Συνοπτική περίληψη του έργου:
Παρά το υπολειπόμενο ύψος του, ο Roger μοιάζει να τα έχει όλα: είναι ο πιο επιτυχημένος κυνηγός επιχειρηματικών ταλέντων της Νορβηγίας, έχει παντρευτεί την πανέμορφη ιδιοκτήτρια μιας γκαλερί και ζει σε ένα ονειρεμένο σπίτι. Για να κρατήσει όμως την ισορροπία στα οικονομικά του, εξασκεί και ένα δεύτερο επάγγελμα, αυτό του ληστή πανάκριβων έργων τέχνης. 
Μια μέρα, του δίνεται η ευκαιρία να οργανώσει την τελευταία μεγάλη δουλειά, αυτή που θα τον γλιτώσει από όλα τα χρέη. Μέσα από ανεξήγητες καταστάσεις ωστόσο, θα μετατραπεί από κυνηγός σε θήραμα και θα χρειαστεί να παλέψει για τη ζωή του.

Προσωπική άποψη:
Όταν μαθαίνεις ότι ένα αγαπημένο σου αστυνομικό μυθιστόρημα θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη, η αλήθεια να λέγεται, έχεις κάποια προσμονή και λαχτάρα να το δεις. Πόσο μάλλον όταν μαθαίνεις ότι πίσω από την παραγωγή βρίσκεται η ομάδα που ανέλαβε την σουηδική μεταφορά του "Το Κορίτσι Με Το Τατουάζ", προσφέροντάς μας μάλιστα ένα ιδιαίτερα αξιόλογο και εντυπωσιακό για τα δεδομένα αποτέλεσμα. Οι "Κυνηγοί Κεφαλών" λοιπόν του Jo Nesbo, είναι μια ιστορία που από την πρωτογενή της μορφή κι όλας, προσφέρεται εξαιρετικά ως σενάριο καθώς δεν στερείται σε τίποτα, ούτε σε δράση, ούτε σε αγωνία, πολύ περισσότερο δε, δεν στερείται ανατροπών και εκπλήξεων και αυτό, ίσως είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για ένα αστυνομικό έργο σε όποια του μορφή. Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι το εξής: κατάφεραν αυτό το εύπλαστο υλικό να το αξιοποιήσουν έτσι όπως έπρεπε;

Αυτό που έχω να παρατηρήσω σε πρώτη φάση είναι πως οι σεναριογράφοι, αλλάξαν σε αρκετά σημεία την πρωταρχική ιστορία. Αυτό έχει ένα καλό κι ένα κακό. Το καλό είναι ότι ως έναν βαθμό απλοποιεί κάποια πράγματα, κάνοντας την όλη ιστορία και τα κίνητρά της πιο εύκολα κατανοητά και πιο εύπεπτα στον μέσο θεατή. Το κακό είναι πως επί της ουσίας, οι αλλαγές αυτές, απενοχοποιούν σε κάποιον βαθμό ορισμένους από τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση πράγμα που προσωπικά με ενόχλησε αρκετά καθώς είμαι από εκείνους που προτιμάνε να προσπαθήσουν να λύσουν μόνοι τους ένα παζλ παρά να έρθει κάποιος και να μου προσθέσει ένα σημαντικό κομμάτι την κρίσιμη στιγμή, προκειμένου να μην ζοριστώ. Παρ' όλα ταύτα, το σενάριο διατηρεί την ταυτότητα του βιβλίου από το οποίο προέρχεται και παρά τις όποιες αλλαγές, σέβεται την κεντρική ιδέα, προσπαθώντας να αξιοποιήσει όσο καλύτερα μπορεί τα πολυσύνθετα τμήματά της.

Τον Morten Tyldum φυσικά και δεν τον γνώρισα ως σκηνοθέτη μέχρι χθες αφού, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν έχω εντρυφήσει στη νορβηγική κινηματογραφική βιομηχανία. Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι με εξέπληξε ευχάριστα καθώς προσέφερε στο φιλοθεάμων κοινό ένα αστυνομικό θρίλερ, μια περιπέτεια που η δράση, οι ανατροπές και οι εξελίξεις, δεν σταματάνε πουθενά. Ακόμα κι αν έχεις διαβάσει το βιβλίο και γνωρίζεις τι πρόκειται να συμβεί, καρδιοχτυπάς κάθε λεπτό, σε κάθε βήμα του δόλιου πρωταγωνιστή που περνάει τα πάθη του Ιώβ προκειμένου να καταφέρει να σώσει το τομάρι του αλλά, και να ανακαλύψει πως και γιατί βρέθηκε μπλεγμένος σε αυτήν την κατάσταση. Φυσικά, υπάρχουν κάποια κενά στην εξέλιξη, που αφήνουν κάποιες τρύπες στην πλοκή ωστόσο, πιστεύω ότι πολλοί τις είδανε, λίγοι τις καταλάβανε αφού εκείνες ακριβώς τις στιγμές, είτε με μαύρο χιούμορ, είτε με συγκινησιακά μέσα, ο σκηνοθέτης καταφέρνει έξυπνα να αποσπάσει την προσοχή του θεατή, χωρίς καν ο ίδιος να το αντιληφθεί.

Τον Roger τον φανταζόμουν κάπως διαφορετικό σε σχέση με αυτόν που μας συστήθηκε μέσω του Aksel Hennie, που για να λέμε του στραβού το δίκιο, με το ανέμελο μαλλάκι είναι σαν πρωτοξάδερφο του Golum από τον "Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών" αλλά παρ' όλα ταύτα, καταφέρνει να κερδίσει, τόσο την αντιπάθειά μας αρχικά, όσο και την συμπάθεια και την απέραντη συμπόνοια μας στην συνέχεια, περνώντας του Χριστού τα Πάθη, χάρη στην εκφραστικότητα, κυρίως των ματιών του που καταμαρτυρούν την αγωνία και τον φόβο του, έστω και αν θα ήθελα κάποιες δόσεις μαχητικότητας παραπάνω. Η Synnove Macody Lund εξυπηρετεί απόλυτα τον ρόλο της ως γυναίκα δηλητήριο και αντικείμενο του πάθους που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον σύζυγό της ενώ ο Nikolaj Coster-Waldau είναι αρκετά ωραίος και σκληροτράχηλος για να υποδυθεί ικανοποιητικά τον κυνηγό του Roger.

Οι "Κυνηγοί Κεφαλών" είναι ένα αστυνομικό θρίλερ που μπορεί να μην εντυπωσιάζει ωστόσο, δεν περνάει σε καμία των περιπτώσεων απαρατήρητο. Η Νορβηγική γλώσσα μπορεί να μην ακούγεται ωραία όμως, στην προκειμένη περίπτωση, λειτουργεί θετικά συνδυαστικά με το γενικότερο κλίμα και την αισθητική της ταινίας που κακά τα ψέματα, μυρίζει Σκανδιναβία από κάθε πόρο. Οι ερμηνείες είναι ιδιαίτερα καλές, οι χαρακτήρες στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και παρά το ότι σεναριακά δεν διατηρούνται πάντα οι απαραίτητες ισορροπίες, η δράση είναι συνεχής δεν μπορείς σε καμία των περιπτώσεων να δηλώσεις ότι βαρέθηκες, κουράστηκες ή δυσκολεύτηκες να παρακολουθήσεις αφού οι ανατροπές σε εκπλήσσουν και σε φέρνουν μπροστά σε νέες εξελίξεις. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την εξαιρετικά ανατριχιαστική μουσική, το φυσικό Νορβηγικό περιβάλλον που αποπνέει μόνο κινδύνους και ένα πρωτότυπα κεντημένο story διαφορετικών προεκτάσεων που βρίσκουν κοινό μονοπάτι.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Κυνηγοί Κεφαλών
Είδος: Δράσης
Σκηνοθέτης: Morten Tyldum
Πρωταγωνιστής: Aksel Hennie, Nikolaj Coster-Waldau, Synnove Macody Lund, Julie R. Olgaard, Eivind Sander, Daniel Bratterud, Baard Owe
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 98'

Επίσημο site: