Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η πριγκίπισσα Ίντλιν μεγάλωσε ακούγοντας ατέλειωτες ιστορίες για το πώς συναντήθηκαν οι γονείς της. Πριν από είκοσι χρόνια η Αμέρικα Σίνγκερ μπήκε στην Επιλογή και κέρδισε την καρδιά του πρίγκιπα Μέιξον, και έζησαν εφεξής ευτυχισμένοι. Η Ίντλιν το βρίσκει όλο αυτό ρομαντικό, αλλά δεν έχει καμία διάθεση να το επαναλάβει. Αν ήταν στο χέρι της, θα ανέβαλλε τον γάμο επ’ αόριστον. Ωστόσο, η ζωή μιας πριγκίπισσας δεν της ανήκει εξ ολοκλήρου, και η Ίντλιν δεν μπορεί να ξεφύγει από τη δική της Επιλογή όσο έντονα κι αν διαμαρτύρεται. Δεν πιστεύει σε καμία ευτυχισμένη κατάληξη, όμως, καθώς αρχίζει ο διαγωνισμός, αυτό αλλάζει. Ένας υποψήφιος κερδίζει την καρδιά της και θα κάνει τα πάντα για να της αποδείξει ότι κάτι που αρχίζει δυσάρεστα μπορεί να τελειώσει με τον πιο υπέροχο τρόπο.

Προσωπική άποψη:
Η τριλογία της "Επιλογής" της Kiera Cass δεν είναι η αγαπημένη μου δυστοπική ιστορία, είναι, ωστόσο, μία από τις αγαπημένες μου ρομαντικές περιπέτειες φαντασίας. Οι λόγοι, πολλοί! Ανάμεσά τους, το γεγονός πως ο κεντρικός της άξονας μπορεί να βασίζεται στην κλασσική μυθολογία των παραμυθιών, διατηρώντας όλα τα ρομαντικά στοιχεία που την χαρακτηρίζουν, την ίδια στιγμή, όμως, καταφέρνει να προβάλλει μια δυναμική ιδιαίτερη, αλλά και να εξελίξει τους χαρακτήρες της στην πορεία της διαδρομής τους, κάνοντάς μας να δεθούμε μαζί τους. Και η αλήθεια είναι πως όταν άκουσα πως η τριλογία αυτή θα είχε και συνέχεια, μέσω μιας εντελώς διαφορετικής οπτικής αυτή τη φορά, χάρηκα σε μεγάλο βαθμό, και αυτό γιατί είχα αναρωτηθεί πολλές φορές αν οι κανόνες που ίσχυαν για τον Μέιξον, θα ίσχυαν αν ήταν κορίτσι, και να που έφτασε η στιγμή να μάθουμε μέσω της κόρης του.

Η Αμέρικα και ο Μέιξον, λοιπόν, μέσα από τον επιτυχημένο γάμο τους είκοσι χρόνια πριν, απέκτησαν μια κόρη, την Ίντλιν η οποία, στα δεκαοχτώ της χρόνια, καλείται να κάνει τη δικιά της επιλογή. Πρέπει, ανάμεσα σε τριάντα πέντε αγόρια, να επιλέξει τον σύζυγό της, κάτι που δεν την ευχαριστεί καθόλου και που αν ήταν στο χέρι της, θα απέφευγε. Όμως, παρά τις ιστορίες που έχει ακούσει από τους γονείς της, και παρά που οι ίδιοι είχαν ένα ευτυχισμένο τέλος, εκείνη δεν πιστεύει πως μπορεί να βρει τη δικιά της ευτυχία. Ωστόσο, ένας από τους υποψήφιους καταφέρνει να κάνει την καρδιά της να σκιρτήσει και για πρώτη φορά στη ζωή της, η Ίντλιν, αρχίζει να σκέφτεται πως ίσως η δικιά της επιλογή να μπορέσει ν' αποδειχτεί ιδανική για εκείνη, οδηγώντας την σε μια ονειρεμένη ζωή.

Λοιπόν... Η συνέχεια της αγαπημένης αυτής ιστορίας, έχει τα θετικά και τα αρνητικά της που, κατά έναν παράδοξο τρόπο, συνδέονται σε αρκετά επίπεδα. Πρώτα απ' όλα, "Η διάδοχος", είναι στον πυρήνα της λιγότερο σεξιστική από την "Επιλογή" και τα δύο βιβλία που την ακολούθησαν. Αυτή τη φορά, είναι η γυναίκα που έχει τη δύναμη στα χέρια της, είναι εκείνη που θ' αποφασίσει για το μέλλον της, κάτι που εμμέσως περνάει κι ένα μήνυμα στα νέα κορίτσια ή για να το θέσουμε καλύτερα, τους θυμίζει πως δεν πρέπει και δεν έχουν ανάγκη να εξαρτώνται από κανένα αρσενικό, αλλά πως μπορούν οι ίδιες να ορίζουν την πορεία και το πεπρωμένο τους. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να καταστήσει το νέο αυτό κεφάλαιο αρκετά σύγχρονο, μέσα στην παλιομοδίτικη ταυτότητα που υποστηρίζει ένα πριγκιπικό παραμύθι όπως το συγκεκριμένο, που αν και μπορεί ν' ακούγεται κάπως οξύμωρο, και ίσως και να είναι, τελικά αποδίδει.

Εν συνεχεία, έχουμε μια πρωταγωνίστρια, την Ίντλιν, η οποία είναι το εντελώς αντίθετο από τη μητέρα της. Αυτό είναι κάτι πολύ θετικό, αφού αποφεύγεται μια ατυχής επανάληψη καταστάσεων και συμπεριφορών που θα οδηγούσαν σε προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα. Από την άλλη, και παρά που η Αμέρικα δεν είναι από τις πλέον αγαπημένες μας πρωταγωνίστριες στο είδος, οφείλουμε να της αναγνωρίσουμε πως διέθετε ισχυρή και έντονη προσωπικότητα, μια ξεκάθαρα δικιά της ταυτότητα, στοιχεία που η Ίντλιν δεν διαθέτει. Παραείναι σοβαρή, ίσως και σοβαροφανείς, για την ηλικία της, και παρά που σ' έναν βαθμό κατανοούμε πως όντας πριγκίπισσα έχει μεγαλώσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, πολύ διαφορετικό από της μητέρας της, δεδομένου του ποιοι είναι οι γονείς της και πως κατέληξαν να είναι μαζί, θα περιμέναμε να είναι πιο δυναμική και αποφασιστική και σίγουρα, λιγότερο άχρωμη. Κακά τα ψέματα, είναι μια κοπέλα στα πρώτα στάδια της ενήλικης ζωής της και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να την κάνει να έχει θέλω, όνειρα και ανάγκες, τα οποία μπορεί να υπονοούνται, δεν μας δίνονται, όμως, ξεκάθαρα.

Η μεγάλη αδυναμία του βιβλίου, ωστόσο, έχει να κάνει με την έλλειψη δυναμικής στην αφήγηση, αλλά και στην εξέλιξη της ροής των γεγονότων. Θα ήθελα περισσότερο πάθος και ένταση, αν και αυτό πιστεύω -και ελπίζω- πως θα έρθει μέσα από τα επόμενα δύο βιβλία που θα ολοκληρώσουν και αυτόν τον κύκλο. Παρ' όλα ταύτα, δεν μπορούμε ν' αρνηθούμε πως "Η διάδοχος" είναι μια ιστορία αρκετά καλογραμμένη, φρέσκια και νεανική, που διαβάζεται ευχάριστα, και που παρά την προϊστορία στην οποία βασίζεται -και που εξαιτίας αυτής θα περίμενα η Αμέρικα και ο Μέιξον να αποδειχτούν περισσότερο προοδευτικοί από τους γονείς του δεύτερου, και στα πλαίσια των αλλαγών για το έθνος τους, να μην συνέχιζαν να υποστηρίζουν την Επιλογή ως διαδικασία-, διακρίνεται για τα στοιχεία πρωτοτυπίας της, αλλά και για την εξέλιξη των χαρακτήρων μέσα σ' αυτήν. Οπότε, ναι, θα σύστηνα το βιβλίο αυτό στους fans της Cass, αλλά και σε όσους αγάπησαν την πρωτότυπη ιστορία. Προσωπικά, περιμένω με αρκετή αγωνία τη συνέχεια, η οποία μπορεί να μας προσφέρει πολύ περισσότερες και πιο δυνατές συγκινήσεις.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Kiera Cass
Μεταφραστής: Μοσχή Φωτεινή
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 328
ISBN: 978-618-01-1598-7