Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Όταν συναντάς κάποιον που είναι καλός για σένα, δεν θα σε γεμίσει με ανασφάλειες εστιάζοντας στα ελαττώματά σου. Θα σε γεμίσει με έμπνευση, γιατί θα επικεντρωθεί στα καλύτερα κομμάτια του εαυτού σου.
Τότε
Δύο άνθρωποι ερωτευμένοι, χαρούμενοι, ελεύθεροι.
Τώρα
Δύο άνθρωποι βουτηγμένοι στη θλίψη, στην απογοήτευση, στην απελπισία.
Η τέλεια αγάπη ανάμεσα στην Κουίν και στον Γκράχαμ απειλείται από τον ατελή γάμο τους.
Οι αναμνήσεις, τα λάθη και τα μυστικά που θάβουν όλα αυτά τα χρόνια έρχονται στην επιφάνεια και καταλήγουν να τους χωρίζουν.
Το μόνο πράγμα που μπορεί να τους σώσει είναι το ίδιο πράγμα που μπορεί να καταστρέψει τη σχέση τους για πάντα.
Μια ρεαλιστική ιστορία για ένα ζευγάρι που απέχει από το τέλειο, για ένα ζευγάρι αποξενωμένο, που υψώνει τείχη καταστρέφοντας κάθε όμορφη ανάμνηση που έχει δημιουργήσει εδώ και χρόνια.
Μπορεί όμως μια δυνατή αγάπη να επιβιώσει ανάμεσα σε δύο ατελείς ανθρώπους;

Προσωπική άποψη:
Κάποιοι πιστεύουν πως οι ρομαντικές ιστορίες οφείλουν να παρουσιάζουν τους τέλειους, δυνατούς έρωτες, που έχουν την ικανότητα να ξεπερνάνε κάθε εμπόδιο, φτάνοντας σε μια πληρότητα που δεν έχει λάθη, αδυναμίες, στιγμές όπου χάνεται η μαγεία που έφερε δύο ανθρώπους κοντά. Με απλά λόγια, πιστεύουν στις ονειρικά πλασμένες σχέσεις, που ολοκληρώνονται με έναν τρόπο που δεν βρίσκεται έξω από τη σφαίρα του πραγματικού. Όμως οι αληθινές σχέσεις, στην πραγματική ζωή, μόνο τέλειες δεν είναι, όπως τέλειος δεν είναι κανένας άνθρωπος, γιατί όλοι μας έχουμε τις καλές και τις κακές μας στιγμές, όλοι μας παίρνουμε εξίσου σωστές και λάθος αποφάσεις. Και ξέρετε κάτι; Αυτό είναι που μας καθιστά μοναδικούς και κατ' επέκτασιν, καθιστά μοναδικές και τις σχέσεις μας με τους άλλους.

Μια τέτοια αληθινή ιστορία είναι και αυτή των Κουίν και Γράχαμ, που γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν παράφορα και έζησαν πολύ ευτυχισμένα και ανέμελα χρόνια, μέχρι που παντρεύτηκαν και η ζωή τούς χτύπησε την πόρτα, φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με μια καθημερινότητα την οποία δεν περίμεναν και που δεν ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν, πόσο μάλλον να τη διαχειριστούν. Λάθη, μυστικά, αναμνήσεις, όλα κρυμμένα κάτω από το χαλάκι, έρχονται σταδιακά στην επιφάνεια και ο κόσμος γύρω τους αρχίζει να καταρρέει, όπως καταρρέει και η σχέση τους, με την αδυναμία απόκτησης ενός παιδιού ν' αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο αγκάθι στη σχέση τους, απομακρύνοντάς τους όλο και περισσότερο, κάνοντάς του να ξεχνάνε όσα έχουν ζήσει, για χάρη όσων δεν μπορούν να ζήσουν.

Η Hoover έχει επιλέξει να ξεδιπλώσει το κουβάρι της ιστορίας της σε εναλλασσόμενους χρόνους, μεταφέροντάς μας μία στο παρελθόν και μία στο παρόν, κάτι που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τους ήρωές μας από την αρχή της σχέσης, να μάθουμε το πως αυτή εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια και πως και γιατί έχει φτάσει στο τέλμα που βρίσκεται σήμερα, επιτρέποντάς μας να κατανοήσουμε κάθε διάσταση και προέκταση τόσο της ίδιας της σχέσης, όσο και των χαρακτήρων που την έχουν δημιουργήσει και διαμορφώσει. Παράλληλα, όμως, μας επιτρέπει να μεταβούμε από την τεταμένη συνθήκη του παρόντος, εκεί που τα συναισθήματά μας νιώθουμε να συνθλίβονται, σε μια άλλη, στο παρελθόν, όπου είναι πιο χαρούμενη, πιο ευτυχισμένη, αφήνοντάς μας περιθώρια να αναπνεύσουμε, μα και να αναθαρρήσουμε, γιατί έτσι μας θυμίζει πως τα σκοτάδια του παρόντος μπορούν να χαθούν, αρκεί να τα φωτίσουμε με το φως του παρελθόντος που ίσως έχουμε ξεχάσει.

Το ζήτημα της υπογονιμότητας σίγουρα δεν μπορεί να είναι ευχάριστο, πόσο μάλλον όταν τόσα ζευγάρια γύρω μας αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, όμως η συγγραφέας έχει καταφέρει να το χειριστεί με αρκετή ευαισθησία απέναντι σε όσους βιώνουν μια τέτοια κατάσταση εκ των έσω, αλλά και με αρκετή ωμότητα ταυτόχρονα, ώστε να καταφέρει να ταρακουνήσει όλους εκείνους που το αντιμετωπίζουν ελαφριά τη καρδία, γιατί έτσι τείνουμε να κάνουμε οι άνθρωποι όταν είμαστε απλά παρατηρητές μια συνθήκης και όχι "θύματα" αυτής. Και ναι, πετυχαίνει τον σκοπό της στον απόλυτο βαθμό, συγκινώντας μας βαθιά, κάνοντάς μας να μπούμε στα παπούτσια των ηρώων της, να κατανοήσουμε τις αδυναμίες της και να αιτιολογήσουμε τα λάθη τους, όχι δίνοντάς τους άφεση, αλλά αναγνωρίζοντάς τους το δικαίωμα σε αυτά, μα πάνω απ' όλα τα δικαίωμα να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να προσπαθήσουν να τα ενώσουν συνεχίζοντας από εκεί που είχαν σταματήσει πριν ν' αρχίζουν όλα να καταρρέουν.

Αυτό που αγαπώ περισσότερο απ' όλα τ' άλλα, στα βιβλία της Hoover, είναι το γεγονός πως δεν διστάζει να μιλήσει για όλα εκείνα που μπορεί να μην είναι όμορφα, αψεγάδιαστα, ονειρικά πλασμένα, αλλά που πηγάζουν από την ίδια τη ζωή, είναι αληθινά, ατόφια, ρεαλιστικά, ενίοτε σκληρά, αλλά ειλικρινή και τίμια. Δεν επιχειρεί να ωραιοποιήσει γεγονότα, καταστάσεις, και πολύ περισσότερο ανθρώπους, όμως δεν τους στερεί και το δικαίωμά τους να εξιλεωθούν, να μετανιώσουν, να ζητήσουν συγχώρεση, να προσπαθήσουν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα αρχή, τόσο στη ζωή τους όσο και στις σχέσεις τους με τους άλλους. Γιατί, η πραγματική ομορφιά της ζωής και των ανθρώπων βρίσκεται στις ατέλειές τους, εκείνες που στην πραγματικότητα ερωτευόμαστε, αγαπάμε, θαυμάζουμε, παρασυρόμαστε από αυτές, γιατί οι ατέλειες των άλλων είναι που μπορεί να συμπληρώνουν τις δικές μας και τελικά να οδηγούν, όχι στο τέλειο, αλλά σε εκείνο που είναι υπέροχο μέσα στην καρδιά μας.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Colleen Hoover
Μεταφραστής: Τάπα Σοφία
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 368
ISBN: 978-618-220-148-0