταστεί, πράγμα που έχω επαναλάβει πολλάκις μέσα από τούτη την σελίδα, αλλά που δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, ούτε να κρύψω την αγάπη μου γι' αυτήν. Παρά την έντονη καθημερινότητά τους, οι άνθρωποι διακρίνονται από μια εσωτερική ηρεμία και μια πίστη σε περισσότερα πράγματα απ' όσο μπορούμε να δούμε με γυμνά μάτια, η οποία σε εκπλήσσει, σε κάνει να αναρωτιέσαι, να προβληματίζεσαι, να ψάχνεις το πραγματικό νόημα της ζωής στα μικρά που φαντάζουν ασήμαντα και που όμως είναι πολύ μεγάλα και σπουδαία, γιατί αυτά μπορούν να μας οδηγήσουν στην ψυχική ισορροπία που όλοι μας έχουμε ανάγκη, αλλά και στο να κάνουμε ειρήνη μέσα μας, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας.

Τον Μάρτιο του 2011 ένας καταστροφικός σεισμός, ο οποίος ακολουθήθηκε από ένα τσουνάμι, σκότωσε πάνω από 15000 ανθρώπους στην περιοχή του Tōhoku, ανάμεσά τους 1200 άτομα από το Ōtsuchi, αριθμός που αποτελεί το 10% του πληθυσμού της πόλης. Στο Ōtsuchi, λοιπόν, στην περιφέρεια του Iwate, μπορεί να βρει κανείς το "Τηλέφωνο του ανέμου", μέσω του οποίου, οι επισκέπτες του, μπορούν να μιλήσουν με τους ανθρώπους που αγαπούν κι έχουν φύγει από τη ζωή. Στην πραγματικότητα, ο θάλαμος αυτός δημιουργήθηκε από τον σχεδιαστή του κήπου όπου και τον φιλοξενεί, τον Itaru Sasaki, έναν χρόνο νωρίτερα, το 2010, προκειμένου να βοηθήσει τον εαυτό του να συμβιβαστεί με τον θάνατο του ξαδέρφου του, και άνοιξε για το κοινό μετά τη μεγάλη αυτή φυσική καταστροφή που άλλαξε τη ζωή των κατοίκων της περιοχής για πάντα, με περισσότερους από 35000 να έχουν επισκεφτεί το βουνό Kujira-yama -το Όρος της Φάλαινας- μέχρι σήμερα. Απ' αυτό και μόνο καταλαβαίνετε πόσο βαθιά είναι η ανάγκη των ανθρώπων να βρουν έναν τρόπο να κρατήσουν την επαφή τους με τους νεκρούς τους, πόσο μάλλον όταν αυτοί έχουν "φύγει" χωρίς να έχουν προλάβει να τους πουν όσα θα ήθελαν.

Στην Ιαπωνία, το "Τηλέφωνο του ανέμου" αποτελεί μια γέφυρα ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, η οποία ενώνει αυτές τις δύο αντίπερα όχθες, επιτρέποντας μια μονομερή επικοινωνία αυτών που βρίσκονται ακόμα στον κόσμο των ζωντανών με εκείνους που έχουν περάσει στον κόσμο των νεκρών, χωρίς όμως να έχουν χαθεί πραγματικά, γιατί οι ψυχές δεν πεθαίνουν, δεν χάνονται, όπως δεν χάνεται και η αγάπη, γιατί πάντα την κουβαλάμε μέσα μας, όπου κι αν βρισκόμαστε, για όσο κι αν βρισκόμαστε εκεί, όπου κι αν πάμε μετά από εκεί. Αυτή τη γέφυρα αναζητάει και η Γιούι, η οποία έχασε τη μητέρα και την κόρη της στη μεγάλη φυσική καταστροφή του 2011, κι έτσι θα βρεθεί στον κήπο Μπελ Γκάρντια. Εκεί θα γνωρίσει τον Τακέσι, γιατρό στο επάγγελμα, ο οποίος έχασε τη γυναίκα του από ασθένεια, με τη μικρή του κόρη να έχει μείνει βουβή έκτοτε. Οι δυο τους θα συναντιούνται εκεί κάθε μήνα, αναπτύσσοντας μια όμορφη φιλία, βρίσκοντας ο ένας στον άλλον ένα στήριγμα στην απώλειά τους.

Το "Όσα εμπιστευόμαστε στον άνεμο" είναι ένα απλό βιβλίο, τόσο ως προς την κεντρική του ιδέα όσο και ως προς την εκτέλεση αυτής. Παρ' όλα ταύτα, ο γεμάτος ευαισθησία και τρυφερότητα τρόπος με τον οποίο έχει προσεγγίσει η συγγραφέας την αφήγησή της, αλλά και το πως έχει διαμορφώσει κι εξελίξει τους χαρακτήρες της μέσω αυτής, το καθιστούν μοναδικό και ιδιαίτερο, ανάμεσα σε άλλα βιβλία που επίσης πραγματεύονται την απώλεια και την διαχείριση αυτής. Δεν εστιάζει στον πόνο της απώλειας, ούτε στα κενά που αυτή προκαλεί, αλλά στην ανάγκη να κρατήσεις μια επαφή, όποια κι αν είναι αυτή, με τους ανθρώπους που αγάπησες και δεν είναι πια κοντά σου, χωρίς όμως αυτό να σε κρατάει δέσμιο ενός παρελθόντος που δεν θα μπορέσεις να ζήσεις ξανά, αλλά αντίθετα βρίσκοντας τη δύναμη να προχωρήσεις μπροστά, συνεχίζοντας να ζεις, να ονειρεύεσαι, να ελπίζεις, να αγαπάς, κρατώντας τις μνήμες αυτές με τρυφερότητα και γλυκιά νοσταλγία κάπου στα βάθη της καρδιάς σου.

Η Laura Imai Messina μπορεί να είναι Ιταλίδα, όμως έχει ζήσει αρκετό καιρό στην Ιαπωνία, ώστε η αισθητική, η φιλοσοφία και οι αντιλήψεις της να γίνουν ισχυρό κομμάτι του εαυτού της, πράγμα το οποίο περνάει και στη γραφή της, που διακρίνεται από έντονες δόσεις λυρισμού, απεριόριστη τρυφερότητα και μια εσωτερική γαλήνη που χρειάζεται να έχεις ψαχτεί πολύ με τον εαυτό σου για να καταφέρεις να την βρεις. Και σε αυτό ακριβώς το ταξίδι αναζήτησης οδηγεί και τους ήρωές της, που αρχικά στέκονται αμήχανοι κι αδύναμοι μπροστά στον θάνατο και σε όσα αυτός τους στέρησε, αλλά που στην πορεία βρίσκουν σταδιακά την ηρεμία που τόσο έχουν ανάγκη, αποδεχόμενοι όσα έχουν συμβεί και βρίσκοντας τη δύναμη, τη θέληση και το κίνητρο να πάνε παρακάτω. Τρυφερό, αληθινό, ανθρώπινο, γεμάτο ευαισθησίες και μεγάλες αλήθειες γύρω από τη ζωή, τους ανθρώπους, τον θάνατο, το "Όσα εμπιστευόμαστε στον άνεμο" είναι ένα υπέροχο, ταξιδιάρικο βιβλίο, που σε κάνει να αναθεωρείς όσα πίστευες για όλα αυτά, να ελπίζεις, να βρίσκεις τη δύναμη μέσα σου και να αποδέχεσαι πως ο θάνατος δεν είναι το τέλος σε κάτι παλιό, αλλά μια αρχή σε κάτι νέο.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Laura Imai Messina
Μεταφραστής: Παπασταύρου Σταύρος
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 296
ISBN: 978-960-16-9257-9