Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μια ιστορία θέλω να σου πω, χωρίς ήρωες αλλά με πολλά θύματα. Χωρίς όπλα αλλά με καθημερινές μάχες. Χωρίς νίκες αλλά με δυνατούς νικητές. Μια ιστορία θέλω να σου πω για την ελπίδα…
Εσύ που κρατάς στα χέρια σου τούτο το γραπτό, άκουσες ποτέ για τα «μωρά της σοφίτας»; Σου πέρασε από το μυαλό πόσες ψυχές δεν είδαν ποτέ το φως του ήλιου, ενώ έτρεχαν να το ανταμώσουν γλιστρώντας από τα σπλάχνα της μάνας τους; Ανίδεος είσαι, αναγνώστη, για τα μικρά και μεγάλα δράματα μιας κοινωνίας που έκρυβε, όπως η γάτα τις ακαθαρσίες της, ολισθήματα, αμαρτίες, ακόμη και ακολασίες, όπου μπορούσε. Σε υπόγεια, σε σοφίτες, και κάτω από το χώμα καμιά φορά…
Βρέθηκαν πολλά τέτοια μωρά, έπειτα από χρόνια, όταν τα παλιά αρχοντικά ήρθε η ώρα τους να γίνουν πολυκατοικίες. Οι συνθήκες υγρασίας φαίνεται ότι έπαιξαν ρόλο ώστε να μετατραπούν σε μικροσκοπικές μούμιες που σόκαραν όσους τα ανακάλυψαν. Τα μωρά της σοφίτας…
Εγώ δε βρίσκομαι ανάμεσά τους όμως… Είμαι ένα μωρό της σοφίτας αλλά εγώ έζησα. Και μεγάλωσα…. Για να γράψω την ιστορία μου…

Προσωπική άποψη:
Το καλοκαίρι πλησιάζει -γιατί ακόμα δεν το έχει πάρει απόφαση να μας επισκεφτεί και να μείνει- και όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, έτσι και φέτος, η Λένα Μαντά, πιστή στο ραντεβού της με τους αναγνώστες της, επέστρεψε με ένα νέο κοινωνικό μυθιστόρημα, που για μια ακόμα φορά μάς "ταξιδεύει" στον χρόνο, συστήνοντάς μας μία ιστορία που όσο ενδιαφέρουσα είναι, άλλο τόσο τρομακτική είναι, ειδικά αν αναλογιστείς πως ο πυρήνας της δεν βρίσκεται μέσα στο φάσμα του μυθοπλαστικού, αλλά στην πραγματικότητα, στην αληθινή ζωή, που πολλές φορές μπορεί να γίνει πιο άγρια απ' όσο μπορεί να χωρέσει ανθρώπου νους.

"Το μωρό της σοφίτας" είναι ένα βιβλίο που εξιστορεί τα γεγονότα της ζωής της Θαλασσινής, που κόντρα σε όλα τα προγνωστικά κατάφερε να επιζήσει, να μεγαλώσει, να μοιραστεί την ιστορία της με όλους εμάς. Γιατί η Θαλασσινή δεν ήταν ένα απλό μωρό, αλλά ένα μωρό της σοφίτας, όπως τόσα και τόσα άλλα, που καταδικάστηκαν να γεννηθούν και να πεθάνουν μέσα σε σκοτεινές σοφίτες και υπόγεια, χωρίς να δουν ποτέ το φως του ήλιου, χωρίς να έχουν την ευκαιρία να νιώσουν τη ζεστασιά της αγκαλιάς της μάνας τους, χωρίς καν να προλάβουν να πάρουν την πρώτη τους ανάσα πολλές φορές -άλλα γεννιόντουσαν νεκρά κι άλλα με φρικτές παραμορφώσεις- γιατί κάτι τέτοιο θα φανέρωνε τη βρομιά που οδήγησε στη γέννησή τους, θ' αποκάλυπτε το χειρότερο πρόσωπο της ανθρώπινης ύπαρξης, που κρύβεται πίσω από δήθεν ευγενικά χαμόγελα.

Τέτοια ήταν και τα χαμόγελα της οικογένειας όπου κατέληξε η μητέρα της Θαλασσινής, όταν νέο κορίτσι ακόμα άφησε το σπίτι της προκειμένου να πάει στην Αθήνα να δουλέψει, ώστε να μπορεέσει να παντρέψει τις αδελφές της, όπως τόσο και τόσα άλλα κορίτσια που βρίσκοντας σε παρόμοια κατάσταση μ' εκείνη. Κι εκεί που ο κύριος και η κυρία της φάνηκε να την αγκαλιάζουν σαν παιδί τους, ήρθαν οι νυχτερινές επισκέψεις του πρώτου, που λαχταρούσε να την αγκαλιάσει ως κάτι περισσότερο, να ξεδιπλώσει το ακόλαστο πάθος του, κάτι που έφερε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, για την οποία υπήρχαν μόνο δύο διέξοδοι: η άμβλωση και το να κρατήσει η κοπέλα το μωρό χωρίς να φανερώσει σε κανέναν την αλήθεια, κρύβοντάς το από τα μάτια, όχι μόνο των ανθρώπων, αλλά του ίδιου του Θεού.

Τη δεκαετία του '60 η Ελλάδα δέχτηκε πάρα πολλές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, οφειλόμενες σε μεγάλο βαθμό στην εισροή επαρχιωτών στα μεγάλα αστικά κέντρα -και όχι μόνο- στις όπου η συγγραφέας τις αποτυπώνει με ρεαλισμό και λεπτομέρεια στο βιβλίο της. Έτσι, πολλά κορίτσια κλήθηκαν να ζήσουν την επίγειά τους κόλαση και τα παιδιά τους να γεννηθούν και να πεθάνουν, χωρίς κανείς να μάθει γι' αυτά, φτάνοντας μάλιστα πολλές φορές στο σημείο, τα άψυχα κορμάκια τους να μουμιοποιηθούν λόγω της υγρασίας, με πολλά τέτοια μακάβρια ευρήματα να έρχονται στο φως την εποχή των αντιπαροχών. Κι ομολογώ πως αν και είχα ακούσει τον όρο "μωρά της σοφίτας", ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να το ψάξω περισσότερο, όχι μέχρι σήμερα, και με έναν κάπως διεστραμμένο τρόπο, χαίρομαι που η ιστορία αυτή της κυρίας Μαντά μού έδωσε το έναυσμα για να το κάνω, κερδίζοντας μια γνώση που δεν είχα, όσο μακάβρια κι αν είναι αυτή.

Το βιβλίο της κυρίας Μαντά βασίζεται σε αληθινή ιστορία και αυτό το κάνει πολύ πιο αληθινό, ανθρώπινο και συγκινητικό, γιατί από τη μία σε βοηθάει, η ιδέα και μόνο, να ταυτιστείς περισσότερο με αυτή τη γυναίκα που αγωνίστηκε να σώσει το μωρό της, όσο και με εκείνο που πάλεψε να κρατηθεί στη ζωή, αλλά και γιατί, από την άλλη, μας αποδεικνύει πως μπορεί να υπάρξει μια ακτίδα φωτός ακόμα και στα πιο ανήλιαγα μέρη και εκεί είναι που γεννιέται πραγματικά η ελπίδα. Ένα όμορφο, παρά τη σκοτεινιά του, "ταξίδι", καλογραμμένο και με αρκετές λεπτομέρειες που μαρτυρούν τη μελέτη τη συγγραφέως πάνω στο θέμα, το οποίο αποτυπώνεται στο χαρτί με τρόπο που δεν γίνεται να μην σε αγγίξει.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Μαντά Λένα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-618-01-4795-7