"Τα δικά μας χρόνια" του Jorge Galan

Εν αρχή, ένας άνδρας σκορπίζει καναρόσπορους στους δρόμους για να δελεάσει κουκουβάγιες που θα του φέρουν πίσω την αγαπημένη του. Τίποτα πιο δελεαστικό για τον αναγνώστη, που, όσο προχωράει η αφήγηση, βυθίζεται στην ιστορία μιας οικογενειακής κατάρας και σ’ αυτήν μιας καταραμένης χώρας που δοκιμάζεται σαν τον Ιώβ με αλλεπάλληλους κατακλυσμούς, σεισμούς, επιδημίες, δικτατορίες και άλλες μάστιγες, και σώζεται μονάχα με τη δύναμη της πίστης στους μύθους και στα θαύματα των μύθων. Ένας τέτοιος μύθος ξεδιπλώνεται σ’ αυτό το μαγικό μυθιστόρημα που ο αφηγητής του διασχίζει, πληγωμένος αλλά όρθιος, έναν αιώνα ιστορία του τόπου του.


"Η πενθερά" της Μαρίας Παναγοπούλου

«Τι διαφορά έχει η πενθερά από την πεθερά»;
«Καμία!»
«Τότε προς τι αυτό το παραπανίσιο νι;»
«Δεν ξέρω. Κατά μία εκδοχή, η λέξη προέρχεται από τη σύνθεση των όρων πένθος και έρως και υποδηλώνει τον θάνατο του έρωτα».
«Μεγαλειώδες! Πενθερά: ο θάνατος του έρωτα!»
Δύο ηλικιωμένες γυναίκες δέχονται δολοφονική επίθεση την ίδια μέρα και ώρα, σε δύο διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας. Άγνωστες μεταξύ τους, τις ενώνει ένα αόρατο νήμα: είναι πεθερές που αντιπαθούν τις νύφες τους.
Η Αγορίτσα, μια σκληρή Μανιάτισσα από το Οίτυλο, βλέπει τα όνειρά της να γκρεμίζονται όταν ο γιος της, ο δικηγόρος Σαράντος Πιερόγιαννης, παντρεύεται με μια χειρουργό, αφοσιωμένη στην καριέρα της.
Η Μόσχω, μια καλοκάγαθη Πόντια από την Καλαμαριά, ζει κάτω από την ίδια στέγη με τον μοναχογιό της, τον οδηγό νταλίκας Ηρακλή Τερκενλεκίδη, και την καλλονή σύζυγό του.
Δύο πεθερές, που κάποιοι τις θέλουν νεκρές. Δύο νύφες, που εύχονται να είχαν ορφανούς συζύγους. Δύο γιοι, που συνθλίβονται στις συμπληγάδες της μητρικής αγάπης και του έρωτα. Οικογενειακές συνωμοσίες και μιαρά μυστικά. Άγραφοι νόμοι κι αγδίκιωτα αισθήματα. Κι ένας γρίφος-φωτιά: η πεθερά σκότωσε τον έρωτα ή ο έρωτας την πεθερά;
Ένα κοινωνικό-αστυνομικό μυθιστόρημα που επιχειρεί να ρίξει φως σε ένα διαχρονικό στερεότυπο της ελληνικής κοινωνίας: υπάρχουν πεθερές-αράχνες ή πρόκειται για ένα άλλοθι των ζευγαριών που δεν καταφέρνουν να κατακτήσουν το «για πάντα»;

"Η τριλογίας της διασποράς 2: Το δάκρυ του Χριστού. Lacryma Christi" της Φιλομήλας Λαπατά

«Με λένε Λάκρυμα Κρίστη Ρούγιου, όμως, παρά το πομπώδες όνομά μου, που θα έπρεπε να εμπνέει σεβασμό, κρυφά όλοι με αποκαλούν Maledetta, δηλαδή κακορίζικη. Γεννήθηκα στη Σαρδηνία, ένα νησί που έχει έναν περίεργο άγριο αέρα και κατοικείται από μια ράτσα ανθρώπων κοντών, δραστήριων και θαρραλέων, των οποίων οι μυστηριώδεις ρίζες είναι ανεξήγητες. Όταν κοιτάζω πίσω στη δική μου αρχή, βλέπω πως ήταν κάθε άλλο παρά συνηθισμένη…»
Μέσα από τις περιπέτειες μιας ασυνήθιστης γυναίκας, Ελληνίδας από τη Magna Grecia (Μεγάλη Ελλάδα) του 1850, θίγονται σπουδαία θέματα, όπως οι πρωταρχικές θεμελιώδεις σχέσεις μας με τους γονείς και τον Θεό, η υποκρισία της κοινωνίας και της Εκκλησίας, ο θυμός, το μίσος και η εκδίκηση, η αγάπη και ο έρωτας, οι πολύ προσωπικές μας σχέσεις και η συγχώρεση ως στάση ζωής και ανάγκη για ειρήνη.
Η ηρωίδα του μυθιστορήματος, ένας ορκισμένος εχθρός του εαυτού της, παντρεμένη με τον επιχειρηματία-οινοπαραγωγό Άγγελου Ρούγιου, έχει περάσει μια εφηβεία τραυματισμένη, μια νιότη σπαταλημένη και μια ωριμότητα πονεμένη. Τώρα, ανίκανη να ονειρευτεί, να νιώσει χαρά και να βρει ικανοποίηση, έρχεται, επιτέλους, αντιμέτωπη με τους δαίμονες που πενήντα χρόνια μεγαλώνει μέσα της, και ξεκινάει ένα οδυνηρό οδοιπορικό προς την αυτογνωσία.

"Τόλμησε να είσαι ευτυχισμένος" των Ichiro Kishimi & Fumitake Koga

ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ;
Μετά το εκδοτικό φαινόμενο ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ, οι Κιτσίμι και Κόγκα επανέρχονται με το δεύτερο μέρος της διδασκαλίας τους, που αξιοποιεί τη θεωρία του Άντλερ, ενός από τους γίγαντες της ψυχολογίας του 20ού αιώνα, για να μας οδηγήσει στην ευτυχία.
Ο νεαρός άντρας που γνωρίσαμε στο πρώτο βιβλίο απευθύνεται για ακόμη μία φορά στον φιλόσοφο αναζητώντας απαντήσεις. Με τι τρόπο μπορούμε να διαβούμε το «μονοπάτι της ευτυχίας»; Μπορεί η θεωρία του Άντλερ όντως να εφαρμοστεί στην πράξη; Και ποιο είναι εκείνο το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο Άντλερ περί «μεγαλύτερης επιλογής στη ζωή», την οποία πρέπει όλοι να πάρουν ώστε να ζήσουν ευτυχισμένοι;
Ένα σοφό βιβλίο που δε δίνει έτοιμες λύσεις, αλλά την πυξίδα για να βγούμε από το χάος και να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή.

"Τι να κάνεις με τους ηλίθιους για να μην γίνεις ένας από αυτούς" του Maxime Rovere

Μήπως η ζωή σου κατακλύζεται από πλάσματα που σε βλάπτουν με την ηλιθιότητά τους; Μήπως επιθυμείς να δώσεις τέλος σ’ αυτή την απαίσια εμπειρία αλλά δεν ξέρεις πώς;
Οι ηλίθιοι εμφανίζονται χωρίς προειδοποίηση, εκεί όπου δεν το περιμένεις. Επιθυμείς απλώς να μετακινηθείς, να απολαύσεις ένα τοπίο, να εργαστείς, να χαρείς το ότι είσαι ζωντανός, και τότε, ένας ηλίθιος έρχεται να σου χαλάσει τη μέρα, να σε δυσκολέψει, ή ακόμη χειρότερα, να σε εγκλωβίσει κι εσένα στην ηλιθιότητά του.
Είναι παντού. Και προσπαθώντας να τα βγάλεις πέρα μαζί τους, κινδυνεύεις να γίνεις ένας απ’ αυτούς.
Με χιούμορ, αγαθές προθέσεις και σοφία, το βιβλίο αυτό προτείνει μια νέα ηθική με βάση την οποία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη μάστιγα της εποχής μας, αυτή την ασθένεια που αφορά συνολικά την κοινωνία και δηλητηριάζει τη ζωή του καθενός μας.

"Να είσαι εδώ" του Dalai Lama

ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ «ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ, ΤΩΡΑ», ΣΤΗ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΓΧΟΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.
«Να είσαι εδώ» και «Να είσαι παρών εδώ και τώρα» είναι δυο φράσεις που ακούγονται πολύ συχνά, είτε μιλάμε για φιλοσοφία, ψυχολογία ή διαλογισμό. Αλλά τι σημαίνουν πραγματικά;
Ο Δαλάι Λάμα μοιράζεται μαζί μας τη διδασκαλία του για την κενότητα, τη συμπόνια και την προσκόλληση, ώστε να μας δείξει τον τρόπο να «είμαστε εδώ».
Να είσαι εδώ σημαίνει να πάψεις να είσαι προσκολλημένος στο παρελθόν ή να ανησυχείς για το μέλλον. Να αντιμετωπίσεις τη δυστυχία του κόσμου, να εξασκήσεις τη συμπόνια, τώρα. Να είσαι εδώ σημαίνει να βρίσκεις την ευτυχία, την ειρήνη και την πληρότητα στη ζωή, τώρα.

"Να είσαι θυμωμένος" του Dalai Lama

ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ Ο ΘΥΜΟΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗΣ.
«Θυμός» και «Δαλάι Λάμα» στην ίδια πρόταση; Ακούγεται αντιφατικό. Στο κάτω κάτω ο Δαλάι Λάμα διδάσκει την καλλιέργεια της αγάπης και της συμπόνιας.
Ωστόσο, στον κόσμο στον οποίο ζούμε, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που προκαλούν θυμό: αδικία, κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, ρατσισμός, άγνοια. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας λέει ακριβώς αυτό: Πρέπει να είμαστε θυμωμένοι.
Αν κατανοήσουμε τον θυμό μας –πώς τον νιώθουμε, πώς τον εκδηλώνουμε, πώς τον χειριζόμαστε–, τότε μπορούμε να τον μεταμορφώσουμε σε συμπονετική δράση. Και μόνο τότε θα κάνουμε τη ζωή τη δική μας αλλά και των άλλων καλύτερη.