Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Δεκαετία του 1940. Η δεκαεφτάχρονη Βικτόρια, η μόνη γυναίκα που έχει απομείνει στην οικογένεια Νας, έχει αναλάβει μόνη της το νοικοκυριό, ενώ οι άντρες δουλεύουν στο οικογενειακό κτήμα με ροδάκινα στην Αϊόλα του Κολοράντο. Ο Γουίλσον Μουν είναι ένας περιπλανώμενος νεαρός εκτοπισμένος από τη γη της φυλής του. Η τυχαία τους συνάντηση στη γωνία ενός δρόμου θα αλλάξει ριζικά τις ζωές τους. Και όταν τα πράγματα εξελιχθούν διαφορετικά απ’ ό,τι περίμεναν, η Βικτόρια θα εγκαταλείψει τη μόνη ζωή που γνώριζε ως τότε και θα απομονωθεί στην άγρια φύση, παλεύοντας να επιβιώσει. Οι εποχές αλλάζουν και η Βικτόρια βρίσκει στο πανέμορφο αλλά άγριο τοπίο το νόημα και τη δύναμη να προχωρήσει και να φτιάξει από την αρχή όλα όσα έχασε. Και θα το κάνει, ακόμα κι όταν ο ποταμός Γκάνισον απειλήσει να πνίξει τον τόπο της – τα σπίτια, τις φάρμες και το λατρεμένο οικογενειακό τους κτήμα.
Μια εκθαμβωτική διερεύνηση του φυσικού κόσμου, που σιγά σιγά αλλάζει, και ταυτόχρονα ένα αλησμόνητο μυθιστόρημα ενηλικίωσης. Μας φανερώνει τι σημαίνει να οδηγείς τη ζωή σου σαν να είναι ποτάμι – να συγκεντρώνεσαι και να ρέεις, να βρίσκεις τον δρόμο προς τα εμπρός, ακόμα κι όταν το ποτάμι έχει φράξει.

Προσωπική άποψη:
Υπάρχουν βιβλία που καταφέρνουν να σε αγγίξουν, επειδή καταφέρνουν να σε κάνουν να ταυτιστείς με κάποιο κομμάτι τους, αν όχι με το σύνολό του. Υπάρχουν ορισμένα άλλα, πάλι, που καταφέρνουν να σε αγγίξουν, όχι μέσω της ταύτισης, μα μέσω της αλήθειας τους, με την άπλετη ειλικρίνειά τους, με την απέραντη σοφία τους που γεννιέται μέσα απ' την απλότητά τους, και που καταφέρνουν να σου ψιθυρίσουν λόγια που σε συνοδεύουν για πολύ καιρό, αφού έχει ολοκληρώσει την ανάγνωσή τους. Ένα βιβλίο της δεύτερης κατηγορίας είναι και το "Θα γίνω ποτάμι" της πρωτομεμφανιζόμενης Shelley Read, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, και που ήδη έχει κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο, έχοντας μεταφραστεί και εκδοθεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες.

Η δεκαεπτάχρονη Βικτόρια ζει μια συμβατική ζωή, πιστή στα πρότυπα της εποχής της και σε όσα τη δίδαξε η οικογένειά της. Ως γυναίκα, στη δεκαετία του '40, και πόσο μάλλον σε μια άγρια αποικία της Αμερικής, όπως είναι η Αϊόλα του Κολοράντο, δεν έχει άλλη επιλογή απ' το να φροντίζει το σπίτι και τους άντρες της οικογένειάς της, χωρίς να της περνάει ούτε σαν σκέψη το να σηκώσει το κεφάλι της, να φέρει την οποιαδήποτε άποψη ή να έχει την παραμικρή άποψη για τη ζωή της. Άλλωστε, η μοίρα των γυναικών την εποχή εκείνη ήταν προδιαγεγραμμένη, από τη γέννα τους κιόλας, και κανείς δεν ήταν σε θέση να την αμφισβητήσει, πόσο μάλλον οι ίδιες, που γαλουχήθηκαν με φαλοκρατικές αντιλήψεις, υπομένοντας υποβιβασμούς και μη ανθρώπινες συμπεριφορές, γιατί αυτό ήταν το φυσιολογικό. Ωστόσο, κάθε άνθρωπος χρειάζεται μια στιγμή, μία μονάχα στιγμή, για να πάρει την απόφαση να αλλάξει, τόσο τη ζωή του όσο και το μέσα του, και για τη Βικτόρια η στιγμή αυτή έχει ως αφετηρία το 1948 και τη γνωριμία της με τον Γουίλ.

Ο Γουίλ, ντόπιος ιθαγενής αμερικανικής καταγωγής, είναι αυτός που θα πυροδοτήσει μια σειρά γεγονότων που θα οδηγήσουν τη ζωή της Βικτόρια σε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο απ' αυτό που η ίδια, αλλά και ο περίγυρός της, θαρρούσε πως προοριζόταν ν' ακολουθήσει, με τη ζωή της να παίρνει μια δραματική στροφή και ν' αλλάζει για πάντα. Η Βικτόρια βρίσκει την καρδιά της να χτυπά από έρωτα για πρώτη φορά, και στο πρόσωπο του Γουίλ βλέπει έναν άντρα που δεν την αντιμετωπίζει όπως οι άλλοι, μα που είναι περιποιητικός κι ευγενικός μαζί της, που πραγματικά τη νοιάζεται και θέλει να την κάνει ευτυχισμένη. Πόσο εύκολο, όμως, μπορεί ν' αποδειχθεί αυτό σε μια εποχή και σ' έναν τόπο που οι γυναίκες είναι κατώτερες στα μάτια της κοινωνίας και που όποιος δεν είναι "γνήσιος" Αμερικάνος δεν έχει παρά περιορισμένα δικαιώματα, που ακόμα κι αυτά μπορεί κανείς να του τα στερήσει πολύ εύκολα και χωρίς συνέπειες;

Η ζωή της Βικτόρια παίρνει μια τραγική τροπή, με τα γεγονότα να την προλαβαίνουν, οδηγώντας της στο να ζήσει μόνη της, συντροφιά με τη φύση -που αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς πρωταγωνιστές της ιστορίας, μέσω της οποίας αποτυπώνονται όχι μόνο οι αλλαγές των εποχών, αλλά και οι αλλαγές της ανθρώπινης ψυχής και ύπαρξης, που μπορεί να "πεθαίνει", αλλά που βρίσκει πάντα τρόπους να αναγεννιέται και να επιβιώνει-, φροντίζοντας τον εαυτό της και χτίζοντας μια νέα καθημερινότητα κι ένα νέο σπιτικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η αφήγηση, που είναι χωρισμένη σε πέντε ενότητες, ακολουθεί τη Βικτόρια για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες, επιτρέποντάς μας να εξερευνήσουμε τα άδυτα της ψυχής της και τις μνήμες του παρελθόντος που άλλοτε την συνοδεύουν τρυφερά κι άλλοτε στοιχειώνουν τα όνειρά της, να πορευτούμε μαζί της στα δύσβατα μονοπάτια της πορείας της, να συλλογιστούμε τους προβληματισμούς, τις αποφάσεις και τελικά τις πράξεις της, που δεν επικροτούμε πάντοτε, αλλά που σίγουρα κατανοούμε από που πηγάζουν.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η σκέψη πως αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Read, η οποία δεν βρίσκεται και στην πρώτη της νεότητα. Οι ζωντανές περιγραφές του τοπίου καθιστούν την ανάγνωσή του μια συναρπαστική εμπειρία, ενώ η ιστορία αγγίζει θέματα κοινωνικών διακρίσεων και διακρίσεων φύλου, αλλά και έννοιες όπως εκείνες της αγάπης, της απώλειας, της μητρότητας, της φιλίας και της θυσίας, με μεγάλο ρεαλισμό, πολυεπίπεδη διάσταση και βαθιά τρυφερότητα, ευαισθησία κι ενσυναίσθηση. Κάθε χαρακτήρας που παρουσιάζεται μέσω της αφήγησης, καλείται να υποστηρίξει τον δικό του ρόλο, και είτε μας είναι συμπαθής είτε όχι, έχει μια θέση στην πραγματικότητα και εξυπηρετεί απόλυτα τον σκοπό του. Και στο τέλος της ημέρας, τόσο η Βικτόρια όσο και η ιστορία της, καθώς και ο αντίκτυπος που έχει κάθε απόφαση που παίρνει στη ζωή της, συνθέτουν ένα ανάγνωσμα που δεν μπορεί παρά να μείνει μοναδικά αξέχαστο στην καρδιά και στη μνήμη μας.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Shelley Read
Μεταφραστής: Διονυσοπούλου Ιλάειρα
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2023
Αρ. σελίδων: 412
ISBN: 978-618-03-3639-9