"Το τυφλό γουρούνι στη δεύτερη οδό" της Σώτης Τριανταφύλλου

Αποφάσισα να γράψω το «Τυφλό γουρούνι στη Δεύτερη οδό» όταν διάβασα τα απομνημονεύματα του θείου Λη, που εκδόθηκαν στα ρωσικά το 1963. Στο βιβλίο με τίτλο «Αριστερή πλευρίτιδα: αναμνήσεις ενός Αμερικανού Κόκκινου» —που θα μπορούσε να έχει υπότιτλο «Το ρομάντζο του αμερικανικού κομμουνισμού» ή κάτι παρόμοιο — ο Λη Φίλιπς, πρώην Ηλίας Φιλιππόπουλος, αφηγείται τη ζωή του από το 1918, όταν πήρε το καράβι για την Αμερική, μέχρι το 1961, όταν εγκατέλειψε το Μέμφις του Τεννεσσί για να εγκατασταθεί στη λατρεμένη του Μόσχα.
Έγραφα λίγες σελίδες κάθε βράδυ στη διαδρομή προς την Καλιφόρνια, όπου πήγα να συναντήσω τον αδερφό μου τον Πάντυ, κι έπειτα στη Μοντάνα, όπου ταξίδεψα μόνο και μόνο για να δω πώς είναι η Μέρυ Κέυ είκοσι χρόνια αργότερα. Το χειρόγραφο —τριακόσιες είκοσι σελίδες γραμμένες στη γραφομηχανή, με τις μουτζούρες και τα σβησίματα— το είχα βάλει στο ντουλαπάκι του στέισον βάγκον ανάμεσα σε διάφορα μικροαντικείμενα: έναν φακό, ένα ζευγάρι μάλλινα γάντια, την άδεια του αυτοκινήτου και δυο κλήσεις της τροχαίας για υπερβολική ταχύτητα. Και θα το ξεχνούσα εκεί αν δεν πήγαινα επιστρέφοντας στο Μέμφις, στη μάντρα του Χάρρυ Γουάιτ για να ανταλλάξω το στέισον βάγκον με ένα παλιό Όλντσμομπιλ.
Κανείς δεν μου ζήτησε να αφηγηθώ την ιστορία των Φίλιπς και της πόλης μας, του Μέμφις του Τεννεσσί. Κανείς δεν μου ζήτησε να μην την αφηγηθώ. Έτσι, αφηγήθηκα αυτή την αληθινή ιστορία που είναι γεμάτη ψέματα.

"Ο ηθοποιός και ο στόχος" του Declan Donnellan

Κλασικό πια βιβλίο για ηθοποιούς και σκηνοθέτες, και μεταφρασμένο σε 15 γλώσσες, Ο ηθοποιός και ο στόχος (α΄ έκδοση στα ρωσικά το 2000), η φρέσκια και ριζική προσέγγιση της υποκριτικής από τον Ντέκλαν Ντόννελλαν, έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες υποκριτικής της εποχής μας και βραβευμένο με τον Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ της Βενετίας για το έργο του πάνω στην τέχνη της υποκριτικής, μόλις κυκλοφόρησε, μεταφρασμένο στα ελληνικά από την αναθεωρημένη και επαυξημένη αγγλική έκδοση του 2018, με νέες ασκήσεις, πρόσθετους όρους κι ένα επιπλέον κεφάλαιο γύρω από το ιαμβικό πεντάμετρο, σε μετάφραση Νάντιας Φώσκολου. Ένα καθηλωτικό ανάγνωσμα, ανεπιτήδευτο και ευθύ, που διεισδύει με σοφία τόσο στην ψυχολογία του ψεύδεσθαι όσο και στην τέχνη της υποκριτικής, οδηγώντας αβίαστα, μέσα από τη χαρά και το χιούμορ της γραφής του Ντόννελλαν, τους νέους ηθοποιούς προς την επίγνωση των ζωντανών διαδικασιών που κρύβονται πίσω από τη δουλειά τους.

"Η μυστική πύλη. Γιατί τα βιβλία για παιδιά είναι πολύ σοβαρή υπόθεση" του Mac Barnett

Τα βιβλία για παιδιά είναι πολυδιαβασμένα, πολυαγαπημένα και παρόντα σε κάθε βιβλιοπωλείο. Όμως σχεδόν ποτέ δεν αποτελούν αξιόλογο πεδίο προσοχής, τουλάχιστον από τους ενηλίκες. Η αλήθεια είναι ότι οι ενήλικες έχουν μεγάλη εξουσία στο τι διαβάζουν τα παιδιά: τα βιβλία που απευθύνονται στα παιδιά γράφονται, εκδίδονται και, αγοράζονται από μεγάλους, οι οποίοι, συνήθως, είναι και αυτοί που τα διαβάζουν μεγαλόφωνα στα παιδιά. Επομένως, τα βιβλία για παιδιά αξίζουν έναν ειλικρινή διάλογο.
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα δοκίμιο που απευθύνεται σε όλους, ειδικά σε όσους παθιάζονται με τη δύναμη της λογοτεχνίας για παιδιά, με τον ρόλο των συγγραφέων και με τη δίχως σύνορα ευφυΐα των παιδιών και έχουν την πεποίθηση ότι τα παιδιά αξίζουν αληθινές ιστορίες και αληθινή τέχνη.