Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Βαλέρια είναι κλέφτρα. Ένας θηλυκός Ρομπέν των Δασών. Ο Νικόλας είναι αστυνομικός. Ανάμεσά τους φουντώνει ένας έρωτας φωτιά∙ σε ένα μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που χορεύει πεντοζάλι, ανάμεσα στην αλήθεια και τη φαντασία, στο παρόν και το παρελθόν∙ στον έρωτα μιας Κρητικοπούλας κι ενός Γερμανού, στα χρόνια του πολέμου. Και ταξιδεύει με το Οριάν Εξπρές της καρδιάς μας στην αγκαλιά του ήλιου. Γιατί τη ζωή μας τη ζούμε στις πιο μικρές ευτυχισμένες μας στιγμές. Και γιατί αξίζει να γίνουμε ήλιοι για να φωτίσουμε τους σβησμένους ήλιους των άλλων…

Προσωπική άποψη:
Οφείλω να ομολογήσω πως όταν είδα για πρώτη φορά το εξώφυλλο του "Στην αγκαλιά του ήλιου", όχι απλά δεν εντυπωσιάστηκα, αλλά με παρέπεμψε σε περιεχόμενα βιβλίων μιας άλλης εποχής και κυρίως, βιβλίων που απέχουν χιλιόμετρα από αυτά που προτιμώ και που επιλέγω ως αναγνώστρια. Ειδικά μετά το εξαιρετικό εξώφυλλο, αλλά και περιεχόμενο, που είχαν τα "Δίδυμα φεγγάρια", περίμενα κάτι ανάλογο, οπότε ήταν επόμενο να απογοητευθώ, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο όντας προκατειλημμένη. Άλλωστε, πολλές φορές, ένα μέτριο ή ακόμα κι ένα κακό εξώφυλλο, κρύβει θησαυρούς. Και μπορεί το συγκεκριμένο βιβλίο να μην είναι θησαυρός, ούτε το καλύτερο της συγγραφέως, είναι όμως μια όμορφη ιστορία που αξίζει να διαβαστεί.

Ο Νικόλας είναι αστυνομικός. Η Βαλέρια είναι χορεύτρια. Οι δρόμοι των δυο τους θα συναντηθούν και θα ζήσουν έναν μεγάλο, δυνατό έρωτα, που τίποτα δεν μοιάζει να μπορεί να τον κλονίσει. Και όμως, ο έρωτάς τους είναι καταδικασμένος, έστω κι αν δεν το γνωρίζουν. Η ίδια η ζωή και τα παράξενα παιχνίδια της, θα τους το αποδείξει αυτό. Γιατί, η Βαλέρια, εκτός των άλλων, είναι κλέφτρα, και παρά που το κάνει αυτό για να βοηθήσει άλλους ανθρώπους, δεν παύει να παραβαίνει το νόμο, και όταν ο Νικόλας θα κληθεί να την συλλάβει και να την οδηγήσει στη δικαιοσύνη, το δίλημμα θα είναι μεγάλο και η τροπή που θα πάρουν οι ζωές τους, ακόμα μεγαλύτερη.

Επί της ουσίας, η κυρία Ζαΐρη, μας μιλάει για την ιστορία δύο ανθρώπων που καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα στον έρωτα -και το συναίσθημα που αυτό γεννάει στις καρδιές των ανθρώπων- και το αίσθημα του καθήκοντος, έτσι όπως ο καθένας τους το ζει, το βιώνει και το αντιλαμβάνεται. Τόσο ο Νικόλας όσο και η Βαλέρια, υπηρετούν την δικαιοσύνη της δικής τους συνείδησης και με γνώμονα τα δικά τους κριτήρια, ο καθένας δικαιολογεί τον εαυτό του και τις πράξεις και τις αποφάσεις του, επειδή βαθιά μέσα του αυτό που κάνει πιστεύει πως είναι το σωστό, το ηθικό, το δίκαιο, αυτό που αξίζει και πρέπει να ακολουθήσει κανείς ως κανόνα στη ζωή του. Κι όμως, δεν είναι πάντα εύκολο να επιλέξεις αλλά ακόμα κι αν το κάνεις, δεν είναι πάντα εύκολο να πληρώσεις το τίμημα της επιλογής σου αυτής.

Αναλύοντας, λοιπόν, όλα τα παραπάνω σε ένα δεύτερο επίπεδο, θα λέγαμε πως το "Στην αγκαλιά του ήλιου", περισσότερο και από μία ερωτική ιστορία, είναι ένα καλοδουλεμένο και άρτια ισορροπημένο ψυχογράφημα, που παίρνοντας ως δεδομένο τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επηρεάζουν τον κάθε άνθρωπο, αλλά και την προσωπική του ηθική και του πως αυτή θίγεται, κατευθύνεται και τον οδηγεί στο να παίρνει αποφάσεις, παρουσιάζει τελικά την εσωτερική αλήθεια όλων των ανθρώπων, του καθενός από εμάς που είτε αυτή τη στιγμή, είτε κάποια άλλη, έχουμε βρεθεί σε μια θέση που αισθανόμαστε να μειονεκτούμε, να υστερούμε, να αδικούμαστε και τελικά, να εξοργιζόμαστε και να θέλουμε να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν και να διδάξουμε τι πάει πραγματικά να πει πως κάτι είναι σωστό, ηθικό, δίκαιο.

Αναμφίβολα, η κυρία Ζαΐρη είναι μια εξαιρετική συγγραφέας και το σημαντικότερο, ένας πολύ τρυφερός άνθρωπος που αγαπάει τους άλλους ανθρώπους, με τα καλά και τα λάθη τους, με τα πάθη τους και τις αδυναμίες τους, κι αυτό μπορείς πολύ εύκολα να το διαπιστώσεις μέσα από τα βιβλία της και από το περίτεχνο τρόπο που χειρίζεται την παλέτα των συναισθημάτων των πρωταγωνιστών της. Και ναι, ο "Στην αγκαλιά του ήλιου" δεν αποτελεί εξαίρεση, αφού με ένα τρόπο λυρικό μας μεταφέρει σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες, μας επιτρέπει ν' ακούσουμε κραυγές και καρδιοχτύπια. Προσωπικά, αυτό που μπορώ να καταλογίσω ως μειονέκτημα στο βιβλίο αυτό, είναι πως το βρήκα κάπως φλύαρο στα σημεία -θα μπορούσε να είναι αρκετές σελίδες μικρότερο-, ενώ οι συμπτώσεις του με έκαναν ορισμένες στιγμές να νιώσω πως ήταν κάπως υπερβολικές. Παρ' όλα ταύτα, διαβάστε το, επειδή η κυρία Ζαΐρη ξέρει τι είναι αγάπη, και ξέρει πως να μιλάει γι' αυτήν.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ζαΐρη-Ρώσση Ρένα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 608
ISBN: 978-618-01-1021-0