Με το έθνος του Panem να βρίσκεται σε ολοκληρωτικό πόλεμο, η Katniss ετοιμάζεται για την τελική αναμέτρηση με τον πρόεδρο Snow. Κοντά στους πιστότερους φίλους της, ξεκινάει την αποστολή με την Περιοχή 13 για ένα παράτολμο σχέδιο δολοφονίας του προέδρου της Capital, ο οποίος έχει πλέον παθιαστεί με τον αφανισμό της.
Προσωπική άποψη:
Έχει περάσει καιρός απ' όταν παρακολούθησα το τελευταίο μέρος της κινηματογραφικής τετραλογίας "The Hunger Games", και για κάποιο λόγο αρνιόμουν πεισματικά να καταγράψω τις σκέψεις μου. Πιθανότατα, αυτό να οφείλεται στο γεγονός πως έκλεισε οριστικά κι επίσημα ένας πολύ σημαντικός κύκλος, τόσο για μένα, όσο και για τους fans της εν λόγω ιστορίας, την οποία αγαπήσαμε και βάλαμε βαθιά στην καρδιά και την ψυχή μας, ειδικά όσοι έχουμε διαβάσει και τα ομώνυμα βιβλία της Suzanne Collins, στα οποία και βασίστηκε το saga. Η λογοτεχνική "Κοτσυφόκισσα" χωρίστηκε σε δύο μέρη, με το πρώτο εξ αυτών να διχάζει το κοινό. Όσοι είχαμε διαβάσει τα βιβλία, ξέραμε πολύ καλά τι να περιμένουμε. Όσοι, πάλι, δεν είχαν ιδέα για το τι πρόκειται να συμβεί, δυσανασχέτησαν κάπως με την τροπή που πήρε η ιστορία, που πέραν της δράσης στόχευε σε άλλα πράγματα, πολύ βαθύτερα και ουσιαστικότερα, αλλά για μένα -και για πολλούς άλλους- αυτό ήταν κάτι που ίσχυε από την αρχή, αλλά υποθέτω πως όλα έχουν να κάνουν με το θέμα οπτικής.
Στο τέλος του πρώτου μέρους, λοιπόν, είχαμε αφήσει την Katniss σε μια κατάσταση σύγχυσης, αφού ναι μεν οι Επαναστάτες είχαν καταφέρει να πάρουν και πάλι πίσω τον Peeta, ωστόσο εκείνος δεν ήταν ο ίδιος, με την Capitol να του έχει κάνει πλύση εγκεφάλου, μεταμορφώνοντας στα μάτια του την Katniss από τον έρωτα της ζωής του στον απόλυτο εχθρό του. Τώρα καλείται να συνεχίσει να υπηρετεί τον αγώνα των Επαναστατών εναντίον της πρωτεύουσας της Panem, ο οποίος βρίσκεται στο τελικό του στάδιο, με την Περιοχή 13 να έχει ξεσηκώσει και τις υπόλοιπες Περιοχές εναντίον του Προέδρου Snow, αλλά και όλων εκείνων που χρόνια και χρόνια τους ανάγκασαν να ζουν υποταγμένοι σε ένα καθεστώς τρόμου και απόλυτης εξουσίας που κανείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει. Παράλληλα, τα προσωπικά της κίνητρα προς αναζήτηση εκδίκησης, ίσως και δικαίωσης, λειτουργούν πιο έντονα από ποτέ, και η τελική αναμέτρηση με το σύστημα και τους ανθρώπους που το ελέγχουν είναι πιο κοντά από ποτέ, με καλά κρυμμένα μυστικά να έρχονται στο φως και να καθορίζουν το μέλλον και την τελική κατάληξη όλων.
Όπως ήδη προανέφερα, η κινηματογραφική "Επανάσταση" προκάλεσε πολλές συζητήσεις και ακόμα περισσότερες κόντρες. Ο λόγος δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από την απουσία των Αγώνων που χαρακτήρισαν τα δύο πρώτα μέρη του saga, που στο πρώτο μέρος τουλάχιστον, όντως μείωσαν τη δράση, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως η ιστορία, αφηγηματική και εξελικτικά, χάνει τον στόχο της. Απλά, ίσως ορισμένοι να θεωρούσαν πως το όλο εγχείρημα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία δυστοπική περιπέτεια που σκοπός της ήταν να δημιουργήσει ένα έντονο αίσθημα αγωνίας, όταν στην πραγματικότητα σκοπός της ήταν να προσφέρει τροφή για σκέψη, και να παρουσιάσει μέσα από ένα δυστοπικό πρίσμα μια σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, που ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, βρίσκεται πολύ πιο κοντά απ' όσο νομίζουμε. Σκοπός της ταινίας δεν είναι απλά να ψυχαγωγήσει, αλλά να τονίσει πόσο εύκολο είναι να γεννηθεί ένα σύμβολο μέσα από την απελπισία, και πόσο εύκολα μπορεί κανείς να το αξιοποιήσει με προπαγανδιστικό τρόπο προς ικανοποίηση των δικών του οφελών, χειραγωγώντας όλους εκείνους που έχουν ανάγκη από κάπου να πιαστούν, ψάχνοντας την μικρή εκείνη ελπίδα που μπορεί να γεννήσει μια τεράστια αλλαγή.
Ο Francis Lawrence, σε αυτό το δεύτερο μέρος, που ουσιαστικά μετατρέπει τους υπόγειους δρόμους της Capitol και την γεμάτη φονικές παγίδες επικράτειά της σε μία νέα αρένα αγώνων, χειρίζεται ιδιαίτερα καλά το κομμάτι της δράσης με εκείνο της εσωτερικότητας των χαρακτήρων που βρίσκονται σε μια συνεχή σύγκρουση ανάμεσα στα θέλω και στα πρέπει, στο λογικό και στο παράλογο που έχει δεκάδες πρόσωπα, φέρνοντάς τα σε μία ισορροπία έτσι που δεν χάνεται το νόημα της ιστορίας, αλλά και που η ίδια η δράση δεν υποσκελίζεται. Παράλληλα, καταφέρνει να αποσπάσει από τους πρωταγωνιστές τους τις καλύτερες δυνατόν ερμηνείες, με όλη την βιαιότητα της σύγκρουσης που βιώνουν μέσα τους να εκφράζεται με μία φυσική απλότητα που σε κάνει να νιώθεις πως έχει γίνει πραγματικά κομμάτι της συνείδησής τους. Η Lawrence επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά γιατί αποτελεί ένα από τα πλέον αγαπημένα παιδιά του Hollywood, αφού ερμηνεύει για ακόμα μία φορά μοναδικά τον ρόλο της Katniss -και μάλιστα, στην πιο δύσκολη στιγμή της-, ενώ ο Hutcherson την υποστηρίζει μοναδικά δίνοντας σάρκα και οστά σε έναν Peeta κατεστραμμένο και διαλυμένο που όμως βαθιά μέσα του θέλει ακόμα να παλέψει και να κρατηθεί από κάπου.
Δεν θέλω να σταθώ στους δεύτερους ρόλους, αφού είναι εξαιρετικοί για ακόμα μία φορά, με την παρουσία του Philip Seymour Hoffman στο πανί να μας συγκινεί ξέροντας πως είναι η τελευταία φορά, ούτε θέλω να υπεραναλύσω τα οπτικά εφέ που από τη "Φωτιά" κι έπειτα, έτσι κι αλλιώς, έχουν ανεβάσει τον πήχη σε πολύ υψηλά επίπεδα. Θα ήθελα, λοιπόν, να κλείσω το κείμενο αυτό κάπως πιο συναισθηματικά. Γιατί μπορεί να ήθελα ορισμένα πράγματα στο φινάλε της ιστορίας να είχαν δοθεί λίγη περισσότερη σκληρότητα, αλλά αντιλαμβάνομαι πως αυτό που μπορεί να γεννήσει μέσα σου ένα βιβλίο, δύσκολα μπορεί να το κάνει μια ταινία. Και όμως, στο σύνολό της, το saga αυτό πέτυχε αυτό που δύσκολα μπορεί να πετύχει ένα blockbuster της κατηγορίας αυτής. Να γεννήσει ένα σύμβολο που πέραν της φεμινιστικής προβοκάτσιας που προσπάθησαν ορισμένοι να του φορτώσουν, τόλμησε να μιλήσει για κάτι περισσότερο. Και που μέσα από τα δικά του τραύματα και τις δικές του ανεξίτηλες πληγές, επιχείρησε να χτυπήσει ένα σύστημα που όσο κι αν αλλάζει σχήματα, στον πυρήνα του, ίσως να μην μπορεί να αναγεννηθεί και να φέρει την απόλυτη αλλαγή. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να προσπαθούμε, ούτε πως πρέπει να παραδίδουμε τα όπλα. Απλά, παλεύεις, και ρισκάρεις... όχι πάντα γιατί το θες, αλλά γιατί καμιά φορά αποτελεί τη μοναδική σου επιλογή.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: The Hunger Games: Επανάσταση - Μέρος 2ο
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Francis Lawrence
Πρωταγωνιστές: Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth,
Julianne Moore, Elizabeth Banks, Woody Harrelson, Donald Sutherland,
Stanley Tucci, Philip Seymour Hoffman, Sam Claflin, Jena Malone, Jeffrey
Wright, Natalie Dormer, Willow Shields, Mahershala Ali, Stef Dawson, Wes Chatham, Elden Henson
Παραγωγή: 2015
.jpg)
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου