Η βιομηχανία των anime, συνεχίζοντας την προσπάθειά της να καλύψει ακόμα και το μικρότερο τηλεοπτικό κενό, βγάζει στην αγορά ολοένα και περισσότερα short anime, που ξεκινάνε από 2' και φτάνουν μέχρι τα 5' στο maximum. Κάποια από αυτά τα παρακολουθείς ευχάριστα, κάποια άλλα με βαριεστημάρα, ενώ πρόσφατα ανακάλυψα πως στην κατηγορία αυτή υπάρχουν και τρομακτικά anime -για τα οποία θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή. Σήμερα, θα σταθούμε στην κατηγορία των βαρετών, όπως το "Ame-iro Cocoa", μια πρωτότυπη ιδέα παραγωγής των studios EMT Squared, σε σκηνοθεσία Tomomi Mochizuki, το οποίο προβλήθηκε μέσω των δικτύων FUNimation Entertainment και EMT² σε 12 επεισόδια, μεταξύ 05 Απριλίου 2015 και 21 Ιουνίου 2015. Η σειρά δεν έχει ending, παρά μονάχα opening, το οποίο δεν είναι άλλο από το "Rainy cocoa" ερμηνευμένο από τον Hiro Shimono.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ:
Ο Aoi Tokura έχει περάσει μια πραγματικά δύσκολη μέρα. Συνηθισμένος στο να τον περνάνε για κορίτσι, αντιμετώπισε και έναν μυστηριώδη άγνωστο στο τρένο, ο οποίος τον χαρακτήρισε φρικιό, επειδή τον έπιασε να τον "παρακολουθεί". Και η βροχή ήρθε να συμπληρώσει το καρέ, με τον Tokura να καταλήγει στο καφέ Rainy Color, που είναι φημισμένο για την ζεστή σοκολάτα που σερβίρει, και στη συνέχεια να πιάνει δουλειά εκεί. Όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλύτερα, με το ζεστό και φιλόξενο προσωπικό του καφέ να τον έχει αγκαλιάσει, μέχρι την ώρα που ο άντρας του τρένου μπαίνει στο μαγαζί, κάνοντας τη μέρα του χειρότερη... ή μήπως, όχι;




Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
- Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν υπάρχει υπόθεση. Δεν υπάρχει πλοκή. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει εξέλιξη, πόσο μάλλον ανατροπές κι εκπλήξεις που ίσως να μπορούσαν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον μας. Φυσικά, μέσα σε ενάμιση λεπτό παραγωγικού επεισοδίου δεν περίμενα και πολλά, αλλά πιστεύω πως η δομή και οι βάσεις του story είναι τέτοιες που αν είχε ακολουθηθεί μια διαφορετική κατεύθυνση, θα μπορούσαμε να έχουμε κι ένα διαφορετικό, πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
- Οι χαρακτήρες... Τι να πω γι' αυτούς; Τυπικοί έως αδιάφοροι και βαρετοί. Σαφέστατα και ακολουθούν
τα κλασσικά μοντέλα προδιαγραφών του είδους τους, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δενόμαστε μαζί τους. Ίσως αν η έκταση του επεισοδίου ήταν διαφορετική, πράγμα που θα επέτρεπε στους ίδιους να εξελιχθούν και σε εμάς να εμβαθύνουμε σε αυτούς και να αναλύσουμε καλύτερα τον εσωτερικό, ψυχικό τους κόσμο, κάτι που θα μας οδηγούσε στο να δεθούμε μαζί τους, αν όχι να ταυτιστούμε. Και ειδικά στα anime αυτά, η ταύτιση παίζει μεγάλο ρόλο.
- Υποθέτω πως, ως προς τα γενικά της χαρακτηριστικά, η σειρά ακολουθεί τα κλασσικά μοτίβο των shoujo anime που βασίζονται σε male characters, στοιχείο που στοχεύει στο να δημιουργήσει τις κατάλληλες βάσεις για fanservice, τρέφοντας την επιθυμία αυτή με μικρά υπονοούμενα εδώ κι εκεί. Με πιο απλά λόγια, η συγκεκριμένη σειρά θα μπορούσε να είναι και yaoi, αν τα υπονοούμενα δεν έμεναν στο επίπεδο του "πετάω μπηχτές και ό,τι γίνει", αλλά ήταν πιο ξεκάθαρα. Και ποιος ξέρει... ίσως το σενάριο αυτό να ήταν πιο διασκεδαστικό.
- Το σχέδιο, με τη σειρά του, είναι και αυτό εξαιρετικά απλό και τυπικό. Όχι πως περίμενα να είναι καμιά
υπερπαραγωγή, αλλά θα μπορούσε -τουλάχιστον- να έχει προτιμηθεί μια πιο σύγχρονη τεχνική σχεδιασμού και όχι μια τόσο παλιομοδίτικη και ξεπερασμένη, που με έκανε να νιώθω πως ταξίδεψα πίσω στο χρόνο και ξύπνησα στα 90's. Όχι πως τραβάω ζόρι με την συγκεκριμένη δεκαετία, αλλά όταν έχουμε δει πράματα και θάματα μέσα στην διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, δεν γίνεται να μην τοποθετούμε πιο ψηλά τον πήχη.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Αν ενώσουμε όλα τα επεισόδια μαζί, θα μπορούσαμε να έχουμε ένα ολόκληρο επεισόδιο ενός κανονικής διάρκειας anime. Ίσως, τότε, τα πράγματα να ήταν καλύτερα και να παρουσίαζαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού η συμπαθητική ιδέα πίσω από το όλο concept θα μπορούσε να έχει προοπτικές και εξέλιξη, τόσο πλοκής, όσο και χαρακτήρων. Δεν θα έλεγα πως είναι ένα anime που θα σας πρότεινα να το δείτε, αλλά από την άλλη μιλάμε για 20' από τη ζωή σας, οπότε αν το πάρετε απόφαση, δεν θα θυσιάσετε και πολλά. Και δεδομένου πως στις 04 Οκτωβρίου η σειρά ετοιμάζεται να επιστρέψει με μια δεύτερη season, ίσως και να έχει να μας προσφέρει κάτι παραπάνω.