Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα;
Πέντε ήρωες που το συρματόπλεγμα γύρω από τους τοίχους του ορφανοτροφείου σφράγισε ερμητικά τα όνειρά τους. Ένας όρκος, να μη γίνουν τροφή στους λύκους, δένει τις ζωές τους και γίνεται η δύναμη να επιβιώσουν.
Ο Στέλιος πιέζει ακόμη το σημάδι κάτω από το μάτι, κάθε φορά που κλειδώνει τη γυναίκα του στο σπίτι. Ο Βασίλης γίνεται η σκιά της Σοφίας, από τη μέρα που της παρέδωσε εκείνο το δέμα. Η Άννυ χάνεται στην οδό Φυλής πάνω στη μεγάλου κυβισμού μηχανή της. Ο Σταύρος αντιμετωπίζει τον εφιάλτη των παιδικών του χρόνων. Και η Ειρήνη κρατά στα χέρια της το κλειδί για να τα χτίσει όλα από την αρχή.
Τα εγκλήματα πίσω από τις κλειστές πόρτες χαράζουν τον δρόμο της ενηλικίωσής τους και καθορίζουν την πορεία τους. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν; Κι όταν η πόρτα ανοίξει, θα είναι έτοιμοι να δραπετεύσουν;

Προσωπική άποψη:
Κάθε φορά που αναγκάζομαι να ξεκινήσω με τέτοια εισαγωγή οποιοδήποτε κείμενο, νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι μου. Πραγματικά, στεναχωριέμαι, όχι μόνο επειδή η εισαγωγή αυτή δεν μπορεί να είναι πιο διασκεδαστική ή σαρκαστική ή πληροφοριακή, αλλά γιατί με αναγκάζει να αναφέρομαι σε θέματα βίας που αφορούν όχι τη μυθοπλασία, αλλά την πραγματική ζωή, αυτή που συμβαίνει εκεί έξω κι αφορά ανθρώπους που ζουν και υπάρχουν ανάμεσά μας, άνθρωποι που ίσως να μην είναι απλοί περαστικοί που περνάνε δίπλα μας στον δρόμο, αλλά άνθρωποι που τους γνωρίζουμε, που λέμε μια "καλημέρα", ίσως ακόμα και φίλοι μας, που να αγνοούμε, όμως, το σκοτάδι που φέρουν στην ψυχή τους, από ένα παρελθόν που τους στιγμάτισε. Γιατί, δυστυχώς, και όπως αποδεικνύεται το τελευταίο διάστημα συνεχώς, η παιδική κακοποίηση έχει πολλά πρόσωπα και ακόμα περισσότερες συνέπειες.

Η καθηγήτρια εγκληματολογίας του εργαστηρίου Tabula Rasa, Έλενα Μπολονάση, μετά το πρώτο της μυθιστόρημα "Ο λόφος του Ερνιόν", το οποίο βραβεύτηκε στον 38ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, επιστρέφει με ένα νέο που ακούει στον εύστοχο τίτλο "Ο λύκος μένει σπίτι", γιατί, όπως αποδεικνύεται και μέσα από τις σελίδες του, οι "λύκοι" που απειλούν να μας κατασπαράξουν μπορούν να βρίσκονται στα πρόσωπα των ανθρώπων εκείνων που θα έπρεπε να νιώθουμε ασφάλεια κοντά τους, αλλά και μέσα σε εκείνους τους τέσσερις τοίχους όπου θα έπρεπε να μας προσφέρουν σιγουριά. Γιατί, ορισμένες φορές, οι άνθρωποι αποδεικνύονται ανήμερα θηρία, που δεν υπολογίζουν ψυχές και πόσα βάρη μπορούν αυτές να σηκώσουν, πόσο μάλλον να ξεπεράσουν, και οι τέσσερις τοίχοι μετατρέπονται σε φυλακή, που σε κρατάει μέσα της και δεν σε αφήνει να δραπετεύσεις. Και κάποιες φορές, ακόμα κι αν νομίζεις πως το έχεις πετύχει, τότε ίσως να είσαι εσύ που έχεις κλείσει κάποιον άλλον μέσα σε αυτή, ξεγελώντας τον εαυτό σου πως απελευθερώθηκες, ενώ διόλου δεν είναι έτσι.

Πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες με κοινά βιώματα, που μεγάλωσαν σε ένα ορφανοτροφείο που έμοιαζε κάθε μέρα να πνίγει τα όνειρά τους όλο και περισσότερο. Πέντε παιδιά που δεν επέλεξαν την πορεία της ζωής τους, που βρέθηκαν αντιμέτωπα με τη βία στην πιο τρυφερή τους ηλικία, που ένιωσαν την συναισθηματική απόρριψη και την εγκατάλειψη, όταν θα έπρεπε να λαμβάνουν μόνο αγάπη και τρυφερότητα, όταν θα έπρεπε να νιώθουν ασφαλή και ήρεμα. Πέντε παιδιά που φτάνουν στην ενήλικη ζωή έχοντας δώσει ένα όρκο. Να φτιάξουν τη ζωή τους και να μην αφήσουν τους "λύκους" να τους κατασπαράξουν για ακόμα μια φορά. Όμως, αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να το πετύχει κανείς αυτό, όταν μέσα στην ψυχή του φέρει σημάδια από τραύματα πολύ πιο βαθιά απ' όσο και ο ίδιος ακόμα μπορεί να συνειδητοποιήσει; Πόσο εύκολο είναι να ξεφύγει κανείς από το παρελθόν του, τις μνήμες του, απ' όλα εκείνα που τον στιγμάτισαν και άθελά του καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το ποιος είναι σήμερα, είτε με θετικό είτε με αρνητικό πρόσημο;

Νομίζω πως η βασική ιδέα γύρω από την οποία περιστρέφεται η αφήγηση της κυρίας Μπολονάση, δεν είναι άλλη από το ερώτημα που ακούμε να τίθεται σε πολλές περιπτώσεις όπου αντιμετωπίζουμε κάποιο έγκλημα, όποιας μορφής κι αν είναι αυτό: Ένας εγκληματίας γεννιέται έτσι ή η πορεία της ζωής του τον οδηγεί στο να εγκληματήσει; Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και τα τραύματα που αυτά μπορούν να προκαλέσουν, μπορούν με τη σειρά τους να είναι τόσο μοιραία για την ψυχοσύνθεση κάποιου, που να τον οδηγήσουν σε βίαιες πράξεις και ακραίες συμπεριφορές; Σαφέστατα, πολύ δύσκολο το να δώσει κανείς σαφείς και σίγουρες απαντήσεις, γιατί όταν μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι και στους κανόνες υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις, όμως, σε κάθε περίπτωση, πως ενδιαφέροντα θέματα για να συζητήσει κανείς, ακόμα περισσότερο για να τα σκεφτεί και να τα αναλύσει, βάζοντας στο μικροσκόπιο τις μικρές εκείνες λεπτομέρειες που θα καθορίσουν τις διαφορές από περίπτωση σε περίπτωση.

Το μυθιστόρημα αυτό, δυστυχώς, είναι σύγχρονο, ρεαλιστικό, αληθινό, γιατί μέσα από τις σελίδες του αποτυπώνεται η μαύρη πραγματικότητα της εποχής που διανύουμε, με την παιδική κακοποίηση, όχι απλά να βρίσκεται στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά ν' απασχολεί και να προβληματίζει περισσότερο από ποτέ, αφού νιώθεις ευάλωτος, μην ξέροντας από που να προφυλαχτείς και παράλληλα πως να προστατεύεις αυτές τις αθώες ψυχές από την μανία του καθενός. Ο αφηγηματικός ρυθμός είναι αρκετά γρήγορος, χωρίς πολλές φλυαρίες, με στοχευμένη προσέγγιση σε αυτά που πραγματικά έχουν σημασία να θιχτούν, μα και με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάλυση χαρακτήρων, ξετυλίγοντας ένα αρκετά ευρύ φάσμα εναλλακτικών προσεγγίσεων -ή και αποτελεσμάτων, θα μπορούσε να πει κανείς-, αν και ίσως, στο τέλος, είναι λίγο πιο αισιόδοξο απ' όσο φαίνεται να είναι στην πραγματικότητα η ίδια η ζωή. Ένα ιδιαίτερο ψυχολογικό θρίλερ που σίγουρα δεν θα σας κάνει να νιώσετε άνετα, αλλά που εξίσου σίγουρα έχει πολλά να σας πει.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Μπολονάση Έλενα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 312
ISBN: 978-618-01-4450-5