Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Mike Enslin είναι ένας συγγραφέας που γράφει για φαντάσματα και στοιχειωμένα σπίτια. Μάταια ψάχνει να βρει έστω και μια απόδειξη μεταθανάτιας ζωής.
Κατά την τελευταία του έρευνα για τα 10 πιο στοιχειωμένα ξενοδοχεία της Αμερικής, βρίσκει μια cart-postal του ξενοδοχείου Dolphin στη Νέα Υόρκη που αναφέρει ότι δεν πρέπει να μπει στο δωμάτιο 1408.
Αποφασισμένος να περάσει τη νύχτα εκεί επισκέπτεται το ξενοδοχείο και παρά τις αντιρρήσεις και προειδοποιήσεις του διευθυντή Olin ότι κανένας δε μένει ζωντανός σ’ αυτό το δωμάτιο παραπάνω από μία ώρα, μπαίνει στο δωμάτιο.

Προσωπική άποψη:
Ο Stephen King είναι γνωστός και μη εξαιρετέος. Πολλές είναι οι νουβέλες του που έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη κι έχουν κερδίσει το θαυμασμό κριτικών και θεατών. Για ακόμα μία φορά λοιπόν οι φανατικοί φίλοι του συγγραφέα, καλούνται να ταξιδέψουν στην παράνοια και τον τρόμο που κρύβεται στις σκοτεινές του σκέψεις. Η ιστορία προέρχεται από ένα μικρό βιβλίο του Stephen King, έτσι μικρή είναι κι η διάρκεια της ταινίας. Όσοι περιμένουν να δουν κάτι gore με λουτρά αίματος πλανώνται πλάνην οικτρά. Αν είσαστε φίλοι του συγκεκριμένου είδους και μόνο μην διαβάσετε παρακάτω και πολύ περισσότερο μην δείτε την ταινία γιατί θα σκυλοβαρεθείτε. Η ταινία στηρίζεται όχι σε φρικαλέες σκηνές, αλλά στον πρωταγωνιστή John Cusack και στην ατμόσφαιρά της.

Ο Hafstrom ανήκει στους ανθρώπους εκείνους που κατανοούν ότι το λίγο είναι αρκετό για να τρομάξει κάποιος. Καταφέρνει να δημιουργήσει μια υποβλητική ατμόσφαιρα και να μετατρέψει ένα φαινομενικά απλό δωμάτιο στο απόλυτο κολαστήριο. Αλλά εκεί που η ατμόσφαιρα γίνεται ολοένα και πιο κλειστοφοβική, πιο τρομακτική, πιο επικίνδυνη κι αποφεύγει τη χρήση υπερβολικών εφέ, καταλήγει να γίνει κι αυτός θύμα του φτηνού εντυπωσιασμού. Το αποτέλεσμα είναι λίγο πριν το φινάλε της ταινίας η κατάσταση να ξεφύγει από τα όρια που προσωπικά είμαι σε θέση ν’ αντέξω. Κι αυτό με κάνει με απλά λόγια να ξενερώνω! Έξυπνα πάντως εμφανίζεται αρκετές φορές ο αριθμός 13, που κατά γενική ομολογία είναι γρουσούζικος.

Η ιστορία του θανατηφόρου δωματίου έχει από μόνη της μεγάλο ενδιαφέρον. Ειδικά το διάστημα όπου παρουσιάζεται η σειρά των τραγικών γεγονότων που έχουν λάβει χώρα σ’ αυτό κερδίζει την προσήλωση του θεατή που προσπαθεί να κρατήσει την παραμικρή λεπτομέρεια, ψάχνοντας για τα στοιχεία εκείνα που ίσως τον οδηγήσουν σ’ ένα λογικό συμπέρασμα. Υπάρχει όμως λογική εξήγηση στα μεταφυσικά θέματα; Βέβαια, παρά το ενδιαφέρον της ιστορίας και την παρουσία κάποιον φαντασμάτων τα οποία είναι πραγματικά τρομακτικά, υπάρχουν κάποια άλλα που παρουσιάζονται τόσο ψεύτικα που σε έκαναν ν’ αμφιβάλλεις για την ύπαρξή τους. Σαν προβολή από projector ένα πράγμα, κάτι που στην εποχή μας και με τα σύγχρονα μέσα που έχουν οι παραγωγοί στην διάθεσή τους είναι απαράδεκτο.

Ο Samuel Jackson αν και δεν καταλαμβάνει μεγάλο κινηματογραφικό χρόνο, αποτελεί όπως πάντα το δίχως άλλο μια επιβλητική παρουσία (κι ας μου επιτραπεί η έκφραση, έναν μεγάλο κράχτη). Τα λεπτά που εμφανίζεται αρκούν για να δώσουν μια πνοή τρόμου στην ταινία. Όσο για τον Cusack, καλείται για μια ακόμα φορά να παραστεί, σ’ ένα ουσιαστικά one man show, κρατώντας επάξια στους ώμους του μια ολόκληρη ταινία. Ουσιώδης, χωρίς υπερβολές πείθει στο ρόλο του προβληματικού οικογενειάρχη που η απώλεια τον έχει τσακίσει και τον έχει κάνει να εγκαταλείψει τα πάντα, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά το πόσο καλός ηθοποιός είναι. Τελικά το συγκεκριμένο είδος, είναι κάτι που του πάει πολύ.

Ενδιαφέρουσα ταινία, τρομακτική ως ένα σημείο και κλειστοφοβική, παρά τα όποια ατυχή μέρη της. Σίγουρα δεν πρόκειται για μια ταινία που άξιζε να τη δει κανείς σινεμά, αλλά για ένα Σαββατόβραδο στο σπίτι, παρέα με φίλους και χαμηλό φωτισμό είναι ότι πρέπει. Κάποια στιγμή ο Mike λέει ότι τα ξενοδοχεία είναι από μόνα τους τρομακτικά μέρη. Αν το καλοσκεφτεί κανείς θα δει πως δεν έχει άδικο. Η τρέλα είναι παντού και το τραγούδι των Carpenters "we 've only just began" που ανά τακτά χρονικά διαστήματα ακούγεται από το ξυπνητήρι, φαντάζει πραγματική ειρωνεία και κάνει την αυτοκτονία να φαντάζει σαν την μοναδική ευκαιρία για λύτρωση. Δείτε την και προσπαθήστε να μην δώσετε τόσο σημασία στα όποια ψευτοφαινόμενα εντυπωσιασμού που κάνουν την εμφάνισή τους, κυρίως προς το τέλος της ταινίας, αλλά στην κατά τ’ άλλα επιβλητική ατμόσφαιρα και κυρίως στην πολύ καλή ερμηνεία του Cusack κι ας μην είναι ο Nicholson στη “Λάμψη”.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: 1408
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Mikael Hafstrom
Πρωταγωνιστές: John Cusack, Samuel Jackson, Mary McCormack, Jasmine Jessica Anthony
Παραγωγή: 2007
Διάρκεια: 94’

Επίσημο site:
http://www.1408-themovie.com/