"Ντεπό" του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Στη γραμμή, στην παραίσθηση μεταξύ ύπνου και ξύπνου μισοβλέπω ακόμα ιστορίες (κρύβε-μίλα) που μπλέκονται με άλλες, δικές μου, ή τρίτων, προηγούμενες κι επόμενες. Από τσιγάρο σε τσιγάρο μετακινούνται αυθαίρετα στα πίσω λατομεία του νου ως τακτικοί θαμώνες, ή κατάδικοι που χωρίζονται, χάνονται κι επανέρχονται ίδιες και διαφορετικές. Παλιά σκυλιά που κοπάδιασαν στη μνήμη και γαυγίζουν μετά θάνατον. Σαν να βγάζεις δυό, τρία τομάρια από ένα πρόβατο, ή σαν την υστεροφημία ενός φιλιού. Πέσε-σήκω αλλοιώνονται πάλι όλα, οπότε κρατώ συνάψεις και νήματα μπλέκοντάς τα με νέες, αιωρούμενες εικόνες και θαμμένα γεγονότα που μεταβάλλονται διαρκώς απ’ την επεξεργασία και την επινόηση, φτιάχνοντας ρευστούς τάπητες-απολυτίκια πεταμένα στο νερό. Ξαναγεννιέται ο πολφός των λέξεων και οι σπαστές αυτές αφηγήσεις γίνονται ντεπό, θυρίδες για το αύριο που θα έχω ένδεια φωσφόρου.
Αν και όλα, εντέλει, σπαργανώνονται στην περιοχή του απρόσληπτου.

"Καινούργια πόλη" του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Καινούργια πόλη, όµως πόσο καινούργια ζωή; Δεκαετία του ενενήντα, ο Μανόλης και η µάνα του, η Μαργαρίτα, αναζητούν µια νέα αρχή και ένα καταφύγιο. Έρχονται από τα βόρεια για πρώτη φορά στην Αθήνα, σε µια πρωτεύουσα που αλλάζει, που γιγαντώνεται µε εύκολο χρήµα και χρηµατιστήριο, µε εισαγόµενοlifestyle, προσφέροντάς τους αρκετές ευκαιρίες αλλά και απογοητεύσεις. Η ελαφρόµυαλη µάνα και ο «πλατωνιστής» γιος, δεµένοι µε ένα σκοτεινό µυστικό, θα δώσουν τις µάχες άλλοτε µέσα στον κοινωνικό τους περίγυρο και άλλοτε µέσα στο προσωπικό τους κελί, απόκοσµοι και απροσάρµοστοι, ώσπου να βρει ο καθένας την προσωπική του λύτρωση και τη θυσία.
Το µυθιστόρηµα, δραµατικό και κωµικό, προσπαθεί να ψυχογραφήσει την εσωτερική διαµάχη των ηρώων σε σχέση µε τους άλλους, αλλά και µε την ίδια την πόλη, που τους επιβάλλεται όχι µόνον ως δραµατικό παρόν, αλλά και ως ιστορικό παρελθόν. Ένα µυθιστόρηµα που µεταφέρει το κλίµα και την ένταση µιας δεκαετίας που θα καθορίσει και τις επόµενες.