Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Όταν η οκτάχρονη κόρη ενός κοσμήτορα κολεγίου της Οξφόρδης εξαφανίζεται μέσα στη νύχτα, η αστυνομία στρέφεται στην Ντι, τη Σκοτσέζα νταντά, για να πάρει απαντήσεις.
Καθώς η Ντι θυμάται το διάστημα που ζούσε στην οικία του κοσμήτορα –ένα απόκοσμο, παμπάλαιο σπίτι–, της έρχεται στον νου η εικόνα μιας φαινομενικά επιτυχημένης αλλά και δυσλειτουργικής οικογένειας: ο Νικ, ο οξυδερκής και πανίσχυρος πατέρας, η όμορφη Δανέζα, εγκυμονούσα σύζυγός του, Μαράια, και το χαμένο κοριτσάκι, η Φελίσιτι, που δεν μιλάει, βλέπει φαντάσματα και θρηνεί τη νεκρή μητέρα της.
Μήπως, όμως, η Ντι δεν λέει όλη την αλήθεια; Μήπως είναι ανησυχητική η ολοένα στενότερη φιλία της με τον εκκεντρικό ιστορικό σπιτιών Λινκλέιτερ;
Και κυρίως, γιατί η Φελίσιτι είχε επιλέξει τη σιωπή;
Περιπλανώμενο σε μυστικά περάσματα και κρυμμένα νεκροταφεία της Οξφόρδης, το Μυστήριο στην Οξφόρδη εξερευνά το πραγματικό νόημα της οικογένειας και τι σημαίνει να σου τη στερούν.

Προσωπική άποψη:
Τη Lucy Atkins την "πρωτογνώρισα" κάπου το 2014, όταν στα πλαίσια της δουλειάς βρέθηκε στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο μυστηρίου που έγραψε ποτέ, το "The missing one". Και μπορεί να μην ήταν από τα βιβλία που αγάπησα και ξεχώρισα εκείνη την περίοδο της ζωής μου, ήταν όμως ένα βιβλίο όπου μέσα του διέκρινα την προοπτική που θα μπορούσε να έχει αυτή η συγγραφέας, αν κι εφόσον συνέχιζε να καλλιεργεί μέσα στα χρόνια αυτό που φαινόταν πως διέθετε. 2021, λοιπόν, και χάρη στις εκδόσεις Διόπτρα έχω στην κατοχή μου το τέταρτο, αν δεν απατώμαι, μυθιστόρημα της συγγραφέως και που με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα, διαβάζοντάς το, πως όλα όσα πίστευα πριν από εφτά χρόνια, πραγματώνονται απόλυτα στο σήμερα. Γιατί, ναι, το "Μυστήριο στην Οξφόρδη" δεν είναι απλά ένα καλό βιβλίο, αλλά ένα εξαιρετικά δυνατό, σε όλα τα επίπεδα, βιβλίο.

Η οχτάχρονη Φελίσιτι, κόρη ενός κοσμήτορα κολεγίου της Οξφόρδης, εξαφανίζεται μυστηριωδώς μια νύχτα και η αστυνομία κινητοποιεί αμέσως τις έρευνες για τον εντοπίσμό της. Στα πλαίσια των ερευνών αυτών, οι αστυνομικοί θα στραφούν και στην πρώην νταντά της οικογένειας, στη Ντι, προκειμένου να πάρουν πληροφορίες και να συγκεντρώσουν στοιχεία που θα τους βοηθήσουν στην έρευνά τους, μα και στο να κατανοήσουν το προφίλ της οικογένειας. Όμως, αντί η συμβολή της να τους βοηθήσει, περιπλέκει τα πράγματα ακόμα περισσότερο. Γιατί σύμφωνα με τις αφηγήσεις της Ντι, και απ' όσα η ίδια θυμάται από την περίοδο που έζησε στο παλιό, μυστηριώδες και απόκοσμο σπίτι της οικογένειας, μόνο φυσιολογική δεν θα την χαρακτήριζες -και αυτό είναι που εκτός από περίεργη και την καθιστά κι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

Ο Νικ, η κεφαλή της οικογένειας, οξυδερκής και ισχυρός, μα μόνιμα θυμωμένος κι εμμονικός με τον έλεγχο. Η Μαράια, η Δανή δεύτερη σύζυγός του, έγκυος στο παιδί τους, χαμένη στον κόσμο της και απλά ένα διακοσμητικό στοιχείο στη ζωή του άντρα της. Και η μικρή εξαφανισμένη Φελίσιτι, βυθισμένη σχεδόν πάντα στη σιωπή της, βλέποντας φαντάσματα και μην μπορώντας να ξεπεράσει τον θάνατο της μητέρας της. Όμως, η Ντι είναι σε θέση την απόλυτη αλήθεια, όταν η ίδια έχει ένα κρυφό παρελθόν στο οποίο, μάλιστα, είναι προσκολλημένη με τρόπους που δεν είναι ορατοί, αλλά που υφίστανται;

Η συγγραφέας έχει επιλέξει ν' αφηγηθεί την ιστορία της μέσα από τα μάτια της Ντι, μια επιλογή που είναι ριψοκίνδυνη από τη μία, εξαιρετικά ευφυής από την άλλη -τουλάχιστον αν είναι σε θέση ο δημιουργός της να την διαχειριστεί σωστά, πράγμα που στην προκειμένη περίπτωση η Atkins πετυχαίνει εξαιρετικά καλά- κι αυτό γιατί η Ντι είναι ένα πρόσωπο αμφιβόλου εμπιστοσύνης, στα λόγια της οποίας δεν μπορείς να βασιστείς απόλυτα, σε καμία περίπτωση, όχι μόνο γιατί δεν μπορείς να γνωρίζεις πόση αλήθεια βρίσκεται σε αυτά, αλλά κυρίως γιατί δεν ξέρεις πόση αντικειμενικότητα υπάρχει σε όσα εξιστορείται, γιατί η οπτική του καθενός μας επηρεάζεται από προσωπικού παράγοντες και δεδομένα, ενώ αποτυπώνεται μέσα από φίλτρα που χρήζουν βαθύτερης διερεύνησης.

Η ροή της αφήγησης είναι πάρα πολύ καλή και ακολουθεί μια σταθερά ανοδική πορεία, πράγμα που μας επιτρέπει να βυθιστούμε σε αυτήν όλο και πιο πολύ, όσο περισσότερο προχωράμε με την ανάγνωσή της ιστορίας, που με τη σειρά της είναι εξίσου καλογραμμένη, έχει ρυθμό, εξαιρετικά ρεαλιστικές περιγραφές και παραστατικές αποδόσεις της Οξφόρδης, η οποία ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας και δεν αποτελεί απλά ένα σκηνικό δράσης, αλλά έναν ξεχωριστό χαρακτήρα που παίζει τον δικό του, πολύ σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις και στη δράση -που φέρνει μαζί της εξίσου ενδιαφέρουσα και πολυσχιδή αντίδραση. Κι εκεί που σκέφτεσαι πως έχεις αρχίσει να σχηματίζεις την όλη εικόνα της κατάστασης, εκεί είναι που συνειδητοποιείς πως κάποια κομμάτια λείπουν και αρχίζεις να σκέφτεσαι ξανά απ' την αρχή.

Πέραν, όμως, από ένα βιβλίο μυστηρίου, το βιβλίο αυτό είναι περισσότερο μια προσπάθεια εμβάθυνσης στις ανθρώπινες σχέσεις και πολύ περισσότερο στους οικογενειακούς δεσμούς, πως αυτοί λειτουργούν και μπορούν να μας επηρεάσουν και να μας κατευθύνουν. Και στο φόντο όλων αυτών, μια πληθώρα μαθηματικών αναφορών που λειτουργούν ως συμβολισμοί, έρχονται και "κουμπώνουν" με όλα όσα λέγονται και μας οδηγούν βήμα προς βήμα στη λύση ενός γρίφου που είναι έξω από τα συνηθισμένα και που καθιστά την ιστορία αυτή, στο σύνολό της, τόσο ξεχωριστή κι ενδιαφέρουσα. Μια ιστορία μου μοιράζεται ανάμεσα στο θρίλερ με έντονα στοιχεία μυστηρίου και αγωνίας, στη συγκίνηση -όταν εστιάζουμε στη διάδραση των χαρακτήρων και ιδίως της Ντι και της Φελίσιτι, αλλά και στη διερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής του και τον ανθρώπινου νου, μέσα και έξω απ' τα όριά του.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lucy Atkins
Μεταφραστής: Τραϊκόγλου Μαρία-Ρόζα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2021
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-960-653-275-7