Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Δυο ώρες ύπνου... - ύστερα από την αναγγελία ενός θανάτου - φιλοξενούν στους κόλπους τους τις ανησυχίες, τους φόβους, τα θέλω και τα όνειρα ενός ανθρώπου.
Ένα όνειρο με τόπο δράσης τον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου και χρόνο το εκάστοτε σήμερα... προσπάθησε να συμφιλιώσει την ανθρώπινη φύση με το φυσικό και το ανθρώπινο... του αποχωρισμού.
Θεωρούμε τη ζωή ως δεδομένη...
Τα απρόσμενα ταρακουνήματα που μας στέλνουν οι αρρώστιες τα γιατρεύει η μνήμη μας και σχεδόν πάντα θριαμβεύει η αίσθηση της αυτοσυντήρησης...
Τελικά πόσο μακριά κατοικούμε από τα ανθρώπινα;
Ο Κώστας δεν ήταν έτοιμος να πει το τελευταίο αντίο στον φίλο του κι ο Γιώργος του θυμίζει το...
Memento mori!
Να θυμάσαι το θάνατο!
Κι αν θυμάσαι το θάνατο, τότε είναι βέβαιο πως θα έχεις καλή σχέση με τη ζωή!
Θα εκτιμάς, θα χαίρεσαι, θα σέβεσαι, θα ευχαριστείς...
Να θυμάσαι, να θυμόμαστε, να θυμάστε... τη ζωή!
Mementote vivere, λοιπόν... και σπάστε με τα σφυριά της συνείδησης όλα εκείνα τα τόσο γλυκά... αυτονόητα που αδρανοποίησαν την ουσία της ζωής μας!
Να έχουμε στο μυαλό μας πως πρέπει και να ζήσουμε...

Προσωπική άποψη:
Το συγγραφικό έργο του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου δεν χρειάζεται συστάσεις. Πρόκειται για έναν δημιουργό χαρισματικό, ιδιαίτερο, που διαθέτει μια πένα δυνατή και βαθιά συναισθηματική, που σε αγγίζει με τρόπους που ίσως να μην περίμενες και που πάνω απ' όλα, καταφέρνει με τον δικό της τρόπο να μας μιλάει για την ίδια τη ζωή. Παίρνοντας στα χέρια μου, λοιπόν, το νέο του πόνημα, το "Οι δύο ώρες ύπνου… και το "memento mori" ενός συγγραφέα", ήμουν βέβαιη πως θα διαβάσω κάτι εξαιρετικό. Αυτό που δεν περίμενα, ήταν η έκπληξη που ένιωσα όταν ξεκίνησα το αναγνωστικό αυτό ταξίδι, αφού σε σχέση με όσα έργα του συγγραφέα είχαν προηγηθεί στο παρελθόν, το συγκεκριμένο, άσκησε πάνω μου μια μαγνητική έλξη που με καθήλωσε και με συνεπήρε.

Δύο φίλοι! Ο Κώστας και ο Γιώργος! Μια ζωή και χιλιάδες στιγμές που μοιράστηκαν μαζί, και ακόμα περισσότερες οι αναμνήσεις που έπλασαν συντροφιά. Ο Γιώργος φεύγει από τη ζωή, όμως ο Κώστας δεν είναι έτοιμος να αποδεχτεί το γεγονός. Δεν είναι έτοιμος να πει αντίο. Και τότε, ο φίλος του, μέσα σε ένα όνειρο, αναλαμβάνει να του θυμίσει το memento mori και την σημασία αυτού για να μπορεί κανείς να ζήσει, αληθινά και ουσιαστικά. Και αυτή είναι η αλήθεια της ίδιας ζωής... για να φτάσει κανείς στο σημείο να την εκτιμήσει, οφείλει πρώτα να εκτιμήσει τον θάνατο. Η αναγνώριση ενός επικείμενου τέλους, όποτε κι αν είναι να έρθει αυτό, είναι εκείνη που μπορεί να θρέψει την ολοκλήρωση του ρήματος "βιώνω" μέσα στην τυπική καθημερινότητα, μετατρέποντας τις μικρές στιγμές σε κάτι περισσότερο. Και μπορεί το βιβλίο αυτό να μην είναι ένα φιλοσοφικό δοκίμιο, όμως θα μπορούσε και μάλιστα, με έναν τρόπο διόλου δασκαλίστικο, αλλά ευαίσθητο και συγκινητικό.

Δύσκολο το εγχείρημα του κύριου Γκέντζου που όμως, τελικά, αποδεικνύεται πετυχημένο και άκρως ενδιαφέρον και πρωτότυπο, σε μια εποχή όπου η λογοτεχνία κατακλύζεται από στεγανά. Ένα κείμενο ζωντανό, ειλικρινές, χειμαρρώδες, κάποιες φορές σκληρό κι άλλες πάλι μοναδικά ευαίσθητο. Ένα κείμενο που πότε αξιοποιεί τους διαλόγους μεταξύ των δύο φίλων και πότε τους εσωτερικούς μονολόγους του Κώστα, με τους πρώτους να παραπέμπουν περισσότερο σε μια προφορική συζήτηση παρά σε ένα λογοτεχνικό κείμενο -κάτι που κατά παράξενο τρόπο δεν αποδομεί την λογοτεχνικότητα αλλά την ενισχύει με ένα αίσθημα αλήθειας που χάνεται στις μέρες μας-, και τους δεύτερους να μας προκαλούν να φιλοσοφήσουμε τη ζωή και το θάνατο. Και όχι, οι σκέψεις του Κώστα είναι καθαρά προσωπικές, δεν έχουν σκοπό να μας πείσουν να υιοθετήσουμε τις ιδέες του, αλλά μέσα από ένα κοινό ταξίδι να ανακαλύψουμε τη δική μας αλήθεια.

Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί, αναμφίβολα, ένα μεγάλο στοίχημα, τόσο για τον ίδιο τον συγγραφέα -που μέσω αυτού μας συστήνει ένα νέο του πρόσωπο, παντρεύοντας παράλληλα, εύστοχα, το κείμενό με τις εξαιρετικές φωτογραφίες του σκηνοθέτη-κινηματογραφιστή Παναγιώτη Κουντουρά-, όσο και για τις εκδόσεις Φυλάτος, στις οποίες οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει όσον αφορά το κομμάτι της επιμέλειας του βιβλίου και της τελικής του παρουσίασης στο αναγνωστικό κοινό. Κλείνοντας, αυτό που θέλω να πω, δεν είναι άλλο από ένα μεγάλο συγχαρητήρια για την άκρως ιδιαίτερη και αξιόλογη αυτή δουλειά που μπορεί να αποτελεί ρίσκο, όμως, απέδωσε τα μέγιστα, καταφέρνοντας να μιλήσει στην καρδιά μας με τρόπο ειλικρινή και άμεσο, και μέσα από την μνήμη του θανάτου να μας κάνει να εκτιμήσουμε λίγο περισσότερο τη μνήμη της ζωής.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Αγγελίδης Γκέντζος Τάσος
Εκδόσεις: Φυλάτος
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 90
ISBN: 978-618-5163-37-2