"Ένα τραγούδι για δύσκολους καιρούς" του Ian Rankin

«Εξαφανίστηκε…»
Όταν η κόρη του Τζον Ρέμπους Σαμάνθα τού τηλεφωνεί μες στα μεσάνυχτα εκείνος ξέρει ότι τα νέα δεν είναι ευχάριστα. Ο σύζυγός της αγνοείται τις τελευταίες δύο μέρες.
Ο Ρέμπους φοβάται το χειρότερο – και γνωρίζει πολύ καλά από τα τόσα χρόνια του στην αστυνομία ότι η κόρη του θα είναι η βασική ύποπτη.
Δεν ήταν ο καλύτερος πατέρας –πάντα προτεραιότητα είχε η δουλειά του– τώρα όμως η κόρη του τον χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Αλλά πηγαίνει ως πατέρας ή ως ντετέκτιβ;
Καθώς αναχωρεί την αυγή με προορισμό την ανεμοδαρμένη ακτή –και μια μικρή πόλη με μεγάλα μυστικά– αναρωτιέται εάν αυτή ίσως είναι η πρώτη φορά στη ζωή του που δεν θέλει να ανακαλύψει την αλήθεια…
Ένας θρυλικός αφηγητής στα καλύτερά του, σε μια από τις πιο πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς.

"Ημερολόγιο επιβίωσης" του Pedro Juan Gutierrez

Αυτές οι σημειώσεις, σκόρπιες, σύντομες και χωρίς συμπεράσματα, προέρχονται από το ημερολόγιό μου εκείνης της εποχής. Χάρη σε εκείνο το ημερολόγιο μπορώ τώρα, είκοσι χρόνια αργότερα, να ανασυνθέσω, έστω επιφανειακά, εκείνες τις ημέρες γύρω από τα Χριστούγεννα του 1998.
Μετά την πρώτη του εκδοτική επιτυχία, τη Βρόμικη τριλογία της Αβάνας, ο Πέδρο Χουάν περιοδεύει για λίγους μήνες στην Ευρώπη. Με βάση τη Μαδρίτη, ταξιδεύει σε Ισπανία, Γερμανία και Ιταλία για να παρουσιάσει το βιβλίο του, αλλά και να συναντήσει παλιούς φίλους, φίλες ή/και ερωμένες. Ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιό του από τους μήνες εκείνους, μας εξιστορεί την εμπειρία του διανθισμένη με αναμνήσεις που έρχονται συνειρμικά στο μυαλό του: από την εφηβεία του και τις γυναίκες που τη στοίχειωσαν, τα βιβλία που έχει διαβάσει, τον φίλο του Φάμπιο που απαθανάτισε στη Βρόμικη σάρκα και καλλιτέχνες με τους οποίους νιώθει εκλεκτικές συγγένειες, μουσικούς, συγγραφείς που αγαπά, στιγμές από την ιστορία της Κούβας. Όλα αυτά, ανακατεμένα με ουίσκι, γυναίκες, σεξ, σκέψεις για τη ζωή, τον έρωτα, τον θάνατο, σκέψεις για την πορεία του πολιτισμού, για το πώς ήταν ο κόσμος τη δεκαετία του ’50 που γεννήθηκε και πώς 48 χρόνια αργότερα, ιστορίες για εξωγήινους, ακόμα και μια πρόταση να αναλάβει τη διαχείριση ενός οίκου ανοχής.

"Δύο βήματα μπρος, ένα πίσω" του Νίκου Κ. Αλιβιζάτου

Από τον Γράμμο έως τον covid-19: οκτώ δεκαετίες με πετάγματα και εκτροχιασμούς, όλες ιδωμένες μέσα από ισάριθμες εικόνες που ο συγγραφέας ανακαλεί περισσότερο ως κεντρίσματα, παρά ως μαρτυρίες. Από την επίσκεψη του Αϊζενχάουερ στην Αθήνα (1959), σε μια συνάντηση στο αεροδρόμιο του Ορλί (1979) και μια δίκη στο Στρασβούργο (1999), στις σελίδες του προσωπικού αυτού αφηγήματος παρελαύνουν, εκτός από πρόσωπα –λιγότερο ή περισσότερο γνωστά– ιδέες και επιχειρήματα που τις συνδέει ένα νήμα: να προχωρήσουμε μπροστά, με μιαν Ελλάδα ευρωπαϊκή και ανοιχτή σε όλες τις μεγάλες προκλήσεις. Κάτι διόλου αυτονόητο σε μια χώρα που, κάθε 15-20 χρόνια, λες και βάζει στοίχημα με τον εαυτό της να πισωγυρίσει. Εξού και ο τίτλος Δύο βήματα μπρος, ένα πίσω, παράφραση κάποιου άλλου, πολύ γνωστότερου βέβαια, που επιλέχτηκε για να δείξει ότι κάπου, γύρω στο 2035, κάποια άλλη απότομη στροφή μας παραμονεύει.

"Το ελληνικό όνειρο: Μια συζήτηση με τον Κώστα Γιαννακίδη για το παρελθόν και το μέλλον της Ελλάδας" των Στάθη Ν. Καλύβα & Κώστα Γιαννακίδη

Για μένα, λοιπόν, και θα σημειώσω πως δεν περίμενα την πανδημία για να το πω, η σημασία της τεχνολογικής επανάστασης για την Ελλάδα έγκειται πρωταρχικά σε ένα σημείο, το εξής: στην αποσύνδεση εργασίας και τόπου διαμονής. Δεν χρειάζεται να κατοικείς στη χώρα που δουλεύεις. Αυτό θεωρώ πως θα αλλάξει όλα τα δεδομένα για τη χώρα μας και αυτό γιατί δεν έχουμε ίσως αντιληφθεί πόσο ελκυστική χώρα είναι η Ελλάδα ως τόπος κατοικίας. Και δεν είναι μόνο η φυσική ομορφιά που την κάνει ελκυστική, αν και ο όρος αυτός περιλαμβάνει αρκετές διαστάσεις πέραν του τοπίου το οποίο έρχεται συνήθως αμέσως στο μυαλό μας. Είναι το κλίμα το οποίο είναι ιδανικό (με την προϋπόθεση, εννοείται, πως η κλιματική αλλαγή δεν θα το επηρεάσει αρνητικά), είναι το φως το οποίο πραγματικά έχει κάτι το μοναδικό και, τέλος, είναι ο συνδυασμός πολλών διαφορετικών τοπίων και οικοσυστημάτων σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους και σε πολύ μικρή απόσταση από τις μεγάλες μας πόλεις και ιδίως την Αθήνα.
Το βιβλίο διατρέχει την ιστορία του νέου ελληνικού κράτους καταλήγοντας σε ένα ιδανικό εθνικό σενάριο για την επόμενη δεκαετία. Δεν πρόκειται, ασφαλώς, για ένα προγραμματικό κείμενο, αλλά για λογικές υποθέσεις. Ακολουθούμε τις γραμμές που ξεκίνησαν από την Επανάσταση του 1821, ξεμπλέκουμε το κουβάρι που σχημάτισαν πάνω στον άξονα του χρόνου και προσπαθούμε να δούμε πού θα καταλήξουν. Στο τέλος αυτής της διαδρομής, μέσα από παθογένειες, κρίσεις, έριδες και συγκρούσεις, αναδεικνύεται ένα θετικό σενάριο για μία χώρα που θα εξάγει ευτυχία.
Δεν πρόκειται, επίσης, για ιστορική μελέτη. Είναι όμως μία συνάντηση της ιστορικής αφήγησης με την πολιτική ανάλυση. O Στάθης Ν. Καλύβας, ένας από τους σημαντικότερους, παγκοσμίως, πολιτικούς επιστήμονες των καιρών μας, αναλύει σύντομα και περιεκτικά τους μηχανισμούς που κίνησαν την ιστορική και κοινωνική εξέλιξη στη σύγχρονη Ελλάδα, ξορκίζοντας με πραότητα αφελείς και λαϊκίστικες προσεγγίσεις που έθρεψαν μύθους και στερεότυπα. Τι οδήγησε στην Επανάσταση του 1821; Πώς φτάσαμε στον εθνικό διχασμό; Ποιες πληγές άφησε ο Εμφύλιος; Τι έφταιξε για την κρίση του 2010 και πόσο άλλαξε η Ελλάδα; Πώς θα είναι η χώρα μας στη δεκαετία του 2030;
Κ.Γ.