Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ 1936. Όταν η μητέρα της εννιάχρονης Μπάι πεθαίνει ξαφνικά, τα πάντα στη ζωή της ανατρέπονται και τα όνειρά της διαλύονται. Μοναδική της συντροφιά καθώς μεγαλώνει, η φίλη της, Νοματέμπα, δημιούργημα της φαντασίας και της απελπισίας της. Μαζί της αντιμετωπίζει τις προκλήσεις που προκύπτουν πολεμώντας το απαρτχάιντ, τις κοινωνικές ανισότητες και τις φυλετικές διακρίσεις και χαράζει μια δύσκολη πορεία διεκδικώντας μια θέση στη ζωή και στον έρωτα.
Αρκετά χρόνια αργότερα, στην πόλη Σάρπβιλ, γεννιέται η Ελπίδα, καρπός ενός μεγάλου, αλλά καταδικασμένου έρωτα. Η συνειδητοποίηση της διαφορετικότητάς της, μια και δεν είναι μαύρη, όπως η μητέρα της, αλλά... σχεδόν λευκή, τη σπρώχνει να αναζητήσει τον Λημνιό πατέρα της στη γειτονική Μοζαμβίκη.
Σε μια χώρα που σπαράζεται από τον πόλεμο προκειμένου να απαλλαγεί από τους Πορτογάλους αποικιοκράτες, ο δρόμος της Ελπίδας συναντιέται με αυτόν του Τομάς, ενός Πορτογάλου συγγραφέα και επαναστάτη. Οι δυο τους περνούν διά πυρός και σιδήρου ελπίζοντας να παραμείνουν ζωντανοί, ελεύθεροι και μαζί.
Μια συγκλονιστική ιστορία δύναμης και θάρρους για τους αγώνες των ανθρώπων που πάλεψαν να αλλάξουν τον κόσμο.

Προσωπική άποψη:
Η Ιφιγένεια Τέκου, για μια ακόμα χρονιά, επιστρέφει με ένα δραματικό μυθιστόρημα, με έντονα ιστορικά στοιχεία, χωρίς όμως να έχει διάθεση να μας διδάξει Ιστορία, αλλά να μας παρουσιάσει τ' αποτελέσματα των εξελίξεων αυτής πάνω στις ζωές των ανθρώπων, μα πάνω απ' όλα πάνω στην ψυχή τους, και τις κοινωνικές -κυρίως- αλλαγές που αυτές έφεραν, με όποιο πρόσημο κι αν κατέληξαν. Γιατί η ζωή δεν είναι πάντοτε δίκαιη -και για να είμαστε πιο ειλικρινείς, σχεδόν ποτέ δεν είναι-, αλλά όσο εμείς δεν υποχωρούμε και συνεχίζουμε να παλεύουμε για ένα καλύτερο μέλλον, όπου κανείς δεν θα μας υποτιμά ή δεν θα μας υπολογίζει όπως μας αξίζει, όλα θα μπορούσαν να είναι καλύτερα.

Νότια Αφρική, μέσα της δεκαετίας του '30, και η Μπάι, όπου μόλις στα εννιά της χρόνια ορφανεύει από μητέρα και όλη της η ζωή έρχεται πάνω κάτω, έχοντας μόνο μια φανταστική φίλη ως συντροφιά της, περνώντας τις μέρες της προσπαθώντας να επιβιώσει, να αντιπαλέψει τις κοινωνικές ανισότητες και τις φυλετικές διακρίσεις, διεκδικώντας τη θέση της στη ζωή, μα και την ευκαιρία της στον έρωτα. Χρόνια αργότερα γεννιέται ακόμα ένα κορίτσι και το όνομα αυτής, Ελπίδα, που είναι πολύ διαφορετική απ' όσο μπορεί ν' αντέξει ο κόσμος γύρω της, αφού δεν είναι ούτε μαύρη, όπως η μητέρα της, αλλά ούτε κι απόλυτα λευκή, όπως ο Λημνιός πατέρας της, που δεν τον έχει γνωρίσει, αλλά που όσο μεγαλώνει νιώθει την ανάγκη της να συστηθεί με τις ρίζες της όλο και περισσότερο, όπως άλλωστε κάθε πλάσμα που αναζητεί τη θέση του στον κόσμο. Σε έναν κόσμο όπου δέχεται συνέχεια περίεργα βλέμματα γεμάτα απορία.

Την ίδια στιγμή, η χώρα βρίσκεται στην καρδιά του πολέμου, με τους ντόπιους να θέλουν ν' αποτινάξουν από πάνω τους τον ζυγό τον Πορτογάλων αποικιοκρατών, με την καθημερινότητα να γίνεται όλο και πιο άγρια κι επικίνδυνη γι' αυτούς. Και στη δίνη όλων αυτών, η Ελπίδα γνωρίζει τον Τόμας, ένας Πορτογάλο συγγραφέα κι επαναστάτη και ερωτεύονται παράφορα, με τους δυο τους να είναι αποφασισμένοι να κάνουν ό,τι χρειαστεί προκειμένου να είναι μαζί, μα πάνω απ' όλα να είναι ελεύθεροι. Όμως, άραγε, είναι αυτό που τους έχει γράψει η μοίρα ή έχει άλλα σχέδια γι' αυτούς; Σίγουρα, πάντως, απ' το μυαλό μας δεν περνάνε όλα όσα πρόκειται να συμβούν, με τη συγγραφέα να μας αποδεικνύει περίτρανα πως όσα σχέδια και να κάνουμε, η ζωή πάντα έχει κάνει τα δικά της, και πως όσο επίπονο κι αν είναι αυτό, στην πορεία της ζωής μας μπορεί ν' αποδειχθεί ό,τι καλύτερο μας έχει τύχει.

Είναι αρκετά ξεκάθαρο πως η κυρία Τέκου έχει κάνει ενδελεχή και σχολαστική ιστορική μελέτη, αναφορικά με το χρονικό πλαίσιο όπου τοποθετείται η αφήγησή της, δίνοντας μεγάλη έμφαση όχι μόνο στους πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες αυτής, καθώς και τον αντίκτυπό τους, αλλά και στους κοινωνικούς, που καθορίζουν συμπεριφορές, απόψεις, συνειδήσεις, ζωές ολόκληρες, γιατί ό,τι κάνουμε έχει αντίκτυπο τόσο σε εμάς όσο και στους γύρω μας, ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε πάντοτε εκείνη τη στιγμή. Η δράση φέρνει αντίδραση και τα ανεξέλεγκτα πάθη και οι πόθοι, όσο έντονα κι αν είναι, πρέπει να τιθασεύονται, γιατί μπορεί να μας οδηγήσουν σε δρόμους ολέθριους ή στο να κάνουμε πράγματα που δεν μπορούμε να τα πάρουμε πίσω. Την ίδια στιγμή, όμως, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να παραδινόμαστε στα θέλω των άλλων, πόσο μάλλον να σκύβουμε το κεφάλι εκεί όπου μας αδικούν.

Η Ελπίδα είναι μια άκρως δυναμική ηρωίδα που δεν μπορείς παρά να την θαυμάζεις για την τόλμη και το θάρρος της, και που αποτελεί παράδειγμα όχι μόνο για τις γυναίκες της εποχής της, αλλά ακόμα και για εκείνες του σήμερα, που δέχονται κριτική και ρατσισμό και δεν κάνουν τίποτα για να το αλλάξουν αυτό. Γιατί, για να έρθει η αλλαγή, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς και μετά θ' ακολουθήσουν και οι γύρω μας. Θα τολμούσα να πω πως το εν λόγω βιβλίο είναι το πλέον ολοκληρωμένο και ώριμο έργο της συγγραφέως, τόσο ως προς την συγγραφή του, όσο και ως προς το στόχο που θέλει να πετύχει -κάτι που το κάνει σχεδόν απόλυτα. Πολύ ωραία αποτύπωση των εκάστοτε χωροχρονικών στοιχείων, ισχυρή πρωταγωνίστρια, πολύ ενδιαφέροντες δευτερεύοντες χαρακτήρες που συμβάλλουν τα μέγιστα σε κάθε παρακλάδι της αφήγησης, που ρέει σαν νερό και σε παρασύρει μαζί της.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ιφιγένεια Τέκου
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 504
ISBN: 978-618-01-4801-5