Παραµιλητό, ονειροπόληµα, η χειµαρρώδης εξοµολόγηση µιας γυναίκας από πλατεία σε πλατεία, από γειτονιά σε γειτονιά, από παγκάκι σε παγκάκι. Από το εδώ στο εκεί, από την Αθήνα του σήµερα στην Κρήτη των παιδικών της χρόνων. Ασφαλής µέσα στις φαντασιώσεις της, βέβαιη ότι η ζωή της εξαρτάται από τα µικρά και τα ταπεινά, παίρνει τους δρόµους µε τις τρεις πεθαµένες γιαγιάδες της για συντροφιά: την όµορφη Αφροδίτη, µε τα παραµύθια και τις γητειές· τη Σφακιανή Εργινιά, τη βουνίσια αρχόντισσα µε τα δώρα· την περίλυπη Φιλαρέτη, τη σπουδαγµένη, µε τα ιταλικά και το µαντολίνο της. Εικόνες, σκέψεις, εµµονές, περιπλανήσεις, στόµατα πεινασµένα για ιστορίες, καθείς και το παγκάκι του. Έρωτες, γάµοι, φονικά, πανηγύρια και γεννητούρια, η ορµή του χρόνου, το βουητό της Ιστορίας, πόλεµοι, κακουχίες, ο µόχθος των ανθρώπων. Κατίνα-Κάτια-Κατίγκω, η αµετανόητη Κάκια που ονειρευόταν ότι τρέχει µε το έλκηθρο στο χιονισµένο άγνωστο. Από ένα δυάρι στην Πατησίων, µ’ ένα παγκάκι ορµητήριο, γεννήθηκε ή δεν γεννήθηκε ακόµη, όλα έχει την τέχνη να τα επινοεί. Παιγνιώδης, παθιασµένη, τρυφερή, γλυκόπικρη, µια αφήγηση ποταµός για τη διαχρονική γυναικεία εµπειρία.
Γίνεται χρονοσεισμός. Στις 13 Φεβρουαρίου 2001 η ζωή γυρίζει πίσω κατά δέκα ολόκληρα χρόνια και οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν ξανά μια ολόκληρη δεκαετία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λεπτό το λεπτό, ώρα την ώρα, χρόνο τον χρόνο. Να επαναλάβουν τα ίδια ακριβώς πράγματα, να κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη. Να δουν να ξετυλίγονται οι ίδιες τραγωδίες σαν φάρσες. Δέκα χρόνια déjà-vu! Ο χρονοσεισμός τούς έχει αφαιρέσει πλήρως την ελεύθερη βούληση. Κι όλα αυτά γιατί; Διότι έτσι το θέλησε ο Κίλγκορ Τράουτ, ένας γέρος συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας που δεν κυκλοφορούν πια, το alter ego του Βόννεγκατ. Όταν κάποτε η ισορροπία του σύμπαντος θα αποκατασταθεί, όλοι θα ζήσουν ξανά τη ζωή τους σε πρώτη προβολή, κάτι που προϋποθέτει να τεθεί ξανά σε λειτουργία το μυαλό τους. Και τότε τα πράγματα θα αρχίσουν κι άλλο να μπερδεύονται... O Χρονοσεισμός (1997), το τελευταίο μυθιστόρημα του Κερτ Βόννεγκατ, είναι κατά κάποιον τρόπο η αυτοβιογραφία και ο αποχαιρετισμός ενός από τους ευφυέστερους και πιο σαρκαστικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Ένα μυθιστόρημα, απόσταγμα σοφίας και μαζί εγκώμιο της μωρίας, για την αγάπη της ζωής αλλά και τη γελοιότητά της, με ήρωα έναν συγγραφέα που ετοιμάζεται να αποχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Μια νύχτα του Δεκέµβρη, ένας φόνος διαπράττεται στο Παλάς ντε Βερµπιέ, ένα πολυτελές ξενοδοχείο των ελβετικών Άλπεων. Η αστυνοµική έρευνα που διεξάγεται δεν καταλήγει πουθενά. Πολλά χρόνια αργότερα, στις αρχές του καλοκαιριού του 2018, ένας διάσηµος συγγραφέας, που καταφτάνει στο ίδιο ξενοδοχείο για να περάσει τις διακοπές του, θα βρεθεί χωρίς να το καταλάβει στον πυρήνα αυτής της υπόθεσης. Όµως, τι ακριβώς συνέβη στο δωµάτιο 622; Με την ακρίβεια Ελβετού ωρολογοποιού, ο Ζοέλ Ντικέρ µάς ταξιδεύει στην καρδιά της Γενεύης, της γενέτειράς του, µέσα από ένα σκοτεινό µυθιστόρηµα που κόβει την ανάσα. Ένα ερωτικό τρίγωνο, παιχνίδια εξουσίας και χτυπήµατα κάτω από τη µέση, προδοσίες και ζηλοφθονίες που µας αποκαλύπτουν µια Ελβετία κάθε άλλο παρά ήσυχη και ειδυλλιακή.
Η πρώτη βιογραφία που αφηγείται τη γοητευτική ιστορία της Εύας Πάλμερ-Σικελιανού (1874-1952), Αμερικανίδας ηθοποιού, σκηνοθέτριας, συνθέτριας και υφάντρας, γνωστής κυρίως για την προσπάθειά της να αναβιώσει το ελληνικό πνεύμα με τις Δελφικές Εορτές. Όπως αποκαλύπτει η Άρτεμις Λεοντή, το πιο σημαντικό έργο της Πάλμερ ήταν η αναβίωση, στην καθημερινότητά της, της αρχαίας ελληνικής ζωής. Για μισό αιώνα σχεδόν, ντ υμένη με υφασμένες από την ίδια αρχαιοπρεπείς χλαμύδες και σανδάλια, προσπάθησε να κάνει τη σύγχρονη ζωή πιο ελεύθερη και πιο όμορφη, μέσα από μια δημιουργική σύνδεση με την αρχαιότητα. Στη διαδρομή, διασταυρώθηκε με άλλους πρωτοπόρους δημιουργικούς καλλιτέχνες όπως η Νάταλι Κλίφορντ Μπάρνεϋ, η Ρενέ Βιβέν, η Ιζαντόρα Ντάνκαν, η Σούζαν Γκλάσπελ , ο Τζορτζ Κραμ Κουκ, ο Ρίχαρντ Στράους, ο Δημήτρης Μητρόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Γιώργος Σεφέρης, ο Χένρυ Μίλλερ, ο Πολ Ρόμπσον και ο Τεντ Σον. Έξυπνη και ωραία, με κόκκινα μαλλιά που έφταναν ως το πάτωμα, η Εύα Πάλμερ ήταν μια πλούσια ντεμπιτάντ της Νέας Υόρκης που σπούδασε αρχαία ελληνικά στο Κολέγιο Μπρυν Μορ πριν γυρίσει την πλάτη της στη συμβατική κοινωνία, για να ζήσει ως λεσβία στο Παρίσι. Αργότερα, ακολούθησε τον Ρέυμοντ Ντάνκαν (αδελφό της Ιζαντόρα) και τη σύζυγό του στην Ελλάδα και παντρεύτηκε τον Άγγελο Σικελιανό το 1907. Ταγμένη ολόψυχα στον σκοπό της, η Εύα αναδημιούργησε αρχαίες καλλιτεχνικές μορφές και σκηνοθέτησε αρχαία ελληνική τραγωδία με δική της χορογραφία, κοστούμια, ακόμα και μουσική. Στην προσπάθειά της να αναβιώσει το αρχαίο ελληνικό π νεύμα, καταστράφηκε οικονομικά και επέστρεψε στην Αμερική το 1933. Την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου μπήκε στη μαύρη λίστα επειδή επέκρινε σφοδρά τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και δεν κατάφερε να αποσπάσει βίζα για να επισκεφθεί την Ελλάδα παρά λίγους μόλις μήνες πριν πεθάνει. Αντλώντας από το υλικό εκατοντάδων επιστολών που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα και παρουσιάζοντας πολλές αδημοσίευτες ως τώρα φωτογραφίες, η βιογραφία της Πάλμερ είναι μια ολοζώντανη αναδημιουργία της αλησμόνητης ιστορίας μιας σημαντικής αντικομφορμίστριας την οποία μια σύγχρονή της περιέγραψε με τα εξής λόγια: «Είναι η μόνη αρχαία Ελληνίδα που γνώρισα».
Ως νέος άνθρωπος, έχεις ανθρώπινα δικαιώματα, ανεξάρτητα από το ποια ή ποιος είσαι ή το μέρος όπου ζεις. Είναι η ελευθερία να μιλάς και να εκφράζεις τις απόψεις σου, καθώς και το δικαίωμα στην ισότητα, στην υγεία, σε ένα καθαρό περιβάλλον, σε ένα ασφαλές μέρος για να ζεις και στην προστασία από τους κινδύνους. Αυτά τα δικαιώματα συχνά καταπατούνται.
Οι κυβερνήσεις και οι ενήλικες θα έπρεπε να τα υποστηρίζουν, αλλά δεν το κάνουν πάντα.
Το βιβλίο αυτό εξηγεί ποια είναι τα δικαιώματά σου. Αναδεικνύει το δυναμικό έργο των νέων ακτιβιστριών και των νέων ακτιβιστών σε ολόκληρο τον κόσμο, σου δίνει εργαλεία για να γνωρίσεις τους νόμους, να αναλάβεις δράση και να διεκδικήσεις αυτό που σου ανήκει δικαιωματικά.
Αναρτήσεις
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου