Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Στην επαρχιακή πόλη Σόλας του Οντάριο η οκτάχρονη Κλάρα προσπαθεί να μείνει ψύχραιμη, καθώς η έφηβη αδελφή της Ρόουζ έχει φύγει από το σπίτι εδώ και δύο εβδομάδες και από τότε δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Οι γονείς της προσπαθούν να δείχνουν ατάραχοι και σε κάθε ερώτηση της μικρής Κλάρα απαντούν καθησυχαστικά. Η αστυνομία έχει ήδη κινητοποιηθεί και αναζητεί τη Ρόουζ σε κάθε σπιθαμή μέσα και έξω από την πόλη.
Η Κλάρα όμως έχει να διαχειριστεί και άλλο ένα απρόσμενο γεγονός: στο σπίτι της γειτόνισσάς τους, της κυρίας Ελίζαμπεθ Όρτσαρντ, εισβάλλει ξαφνικά ένας κύριος που φαίνεται ότι θέλει να εγκατασταθεί εκεί. Η Κλάρα ταράζεται και δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει: ξέρει πως η κυρία Όρτσαρντ βρίσκεται στο νοσοκομείο γιατί είναι άρρωστη. Μάλιστα της έχει εμπιστευτεί τον γάτο της Μόουζες για να τον ταΐζει μέχρι εκείνη να επιστρέψει. Ποιος λοιπόν είναι αυτός ο άνθρωπος που μένει στο σπίτι της και μετακινεί τα πράγματά της;

Προσωπική άποψη:
Όταν διάβασα την περίληψη του "Η πόλη της σιωπής", η πρώτη μου σκέψη ήταν πως επρόκειτο για κάποιο αστυνομικό μυθιστόρημα. Βέβαια, αμέσως μετά παρατήρησα πως ήταν υποψήφιο για το βραβείο Booker το 2021, οπότε η σκέψη αυτή, όσο γρήγορα ήρθε στο μυαλό μου, άλλο τόσο γρήγορα έφυγε, οπότε και προχώρησα άμεσα στην ανάγνωσή του προκειμένου να διαπιστώσω μόνη μου περί τίνος πρόκειται. Πράγματι, η ιστορία, αν και διαθέτει πολύ έντονες δόσεις μυστηρίου, δεν αγγίζει τα όρια του θρίλερ, αλλά πλησιάζει πολύ περισσότερο το κοινωνικό δράμα και το δράμα χαρακτήρων, οι οποίοι μπλέκονται σε μια υπόθεση που βάζει στο μικροσκόπιο τις ενδοοικογενειακές σχέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα σε αυτές -και όχι μόνο.

Η οκτάχρονη Κλάρα προσπαθεί να διαχειριστεί την φυγή της έφηβης αδερφής της Ρόουζ από το σπίτι, με την αστυνομία να έχει ξεχυθεί στους δρόμους εδώ και δύο εβδομάδες αναζητώντας της, ενώ παράλληλα συνεχίζει την καθημερινότητά της, η οποία περιλαμβάνει και την φροντίδα του Μόουζες, του γάτου της εβδομηντάχρονης γειτόνισσάς της Ελίζαμπεθ Όρτσαρντ, η οποία βρίσκεται στο νοσοκομείο λόγω του ότι αντιμετωπίζει προβλήματα με την υγεία της. Ωστόσο, η καθημερινότητά της αυτή θα ταραχθεί για ακόμα μία φορά, όταν στο σπίτι της κυρίας Όρτσαρντ εμφανιστεί ένα άγνωστος τριανταπεντάχρονος άντρας, που η ίδια δεν έχει δει ποτέ ξανά, και ο οποίος μετακινηκεί τα πράγματα της ηλικιωμένης γυναίκας, γεγονός που τον καθιστά ακόμα πιο δύσκολο και για την Κλάρα, ακόμα δυσκολότερο να τον εμπιστευτεί.

Η Lawson αφηγείται μια ιστορία, μέσα από τρεις διαφορετικές φωνές, αυτές των Κλάρα, Ελίζαμπεθ και Λίαμ, όπου η κάθε μία αποτυπώνει και από έναν αντικατοπτρισμό της θλίψης, της μοναξιάς, της απώλειας, των ενοχών που βαραίνουν τον κάθε άνθρωπο, μα κι εκείνο το μικρό κρυφό αίσθημα ελπίδας, που ακόμα κι αν τείνουμε να το παραβλέπουμε κάποιες φορές, πάντα υπάρχει και ανθίζει μέσα στις καρδιές όλων, έτσι τουλάχιστον όπως τα βιώνει ο καθένας από αυτούς, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, καταπολεμώντας το δικό του δράμα και περιμένοντας εκείνη τη μικρή ακρίδας φωτός που θα τους οδηγήσει σε έναν δρόμο μακριά από τα σκοτάδια τους. Για την Κλάρα είναι η απώλεια της αδερφής της και η προσμονή της επιστροφής της. Για την Ελίζαμπεθ η μοναξιά που νιώθει μετά τον θάνατο του συζύγου της και η θύμηση ενός μικρού αγοριού που πήρε κάτω από τις φτερούγες της και μειώνει τον πόνο της καρδιάς της. Για τον Λίαμ είναι η αποτυχία του γάμου του και ο μοναχικός δρόμος της ζωής του, μα και η ανάγκη του να βρει το δρόμο που πραγματικά θέλει ν' ακολουθήσει στη ζωή του.

Με τρόπο άμεσο, ωμό, ρεαλιστικό, βαθιά συναισθηματικό και με απόλυτη ενσυναίσθηση των όσων αισθάνεται και βιώνει καθένας από τους ήρωές της χωριστά, η αφήγηση της Lawson σε παρασύρει σε τρεις ιστορίες που έρχονται κι ενώνονται σε μία, και όλες μαζί, μα και η κάθε μία χωριστά συνάμα, φαντάζουν τόσο οικείες και γνώριμες, γιατί ακόμα κι αν δεν τις έχουμε ζήσει εμείς, έστω στον απόλυτο βαθμό, κάποιος άλλος το έχει κάνει, κι αυτό αυτόματα μας φέρνει πιο κοντά τους. Υπάρχουν αρκετά έντονες δόσεις μυστηρίου, αλλά όπως προείπα, το βιβλίο απέχει πολύ απ' το να χαρακτηριστεί αστυνομικό, όχι τόσο γιατί είναι καθαρά προσωποκεντρικό, αλλά γιατί δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το τι συμβαίνει, αλλά πως το βιώνει ο καθένας και τι αντίκτυπο έχει αυτό, τόσο στη ζωή τους όσο και μέσα τους, το πως τους διαμορφώνει ως ανθρώπους και προσωπικότητες και πως αυτό τους καθορίζει.

Τρεις πρωταγωνιστές, τρεις διαφορετικές ηλικίες και κοινωνικές θέσεις, διαφορετικά προβλήματα και βάσανα, όμως στον άξονά τους έχουν όλα τους κοινά στοιχεία, που συνοδεύονται από μοναξιά κι αγάπη, από απογοήτευση κι ελπίδα, από σκοτάδι και φως, γιατί όλα σε αυτή τη ζωή έχουν δύο όψεις και είναι δική σου επιλογή σε ποια απ' αυτές θα θελήσεις να σταθείς και πως θα ζήσεις, όχι μέσα από τους άλλους, όχι για τους άλλους, αλλά για σένα. Τρεις άνθρωποι που μεγαλώνουν και ωριμάζουν ο ένας μέσα από τον άλλον και με τη βοήθεια του άλλου. Ανθρώπινες σχέσεις και διαδράσεις που βάζουν στο μικροσκόπιο τους οικογενειακούς δεσμούς, τη θέση του κάθε ανθρώπου μέσα στην οικογένεια, αλλά και στην κοινωνία, καθώς και στον ίδιο τον κύκλο της ζωής. Μια ιστορία που συγκινεί βαθιά και που προβληματίζει ακόμα περισσότερο, δίνοντας τροφή για σκέψη και περισυλλογή.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Mary Lawson
Μεταφραστής: Καββάλου Στέργια
Εκδόσεις: Μίνωας
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 336
ISBN: 978-618-02-2257-9