Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Goofy έπειτα από κάποιο περιστατικό στο σχολείο του γιου του Max, αποφασίζει να περάσουν μαζί τις καλοκαιρινές διακοπές.
Ο Max όμως έχει ένα ψέμα να τον κυνηγάει, οπότε έχει διαφορετικά σχέδια στο μυαλό του, τα οποία και θα προσπαθήσει να υλοποιήσει.

Προσωπική άποψη:
Μη γελάτε! Όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας και το δικό μου είναι ξύπνιο επί μονίμου βάσεως από τότε που γεννήθηκα. Ακόμα βλέπω τα Ιαπωνικά anime που έβλεπα σαν παιδί, αλλά και οι ταινίες κινουμένων σχεδίων παραγωγής Disney δεν με άφησαν ποτέ ασυγκίνητη, όπως και τώρα. Δεν ήμουνα ποτέ βέβαια μεγάλη θαυμάστρια του Mickey, ούτε του δευτεραγωνιστή στη σκιά του, Goofy και της υπόλοιπης παρέας, αλλά λόγω των επιτακτικών μέσων της τηλεόρασης τα παρακολουθούσα κάπου-κάπου. Έτσι και το 1995, ο πατέρας μου έφερε στο σπίτι την συγκεκριμένη ταινία σε βιντεοκασέτα και πρώτη φορά στη ζωή μου απόλαυσα το συγκεκριμένο είδος τόσο πολύ.

Γενικά οι ταινίες του Disney δεν είναι απλά κινούμενα σχέδια για να περνάει η ώρα. Προσπαθούν μέσω της εικόνας να περάσουν στα παιδιά (και στους μεγάλους ενίοτε) βαθύτερα μηνύματα τα οποία κι αφορούν την ίδια τη ζωή και τους ανθρώπους. Έτσι λοιπόν, εδώ έχουμε να κάνουμε με το αιώνιο χάσμα των γενεών, με τις σχέσεις πατέρα και γιου (ή των γονιών γενικότερα με τα παιδιά τους) και με το πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά να δείχνουν cool κι όλοι να περιστρέφονται γύρω τους.

Φυσικά δεν πρόκειται για καμία μεγαλοπρεπή παραγωγή του στούντιο Disney, ούτε μπορεί να διεκδικήσει μια θέση ανάμεσα στις κλασσικές της παραγωγές. Το θέαμα ωστόσο είναι απολαυστικό! Η ροή είναι συνεχής και με ειρμό! Το κωμικό στοιχείο είναι έντονο κάτι που σε κάνει να γελάς στο μεγαλύτερο μέρος της. Και το μεγάλο της ατού η ποπ-χορευτική μουσική της. Η ουσία όμως δεν βρίσκεται εκεί! Καλό το γέλιο, καλός κι ο χαβαλές! Πρόκειται για ένα καρτούν που σου δίνει την αίσθηση ότι αποτελεί μια εκδοχή του σύγχρονου και τυπικού πλέον αμερικάνικου προβληματισμού, βασισμένο στα πρότυπα των νεανικών ταινιών. Αυτό βέβαια δεν καταλήγει σε ένα κακό αποτέλεσμα όπως γίνεται στις περισσότερες απ’ αυτές τις ταινίες που είναι τελικά του σωρού.

Προσωπικά με προβλημάτισε σαν παιδί και με συγκίνησε! Όταν άλλωστε είσαι μικρός τα βλέπεις όλα διαφορετικά. Κάθε τι που κάνουν οι γονείς από αγάπη για το καλό σου, το βλέπεις καταπιεστικό κι αφόρητο. Κι όμως δεν είναι έτσι! Κι αυτή η ταινία κινουμένων σχεδίων με είχε κάνει να το αισθανθώ πολύ έντονα μέσα απ’ την τρυφερή κι ανθρώπινη προσέγγισή της. Κι είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον να το δεις κι ως ενήλικας και να αναλογιστείς πόσες φορές σαν παιδί λειτούργησες παρορμητικά κι αφέλεστα. Ούτε όμως αυτό είναι κακό γιατί είναι κι αυτό ένα μέρος της γοητείας του να είσαι παιδί.

Μπορεί στους ενήλικους να μην πει και τίποτα. Να το θεωρήσουν χαζό κι ανούσιο. Βλέποντάς το όμως ξανά μετά από τόσα χρόνια τις προάλλες στην ΝΕΤ, συνειδητοποίησα πως ακόμα και τώρα, 12 χρόνια μετά, το απόλαυσα το ίδιο με τότε. Σίγουρα οι μικρές ηλικίες θα ευχαριστηθούν και τη χιουμοριστική και τη διδακτική διάθεση της ταινίας. Για τα παιδιά προτιμήστε τη μεταγλωττισμένη έκδοση. Οι ενήλικες προτιμήστε την original αγγλική.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Γκουφοταινία
Είδος: Κινούμενα Σχέδια
Σκηνοθέτης: Kevin Lima
Πρωταγωνιστές: Bill Farmer (Goofy), Jason Marsden (Max), Jim Cummings (Pete & Roxanne), Rob Paulsen (PJ)
Παραγωγή: 1995
Διάρκεια: 75’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0113198/
http://home.disney.go.com/guestservices/international