Με την υπογραφή της Junko, το 2007, το "Comic Magazine Lynx" των εκδόσεων Gentosha, προχώρησε στην δημοσίευση του συγκεκριμένου manga, ανά κεφάλαια, τα οποία συγκεντρώθηκαν από τον εκδότη την ίδια χρονιά σε έναν τόμο. Το manga αυτό αποτελείται από 3 short stories, με κάθε μία από αυτές να συμπληρώνεται από ένα μικρό, extra σχετικό με το εκάστοτε θέμα, κεφάλαιο. Οι τρεις ιστορίες έχουν τίτλο "Rough Boyfriend", "All About My Brother" και "Piano Lesson" και σύνολο φτάνουν τις 182 σελίδες.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ MANGA:
Rough Boyfriend (κεφάλαια 1-2.5): Ο Naoto και ο Hajime, είναι παιδικοί φίλοι και ουσιαστικά, έχουν μεγαλώσει μαζί. Ο πρώτος, μπορεί να μοιάζει εύθραυστος και χαριτωμένος, όμως στην πραγματικότητα, είναι ιδιαίτερα δύσκολος χαρακτήρας και θα λέγαμε, επιθετικός, με πρόβλημα διαχείρισης θυμού. Και μπορεί εκείνος να είναι έτσι, ωστόσο, ο Hajime, δεν έχει μάτια παρά μόνο γι' αυτόν, αλλά δεδομένου ότι ο Naoto σιχαίνεται τους ομοφυλόφιλους, δεν έχει σκεφτεί ποτέ να του μιλήσει στα σοβαρά για τα συναισθήματά του, από φόβο μήπως τον χάσει.Ένα τυχαίο περιστατικό, θα τους φέρει αντιμέτωπους με την αλήθεια και οι δυο τους θα πρέπει να αποφασίσουν αν και πως μπορούν να προχωρήσουν μαζί.
All Αbout my Βrother (κεφάλαια 3-3.5): Ο Shinji, είχε πάντα μια ιδιαίτερη σχέση αγάπης με τον μικρότερό του αδερφό, τον Haruki, από τότε που οι γονείς τους αποφάσισαν να παντρευτούν και οι δυο τους έγιναν επίσημα οικογένεια. Η αγάπη όμως αυτή, ήταν ανέκαθεν κάτι περισσότερο από αδελφική και ο Shinji, όντας ο μεγαλύτερος και κατ' επέκτασιν, ο πιο υπεύθυνος από τους δυο, έπρεπε μια ζωή να προσπαθεί σκληρά για να κρύψει τα πραγματικά του συναισθήματα. Ένα γράμμα που θα απαιτεί την πληρωμή ενός δανείου που ο Haruki έχει χρησιμοποιήσει για να απολαύσει τις ερωτικές υπηρεσίες κάποιων γυναικών, θα τους φέρει αντιμέτωπους με επιλογές που οδηγούν σε δρόμους χωρίς επιστροφή και που ο Shinji θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στις επιθυμίες του και το καθήκον του στην οικογένεια.
Piano Lesson (κεφάλαια 4-5.5): Μετά το διαζύγιο των γονιών του, ο Shuuji αφήνει πίσω του το Τόκιο ακολουθώντας τη μητέρα του σε μια άλλη πόλη και κατά συνέπεια, σε ένα νέο, τοπικό σχολείο, ελπίζοντας να έχει μια ήσυχη και φυσιολογική ζωή, επιθυμώντας να κάνει όσο καλύτερη εντύπωση μπορεί. Και όλα φαίνεται να πηγαίνουν εξαιρετικά καλά, μέχρι τη στιγμή που ο Yoshie Kennichi, ο αρχιταραχοποιός του σχολείου εμφανίζεται μπροστά του και οι πρώτες εντυπώσεις, μόνο καλές δεν είναι. Όμως ο Yoshie αναγνωρίζει τον Shuuji ο οποίος συνειδητοποιεί πως δεν είναι άλλος από το παιδικό του φίλο με τον οποίο έπαιζαν πιάνο μαζί. Το σοκ είναι μεγάλο, καθώς ο Yoshie έχει αλλάξει πολύ... ή μήπως, ο Shuuji είχε πλάσει μια λάθος εικόνα στο μυαλό του την οποία και θα πρέπει να αναθεωρήσει και να διαχειριστεί;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
- Όπως έχω ξαναπεί, όταν ένα manga αποτελείται από πολλές μικρές ιστορίες, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο αναγνώστης θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί πως κάποια από αυτές, θα ήθελε να τις διαβάσει σε κείμενο μεγαλύτερης έκτασης. Αν όχι όλες, τουλάχιστον τη δεύτερη ιστορία, θα ήθελα να την δω λίγο πιο αναπτυγμένη, ή έστω, να έχει ένα κεφαλαιάκι ακόμα, καθώς ήταν η πιο... τολμηρή απ' όλες και αυτή που θα μπορούσε να δώσει κάτι ακόμα, κάτι που εμένα μου έλειψε.
- Όσον αφορά την πρώτη ιστορία, μου αρέσει το γεγονός ότι τίθεται το θέμα της ομοφοβίας και το πως αντιμετωπίζεται από τον παθόντα, αν κι εφόσον βρεθεί αντιμέτωπος επί της ουσίας με μια ανάλογη κατάσταση. Εδώ ακριβώς, δουλεύει το ψυχογραφικό προφίλ του χαρακτήρα που μας οδηγεί στο να αναρωτηθούμε αν τελικά είμαστε αρνητικοί απέναντι σε κάτι επειδή έτσι μας έμαθαν, επειδή αυτό είναι το φυσιολογικό ή επειδή, στην πραγματικότητα, ξέρουμε πως ίσως να βρισκόμαστε στην απέναντι όχθη, έστω και υποσυνείδητα και αυτό μας πανικοβάλει, ιδιαίτερα αν είμαστε άνθρωποι που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε συναισθήματα, γενικότερα.
- Στη δεύτερη ιστορία, θίγονται θέματα οικογένειας και αυτή είναι ακόμα μια παράμετρος που μπορεί να επηρεαστεί από μια κατάσταση όπως η ομοφυλοφιλία ή η έλξη γενικότερα μεταξύ κάποιων μελών της. Έχουμε δύο εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες, έναν απόλυτα υποταγμένο στο καθήκον και στην υπευθυνότητα και έναν που πηγαίνει όπου τον οδηγεί ο άνεμος. Από 'κει και πέρα, υπάρχουν τα θέλω που είτε τα ελέγχουμε και τα κοντρολάρουμε, είτε τα αφήνουμε να μας υποτάξουν. Και τελικά, τι βάζουμε πάνω απ' όλα την ώρα της κρίσης; Τις επιθυμίες και τα συναισθήματά μας, ή ένα ηθικοπλαστικό καθήκον που δεν ζητήσαμε καν να φορτωθούμε στις πλάτες μας, ωστόσο το κάναμε χωρίς να παραπονεθούμε.
- Στην τρίτη και τελευταία ιστορία, τίθεται άλλο ένα ενδιαφέρον θέμα, κάτι με το οποίο ο καθένας μας έρχεται αντιμέτωπος στη ζωή του και μάλιστα, παραπάνω από μία φορά. Γνωρίζουμε ανθρώπους, ζούμε μαζί τους και πλάθουμε μες το μυαλό μας μια δικιά μας εικόνα για το ποιοι είναι. Πολλές φορές, όμως, η εικόνα αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα ή έστω, είναι διαστρεβλωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να κρατήσουμε τον άλλο κοντά μας πιο εύκολα, επειδή έτσι, θα ταιριάζει καλύτερα στα πρότυπα και τα ιδανικά μας. Και τελικά, ερχόμαστε θέλοντας και μη με ένα γιγαντιαίο ερώτημα. Θα διώξουμε από τη ζωή μας έναν άνθρωπο που νοιαζόμαστε επειδή δεν είναι ιδανικός, ή θα κρατήσουμε όλα εκείνα που αγαπάμε και θα τα ισχυροποιήσουμε ώστε να μείνουμε;
- Κάτι που παρατήρησα στο συγκεκριμένο manga, είναι πως σε σχέση με άλλες δουλειές της Junko, είναι αρκετά πιο kinky. Θα λέγαμε πως οι ερωτικές σκηνές είναι κάπως πιο τολμηρές, ή και περιγραφικές στο σχεδιαστικό τους κομμάτι, κάτι που προσωπικά, απόλαυσα, μέσα από το πέπλο της διακριτικότητας που πάντα μας τις δίνει η δημιουργός. Άλλωστε, είναι ξεκάθαρο πως μεγαλύτερη έμφαση δίνει στα πρόσωπα, οι εκφράσεις των οποίων λένε περισσότερα απ' όσο ίσως πιστεύουμε.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Δεδομένου ότι είναι από τις πρώτες καλλιτεχνικές δουλειές της Junko, μόνο καλά πράγματα θα μπορούσα να πω. Το σχέδιό της είναι πάρα πολύ καλό, όπως πάντα, αφήνοντας ωστόσο, σε σχέση με άλλα έργα της, κάπως πιο ευδιάκριτες γραμμές ως προς την διάκριση της κυριαρχίας στη σχέση. Βέβαια, αυτό έχει να κάνει με την εικόνα και όχι με την ταυτοποίηση των χαρακτήρων, κάτι που πάντα απολαμβάνω στις ιστορίες. Θα μου άρεσε αν όχι και τις τρεις ιστορίες, μία ή δύο από αυτές να τις δω πιο αναπτυγμένες, αλλά όταν μιλάμε για αφηγήσεις σφηνάκια, το να μείνω με μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα, είναι μάλλον αναμενόμενο. Παρ' όλα ταύτα, είναι σίγουρα ένα yaoi manga που ο καθένας μας μπορεί να απολαύσει, με αρκετές κωμικές στιγμές αλλά και έντονο ερωτικό στοιχείο, συνδυασμένο πάντα με το προβληματικό συναίσθημα που ψάχνει διέξοδο έκφρασης.