Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
ΠΟΤΕ MA ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΚΛΑΨΕΙΣ...
Η μητέρα της Γιουρίκα δίδαξε στην κόρη της αυτό τον κανόνα πριν από πολλά χρόνια. Όμως, τώρα έχει φύγει από τη ζωή και όπου πάει η Γιουρίκα βρίσκεται κι εκείνος: ο Άντερ, το ψηλό, ξανθό, χλωμό αγόρι που γνωρίζει πράγματα που δε θα ’πρεπε, που την προειδοποιεί ότι η ζωή της βρίσκεται σε κίνδυνο, που τη φέρνει στα πρόθυρα των δακρύων, έτσι όπως δεν την έχει φέρει ποτέ κανείς.
Ωστόσο, ο Άντερ δε γνωρίζει το σκοτεινότερο μυστικό της: από τότε που πνίγηκε η μητέρα της σε ένα περίεργο δυστύχημα, η Γιουρίκα εύχεται να ήταν κι αυτή νεκρή. Για ελάχιστα πράγματα νοιάζεται στη ζωή: για τον κολλητό της, τον Μπρουκς, και για μια αλλόκοτη κληρονομιά – ένα γράμμα, ένα μενταγιόν, ένα μυστηριώδες πέτρωμα κι ένα παμπάλαιο, ακατανόητο βιβλίο που μιλάει για μια κοπέλα η οποία πληγώθηκε στον έρωτα και τα αστείρευτα δάκρυά της βύθισαν μια ολόκληρη ήπειρο. Η Γιουρίκα θα ανακαλύψει ότι δεν πρόκειται για μύθο, ότι ο Άντερ μπορεί να λέει την αλήθεια και… ότι η ζωή της κρύβει πολύ πιο σκοτεινά, υποθαλάσσια ρεύματα απ’ ό,τι είχε φανταστεί ποτέ.
Το πρώτο μέρος μιας συναρπαστικής διλογίας που τα έχει όλα: απόλυτο έρωτα, εφιαλτικά μυστικά και σκοτεινή μαγεία… ένα σύμπαν όπου όλα όσα αγαπάς μπορεί να παρασυρθούν στον βυθό του ωκεανού.

Προσωπική άποψη:
Η Lauren Kate είναι μία συγγραφέας που στην Ελλάδα, και όχι μόνο, έχει αγαπηθεί και μισηθεί όσο λίγες. Εμείς τη γνωρίσαμε τον Ιούνιο του 2010, όταν πάνω στη μεγάλη έκρηξη της Young Adult φανταστικής λογοτεχνίας στη χώρα μας, οι εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφόρησαν το πρώτο βιβλίο της σειράς "Άγγελοι", το οποίο και φέρει την υπογραφή της. Αν και γνωρίζω πολύ καλά πως σε μεγάλη μερίδα φίλων μου δεν άρεσε η εν λόγω σειρά, τολμώ μέχρι και σήμερα να διαφωνώ μαζί τους. Σαφέστατα κι έχει τα θέματά της, αλλά αν αναλογιστούμε σε τι κοινό απευθύνεται, ίσως θα έπρεπε να την κρίνουμε και με διαφορετικά κριτήρια και όχι ακριβώς ενήλικα. Για να μην μακρηγορώ, όμως, περισσότερο, ας περάσω στο θέμα μας, που σήμερα δεν είναι άλλο από "Το δάκρυ", το πρώτο μέρος της διλογίας που ακολούθησε τους "Αγγέλους".

Η Γιουρίκα είναι ένα νεαρό κορίτσι που έχει χάσει εντελώς το ενδιαφέρον της για το οτιδήποτε, ακόμα και για την ίδια τη ζωή της. Αυτό οφείλεται στον μυστηριώδη θάνατο της μητέρας της που ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει, από τα δίχτυα του οποίου η ίδια γλίτωσε ως εκ θαύματος, παρά που για μερικά λεπτά υπήρξε νεκρή. Όμως παρά τα όσα συνέβησαν, η Γιουρίκα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της τα λόγια που της έλεγε η μητέρα της απ' όταν ήταν παιδί ακόμα. "Ποτέ δε θα κλάψεις!" Και πράγματι, ποτέ δεν κλαίει, ακόμα και όταν νιώθει πως θέλει να το κάνει, επειδή κάπου βαθιά μέσα της αισθάνεται πως τα λόγια της μητέρας της έκρυβαν κάτι περισσότερο. Και τότε εμφανίζεται στη ζωή της ο Άντερ, το μυστηριώδες αγόρι που φαίνεται να έχει τις απαντήσεις που η Γιουρίκα αναζητούσε τόσο απεγνωσμένα, και που θα της ανοίξουν ένα νέο μονοπάτι που ποτέ δεν είχε φανταστεί.

Όπως είχαμε ήδη καταλάβει από την σειρά των "Αγγέλων", η Lauren Kate είναι ερωτευμένη με τις φανταστικές ιστορίες που σε έναν βαθμό, αν όχι απόλυτα, αγγίζουν τα όρια του μύθου, δεδομένου ότι ναι μεν υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στην αλήθεια τους, όμως τίποτα χειροπιαστό και αληθινό δεν τις επιβεβαιώνει, όχι τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε να υπάρξει μια ευρεία αποδοχή. Στο "Δάκρυ", η Kate αφήνει στην άκρη τα ουράνια πλάσματα και καταπιάνεται αυτή τη φορά με ένα μύθο διαφορετικό, ένα μύθο υδάτινο και κατά μία έννοια, πιο υπόγειο και σκοτεινό. Ένα μύθο που έχει γοητεύσει πολλούς, ανθρώπους και ερευνητές, τους τελευταίους αιώνες, αλλά που ίσως κανείς να μην ανακαλύψει ποτέ την αληθινή του ιστορία. Ο μύθος αυτός δεν είναι άλλος από εκείνος της Χαμένης Ατλαντίδας. Όπως αντιλαμβάνεστε, η ιδέα από μόνη της είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Το θέμα είναι αν, τελικά, αναπτύχθηκε και αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε.

Η Kate, για μένα, χωρίς να είναι από τις καλύτερες συγγραφείς στο είδος της, δεν είναι σε καμία περίπτωση και από τις χειρότερες. Θα την χαρακτήριζα μάλλον ιδιαίτερη, κάτι που δεν καθιστά την γραφή της συμπαθής σε όλους. Λογικό και το καταλαβαίνω απόλυτα. Για να σου αρέσει η Kate και οι ιστορίες της πρέπει να είσαι αρκετά νεαρής ηλικίας -αφού τα βιβλία της απευθύνονται σε εφήβους- και να πιστεύεις στα "παραμύθια" με μια πιο ευρεία έννοια. Σαφέστατα και, συγγραφικά, έχει κάποιες αδυναμίες, όπως το ότι αργεί να μπει στο θέμα λίγο περισσότερο απ' όσο πρέπει ή ότι γίνεται φλύαρη στα σημεία, όμως δεν παύει να είναι μία δημιουργός που φαίνεται να έχει μελετήσει την Ιστορία πίσω από την ιστορία της, κάτι που προσδίδει αληθοφάνεια, μια κάποια ρεαλιστικότητα, αλλά και νεύρο στην αφήγησή της, που είναι γεμάτη ζωντανές περιγραφές και έντονα συναισθήματα που σε κάνουν να νιώθεις λες και βρίσκεσαι σε τρενάκι του λούνα παρκ.

Δεν θα ισχυριστώ πως "Το δάκρυ" μου άρεσε περισσότερο από τους "Αγγέλους", αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι ένα κακό βιβλίο. Αντίθετα, είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο, με μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία ως βάση που δημιουργεί τις κατάλληλες υποδομές για να αναπτυχθεί η μυθοπλασία της Kate, και χαρακτήρες που εξελίσσονται δυναμικά και παρακολουθείς τις πράξεις τους με ενδιαφέρον, οι οποίες και θα τους οδηγήσουν σε ένα μέλλον που φαντάζει μάλλον αμφίβολο. Και αυτό είναι ένα από τα μεγάλα του ατού. Όχι ότι σε αφήνει στο χείλος του γκρεμού να περιμένεις σαν μανιακός την συνέχεια, αλλά ότι σε αφήνει με έναν κόσμο στο στομάχι επειδή, όσες υποθέσεις και να κάνεις για την πορεία και την κατάληξη της όλης ιστορίας, ποτέ δεν θα είσαι σίγουρος για το που αυτή θα καταλήξει.
Βαθμολογία 8/10 

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lauren Kate
Μεταφραστής: Γραμμένου Μαίρη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 416
ISBN: 978-618-01-0557-5