Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Nelson Moss είναι ένα όμορφος κι εργασιομανής διαφημιστής, με τραυματική παιδική ηλικία, αποφασισμένος να κάνει τα πάντα στη ζωή του, αρκεί να πετύχει οικονομικά κι επαγγελματικά.
Η Sara Deever είναι μια όμορφη, έξυπνη κι αντισυμβατική γυναίκα που έχει καθιερώσει κάθε μήνα να συζεί μ’ έναν διαφορετικό άντρα, χωρίς να συνδέεται με κανέναν συναισθηματικά.
Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν κι η Sara θα του προτείνει να μείνει μαζί της για το Νοέμβριο. Εκείνος αρχικά θ’ αρνηθεί, αλλά τελικά έπειτα από μια καταστροφική γι’ αυτόν ημέρα αποφασίζει να δοκιμάσει.
Σταδιακά όμως συνειδητοποιούν ότι τα αισθήματά τους ξεπερνούν το όριο των 30 ημερών, ο Nelson σκέφτεται διαφορετικά κι αποφασίζει ν’ αλλάξει, η ζωή όμως της Sara κρύβει ένα μεγάλο εμπόδιο.

Προσωπική άποψη:
Remake της ομότιτλης ταινίας του 1968, ο “Γλυκός Νοέμβρης” του 2001 έχει μια πιο... χίπικη διάθεση προτείνοντας μια ελαφρώς πιο διαφορετική διάθεση. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θα μπορούσε αυτή η προσέγγιση να συγκινήσει όσους είδαν κι αγάπησαν την πρώτη έκδοση, σίγουρα όμως θα καταφέρει να συγκινήσει και μάλιστα στο έπακρο όσους δεν την έχουν δει και κρύβουν μέσα τους μια ρομαντική πλευρά. Αρκούν τριάντα ημέρες για να λειτουργήσουν σαν μια μορφή ψυχοθεραπείας; Αρκούν τριάντα ημέρες για να λυθούν όλα μας τα προβλήματα; Ίσως να μην φτάνουν, ίσως όμως και να φτάνουν. Τουλάχιστον αυτό προσπαθεί να μας περάσει η ταινία. Ότι τριάντα ημέρες είναι αρκετές για ν’ αλλάξεις στάση και τρόπο ζωής. Και τι πιο όμορφο απ’ το να σε βοηθήσει ένας άλλος άνθρωπος σ’ αυτό. Ποιος από ‘μας άλλωστε δεν γνώρισε κάποιον άνθρωπο τόσο αναπάντεχα, που ταυτόχρονα όμως ν’ άλλαξε αν όχι ολόκληρη, ένα μέρος της ζωής του.

Έτσι κι εδώ, ο φραγκάτος και γοητευτικός Nelson Moss γνωρίζει αναπάντεχα τη Sara Deever, που αρχικά ενώ αποτελεί ένα μέσο διαφυγής απ’ τα προβλήματά του, καταλήγει ν’ αποτελεί τη γυναίκα εκείνη που θα μπορούσε να έψαχνε για μια ζωή μέχρι να τη βρει. Κι ενώ αρχικά για εκείνη αποτελεί ένα ακόμα μηνιαίο στοίχημα, έναν ακόμα άνθρωπο στον οποίο θέλει να διδάξει τη χαρά και τη σημασία του να ζεις την κάθε στιγμή τόσο έντονα σα να είναι η τελευταία, καταλήγει ν’ ανακαλύψει πως είναι αυτός ο άνθρωπος που μπορεί να συμπληρώσει το άλλο της μισό.

Μπορεί το σενάριο να έχει κάποια κλισέ όπως έχουν όλες οι ερωτικές ιστορίες, αλλά ποιος νοιάζεται όταν όλο αυτό αποδίδεται μ’ έναν τόσο όμορφο κι όπως λέει κι ο τίτλος της ταινίας μ’ έναν τόσο γλυκό τρόπο; Η προσέγγιση είναι συναισθηματική σε βάθος και κυρίως ανθρώπινη, παρά που οι ήρωες φαντάζουν άνθρωποι που θα μπορούσε ο καθένας μας να ερωτευτεί. Μπορεί επίσης ο σκηνοθέτης να μην μπορεί να ξεφύγει από την υλιστική τάση που διακατέχει την εποχή μας, όμως αυτό σταδιακά αρχίζει να μην έχει σημασία όταν απλές, μικρές προσφορές άλλων πραγμάτων, πιο ουσιωδών αρχίζουν να τη σβήνουν και να μας κάνουν να καταλάβουμε πως δεν είναι αυτά που έχουν σημασία, αλλά τα αισθήματα κι οι απλές πράξεις που μας φέρνουν πιο κοντά με τους άλλους.

Αν υπάρχει κάποιο σημείο στην ταινία που είναι ιδιαίτερα δυνατό αυτό είναι το φινάλε της, για το οποίο δυστυχώς δε μπορώ ν’ αποκαλύψω πολλά πράγματα εξαιτίας αυτών που μπορεί να μην έχουν δει την ταινία, αφού εκεί βρίσκεται το μυστικό της Sara, κάτι που έτσι κι αλλιώς ο θεατής αρχίζει να υποψιάζεται από πιο νωρίς. Πάντως happy end δεν έχει, αλλά προσωπικά τα περισσότερα έργα που έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μου, είναι αυτά που δεν είχαν καλό τέλος. Η αλήθεια είναι πως η δραματικότητα σε στιγματίζει. Κι αν κάτι είναι πραγματικά υπέροχο σ’ αυτή την ταινία είναι η μουσική της. Μια μελωδία νοσταλγική και ταξιδιάρικη που προσωπικά κάθε φορά που την ακούω με κάνει να ταξιδεύω. Δώστε βάση ειδικά στο κομμάτι στη σκηνή του φινάλε και θα καταλάβετε τι εννοώ. Γιατί ο Christopher Young (κι η Enya στο τραγούδι) καταφέρνει ν’ αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας μέσα από μια πραγματικά εκπληκτική ορχηστική δουλειά.

Η Charlize Theron είναι το δίχως άλλο μία απ’ τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της. Όμορφη, τρυφερή και με μι αμεσότητα που περνάει στον θεατή χωρίς περιστροφές. Σου δίνει την αίσθηση πως ζει τον ρόλο στο πετσί της κι αν κι αρχικά δεν κατανοείς τη στάση ζωής της, όταν αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι της συμβαίνει, συμπάσχεις μαζί της, τη συμπονάς και λυπάσαι που δεν είσαι κομμάτι αυτής της ιστορίας για να προσπαθήσεις να τη στρέψεις αλλού από εκεί που πηγαίνει. Ο Keanu Reeves τώρα, σε πρώτη φάση σου δίνει την αίσθηση ότι δεν έχει καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει. Σταδιακά όμως αρχίζει να γίνεται μέρος της ιστορίας και καταφέρνει να σε πείσει. Η αλήθεια είναι πως σαν ηθοποιός δεν με συγκινεί ιδιαίτερα. Παρ’ όλα ταύτα κάποια στιγμή αρχίζει να μπαίνει στην ουσία, αν και θα προτιμούσα να το έκανε εξ’ αρχής. Πάντως οι δυο τους έχουν αρκετά καλή χημεία κάτι το οποίο πιθανότητα να έχει επηρρεαστεί απ' την παλιότερη σύμπραξη των δύο στον "Δικηγόρο Του Διαβόλου".

Για να μην μακρηγορώ η ταινία αυτή μπορεί να συγκινήσει μόνο κάποιον ο οποίος, έστω και βαθιά μέσα του, κρύβει κάποιες ευαισθησίες. Μπορεί για πολλούς να μην είναι η εργάρα, εμένα όμως κατάφερε ν’ αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές μου, κατάφερε να με κάνει να συγκινηθώ και να κλάψω. Αφεθείτε λοιπόν σε ένα παραμύθι, που τελικά μπορεί να μην είναι και τόσο παραμύθι κι αφήστε τη σκέψη σας να ταξιδέψει. Για όλους υπάρχει ο άνθρωπος που μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή. Μπορεί απλά να μην τον έχουμε βρει ή να μην του έχουμε δώσει τα περιθώρια να το κάνει.
Βαθμολογία 8/10

 Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Γλυκός Νοέμβρης
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Pat O’ Connor
Πρωταγωνιστές: Keanu Reeves, Charlize Theron, Jason Isaacs, Liam Aiken, Greg Germann
Μουσική: Christopher Young
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 121’

Επίσημο site:
http://www.sweetnovember.net/index_flash.html