Ένας καθηγητής γυµνασίου, οργισµένος µε τον κόσµο, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Σχολαστικός και ψύχραιµος, έχει επιλέξει την ηµεροµηνία: σε έναν χρόνο. Μέχρι τότε κάθε βράδυ θα γράφει, στο διαµέρισµα που µοιράζεται µε τη σκυλίτσα του την Πέπα και µε µία βιβλιοθήκη την οποία σταδιακά ξεφορτώνεται, ένα προσωπικό χρονικό, σκληρό και καυστικό, δοσµένο όµως µε στωικότητα, πηγαίο χιούµορ και αναπάντεχη τρυφερότητα. Γράφοντας, επιδιώκει να αιτιολογήσει τη ριζοσπαστική απόφασή του, να φανερώσει ακόµα και το τελευταίο µόριο της ιδιωτικής του ζωής, να αφηγηθεί το παρελθόν του και τις πολλές καθηµερινές ιστορίες µιας Ισπανίας σε πολιτικό αναβρασµό. Αδυσώπητος, µε το νυστέρι του ανατέµνει σε κάθε σελίδα τους γονείς του, τον ανυπόφορο αδερφό του, την πρώην γυναίκα του Αµάλια, που δεν µπορεί να ξεπεράσει, τον προβληµατικό γιο του Νικίτα, αλλά και τον σαρκαστικό φίλο του Κούτσαβλο. Και, αναπάντεχα, µια γυναίκα που λέγεται Άγκεδα. Στα διαδοχικά ερωτικά και οικογενειακά επεισόδια αυτής της εθιστικής ανθρώπινης πλειάδας, ο Τόνι, ένας άνθρωπος αποπροσανατολισµένος αλλά αποφασισµένος να αφηγηθεί τις συµφορές του, παραδίδει, παραδόξως, ένα αξέχαστο µάθηµα ζωής.
Ο Έκτορ Γκαρθία (Κιράι) και ο Φρανσέσκ Μιράλλιες, οι συγγραφείς του βιβλίου-φαινόμενο «Ικιγκάι» στρέφουν το βλέμμα τους στην Ινδία, για να εξερευνήσουν τον πολιτισμό, τη φιλοσοφία και την πρακτική εφαρμογή της ευτυχίας υπό το πρίσμα της ινδικής πνευματικότητας και σοφίας.
Με αμεσότητα και απλότητα που γοητεύουν, εξερευνούν τον ατελείωτο πλούτο και τις βασικές έννοιες της ισχυρής αυτής παράδοσης, η οποία αντικατοπτρίζεται σε πρακτικές προτάσεις που θα φέρουν έμπνευση, ομορφιά και γαλήνη στην καθημερινότητά μας. Ναμαστέ ή H ψυχή μου χαιρετάει τη δική σου: με όχημα τον πανάρχαιο ινδουιστικό χαιρετισμό και βάση κάτι λιγότερο από είκοσι αρχές, μαθαίνουμε πώς μπορούμε να βιώσουμε την ιαματική δύναμη του μάντρα ΟΜ, να εξασκηθούμε στην αποδέσμευση για να ξεπεράσουμε το εγώ, να ρυθμίσουμε το κάρμα μας για να φέρουμε ευεργετικές αλλαγές στη ζωή μας, να ενισχύσουμε την υγεία μας μέσω της πρακτικής της αγιουρβέδα, να καταπολεμήσουμε το στρες και το άγχος με μασάζ κεφαλιού champissage, να βιώσουμε ιερές συναντήσεις μέσω της τάντρα...
Ένα βιβλίο γεμάτο εκπλήξεις και αποκαλύψεις, που μας οδηγεί σε ένα φωτεινό μονοπάτι, μέσα από το οποίο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις ατομικές και συλλογικές προκλήσεις του ταραγμένου κόσμου μας.
Η παρούσα μελέτη εντάσσεται απόλυτα στο πλαίσιο της νεοελληνικής διαλεκτολογίας και αποτελεί τη μοναδική σύγχρονη περιγραφή του ιδιώματος της περιοχής της πόλης της Λάρισας και των χωριών της άμεσης περιφέρειάς της, περιοχή για την οποία υπάρχει πρωτοφανής έλλειψη γλωσσικών δεδομένων. Πρόκειται για μία από τις ελάχιστες περίγραφες ελληνικού ιδιώματος στην οποία καταγράφονται με βάση τις αρχές της σύγχρονης επιστημονικής περιγραφής τα σημαντικότερα φωνητικά, φωνολογικά, μορφολογικά και συντακτικά φαινόμενα και η μοναδική που αφορά θεσσαλικό ιδίωμα.
Το βιβλίο αυτό συμβάλλει:
- στη διάσωση του ιδιώματος της Λάρισας, που βρίσκεται σε φάση υποχώρησης, και επιτρέπει την επαφή του αναγνώστη με τη γλωσσική πραγματικότητα παλαιότερης εποχής
- στην καταγραφή και ταυτοποίηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ιδιώματος της Λάρισας και φέρνει στην επιφάνεια φαινόμενα που δεν έχουν εντοπιστεί ή δεν έχουν περιγραφεί με σύγχρονους γλωσσολογικούς όρους
- στη νεοελληνική διαλεκτολογία, με τη σύγκριση δεδομένων που επιτρέπουν την πληρέστερη διάκριση και ταξινόμηση των βορείων ελληνικών ιδιωμάτων.
Η Τρίνα αφηγείται τη ζωή της στη χαμένη κόρη της, την οποία ελπίζει κάποτε να ξαναβρεί: είναι δεκαεπτά χρόνων και ζει με τους γονείς της στο ορεινό χωριό Κουρόν, στο Νότιο Τιρόλο. Το 1923, μετά την ήττα στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, η Αυστρία παραχωρεί την περιοχή στην Ιταλία. Η γερμανική γλώσσα απαγορεύεται, ακόμη και τα ονόματα στους τάφους διατάζεται να γραφτούν στα ιταλικά. Η Τρίνα διδάσκει κρυφά τα γερμανικά στα παιδιά του χωριού και ερωτεύεται τον επαναστάτη Έριχ, με τον οποίο θα αποκτήσουν δυο παιδιά, τον Μίχαελ και τη Μαρίκα. Κι όταν η φασιστική κυβέρνηση του Μουσσολίνι κατασκευάζει το φράγμα που θα βυθίσει το χωριό για πάντα, δε διστάζει να ακολουθήσει τον άντρα της στα βουνά, κουβαλώντας μαζί της το πιο βαθύ τραύμα, τον βίαιο αποχωρισμό από τη μικρή Μαρίκα, που η θεία της την έκλεψε για να την πάρει μαζί της στη Γερμανία.
Ο Μάρκο Μπαλτσάνο διαθέτει τη σοφία των μεγάλων αφηγητών: συντονίζει τη γραφή του με την αναπνοή των ηρώων του. Με έναν δικό του προσωπικό τόνο δίνει ζωή στην Ιστορία, απεικονίζοντας τη δύναμη μιας κοινότητας τη στιγμή που, κυριευμένη από οργή, αποφασίζει να αντισταθεί.
Στην έκδοση αυτή βρίσκονται συγκεντρωμένα ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα γραφής του Μιχαήλ Μητσάκη. Τα αφηγήματα που εντάσσονται στην ενότητα «Αθηναϊκαί σελίδες» αποτελούν σπαρταριστά σκίτσα που αναπαριστούν με χάρη, κομψότητα και ακρίβεια την ανθρωπογεωγραφία και την τοπογραφία της Αθήνας στα τέλη του 19ου αιώνα. Μέσα στα κείμενα αυτά έχουν αποτυπωθεί ο ρυθμός της καθημερινής ζωής της Αθήνας, οι συνήθειες των κατοίκων της, η όψη της ίδιας της πόλης – όλα ιδωμένα με τη σατιρική ματιά ενός εστέτ, αλλά κι ενός γνήσιου τέκνου της πόλης, ενός ακούραστου περιπατητή της. Ο «Αυτόχειρ», που θεωρείται πλέον ένα από τα σημαντικότερα έργα του Μητσάκη, δημοσιεύτηκε λίγο πριν τον εγκλεισμό του συγγραφέα στο ψυχιατρείο. Εδώ ο συγγραφέας επιχειρεί ένα μεγάλο άλμα από την ηθογραφία προς το διήγημα, διεισδύοντας με θαυμάσιο τρόπο στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής. Το σύντομο αφήγημα «Το φίλημα», εμπνευσμένο από την Ελληνική Επανάσταση, αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή κείμενα του Μητσάκη.
Η Τζορτζ Έλιοτ ήταν μία από τις λίγες γυναίκες συγγραφείς που «ζούσαν από την πένα τους». Συνάντησε έντονες αντιδράσεις από τις ομότεχνές της, οι οποίες ισχυρίζονταν πως έγραφε σαν άντρας και ότι η γραφή της δεν μπορούσε να θεωρηθεί γυναικεία. Ύστερα από πολλά χρόνια η Βιρτζίνια Γουλφ αποκατέστησε τη θέση της σε ένα δοκίμιο: «Η παλιά γυναικεία συνείδηση, φορτωμένη με οδύνη, ευαισθησία και για τόσους αιώνες βουβή, μοιάζει μέσα από τις ηρωίδες της Έλιοτ να προφέρει ένα αίτημα για κάτι –που δε γνώριζε τι ακριβώς–, ίσως κάτι που έχει σχέση με τα πιο ουσιώδη συστατικά της ανθρώπινης εμπειρίας...». Στο Πέπλο, που είναι η μοναδική ιστορία της Έλιοτ που εντάσσεται στη λογοτεχνία του «υπερφυσικού», οι ήρωες είναι αδύναμοι μπροστά στη μοίρα τους, για την οποία δεν είναι υπεύθυνος κάποιος θεός, αλλά οι ίδιες τους οι αδυναμίες και οι σκοτεινές δυνάμεις που εδράζονται στο υποσυνείδητο. Η τιμωρία τους έρχεται από τον ίδιο τους τον εαυτό, γιατί είναι ανίκανοι να τον υπερβούν και να τον καθρεφτίσουν στον συνάνθρωπό τους.
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου