Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Το Σεν Μαρτέν ντε Κομίνζ είναι μια μικρή πόλη στα γαλλικά Πυρηναία, με βαρύ και ανελέητο χειμώνα, όπου ποτέ δεν συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο. Μέχρι εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό που κάποιοι εργάτες ανακαλύπτουν το ακέφαλο, γδαρμένο σώμα ενός αλόγου, κρεμασμένο από την άκρη ενός τελεφερίκ μέσα στους πάγους. Την ίδια μέρα μια νεαρή ψυχολόγος, η Ντιάν Μπεργκ, ξεκινάει δουλειά σε ένα άσυλο υψηλής ασφαλείας για παρανοϊκούς εγκληματίες, λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από το μακάβριο θέαμα. Η Ντιάν προβληματίζεται με τις ανορθόδοξες μεθόδους που χρησιμοποιεί ο διευθυντής του ασύλου και θορυβείται έντονα όταν συνειδητοποιεί πως εξαφανίζονται φάρμακα και κάποιος βγαίνει κρυφά έξω τις νύχτες.
Ο επιθεωρητής Μαρτέν Σερβάζ, ένας χαρισματικός ντετέκτιβ του Εγκληματολογικού από την Τουλούζη, δεν μπορεί να πιστέψει πως τον καλούν για να εξιχνιάσει τον θάνατο ενός ζώου. Ωστόσο υπάρχει κάτι το ανησυχητικό στο συγκεκριμένο έγκλημα, που δεν μπορεί να αγνοήσει. Στο σημείο όπου βρέθηκε το αποκεφαλισμένο άλογο ανακαλύπτουν το DNA του πιο διαβόητου τροφίμου του ασύλου, ενός πανέξυπνου πρώην εισαγγελέα που έχει κατηγορηθεί για τον βιασμό και τη δολοφονία αρκετών γυναικών. Ο Σερβάζ και η μυστηριώδης συνάδελφός του Ιρέν Ζιγκλέρ πρέπει να κάνουν τα πάντα για να διαλευκάνουν το τρομακτικό μυστήριο και να κατατροπώσουν τον πιο μοχθηρό κι έξυπνο αντίπαλο που θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.

Προσωπική άποψη:
Έντεκα χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία στη γαλλική γλώσσα και οχτώ χρόνια μετά την αγγλική του έκδοση, το πρώτο βιβλίο της αστυνομικής σειράς "Commandant Martin Servaz" -και πρώτο βιβλίο του συγγραφέα γενικότερα-, με πρωταγωνιστή τον ομώνυμο ήρωα, του Γάλλου συγγραφέα Berbard Minier, κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες και στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μίνωας. Ένα βιβλίο που αρχικά σε τρομάζει με τον όγκο του, καθώς είναι 824 σελίδες, και που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν και κατά πόσο, ένας πρωτοεμφανιζόμενος τότε συγγραφέας, έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάτι αρκετά εντυπωσιακό ώστε να αιτιολογείται τέτοια έκταση κειμένου ή αν έπεσε θύμα του ενθουσιασμού του, οδηγώντας τον εαυτό του σε μια ακατάπαυστη φλυαρία που αποτυπώθηκε και στο χαρτί. Πολύ σύντομα, όμως, και όσο η ανάγνωση του βιβλίου προχωρά, συνειδητοποιείς πως ο συγγραφέας όχι μόνο δεν φλυαρεί, αλλά καταφέρνει να σε πάρει μαζί του σε ένα "ταξίδι" που σκοπός του δεν είναι άλλος απ' το να σου παγώσει το αίμα.

Ο σαραντάχρονος επιθεωρητής Μαρτέν Σερβάζ, χωρισμένος και κάπως κλεισμένος στον εαυτό του, ακούγοντας κλασσική μουσική και διαβάζοντας αρχαία κείμενα απ' τα οποία συχνά παραθέτει ρητά, δέχεται μία κλήση που ποτέ δεν περίμενε πως θα δεχτεί. Μια κλήση όπου τον καλούν να πάει στη μικρή πόλη του Σεν Μαρτέν ντε Κομίνζ στα Πυρηναία Όρη, προκειμένου να ερευνήσει την υπόθεση ενός αλόγου, το οποίο βρέθηκε ακέφαλο, γδαρμένο και κρεμασμένο στην άκρη ενός τελεφερίκ, με φόντο το παγωμένο και χιονισμένο σκηνικό του βουνού. Ωστόσο, στο ίδιο ακριβώς σημείο, βρίσκουν ίχνη από το DNA του πιο διαβόητου τροφίμου ενός ασύλου που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση και το οποίο φιλοξενεί παρανοϊκούς εγκληματίες, ενός πρώην εισαγγελέα με ιστορικό σεξουαλικής και δολοφονικής βίας απέναντι σε νεαρές γυναίκες, ενώ δεν θ' αργήσουν να βρουν και ανθρώπινα πτώματα κρεμασμένα από μία γέφυρα. Την ίδια στιγμή, στο εν λόγω άσυλο, ξεκινά να εργάζεται η Ντιάν Μπεργκ, που δεν θ' αργήσει να προβληματιστεί από τον τρόπο με τον οποίο διευθύνεται το ίδρυμα, μα πολύ περισσότερο από το γεγονός πως φαίνεται νε εξαφανίζονται μεγάλες ποσότητες φαρμάκων.

Ο Σερβάζ και η μυστηριώδης συνάδελφός του Ιρέν Ζιγκλέρ, στην ερωτική πολιορκία της οποίας προσπαθεί ν' αντισταθεί σθεναρά, έρχονται αντιμέτωποι με ένα μυστήριο που είναι ακόμα πιο περίπλοκο απ' όσο φαίνεται, έχοντας ν' αντιμετωπίσουν έναν εξαιρετικά ευφυή αντίπαλο, ο οποίος μοιάζει να βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα μπροστά απ' όλους. Χαρακτήρες τόσο καλά δομημένοι και με τόσο ωραία αλληλεπίδραση μεταξύ τους, που θεωρώ δεδομένο πως ο καθένας θα ήθελε να τους δει ξανά σε δράση στο μέλλον. Όπως εξαιρετικά δομημένοι είναι και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, όπως αυτός της Ντιάν -για τους υπόλοιπους δεν θα πω πολλά για ευνόητους λόγους-, με τον καθέναν απ' αυτούς να μην εξυπηρετεί απλά έναν σκοπό, αλλά να θυμίζει πιόνι σε μια παρτίδα σκακιού, όπου το καθένα πρέπει να εκτελέσει στρατηγικές κινήσεις προκειμένου να μην βρεθεί εκτός παιχνιδιού, αλλά να καταφέρει να φτάσει στη νίκη, τόσο στην προσωπική όσο και στη συλλογική.

Η αφήγηση διαθέτει μια κάποια κινηματογραφική αισθητική, χτίζοντας την ατμόσφαιρά της από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα, εντείνοντας την αγωνία μας σε κάθε βήμα και περιπλέκοντας το μυστήριό της ακόμα περισσότερο, κάθε φορά που ένα νέο στοιχείο έρχεται στην επιφάνεια. Και παρά το αχανές του βουνού, όλη η δράση λαμβάνει χώρα σε τέσσερις συγκεκριμένες σκηνές, σκοτεινές κι απόκοσμες η κάθε μία με τον δικό της τρόπο, στις οποίες σίγουρα δεν θα ήθελες να βρεθείς. Ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο πάνω στα ψηλά βουνά, μια καλοκαιρινή κατασκήνωση για εγκαταλελειμμένα παιδιά, το ορεινό κτήμα ενός πολυεκατομμυριούχου και, όπως προανέφερα, ένα άσυλο για επικίνδυνους και ψυχικά διαταραγμένους ανθρώπους. Τέλεια; Για εμάς που διαβάζουμε την ιστορία από την ασφάλεια του καναπέ μας, σίγουρα, για όσους θα κληθούν από τη μοίρα να βρεθούν εκεί, αντιμετωπίζοντας κινδύνους βγαλμένους από τους εφιάλτες τους, όχι και τόσο.

Ο συγγραφέας δεν έχει επιλέξει τυχαία τα Πυρηναία Όρη της νότιας Γαλλίας, στα σύνορα με την Ισπανία, ως φόντο της αφήγησής του. Δεδομένου ότι πρόκειται για το μέρος όπου μεγάλωσε, η τοποθέτηση αυτή θα λέγαμε πως έχει διπλή σημασία. Από τη μία έχει να κάνει με το συναισθηματικό δέσιμο του ίδιου με τον τόπο αυτό, όπου τον δένουν μαζί του σημαντικές αναμνήσεις, και από την άλλη έχει την εσωτερική εκείνη γνώση που διαθέτει, έτσι ώστε να μπορέσει ν' αποτυπώσει και την παραμικρή λεπτομέρεια αυτού με άκρα ζωντάνια και ρεαλισμό. Και πράγματι, αυτό ακριβώς συμβαίνει, με τον Minier όχι μόνο να μας προσφέρει ένα άκρως παραστατικό αφήγημα που δίνει έμφαση σε κάθε τι μικρό και μεγάλο, αλλά ένα μυθιστόρημα στο οποίο, κάθε χαρακτηριστικό του τόπου, κάθε κλιματική αλλαγή, κάθε συνθήκη που σχετίζεται με το περιβάλλον, δεν αποτελούν απλά μέρος ενός σκηνικού, αλλά πρωταγωνιστούν με τον δικό τους τρόπο, θυμίζοντάς μας πόσο σημαντική είναι η παρουσίαση και η αξιοποίηση αυτών, αρκεί να γίνεται σωστά, όπως στην προκειμένη περίπτωση.

Κυριολεκτικά, το βιβλίο αυτό είναι μια ιστορία τρέλας κι εκδίκησης, που πολλές φορές δοκιμάζει τα νεύρα του αναγνώστη, τα οποία μοιάζουν ν' ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί. Αυτό που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, είναι το πόσο καλά έχει καταφέρει να ισορροπήσει ο συγγραφέας ανάμεσα στο θρίλερ και στο gore στοιχείο, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στο σασπένς αυτής παρά στη βία, χωρίς όμως να υποδαυλίζει τη δεύτερη, αλλά αφήνοντάς την να εκδηλωθεί όταν και όπου πρέπει, όχι απλά και μόνο για να προκαλέσει εντυπώσεις, αλλά γιατί αποτελεί μέρος της έκφρασης κάτι βαθύτερου, μιας εσωτερικής ανάγκης των ανθρώπων εκείνων που δεν λειτουργούν πάντοτε μέσα στα πλαίσια της κανονιστικής λογικής, αλλά παρασύρονται από τις ορμές, τα πάθη, τις προσωπικές τους εκείνες ανάγκες που δεν μπαίνουν σε καλούπια και που κανείς δεν μπορεί να ελέγξει. Μια ιστορία που σε καθηλώνει και που σίγουρα σου προσφέρει κάτι παραπάνω απ' αυτό που περίμενες, σε όλα τα επίπεδα.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Bernard Minier
Μεταφραστής: Μανιά Χριστίνα
Εκδόσεις: Μίνωας
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 824
ISBN: 978-618-02-2181-7