Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Στο εσωτερικό μιας σχολικής χρονοκάψουλας, δέκα χρόνια αφότου σφραγίστηκε, ανακαλύπτεται ένα ανατριχιαστικό μήνυμα που προβλέπει τον θάνατο έξι ανθρώπων. Σίγουρα όμως, αν γράφτηκε από κάποιο δεκατριάχρονο, δεν μπορεί να είναι αληθινή απειλή…
Ο ντετέκτιβ Χούλνταρ θεωρεί πως του ανέθεσαν την έρευνα απλώς και μόνο για να τον κρατήσουν μακριά από πραγματικές υποθέσεις και στρέφεται στην ψυχολόγο Φρέιγια για να τον βοηθήσει να καταλάβει τον έφηβο που το έγραψε.
Μια σειρά μακάβριων γεγονότων ωστόσο, η ανακάλυψη κομμένων ανθρώπινων μελών σε έναν κήπο και ο φόνος του ιδιοκτήτη του σπιτιού με τα αρχικά ΜΠ. Τ., σηματοδοτούν άλλη μια σοκαριστική υπόθεση που πρέπει να εξιχνιάσουν.

Προσωπική άποψη:
Χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία, ένα από τα βιβλία που συζητήθηκαν περισσότερο αυτή τη χρονιά, που σταδιακά οδεύει προς το τέλος της, ήταν το "DNA" της Yrsa Sigurdardottir. Γι' αυτό τον λόγο, οι εκδόσεις Μεταίχμιο, δεν καθυστέρησαν λεπτό την έκδοση του δεύτερου βιβλίου της σειράς "Children's house" της Ισλανδής συγγραφέως που έχει αναστατώσει τα νερά της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας. Κι αν με το προηγούμενο βιβλίο της έφερε ταραχές και προκάλεσε πολλές, ποικίλες κι έντονες συζητήσεις, τότε, με "Το μήνυμά" της, κάτι μου λέει πως θα φέρει ανέμους -και ίσως να θα θερίσει και κάποιες θύελλες-, προκαλώντας μεγάλο διχασμό στους αναγνώστες της, αφού κοντράρει, μέσω αυτού, όλα τους τα ένστικτα, μα και κάθε όριο ηθικής, λογικής και, κυρίως, αντοχής.

Δέκα χρόνια αφότου σφραγίστηκε και θάφτηκε, μία χρονοκάψουλα έρχεται στο φως του ήλιου και μαζί με αυτήν και το ανατριχιαστικό της περιεχόμενο. Γιατί, μέσα σε αυτήν, υπάρχει ένα μήνυμα. Ένα μήνυμα θανάτου! Και το μήνυμα αυτό δεν αφορά έναν άνθρωπο, αλλά έξι. Βέβαια, στη σκέψη πως το μήνυμα αυτό γράφτηκε από έναν έφηβο, και μάλιστα τόσα χρόνια πριν, η πρώτη αντίδραση είναι πως πρόκειται για κάποιο κακόγουστο αστείο. Αυτό σκέφτεται, αρχικά, και ο ντετέκτιβ Χούλνταρ, ο οποίος έχει αναλάβει να ερευνήσει την υπόθεση, σε μια προσπάθεια, πιθανόν, του Τμήματός του να τον κρατήσει μακριά από πραγματικές υποθέσεις που θα άξιζαν τον χρόνο του. Παρ' όλα ταύτα, αποφασίζει να ζητήσει τη γνώμη της ψυχολόγου Φρέιγια, σε μια προσπάθεια να κατανοήσει τον ψυχισμό του εφήβου που το έγραψε και τα πιθανά κίνητρά τους. Ωστόσο, μια σειρά μακάβριων γεγονότων, που περιλαμβάνουν ένα άγριο φόνο και την ανακάλυψη ορισμένων ανθρώπινων μελών, θαμμένα σε έναν κήπο, θα κάνουν την υπόθεση να πάρει μια πολύ διαφορετικά και πιο άγρια τροπή που κανείς δεν φανταζόταν.

Όσοι έχετε διαβάσει το "Χωρίς πρόσωπο" του Stefan Ahnhem, ίσως να έχετε εντοπίσει κάποιες ομοιότητες ως προς τον κεντρικό άξονα των δύο αυτών ιστοριών. Και πράγματι, υπάρχουν ορισμένα κοινά σημεία, αλλά ο πυρήνας ανάπτυξής τους είναι αρκετά διαφορετικός και, κυρίως, στηρίζεται σε μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από πλευράς του δράστη. Το βασικό κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η βία και ο τρόπος που αυτή παρουσιάζεται μέσω των δύο αυτών μυθιστορημάτων, τα οποία υπηρετούν μια πιο slasher αστυνομική σχολή. η οποία ταιριάζει πάρα πολύ με τα δικά μου γούστα και που, θαρρώ, κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος στις προτιμήσεις του συνόλου των αναγνωστών και όχι άδικα. Γιατί όσο κι αν μας τρομάζει η βιαιότητα ενός εγκλήματος, όσο κι αν μας απωθεί, την ίδια στιγμή μάς γοητεύει με έναν αρρωστημένο, ίσως, τρόπο, κάνοντάς μας να θέλουμε να το μελετήσουμε περισσότερο εις βάθος, αναλύοντας καταστάσεις, κίνητρα, συμπεριφορές, και όλο αυτό γιατί είναι στη φύση μας. Όπως, άλλωστε, και η ίδια η βία, άσχετα αν αυτή δεν εκδηλώνεται στο κοινωνικό σύνολο ως κανόνας αλλά ως εξαίρεση. Και αυτό το κομμάτι, η συγγραφέας, το χειρίζεται άψογα, χωρίς να μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων, αλλά διεισδύοντας στην βαθύτερη αλήθεια τους.

Έχουμε, λοιπόν, μία πλοκή που είναι εξαιρετικά καλά δουλεμένη, η οποία ακολουθεί έναν σταθερό ρυθμό εξέλιξης, με τις αποκαλύψεις να έρχονται σε σωστές δόσεις όταν και όπως πρέπει, έτσι ώστε να συντηρηθεί η αγωνία και η ένταση μέχρι και την τελευταία στιγμή, όπου και οι τελευταίες μάσκες πέφτουν και αποκαλύπτεται πλέον η αλήθεια, απογυμνωμένη και έξω από κάθε στεγανό, όσο ωμή και σκληρή κι αν είναι αυτή. Όπως πολύ καλά δουλεμένη είναι και η ανάλυση των ψυχολογικών, και όχι μόνο, προφίλ όλων των εμπλεκομένων στην υπόθεση αυτή, με τους Χούλνταρ και Φρέιγια να δοκιμάζουν τα ανθρώπινα όριά τους και τις αντοχές τους με τρόπους που λίγοι θα μπορούσαν να αντέξουν -και με τρόπους που σίγουρα θα τους οδηγήσουν στο να χρειαστούν ψυχανάλυση στον μέλλον, καθώς θεωρώ απίθανο να μπορεί να βγει κάποιος από μια τέτοια υπόθεση αλώβητος. Το μοναδικό, ίσως, μελανό σημείο όλου του βιβλίου, να είναι το γεγονός πως αυτοί οι δύο χαρακτήρες δεν δίνουν την αίσθηση ότι μπορούν πάντοτε να συνυπάρξουν και να ταιριάξουν αρμονικά, αλλά αυτό μπορεί να εξελιχθεί καλύτερα στο μέλλον εφόσον υπάρχουν οι βάσεις να συμβεί κάτι τέτοιο.

Αν διαβάσατε το "DNA" και το βρήκατε αρκετά... σκυλοπυρηνικό, τότε "Το μήνυμα" θα πάει τα αισθήματά σας σε ένα άλλο, διαφορετικό κι ανώτερο επίπεδο. Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα βιβλίο για μαλθακούς αναγνώστες, μα απευθύνεται σε όσους έχουν αρκετά γερό στομάχι για ν' αντέξουν τις αλήθειες του. Γιατί, πιστέψτε με, όταν θα φτάσετε στην τελευταία του σελίδα, θα έχετε γίνει μάρτυρες πολύ περισσότερων απ' όσα φανταζόσασταν ή περιμένατε και, το δίχως άλλο, το τι πραγματικά έχει συμβεί θα ξεπεράσει κάθε νοσηρή φαντασία σας. Όμως, αυτό είναι, τελικά, αυτό που κάνει την όλη ιστορία να ξεχωρίζει και να διαθέτει ένα ύφος και μια δυναμική που σε καθηλώνει από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή, τεντώνοντας τα νεύρα μας και δοκιμάζοντας τις αντοχές μας, όχι μόνο ως αναγνώστες, αλλά και ως ανθρώπους, αφού όσο τραβηγμένα κι αν φαντάζουν ορισμένα πράγματα, στην εποχή που διανύουμε, που η βία εκδηλώνεται με κάθε άρρωστο και διεστραμμένο τρόπο, όλα είναι πιθανά και τίποτα δεν είναι απίθανο, όσο ακραίο κι αν φαίνεται.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Yrsa Sigurdardottir
Μεταφραστής: Καλοφωλιάς Αλέξης
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-618-03-1533-2