Ένα πανέμορφο τυφλό κορίτσι με εκπληκτικές ταχυδακτυλουργικές δεξιότητες και ο θετός πατέρας της παίζουν στους δρόμους της Αθήνας ένα σκετς του Σαρλό και μένουν στον λόφο του Φιλοπάππου. Όταν θα γίνουν στόχος αδίστακτων εκτελεστών, ένας ισχυρός άνθρωπος του δρόμου αποφασίζει να προστατέψει το κορίτσι και παίρνει ένα τηλέφωνο. Το τηλέφωνο το σηκώνει ο Στράτος Γαζής, ο καλύτερος επαγγελματίας φροντιστής στην Αθήνα - σιχαίνεται να τον λένε δολοφόνο. O Στράτος αντιμετωπίζει μια πολύ μεγάλη κρίση στη σχέση του με τη Μαρία, τον έρωτα της ζωής του, που είναι έγκυος και έχει αμφιβολίες αν μπορεί να κρατήσει το παιδί, με τους κινδύνους που συνοδεύουν τη ζωή που έχουν επιλέξει. Αλλά όσο περισσότερο ο Στράτος γνωρίζει τη Νάστια, τόσο νιώθει πως πρέπει να προστατέψει αυτό το κορίτσι, πως πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να την κρατήσει ζωντανή. Την ίδια ώρα, ο κολλητός φίλος και ερωτικός αντίζηλος του Στράτου, ο Κώστας Δράγκας, νούμερο ένα αστυνομικός του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής, έχει μόλις αναλάβει μια υπόθεση που σιχαίνεται και, ως συνήθως, έχει ξεκινήσει πόλεμο με όλα τα μέσα ενημέρωσης που δεν μπορούν να του πάρουν κουβέντα. Αυτό που οι δύο φίλοι δε γνωρίζουν είναι ότι οι υποθέσεις τους συνδέονται. Ότι τα επιχειρηματικά συμφέροντα πίσω από τους κυνηγούς της Νάστιας είναι μεγαλύτερα απ’ όσο μπορούν να φανταστούν. Ότι η λύση του μυστηρίου ίσως να βρίσκεται καλά κρυμμένη στην υπόθεση μιας διάσημης ταινίας. Και ότι, όταν τελειώσει αυτή η ιστορία, τίποτα στην προσωπική τους ζωή δε θα είναι πια το ίδιο.
Οκτώ συγγραφείς αφηγούνται εγκλήµατα πάθους, εξιχνιάζουν ιστορίες ερωτικής απόγνωσης. Ο Γιάννης Ατζακάς, η Ελένη Γιαννακάκη, ο Κώστας Καβανόζης, ο Χρίστος Κυθρεώτης, η Μαρία Μήτσορα, ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, ο Χρήστος Οικονόµου και η ΣώτηΤριανταφύλλου γράφουν από ένα διήγηµα όπου η ερωτογραφία διασταυρώνεται µε τη noir γραφή, κλίνοντας άλλοτε προς τον σκληρό ρεαλισµό ή την παραµυθητική αφήγηση, άλλοτε προς τη σκοτεινή παρωδία ή την αλλόκοτη περιπέτεια κι άλλοτε προς την υπερβατική πρόζα ή την κοινωνική σάτιρα.
Όταν η ερωτική παραφορά οδηγεί τους ήρωες στη ρίζα του κακού, στη ρίζα της ύπαρξης...
Η Θεωρία του βαδίσματος, θεωρία και σχόλιο μαζί, είναι μια τολμηρή διείσδυση του Ονορέ ντε Μπαλζάκ στα ερωτήματα και στην ψυχολογία της επιστήμης, καθώς και μια περιπαικτική καταγραφή όσων χαρακτηρίζουν το πνεύμα και τα ήθη του Παρισιού τη δεκαετία του 1830. Το ειρωνικό αυτό εγχειρίδιο πραγματεύεται πολλές από τις σκέψεις που ανέκαθεν απασχολούσαν τον Μπαλζάκ και τις οποίες βρίσκουμε διάσπαρτες στα φιλοσοφικά του έργα: σκέψεις σχετικά με την κίνηση, την ανάλωση της ζωτικής ενέργειας, τις σχέσεις ανάμεσα στην εσωτερική υπόσταση του ανθρώπου και τις εξωτερικές του αντιδράσεις, τη μακροβιότητα, τη φιλοσοφία των καθημερινών του κινήσεων.
Αγωνία κυριαρχεί στις εναλλασσόμενες υποθέσεις του μυθιστορήματος. Ο αστυνόμος Μονταλμπάνο νιώθει έναν ακαθόριστο φόβο. Η ανάμνηση ενός ονείρου τού προκαλεί δυσφορία, προλήψεις, σκοτεινά προαισθήματα. Μια παράπλευρη σκέψη προσπαθεί ν’ αποκτήσει ξεκάθαρη μορφή και συνεχίζει να υφίσταται στην πραγματικότητα ως ύποπτη συνενοχή? κι έχει ως αφετηρία τις συμπτώσεις με το άθλιο όνειρο που μετέτρεψε ένα κομμάτι άγονης κι έρημης γης σε ανοικτό νεκροτομείο με κλειστό φέρετρο και πτώμα που περιμένει ν’ αναγνωριστεί, κάτω από ένα κίτρινο φως και ψυχοσωματικές επιδράσεις. Ακόμη και οι συνηθισμένες ασυναρτησίες του Καταρέλλα εκφράζονται στο όνειρο μέσα από φράσεις στα λατινικά.
Στην πορεία της η έρευνα, προκειμένου να διαλευκάνει υποθέσεις ένοπλης επίθεσης και βιασμού, λαθρεμπορίου όπλων και απατεώνων που εξάγουν κλεμμένα έργα τέχνης, συναντάει και μπλέκεται με γυναίκες που έχουν φλογερό ταμπεραμέντο, ενώ ο αστυνόμος, εκτεθειμένος στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων και των παράνομων παιχνιδιών του μυαλού, βρίσκεται σε στάση αναμονής. Τελικά, κάτι που δεν είναι τελείως ξεκάθαρο θα βγει από το παρασκήνιο και θ’ αποκαλυφθεί.
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου