Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Πολλά χρόνια πριν, η αστυνομικός Ίταλα Καρούζο, η επονομαζόμενη «Βασίλισσα», επικεφαλής ενός κυκλώματος διαφθοράς, ανέλαβε να συγκεντρώσει τα αποδεικτικά στοιχεία προκειμένου να οδηγηθεί στη φυλακή ο άντρας που κατηγορούνταν ότι ήταν ο Πέρσικο, απαγωγέας και δολοφόνος τριών έφηβων κοριτσιών. Η Ίταλα δεν μπορούσε να αρνηθεί, γνώριζε όμως ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι.
Τώρα, ένας άντρας με μακριά λευκά μαλλιά αρπάζει στην κυριολεξία τη δεκαεξάχρονη Αμάλα Καβαλκάντε από την πόρτα του όμορφου σπιτιού της, στις παρυφές της μεσαιωνικής Τσιττά ντελ Φιούμε στη βόρεια Ιταλία, και τη φυλακίζει στο υπόγειο ενός παλιού κτιρίου. Η Αμάλα συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται να βγει ζωντανή από εκεί αν δε βρει έναν τρόπο να δραπετεύσει.
Η δικηγόρος Φραντσέσκα Καβαλκάντε, θεία της Αμάλα, είχε υπερασπιστεί τότε ανεπιτυχώς τον άντρα που κατηγορούνταν ότι ήταν ο Πέρσικο. Είναι πεπεισμένη ότι ο πελάτης της ήταν αθώος και ότι ο πραγματικός δολοφόνος κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος. Και είναι πιθανότατα αυτός που έχει απαγάγει την ανιψιά της.
Ο Ισραηλινός Γκέρσομ Πέρετζ ή Τζέρρυ, που ισχυρίζεται ότι είναι τουρίστας, φτάνει στην πόλη αμέσως μετά την απαγωγή της Αμάλα και μοιάζει αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να τη βρει. Ακόμα και να σκοτώσει.
Το Κακό που κάνουν οι άνθρωποι, με τίτλο δανεισμένο από τον σαιξπηρικό Ιούλιο Καίσαρα («Το κακό που κάνουν οι άνθρωποι ζει και μετά απ’ τους ίδιους, το καλό συχνά θάβεται με τα κόκαλά τους» εξηγεί ο Μάρκος Αντώνιος), είναι ένα εντυπωσιακά δομημένο μυθιστόρημα, που διαβάζεται απνευστί, για την έμφυλη βία, για το σκοτεινό πρόσωπο της καλής κοινωνίας της επαρχίας και τη, χρονίζουσα, διαφθορά στους κόλπους της κρατικής ασφάλειας.
Προσωπική άποψη:
Αντλώντας έμπνευση από τον σαιξπηρικό Ιούλιο Καίσαρα και πιο συγκεκριμένα απ’ τα λόγια: «Το κακό που κάνουν οι άνθρωποι ζει και μετά απ’ τους ίδιους, το καλό συχνά θάβεται με τα κόκαλά τους», ο Sandrone Dazieri δημιούργησε ένα crime θρίλερ γεμάτο μυστήριο και αγωνία, που περισσότερο από κάθε τι άλλο προκαλεί τα ανθρώπινα συναισθήματά μας και την ηθική μας, μέσα σε έναν κόσμο όπου το κακό αναδύεται σε τόσες πολλές μορφές που δεν μπορείς να τις προβλέψεις, πόσο μάλλον να τις αντιμετωπίσεις.
Έχουν περάσει τριάντα χρόνια απ’ όταν η Ιτάλα Καρούσο, μια διεφθαρμένη αστυνομικός, σύλλεξε τα στοιχεία που χρειαζόντουσαν προκειμένου να κατηγορηθεί και να οδηγηθεί στη φυλακή ένας άντρας ονόματι Πέρσικο, για την απαγωγή και τη δολοφονία τριών έφηβων κοριτσιών. Η Ιτάλα γνώριζε πολύ καλά πως η αλήθεια απείχε πολύ απ’ αυτή που παρουσιάστηκε, όμως δεν είχε επιλογή να αρνηθεί κι ας ήξερε πως όλο αυτό ήταν λάθος.
Στο σήμερα, η δεκαεξάχρονη Αμάλα Καβαλκάντε, ανιψιά της σκληροτράχηλης δικηγόρου Φραντσέσκα Καβαλκάντε, που υπερασπίστηκε τον ψευδώς κατηγορούμενο άντρα πριν από τριάντα χρόνια, πέφτει θύμα απαγωγής από έναν άντρα με μακριά λευκά μαλλιά και φυλακίζεται στο υπόγειο ενός παλιού κτιρίου, με την ίδια να προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί και γιατί ο άντρας επέλεξε εκείνη. Την ίδια στιγμή, η Φραντσέσκα, που είναι πεπεισμένη πως ο Πέρσικο ήταν αθώος και πως ο πραγματικός δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος και πως πιθανότατα ευθύνεται για την απαγωγή της Αμάλα, συναντά τυχαία τον Τζέρρυ, έναν πρώην πράκτορα των Ειδικών Δυνάμεων, που μοιάζει να είναι αποφασισμένος να την βοηθήσει κάνοντας ό,τι χρειαστεί.
Ο Dazieri είναι ένας συγγραφέας που διαθέτει ένα αρκετά χαρακτηριστικό ύφος γραφής, ενώ ο τρόπος που επιλέγει να αφηγηθεί τις ιστορίες του έχει κι αυτός τον δικό του χαρακτήρα, εστιάζοντας πολύ στην ανάπτυξη και στην καλλιέργεια του μυστηρίου, το οποίο είναι αυτό που κατά κύριο λόγο συντηρεί την πλοκή και την καθιστά έως και τρομακτική σε κάποια σημεία. Η αφήγηση είναι μοιρασμένη ανάμεσα σε δύο χρονικά πλαίσια, στο παρόν και στο παρελθόν, με τα χρονικά αφηγηματικά άλματα μεταξύ παρόντος και παρελθόντος να έχουν έναν εξαιρετικό ρυθμό, επιτρέποντάς σου να διερευνήσεις βήμα προς βήμα τι συνδέει το τότε με το τώρα.
Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε μ’ ένα είδος γραφής και αφηγηματικής προσέγγισης που δεν είναι απαραίτητα εύκολο για όλους, ενώ τα πολλά ιταλικά ονόματα ανεβάζουν τον πήχη δυσκολίας, ωστόσο, αν είναι κανείς συγκεντρωμένος, νομίζω πως μπορεί να απολαύσει την ιστορία αυτή –αλλά και οποιαδήποτε άλλη ιστορία με την υπογραφή του Dazieri- στο έπακρο. Μια ιστορία που φανερώνει το σκληρό και σκοτεινό πρόσωπο των ανθρώπων, και πολύ περισσότερο συγκεκριμένων τάξεων, αλλά και που αναδεικνύει πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι αποφάσεις μας, ο αντίκτυπος των οποίων μπορεί να μην έρχεται πάντα άμεσα –ή και που μπορεί να μην σταματάει ποτέ.
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sandrone Dazieri
Μεταφραστής: Οικονομίδου Μαρία
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2025
Αρ. σελίδων: 528
ISBN: 978-618-07-1323-7
Πολλά χρόνια πριν, η αστυνομικός Ίταλα Καρούζο, η επονομαζόμενη «Βασίλισσα», επικεφαλής ενός κυκλώματος διαφθοράς, ανέλαβε να συγκεντρώσει τα αποδεικτικά στοιχεία προκειμένου να οδηγηθεί στη φυλακή ο άντρας που κατηγορούνταν ότι ήταν ο Πέρσικο, απαγωγέας και δολοφόνος τριών έφηβων κοριτσιών. Η Ίταλα δεν μπορούσε να αρνηθεί, γνώριζε όμως ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι.
Τώρα, ένας άντρας με μακριά λευκά μαλλιά αρπάζει στην κυριολεξία τη δεκαεξάχρονη Αμάλα Καβαλκάντε από την πόρτα του όμορφου σπιτιού της, στις παρυφές της μεσαιωνικής Τσιττά ντελ Φιούμε στη βόρεια Ιταλία, και τη φυλακίζει στο υπόγειο ενός παλιού κτιρίου. Η Αμάλα συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται να βγει ζωντανή από εκεί αν δε βρει έναν τρόπο να δραπετεύσει.
Η δικηγόρος Φραντσέσκα Καβαλκάντε, θεία της Αμάλα, είχε υπερασπιστεί τότε ανεπιτυχώς τον άντρα που κατηγορούνταν ότι ήταν ο Πέρσικο. Είναι πεπεισμένη ότι ο πελάτης της ήταν αθώος και ότι ο πραγματικός δολοφόνος κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος. Και είναι πιθανότατα αυτός που έχει απαγάγει την ανιψιά της.
Ο Ισραηλινός Γκέρσομ Πέρετζ ή Τζέρρυ, που ισχυρίζεται ότι είναι τουρίστας, φτάνει στην πόλη αμέσως μετά την απαγωγή της Αμάλα και μοιάζει αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να τη βρει. Ακόμα και να σκοτώσει.
Το Κακό που κάνουν οι άνθρωποι, με τίτλο δανεισμένο από τον σαιξπηρικό Ιούλιο Καίσαρα («Το κακό που κάνουν οι άνθρωποι ζει και μετά απ’ τους ίδιους, το καλό συχνά θάβεται με τα κόκαλά τους» εξηγεί ο Μάρκος Αντώνιος), είναι ένα εντυπωσιακά δομημένο μυθιστόρημα, που διαβάζεται απνευστί, για την έμφυλη βία, για το σκοτεινό πρόσωπο της καλής κοινωνίας της επαρχίας και τη, χρονίζουσα, διαφθορά στους κόλπους της κρατικής ασφάλειας.
Προσωπική άποψη:
Αντλώντας έμπνευση από τον σαιξπηρικό Ιούλιο Καίσαρα και πιο συγκεκριμένα απ’ τα λόγια: «Το κακό που κάνουν οι άνθρωποι ζει και μετά απ’ τους ίδιους, το καλό συχνά θάβεται με τα κόκαλά τους», ο Sandrone Dazieri δημιούργησε ένα crime θρίλερ γεμάτο μυστήριο και αγωνία, που περισσότερο από κάθε τι άλλο προκαλεί τα ανθρώπινα συναισθήματά μας και την ηθική μας, μέσα σε έναν κόσμο όπου το κακό αναδύεται σε τόσες πολλές μορφές που δεν μπορείς να τις προβλέψεις, πόσο μάλλον να τις αντιμετωπίσεις.
Έχουν περάσει τριάντα χρόνια απ’ όταν η Ιτάλα Καρούσο, μια διεφθαρμένη αστυνομικός, σύλλεξε τα στοιχεία που χρειαζόντουσαν προκειμένου να κατηγορηθεί και να οδηγηθεί στη φυλακή ένας άντρας ονόματι Πέρσικο, για την απαγωγή και τη δολοφονία τριών έφηβων κοριτσιών. Η Ιτάλα γνώριζε πολύ καλά πως η αλήθεια απείχε πολύ απ’ αυτή που παρουσιάστηκε, όμως δεν είχε επιλογή να αρνηθεί κι ας ήξερε πως όλο αυτό ήταν λάθος.
Στο σήμερα, η δεκαεξάχρονη Αμάλα Καβαλκάντε, ανιψιά της σκληροτράχηλης δικηγόρου Φραντσέσκα Καβαλκάντε, που υπερασπίστηκε τον ψευδώς κατηγορούμενο άντρα πριν από τριάντα χρόνια, πέφτει θύμα απαγωγής από έναν άντρα με μακριά λευκά μαλλιά και φυλακίζεται στο υπόγειο ενός παλιού κτιρίου, με την ίδια να προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί και γιατί ο άντρας επέλεξε εκείνη. Την ίδια στιγμή, η Φραντσέσκα, που είναι πεπεισμένη πως ο Πέρσικο ήταν αθώος και πως ο πραγματικός δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος και πως πιθανότατα ευθύνεται για την απαγωγή της Αμάλα, συναντά τυχαία τον Τζέρρυ, έναν πρώην πράκτορα των Ειδικών Δυνάμεων, που μοιάζει να είναι αποφασισμένος να την βοηθήσει κάνοντας ό,τι χρειαστεί.
Ο Dazieri είναι ένας συγγραφέας που διαθέτει ένα αρκετά χαρακτηριστικό ύφος γραφής, ενώ ο τρόπος που επιλέγει να αφηγηθεί τις ιστορίες του έχει κι αυτός τον δικό του χαρακτήρα, εστιάζοντας πολύ στην ανάπτυξη και στην καλλιέργεια του μυστηρίου, το οποίο είναι αυτό που κατά κύριο λόγο συντηρεί την πλοκή και την καθιστά έως και τρομακτική σε κάποια σημεία. Η αφήγηση είναι μοιρασμένη ανάμεσα σε δύο χρονικά πλαίσια, στο παρόν και στο παρελθόν, με τα χρονικά αφηγηματικά άλματα μεταξύ παρόντος και παρελθόντος να έχουν έναν εξαιρετικό ρυθμό, επιτρέποντάς σου να διερευνήσεις βήμα προς βήμα τι συνδέει το τότε με το τώρα.
Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε μ’ ένα είδος γραφής και αφηγηματικής προσέγγισης που δεν είναι απαραίτητα εύκολο για όλους, ενώ τα πολλά ιταλικά ονόματα ανεβάζουν τον πήχη δυσκολίας, ωστόσο, αν είναι κανείς συγκεντρωμένος, νομίζω πως μπορεί να απολαύσει την ιστορία αυτή –αλλά και οποιαδήποτε άλλη ιστορία με την υπογραφή του Dazieri- στο έπακρο. Μια ιστορία που φανερώνει το σκληρό και σκοτεινό πρόσωπο των ανθρώπων, και πολύ περισσότερο συγκεκριμένων τάξεων, αλλά και που αναδεικνύει πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι αποφάσεις μας, ο αντίκτυπος των οποίων μπορεί να μην έρχεται πάντα άμεσα –ή και που μπορεί να μην σταματάει ποτέ.
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sandrone Dazieri
Μεταφραστής: Οικονομίδου Μαρία
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2025
Αρ. σελίδων: 528
ISBN: 978-618-07-1323-7
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου