Συνοπτική περίληψη του έργου:
12 ώρες! Οι τελευταίες του Χριστού στη γη!
Από τη σύλληψή του στον κήπο της Γεσθημανής στη δίκη που τον οδήγησε στη σταύρωση κι από ‘κει στο θάνατο.
Για πρώτη φορά στον κινηματογράφο η αναπαράσταση των παθών του θεανθρώπου όπως δεν έγινε ποτέ ξανά.

Προσωπική άποψη:
“Τα Πάθη Του Χριστού” αποτελούν την τρίτη κατά σειρά σκηνοθετική δουλειά του Mel Gibson κι ίσως είναι η πιο πολύκροτη και συζητημένη. Το ιδιόρρυθμο της ταινίας είναι τόσο ότι εστιάζει σ’ ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα της ζωής του θεανθρώπου όπως καμία άλλη ταινία μέχρι εκείνη τη στιγμή και το γεγονός ότι οι διάλογοι είναι στα Αραμαικά και τα Λατινικά. Το τελευταίο μάλιστα ήταν αυτό που αρχικά τουλάχιστον έξαψε περισσότερο απ’ όλα την περιέργεια του κοινού.

Αν κάτι στην ταινία είναι εξαιρετικό είναι τόσο η φωτογραφία όσο και το μοντάζ. Η χρωματική παλέτα θυμίζει κάτι από παλιές ταινίες όπου επικρατεί μια κατάσταση αποχρωματισμού έτσι ώστε να ξεχωρίζουν τα χρώματα της μέρας και της νύχτας, όπως και να τονίζεται το κόκκινο που αντιπροσωπεύει τόσο τους ρωμαϊκούς χιτώνες όσο και το αίμα.

Ωστόσο και η σκηνοθεσία του Gibson είναι ομολογουμένως αξιόλογη. Εμπνευσμένη κι αν κάτι μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ο χειρισμός του slow motion. Συνήθως κάτι τέτοιο κουράζει, πόσο μάλλον σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως την προκειμένη περίπτωση, όμως εδώ ο σκηνοθέτης καταφέρνει να το χειριστεί απολύτως περίτεχνα. Και για αν είμαι ειλικρινής αρκετές είναι εκείνες οι σκηνές που αποκτούν καλλιτεχνική αξία χάρη και μόνο στην μαεστρία του Mel. Καλλιτεχνικά τουλάχιστον είναι εντυπωσιακό!

Και κάπου εδώ τα καλά τελειώνουν... Πραγματικά δε θυμάμαι αν ποτέ ξανά είχα κλείσει τα μάτια μου σε ταινία. Είχα ακούσει για ανθρώπους που έπαθαν κρίση κατά τη διάρκεια της προβολής και δεν το πίστευα μέχρι που συνέβη στην αίθουσα που το είδα κι εγώ. Έχω δει κι έχω δει σκληρές σκηνές σε ταινίες αλλά αυτό ήταν το κάτι άλλο. Σίγουρα επηρεάζει και το θρησκευτικό στοιχείο που βρίσκεται στη μέση, αλλά τόση βία, ακόμα κι αν αποτύπωναν την πραγματικότητα, σε ‘μένα τουλάχιστον φάνηκε ανούσια και προκλητική. Δεν λέω πως δεν αυτή δεν ήταν η πραγματική φύση των πραγμάτων, όμως ο Χριστός μας δίδαξε ν’ αγαπάμε τους γύρω μας κι όλη αυτή η οργή κι η βία μόνο φανατισμό κι αντιδράσεις μπορούσε να προκαλέσει.

Ο Gibson δεν έκρυψε ποτέ τις διαθέσεις του! Δεν ήθελε να κάνει απλά μια ταινία, αλλά μια ρεαλιστική αναπαράσταση. Και το πέτυχε, αλλά τελικά τι εξυπηρέτησε όλο αυτό; Επί 2 ώρες παρακολουθούμε έναν άνθρωπο να βασανίζεται επί της οθόνης και δεν ξέρω... δεν ξέρω αν με σόκαρε περισσότερο το θέμα ή το θέαμα. “Ο Ιησούς Από Τη Ναζαρέτ” προκάλεσε τη θλίψη μου, τον θρησκευτικό μου προβληματισμό. Απ’ την άλλη τα πάθη προκάλεσαν την οργή και το σοκάρισμα μου. Αυτό δε μου άρεσε... Γιατί τα πάθη υπήρξαν για να ξυπνήσουν μέσα μας την αγάπη και τη συγχώρεση. Αυτή η ταινία εξυμνεί αυτές τις αρχές; Μάλλον όχι! Εξαρτάται βέβαια κι απ’ το πως νιώθει ο καθένας την πίστη μέσα του.

Ο James Caviezel ως Ιησούς στέκεται αξιοπρεπώς κι υποστηρίζει αυτόν τον ριψοκίνδυνο ρόλο με συνέπεια. Οι απαιτήσεις είναι σίγουρα μεγάλες και μπορεί να μην έχει την “αγιότητα” του Powell του οποίου η ερμηνεία είναι πέρα για πέρα συγκλονιστική κι αξεπέραστη, δεν είναι όμως αδιάφορη. Πάντως με τόσο ξύλο, τον λυπήθηκε πραγματικά η ψυχή μου!

Η ταινία αποτελεί ένα στοίχημα στη ζωή του Gibson. Είναι η έκφραση της ατομικής του πίστης. Χειρίζεται την κάμερα χωρίς συμβιβασμούς παρουσιάζοντας μας την εικόνα μιας κατάστασης που παρά του ότι μπορεί να πιστεύουμε ότι ισχύει, άλλους θα τους συγκλονίσει και θα τους βάλει σε μια στοχαστική κατάσταση, ενώ άλλους θα τους ενοχλήσει. Δεν υπάρχουν περιορισμοί, πολύ περισσότερο στη βία! Από ‘κει κι έπειτα είναι καθαρά προσωπική επιλογή για τον καθένα μας πως θα επιλέξει να το δει. Ξεπερνά τα όρια; Μπορεί! Εξαρτάται απ’ το αν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να καθορίσει ποια είναι αυτά και η τέχνη λένε δεν έχει όρια. Καθηλωτικό; Αναμφίβολα! Ότι συναισθήματα κι αν προκαλεί το μόνο σίγουρο είναι πως θα συγκλονίσει, είτε θετικά, είτε αρνητικά, όποιον το δει ή το έχει ήδη δει. Προσωπικά, δεν αντέχω να το ξαναδώ!
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Τα Πάθη Του Χριστού
Είδος: Ιστορική
Σκηνοθέτης: Mel Gibson
Πρωταγωνιστές: Jim Caviezel, Monica Belluci, Maia Morgenstern, Francesco De Vito, Hristo Jivkov, Luca Lionello, Hristo Shopov, Rosalinda Celentano
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 126’

Επίσημο site:
http://www.thepassionofthechrist.com/splash.htm