Στις αρχές του εικοστού αιώνα, σε µια εξοχική βίλα στον ιταλικό βορρά, φτάνει, από την Αργεντινή, η νεαρή µέλλουσα Νύφη. Η Οικογένεια την υποδέχεται, χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σηµασία, ο Γιος δε βρίσκεται εκεί, είναι στην Αγγλία, απασχοληµένος µε υποθέσεις της ανθηρής υφαντουργικής επιχείρησης. Στέλνει όµως εντυπωσιακά δώρα, ξανά και ξανά. Και η Νύφη τον περιµένει, µέσα στο προστατευµένο περιβάλλον του σπιτιού και τις επιβεβληµένες ιεροτελεστίες του. Οι ατέλειωτες µέρες οργανώνονται γύρω από τα λουκούλλεια πρωινά, πανδαισίες γεύσεων και αισθήσεων, οι πρώτες νυχτερινές ώρες είναι ώρες αγωνίας, καθώς όλοι οι θάνατοι στην οικογένεια κατά τα τελευταία εκατόν δεκατρία χρόνια ήρθαν µε το σκοτάδι.
Ο οικονόµος Μοντέστο περιφέρεται, δραστήριος και ακριβής, εγγυώµενος τους ρυθµούς της µικρής κοινωνίας. Ο Θείος ενεργεί και αποφασίζει πίσω από το πέπλο µιας υπνηλίας που δεν τον εγκαταλείπει ούτε την ώρα που παίζει τένις. Ο Πατέρας, µειλίχιος και σταθερός, κατεβαίνει στην πόλη κάθε Πέµπτη. Η Κόρη παλεύει ενάντια στον εφιάλτη της νύχτας. Η Μητέρα ζει στην αύρα της µυθολογικής της οµορφιάς. Όλα δείχνουν να συγκλίνουν προς την αναµονή του Γιου, που εξακολουθεί να στέλνει δώρα και να παραµένει άφαντος…
Μεσοπόλεμος, πρώτο εξάμηνο του 1931. Ο ταγματάρχης Γόρδιος Κλήμεντος, επικεφαλής της αντικατασκοπίας στη Θεσσαλονίκη, αναλαμβάνει να «ενοποιήσει τις πεποιθήσεις» στη γοητευτική πόλη που σπαράσσεται από συγκρούσεις: εθνικιστές εναντίον αριστερών και Εβραίων, βενιζελικοί κατά βασιλικών, τροτσκιστές κατά κομμουνιστών, 140.000 πρόσφυγες, κομιτατζήδες, παρακρατικοί, πράκτορες ξένων δυνάμεων, απεργίες και δολοφονίες. Όλοι εναντίον όλων. Ο ταγματάρχης, που υποφέρει και από ένα ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος, προσπαθεί να κρατήσει τις αρχές του στον απελπισμένο αγώνα του να ελέγξει τη δυναμική των γεγονότων, που ωστόσο καταλήγουν, τον Ιούνιο του ’31, στην πρώτη μεγάλη επίθεση κατά των Ισραηλιτών στην Ευρώπη του 20ού αιώνα: στο πογκρόμ και στον εμπρησμό του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ.
Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ σε απρόβλεπτες συζητήσεις με τον Μάκη Προβατά και την Έφη Βασιλοπούλου. Μιλά, μεταξύ άλλων, για τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια, για τους γονείς της, την Κατοχή και την Αντίσταση, για τη ζωή της στη Γαλλία, για τη μητρότητα και τον ρόλο της ως γιαγιάς. Συζητά για την «ελληνική συνέχεια», την αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο, για τη νεότερη ελληνική ιστορία που «πελοποννησιάζει» αλλά και για τις «ανιστόρητες ανοησίες» του Ταγίπ Ερντογάν, για την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Καταθέτει τις απόψεις της για το κατά πόσον βελτιώνει η εκπαίδευση τον άνθρωπο, για τους νέους την εποχή του διαδικτύου και τον σχολικό εκφοβισμό, το τι είναι όντως αυτονόητο στη ζωή· για την έννοια της μνήμης, της λήθης και της αλήθειας· για τον έρωτα και τον ευτυχισμένο γάμο, την προδοσία και την απώλεια· για το εφικτό ή όχι της αυτογνωσίας και τον γρίφο που λέγεται «ψυχή»· για την ανθρωπιά ως μέγιστη αρετή και την τέχνη ως ζωντανό οργανισμό, για τους ποιητές που θαυμάζει. Η έκδοση συμπληρώνεται από παράρτημα με 14 δημοσιευμένα και αδημοσίευτα ποιήματά της.
Αφορµή για τον παρόντα τόµο αποτέλεσε η ηµερίδα που διοργάνωσε το Τµήµα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστηµίου τον Μάρτιο του 2017 προς τιµήν της οµότιµης καθηγήτριας Δήµητρας Γκέφου-Μαδιανού, ως ελάχιστη αναγνώριση της ανεκτίµητης συµβολής της στην ίδρυση και λειτουργία του τµήµατος και στα ελληνικά ανθρωπολογικά πράγµατα γενικότερα. Η πολυσχιδής συµβολή της Δ. Γκέφου-Μαδιανού δε συνίσταται µόνο στη θεσµική εδραίωση της ανθρωπολογίας στον ελληνικό ακαδηµαϊκό χώρο, αλλά και στη µέριµνα για τις προοπτικές της ανθρωπολογίας στην Ελλάδα. Μιας ανθρωπολογίας πολυφωνικής, κοσµοπολίτικης, ανοικτής στα κριτικά ρεύµατα και τη διεπιστηµονικότητα, στον αναστοχασµό, στην αποαποικιοποίηση από εξουσιαστικές πρακτικές, στα φλέγοντα ζητήµατα του σύγχρονου κόσµου. Η ανθρωπολογία αυτή, την οποία η ίδια η Δ. Γκέφου-Μαδιανού µε συνέπεια υπηρετεί, αναγνωρίζει τον σηµαντικό ρόλο της εθνογραφικής έρευνας στην παραγωγή θεωρίας, τη σηµασία της διαρκούς κριτικής (επαν)εξέτασης των µεθοδολογικών και εννοιολογικών της εργαλείων, καθώς και των συνθηκών της παραγωγής της. Με αφετηρία το πλούσιο ερευνητικό και διδακτικό έργο της τιµώµενης επιχειρείται στον τόµο ετούτο µια ιχνηλάτηση των τάσεων που συναντώνται σήµερα, τριάντα χρόνια µετά τη θεσµοθέτηση της ανθρωπολογίας στον ελληνικό ακαδηµαϊκό χώρο, καθώς και µια διερεύνηση των θεµατικών, µεθοδολογικών, εννοιολογικών προκλήσεων που καλείται να αντιµετωπίσει η ανθρωπολογία στην Ελλάδα, και τον κόσµο, στο ξεκίνηµα του 21ου αιώνα.
Οι συγγραφείς του τόμου: Αλίκη Αγγελίδου Αθηνά Αθανασίου Ράνια Αστρινάκη Ευτυχία Βουτυρά Ελεάνα Γιαλούρη Βασίλης Δαλκαβούκης Γεράσιμος Μακρής Νίκη Μαρωνίτη Αλεξάνδρα Μπακαλάκη Βασίλης Νιτσιάκος Λεωνίδας Οικονόμου Πάνος Πανόπουλος Ελένη Παπαγαρουφάλη Πηνελόπη Παπαηλία Θεόδωρος Παραδέλλης Πέτρος Πετρίδης Μιχάλης Πέτρου Marilyn Strathern Ειρήνη Τουντασάκη Φωτεινή Τσιμπιρίδου.
Οι κορυφαίες ειδικοί στην επικοινωνία μεταξύ γονιού και παιδιού δείχνουν στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς πώς να κινητοποιούν τα παιδιά ώστε να μαθαίνουν και να επιτυγχάνουν στο σχολείο.
Αξιοποιώντας τις μοναδικές στρατηγικές επικοινωνίας και τους ρεαλιστικούς διαλόγους που έγιναν το σήμα κατατεθέν του μπεστ σέλερ "Πώς να μιλάτε στα παιδιά ώστε να σας ακούν και πώς να τα ακούτε ώστε να σας μιλούν", η Αντέλ Φέιμπερ και η Ιλέιν Μάζλις δείχνουν στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς τρόπους για να βοηθούν τα παιδιά να διαχειρίζονται τα καθημερινά προβλήματα που παρεμβάλλονται στη διαδικασία της μάθησης.
Το πρωτοποριακό αυτό βιβλίο αποδεικνύει ότι γονείς και εκπαιδευτικοί μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να εμπνεύσουν τα παιδιά ώστε να λειτουργούν αυτόνομα, να έχουν αυτοπειθαρχία και να ανταποκρίνονται στις χαρές της μάθησης.
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου