Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Τζούλιετ Φέραρς. Έλα Σόμερς. Ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα;
Τώρα που η Έλα γνωρίζει ποια είναι η Τζούλιετ και τον λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε, τα πράγματα έχουν γίνει πιο περίπλοκα. Καθώς παλεύει να καταλάβει το παρελθόν που τη στοιχειώνει και αντικρίζει ένα μέλλον πιο αβέβαιο από ποτέ, οι γραμμές μεταξύ του σωστού και του λάθους –μεταξύ της Έλα και της Τζούλιετ– θολώνουν.
Και με τους παλιούς εχθρούς να καραδοκούν, μπορεί να χάσει πια κάθε έλεγχο του πεπρωμένου της.
Πλησιάζει η ημέρα του απολογισμού για τη Νέα Διακυβέρνηση. Αλλά ίσως να μην μπορεί να επιλέξει με ποια πλευρά θα αγωνιστεί.

Προσωπική άποψη:
Έκτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς «Shatter me», με την ιστορία να εστιάζει στις συγκρούσεις ανάμεσα στο δίπολο των Τζούλιετ και Έλα –αλλά κι εκείνο των Γουόρνερ και Άαρον- και κατ’ επέκτασιν, ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος, που ως γνωστόν, χωρίζονται από μια πολύ λεπτή γραμμή, που είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεί και να ξεπεράσει κανείς, με άγνωστες συνέπειες. Κι όταν υπάρχουν εχθροί που καραδοκούν σε κάθε σου βήμα, δεν μπορείς να είσαι απρόσεκτος ούτε επιπόλαιος, αλλά απόλυτα σύγχρονος για το που πατάς και που θες να βρεθείς.

Η γραφή της Tafi είναι όμορφη και ατμοσφαιρική, όπως ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς, υποστηρίζοντας το σύμπαν που έχει δημιουργήσει και αποτυπώνοντας όλη τη σκληρή πραγματικότητά του με λεπτομέρεια και παραστατικότητα, παρασύροντάς μας κι εμάς μαζί με τους ήρωές της. Παράλληλα, διαθέτει έναν λυρισμό, που ειδικά όταν αφηγείται κομμάτια που αφορούν τον ψυχισμό των ηρώων της, αυτός αποδίδεται με έναν εξαιρετικά όμορφο και συγκινητικό τρόπο, που δεν γίνεται να μην σε αγγίξει.

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η αφήγηση είναι προσωποκεντρική, με την Τζούλιετ, όμως, κατά έναν περίεργο τρόπο, ν’ αποτελεί το λιγότερο κεντρικό πρόσωπο, παρά που είναι η πρωταγωνίστρια αυτής, και παρά που το δικό της ταξίδι στην ολοκλήρωση παρακολουθούμε όλο αυτό το διάστημα. Είναι σαν να μην οδηγεί η ίδια κάπου την πλοκή, αλλά να αφήνει την πλοκή να την παρασύρει εκεί που εκείνη θέλει, γεγονός που την αποδυναμώνει αρκετά ως χαρακτήρα και δεν την αφήνει να φτάσει στην κορύφωσή της.

Από την άλλη μεριά, έχουμε –κυρίως- τους άντρες της ιστορίας, με τον καθέναν απ’ αυτούς να περνάει τον δικό του συναισθηματικό Γολγοθά, με άλλους να κινούνται προς το προς κι άλλους να παρασύρονται από το σκοτάδι, με τις δύο αυτές δυνάμεις να έρχονται συνεχώς σε σύγκρουση και με το ποια απ’ αυτές θα υπερισχύσει στο τέλος, να είναι τουλάχιστον αμφίβολο. Παράλληλα, συνειδητοποιούμε πόσο καταλυτική είναι η παρουσία της Τζούλιετ στη ζωή αυτών, με διαφορετικό τρόπο για τον καθέναν, και πως εκείνη λειτουργεί ως άγκυρα, κάτι που δεν είναι απαραίτητα καλό, γιατί αν μια άγκυρα σηκωθεί, μπορεί να οδηγήσει σε νέα ταξίδια, αλλά και σε ένα ναυάγιο.

Αν με ρωτάτε, και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου, η σειρά αυτή θα έπρεπε να έχει μείνει στα τρία πρώτα βιβλία και να έχει ολοκληρώσει εκεί τον κύκλο της, όπως ήταν άλλωστε και το αρχικό σχέδιο. Παρ’ όλα ταύτα, κι εφόσον υπήρξε συνέχεια αυτής, με τη δημιουργία μιας νέας τριλογίας, πρέπει να πω πως απόλαυσα αυτό το «ταξίδι» αρκετά, παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα του και παρά την αστάθεια του χτισίματος του χαρακτήρα της Τζούλιετ, και παρά που ο Κέντζι, στο τέλος, σήκωσε όλο το βάρος στους ώμους του –με τεράστια, οφείλουμε να ομολογήσουμε, επιτυχία.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Tahereh Mafi
Μεταφραστής: Δελέγκος Μιχάλης
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2024
Αρ. σελίδων: 512
ISBN: 978-618-219-060-9