"Μικρασία. Το τραγούδι του αποχωρισμού" του Θοδωρή Παπαθεοδώρου

Αχ αμάν αμάν, σεκερίμ αμάν…
Αυτό το παθιάρικο, ερωτικό τραγούδι έρχεται στα χείλη μου καθώς η λεπίδα χαρακώνει το λαρύγγι μου. Το μαυριδερό, λιγδιασμένο χέρι του τσέτη που την κρατάει φέρνει τις τουρκικές λέξεις στον νου μου. Παντού γύρω μου νιώθω τον αχό της λυσσασμένης Τουρκιάς κι ακούω βλαστήμιες για τους γκιαούρηδες. Βάι βάι, ζαβαλίμ βάι…
Το ερωτικό τραγούδι γίνεται σπαρακτικό μοιρολόι καθώς η τραχιά, σερνική φωνή πίσω μου με προστάζει να κάνω την προσευχή μου. Καταπώς λένε, η ζωή μου όλη διαβαίνει μπρος απ’ τα σφαλισμένα βλέφαρά μου.
Το σπίτι μας στη Φώκαια, η σφαγή κι ο καταδιωγμός, το φραγκομονάστηρο και το σκλαβοπάζαρο, το καφέ σαντάν και το μπορντέλο της κιορ Ταρούς, το καφέ αμάν κι ο Νεντίμ πασάς, η σκλαβιά κι η λευτεριά, η Σμύρνη, η Κόνια, η Καππαδοκία, το Αϊβαλί, το Αϊδίνι. Κι ο Γιάννος μου που με κοιτά κατάβαθα, με μάτια βουρκωμένα.
Εγώ όμως δε βουρκώνω τώρα, δεν προσεύχομαι, δεν ικετεύω. Στέκω απλώς και καρτεράω, καθώς το μαχαίρι του ματώνει το πετσί μου. Από φοβέρες έχω χορτάσει πια, λίγα τα χρόνια μου, αμά πολλές φορές ανταμώθηκα καρσί καρσί με τον χάρο.
Εγώ, η Αννιώ, η Αννέτ, η Αϊνούρ, η Άννα Παπάζογλου.

"Η ζωή παίζει μαζί μου" του David Grossman

Το μυθιστόρημα Η ζωή παίζει μαζί μου αφηγείται την ιστορία τριών γυναικών: της ενενηντάχρονης Βέρα, της μεσήλικης κόρης της Νίνα και της εγγονής της Γκίλι, μιας κινηματογραφίστριας που στέκεται επιφυλακτική απέναντι στην αγάπη. Ένα πικρό μυστικό χωρίζει τη μητέρα από την κόρη, αν και η Γκίλι –την οποία η Νίνα εγκατέλειψε όταν ήταν μόλις τριών ετών– είναι ιδιαίτερα δεμένη με τη γιαγιά της.
Ύστερα από σχετικές διευθετήσεις της Γκίλι, οι τρεις γυναίκες θα ταξιδέψουν στο Γκόλι Ότοκ, ένα ακατοίκητο νησί κοντά στις ακτές της Κροατίας, όπου η Βέρα όταν ήταν ακόμη νεαρή χήρα είχε φυλακιστεί και βασανιστεί επί τρία χρόνια καθώς αρνήθηκε να προδώσει τη μνήμη του συζύγου της αποκηρύσσοντάς τον ως εχθρό του λαού. Αυτό το απροσδόκητο ταξίδι –όπως το βλέπουμε μέσα από την κάμερα της Γκίλι, που επιχειρεί να λύσει το αίνιγμα της οικογενειακής της ιστορίας μέσα από τη δημιουργία μιας ταινίας– θα αναδείξει τις συγκρούσεις που γεννούν οι απαιτήσεις του ερωτικού και του γονεϊκού πάθους και πόσο συνυφασμένα μεταξύ τους είναι ο φόβος, η αγάπη και η συγχώρεση.

"Στο τέλος της γης" του David Grossman

Αυτή είναι η ιστορία της Όρα, μιας γυναίκας που προσπαθεί να σώσει με τον δικό της τρόπο τον δευτερότοκο γιο της, διασχίζοντας με τα πόδια το Ισραήλ, από την Ιερουσαλήμ ως τη Γαλιλαία, με σύντροφό της τον φίλο και εραστή των νεανικών της χρόνων Άβραμ. Καθώς περιπλανιέται αποφεύγοντας να μάθει τα κακά νέα για την τύχη του παιδιού της στο μέτωπο, η Όρα αναθυμάται και ανασταίνει μέσα από την αφήγησή της τη ζωή του, αλλά και την πορεία της χώρας στην οποία ζει – από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών έως τις μέρες μας. Ως η φωνή της συνείδησης του γιου και της πατρίδας της, την οποία όμως κανείς από τους δύο δε θέλει να ακούσει, αυτή η μητέρα βρίσκεται στο επίκεντρο του συγκλονιστικού αντιπολεμικού αριστουργήματος που, κατά τραγική σύμπτωση, ταυτίστηκε με την ιστορία της ζωής του συγγραφέα του.

"Η Σμύρνη φλέγεται" του Θάνου Κονδύλη

Σμύρνη, 13 Σεπτεμβρίου 1922.
Λίγο πριν από το μεσημέρι οι πρώτες φλόγες υψώνονται πάνω από την ελληνική πόλη της Ιωνίας. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά όλοι το υποψιάζονται. Το απόγευμα η φωτιά κατακαίει στο διάβα της όλες τις χριστιανικές συνοικίες, και χιλιάδες άνθρωποι καταφεύγουν στην προκυμαία για να σωθούν. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Constantine Brown, που είδε από κοντά τη φωτιά, θα γράψει ένα άρθρο και θα αποκαλύψει τον ένοχο της πυρπόλησης: «[…] ένα έγκλημα που θα σημαδέψει τους Τούρκους για πάντα διαπράχθηκε την Τετάρτη, όταν οι Τούρκοι στρατιώτες, αφού τελείωσαν τη λεηλασία και το πλιάτσικό τους, έβαλαν φωτιά στην πόλη […]» Ξένοι αυτόπτες μάρτυρες ζουν τη φωτιά της Σμύρνης από τις 13 έως τις 15 Σεπτεμβρίου 1922 και την περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο και συγκινητικά λόγια. Τίποτα δεν μπορεί πια να κρύψει την αλήθεια που για εκατό χρόνια διαστρεβλώνουν οι Τούρκοι. Η πυρπόληση και η καταστροφή της Σμύρνης δεν ήταν τυχαίο γεγονός αλλά εσκεμμένη ενέργεια προκειμένου οι Έλληνες της Σμύρνης να οδηγηθούν μακριά από την προαιώνια εστία τους.
Το χρονικό της πυρπόλησης της Σμύρνης όπως δε γράφτηκε ποτέ μέχρι σήμερα.

"Η δύναμη των γυναικών" του Denis Mukwege

Ο βραβευμένος με Νομπέλ Ειρήνης, παγκόσμιας φήμης γιατρός και αναγνωρισμένος ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δόκτωρ Ντενίς Μουκουέγκε, μας καλεί να δράσουμε προκειμένου να αντιπαρατεθούμε με τη μάστιγα της σεξουαλικής βίας και να διδαχτούμε από την ανθεκτικότητα, το σθένος και τη δύναμη των γυναικών.
Στον πυρήνα του μηνύματος του δόκτορα Μουκουέγκε βρίσκονται οι φωνές των πολυάριθμων γυναικών με τις οποίες έχει εργαστεί όλα αυτά τα χρόνια. Ο δόκτωρ Μουκουέγκε αξιοποιεί ατομικά περιστατικά για να καθησυχάσει όλες τις επιζήσασες πως, έστω και αν τα ψυχολογικά τραύματά τους δεν επουλωθούν ποτέ πλήρως, μπορούν να ανακάμψουν και να ανθήσουν με τη σωστή φροντίδα και υποστήριξη.
Η ίδια η προσωπική ιστορία του δόκτορα Μουκουέγκε είναι συνυφασμένη με την αφήγησή του, καθώς διερευνά τα μεγαλύτερα ζητήματα στα οποία έχει εστιάσει τη δράση του. Επιχειρεί να ερμηνεύσει τους λόγους για τους οποίους η σεξουαλική βία τόσο συχνά παραβλέπεται στους πολέμους, και πώς θα πρέπει οι κυβερνήσεις να αναγνωρίζουν και να αποζημιώνουν τα θύματα. Τονίζει επίσης πόσο σημαντικό είναι να καταρριφθούν τα ταμπού γύρω από τις σεξουαλικές επιθέσεις, και την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός συστήματος υποστήριξης των γυναικών που βγαίνουν μπροστά και μιλάνε.

"Μια σύντομη ιστορία της Ρωσίας" του Rodric Braithwate

ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΕΙ ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.
Ποια στ’ αλήθεια είναι η Ρωσία, η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο με το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο; Γνωστή ως Ρως, Μοσχοβία, Ρωσική Αυτοκρατορία και Σοβιετική Ένωση και τα τελευταία τριάντα χρόνια ως Ρωσική Ομοσπονδία, διαθέτει ένα βίαιο, τραγικό, κατά περιόδους μεγαλειώδες, και σίγουρα περίπλοκο παρελθόν. Ο πρώην πρέσβης και ειδικός σε ζητήματα Ρωσικής Ιστορίας Rodric Braithwaite διαχωρίζει τους μύθους από τα γεγονότα προσφέροντάς μας τη λύση σε αυτό το αίνιγμα.


"Emily in Paris" της Kalengula Catherine


Είμαι μέσα σε ένα ταξί κι η καρδιά μου χτυπά τόσο δυνατά, που κοντεύει να σπάσει. Εγώ, η Έμιλι Κούπερ, βρίσκομαι στο Παρίσι! Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τα όνειρα στη ζω ή του και το δικό μου ήταν να ταξιδέψω εδώ.
Ωστόσο, αυτό ακριβώς είναι το θέμα, όταν ονειρευόμαστε κάτι με τόση θέρμη, είναι αδύνατο να σταματήσουμε. Οι δρόμοι του Παρισιού ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μου, με τα διάφορα μνημεία τους, το ένα εντυπωσιακότερο από το άλλο. Κι εγώ χαμογελάω, χαμογελάω!
Ταυτόχρονα, όμως, ένα κομμάτι του εαυτού μου φοβάται. Φοβάται πως δε θα βρω τη θέση μου εδώ. Φοβάται πως η πραγματικότητα δε θα συμβαδίσει με το όνειρό μου...